อะไร?พลิกอกุศลมาเป็นกุศล ในหนัง,การ์ตูน,นิยายฯลฯและเรื่องในชีวิต ( เรียนจากรูป(ธรรม)เพื่ออบรมนาม(ธรรม))

ก่อนรบข้างนอก เมื่อแพ้(อกุศลใน)ใจ ข้างนอกก็แพ้ไม่รู้จบ แม้ดูเหมือนชนะ(แบบโลก)

 

<iframe width="700" height="600" src="https://www.youtube.com/embed/o_RG2ZQux_I?&autoplay=&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

วิบากตามมาทันที่นาม(ใจ) ถ้าแพ้ใจ ก็จะปรากฏออกมาชัดเจนต่อรูป( ธาตุ-ร่างกาย)

 

ถึงจะแพ้(วิบากกรรม)ที่ใจ ให้รีบลุก แล้วเกิดใหม่( ที่ใจ)

 

ใครจะใหญ่เกินกรรม

เพราะทำเหตุไม่ดี เป็นอดีต
ทั้งอดีตชาติ และอดีตกาลในชาตินี้

เมื่อสิ่งต้านทานตามธรรมชาติคือวิบากกรรมดีจางลง ปัจจัยคือ เวลา สถานที่ บุคคล สถานการณ์ สอดคล้อง เมื่อสุนัขไล่เนื้อที่ตามมาทัน

..ก็ต้องรับผลจากการทำเหตุไว้..





แต่..........สรรพสิ่งล้วนเกิด-ดับ

จงเห็นเหตุเกิด และ เหตุดับ

มีชีวิตใหม่ได้ในขณะจิตที่รู้สึกตัว


ผู้รับวิบากคือใคร

ผู้ทำเหตุใหม่คือใคร

เหตุใหม่ที่จะพาให้จิตอยู่เหนือ.... คืออะไร


เหตุนี้ พระธรรมจึงเป็น อกาลิโก

 

20.กระบี่เย้ยยุทธจักร(เดชคัมภีร์เทวดา)

<iframe width="750" height="555" src="https://www.youtube.com/embed/5JozCT3bCgQ?&autoplay=&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>



    การแบ่งพรรคแบ่งข้างกัน ว่าเป็นพรรคฝ่ายอธรรม กับ พรรคฝ่ายธรรมะ เมื่อ สองฝ่ายมาเจอกัน ก็เกิดการเข่นฆ่ากัน โดยไม่ต้องมีการพูดจากัน โดยไม่สนว่า คนที่ฝ่ายตนฆ่าจะเป็นใครมาจากไหน เป็นคนเช่นไร ยิ่งฝ่ายที่เรียกตนเองว่าฝ่ายธรรมะ ยิ่งแล้วใหญ่ ใครมีความคิดเห็นไม่เหมือนพวกตน เช่น เจอฝ่ายอธรรมแล้วไม่ยอมเข่นฆ่า ก็ผลักไสให้กลายเป็นฝ่ายอธรรมไปในทันที เหมือนกรณีของ พระเอกของเรื่อง ที่เป็นคนมีคุณธรรม จิตใจกว้างขวาง ไม่เห็นด้วยกับการเข่นฆ่าผู้อื่นที่ไม่มีความผิด ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะเป็นฝ่ายอธรรมก็ตาม เพราะไม่ใช่ทุกคนในฝ่ายอธรรม จะเป็นคนเลวไปทั้งหมด บางคนยังมีคุณธรรม มากกว่า คนที่อ้างว่าอยู่ฝ่ายธรรมะด้วยซ้ำ แต่ก็โดนขับไล่ออกจากสำนัก และโดนยัดเยียดให้เป็นคนทรยศ และเป็นฝ่ายอธรรมไปทันที

        การแย่งชิงอำนาจกัน เพื่อที่จะเป็นจ้าวยุทธจักร ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายธรรมะหรือ อธรรม ก็ตาม ต่างล้วนต้องการแย่งชิงอำนาจ เพื่อที่จะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือคนอื่น สามารถกระทำได้ทุกวิถีทาง ไม่ว่าสิ่งนั้นจะผิดศีลธรรมอันดีงานหรือไม่ จนมีการประดิษฐ์ วาทกรรม ที่ว่า “วิญญูชนจอมปลอม” ขึ้นมา เช่นเดียวกับ อาจารย์ของตัวเอกของเรื่อง คนอื่นมองภายนอกว่าเป็นคนดี เที่ยงธรรม ยุติธรรม แต่แท้จริงแล้วโกหกปลิ้นปล้อนหลอกลวง เพื่อให้ตัวเองเป็นใหญ่ในยุทธจักร

       การแสดงมุมมอง ที่ว่าสุดท้าย การมีอำนาจ หรือวรยุทธ์สูงส่งเพียงใด ก็ไม่ได้เป็นความ ปราถนาของทุกคนเสมอไป การใช้ชีวิตที่เรียบง่าย อยู่ในกระท่อมไม้ไผ่ ในป่ากว้าง เคียงคู่คนรู้ใจก็เป็นสิ่งที่เพียงพอแล้ว เช่นเดียวกับ พระเอกของเรื่อง


     สิ่งที่ตัวผมต้องการจะสื่อก็คือ ในสภาพที่สังคมมีการแก่งแย่งชิงอำนาจกัน มีการแบ่งพรรคแบ่งพวกกันชัดเจน สุดท้ายไม่ว่าใครจะได้มีอำนาจสูงสุดไป ก็คงไม่ต่างกันเท่าไร แล้วเหตุใด ทำไมต้องใส่ใจนำสิ่งเหล่านั้นมาคิด หรือเข้าร่วมกับฝ่ายนั้น ฝ่ายโน้น หรือฝ่ายไหนก็ตาม ในตอนนี้สิ่งที่ผมหวังไว้เพียงอย่างเดียวตอนนี้คือ การได้กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ อย่างที่ควรจะเป็นก็เท่านั้น เช่นเดียวกับพระเอกของเรื่องที่ แม้ว่าจะมีวรยุทธ์ที่สูงส่ง แต่สิ่งที่ต้องการคือ การได้กลับไป เร้นกายในกระท่อมไม้ไผ่ บนเขาหานซาน และบรรเลงเพลง “ยิ้มเย้ยยุทธจักร” เคียงคู่คนรู้ใจ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว

 

คัมภีร์ที่ไร้อักษร วรรณกรรมที่ไร้คนแสดง เรื่องราวที่ไร้คนเล่าและคนรับการบอกเล่า ...นั้นเหมือนยากจะหาพบ แต่เพราะ ใกล้ตัวแต่ไกลใจ

 

<iframe width="750" height="555" src="https://www.youtube.com/embed/r80zu2qL46o?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

...................

 

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/KP5ul-PT0Ao?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

"ผู้มีปัญญาใช้สิ่งไม่มีสาระทำให้เป็นกุศลขึ้นมา"


....
ฉะนั้นวันนี้พวกเราที่ได้มามองเห็นว่า การเกิดของเราเกิดมาทุกคนนี้ก็ไม่มีอะไร คือว่า มาเชื่อฟังคำสอนพระพุทธเจ้าว่า กายของเราที่เกิดมานี้ก็หาสาระแก่นสารไม่ได้ เกิดมาแล้วก็ต้องแก่ต้องเจ็บต้องตาย และเขาไม่ยินดีด้วย รูปร่างกายนี้เขาไม่ยินดี เพิ่นว่าเป็น “อัพยากตาธรรม” คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม นั่นน่ะ

รูปร่างกายของเรา ที่เราสร้างขึ้นมาด้วยอวิชชาตัณหาอุปาทานกรรม สร้างรูปร่างกายขึ้นมานี้ อันนี้เมื่อสร้างขึ้นมาแล้วก็มายึดถือให้มันอยู่ในบังคับบัญชา ไม่อยากแก่ ไม่อยากเจ็บ ไม่อยากตาย นี่เป็นต้น แต่มันก็ไปตามสภาพของเขา เรียกว่า “อนัตตา” คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม นั่นน่ะเป็นสภาวะธาตุชนิดหนึ่ง เกิดขึ้นอยู่ตั้งไปดับไป ซึ่งไม่อยู่ในบังคับบัญชาของบุคคลผู้ใดทั้งนั้น

รูปร่างกายของเรานี้ทุกคนแม้มันกินดีนอนดีอยู่ดีถึงขนาดไหนมันก็ไม่ยินดี คือ เราแสนทุกข์แทนยากลำบากตรากตรำในการหาอาหารการกินการอยู่ใช้มาให้มันอยู่มันกินมันใช้ ทนทุกขเวทนา แต่ว่ารูปร่างกายเขาก็ไม่ได้ยินดีเรา ไม่ยินดีและไม่สงสารด้วย มานึกแล้วก็ ถ้ามานึกเผินๆก็แปลว่า น่าเจ็บใจ ช่างไม่มีเมตตาเล้ยเพิ่นว่า น่าเจ็บใจหนอล่ะ ทีเราหาเงินหาทองแสนทุกข์แสนยากหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินทนทุกขเวทนาหามาเลี้ยงก้อนกายอันนี้ แต่ว่าเขาก็ไม่ยินดีเราเลย ไม่ยินดี ไม่ได้พอใจ ไม่ได้ยินดี หน้าที่ของเขาต้องแก่ต้องเจ็บต้องตายไปเรื่อย เนี่ยเป็นอย่างเนี่ย

จึงว่า พระพุทธเจ้าผู้มีปัญญาหรือว่าพวกที่มีปัญญาก็นำรูปร่างกายนี้ล่ะมาสร้างบุญสร้างกุศลให้เป็นสาระแก่นสารขึ้น ดังที่คำที่ยกเบื้องต้นนั้นว่า กาโย ภิกฺขเว อสาโร สารํว กาตพฺโพ ติ ดูก่อนท่านทั้งหลายหรือภิกษุทั้งหลาย รูปร่างกายนี้หาสาระแก่นสารมิได้ เกิดมาแล้วก็ต้องแก่ต้องเจ็บต้องตายไปตามสภาพของเขา ไม่ใช่สมบัติของเราสักอย่าง อย่างนี้เป็นต้น

ฉะนั้นผู้มีปัญญาก็นำรูปร่างกายนี้แหละมาสร้างให้เป็นสาระแก่นสารขึ้น เช่น นำรูปร่างกายของเรามาไหว้พระ สวดมนต์ นั่งกรรมฐานภาวนา อานาปานสติลมเข้าพุทโธ ลมออกพุทโธ เป็นหนึ่งเนี่ย อันนี้แปลว่า “ผู้มีกุสลาธมฺมา” หรือว่า “ผู้สวดกุสลาธมฺมา”

อันนี้ส่วนวัตถุธาตุต่างๆ คือ ข้าวของเงินทองก็เป็นสมบัติประจำอยู่ในโลกดังที่เรารู้กัน ไม่ใช่ของใครสักคน เป็นเครื่องใช้อยู่ในโลก ชั่วครู่ชั่วคราว หากผู้มีปัญญาก็นำอันนั้นมาเป็นสิ่งที่เป็นสาระแก่นสารขึ้น เช่น นำวัตถุโภคทรัพย์นั้นมาสร้างบุญสร้างกุศล เช่น นำโภคทรัพย์นั้นมาสร้างถนนหนทาง ขุดน้ำบ่อ ก่อศาลา สร้างวัดวาศาสนา สร้างโบสถ์ สร้างศาลา อย่างนี้เป็นต้น อันนี้ก็แปลว่า ผู้มีปัญญา ทำสิ่งโภคทรัพย์นั้นก็หาสาระแก่นสารไม่ได้ สุดท้ายโภคทรัพย์นั้นมันก็แปรไปตามสภาพ

เปรียบเหมือนตัวอย่างเช่นว่า ธนบัตรนั่นน่ะ ธนบัตรน่ะผลัดกันใช้ คนนั้นเอามาใช้ คนนี้เอามาใช้ สุดท้ายก็เหงื่อมันถูก ขาดฯ สุดท้ายก็เป็นดิน เงินเพิ่นว่า.."สมมติ" ธนบัตรก็ธาตุดินนั่นแหละ เอามาสมมติใช้ ก็ไม่ใช่ของใคร อยู่ได้คนนั้นก็ไปใช้กันไป ผลัดกันไปผลัดกันมา สุดท้ายก็ดำเข้ามันก็ขาด สุดท้ายก็ไปเผาทิ้ง หรือเป็นเปื่อยเป็นดินลงไปซะ ก็ไม่มีอะไร นี่โภคทรัพย์ก็ธาตุดินนั่นแหละ ผู้มีปัญญาก็นำมาให้เป็นประโยชน์อย่างที่พวกเราทั้งหลายได้มีปัญญาพากันทำขึ้น

"พระอาจารย์จันทร์ศรี จันททีโป"
วัดโพธิสมภรณ์
อ.เมือง จ.อุดรธานี
(ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "คุณธรรมเทวดา")

 

Programmer มักเห็นโลกในมุมที่แตกต่างจากปกติ







https://medium.com/@adakaminkure/programmer-มักเห็นโลกในมุมที่แตกต่างจากปกติ-e8589a69b896#.u8mk4o4mr

 

MATRIX

 

<iframe width="626" height="526" src="https://www.youtube.com/embed/aHg8GSu-TyQ?&autoplay=1&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

เมื่อสองสามวันก่อน มีหนุ่มอเมริกันเชื้อสายอิหร่านแวะมาที่วัดโดยบังเอิญ
ที่ว่าบังเอิญนั้นคือ เขาขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมา หมายจะไปเที่ยวภูชี้ฟ้าแต่ค่ำเสียก่อน
พอถึงมุมถนนจึงแวะถามคนที่ตลาดว่าจะหาที่พักตรงไหนได้บ้าง
แล้วก็บังเอิญเจอกับคนที่พอพูดภาษาอังกฤษได้และแนะนำให้ไปพักในเขตอำเภอ
เมื่อพบกันอีกในวันรุ่งขึ้น เขาก็ชวนกันมาวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พัก
อย่างนี้ไม่เรียกว่าบังเอิญก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร

หนุ่มคนนี้ประทับใจในสถานที่มากและมีคำถามมากมาย
เขาประหลาดใจที่พบกับพระในวัดป่าห่างไกลอย่างนี้
ได้พูดคุยกันหลายเรื่อง แล้ววกมาถึงชีวิตและการเดินทางของเขา
เขาเล่าว่าเคยทำงานหลายอย่าง แต่ตอนนี้ออกจากงานมาท่องเที่ยว
เพิ่งข้ามฝั่งมาจากลาว อยู่เมืองไทยสักระยะ แล้วจะไปพม่าต่อ

คุยกันเรื่องประสบการณ์และความบังเอิญที่มักจะเกิดขึ้นระหว่างเดินทาง
เลยชี้ให้เขาสังเกตว่า เวลาท่องเที่ยว เรามักจะชื่มชมสิ่งต่างๆ รอบตัวได้ง่ายมาก
ยอมรับเรื่องไม่ดีได้เร็ว และปล่อยวางความขุ่นใจได้ดีกว่ายามอยู่ในบ้านเมืองของตัวเอง
ทั้งนี้เพราะเราตระหนักว่าไม่ได้อยู่ตรงนี้ตลอดกาล อีกไม่กี่วันเราก็จะเดินทางต่อแล้ว
ถ้ามองเห็นว่าการใช้ชีวิตในโลกก็ไม่ต่างจากการท่องเที่ยว
เราย่อมปล่อยวางเรื่องที่ไม่พอใจในแต่ละวันได้ดีขึ้นด้วย
เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ก็ล้วนแต่เป็นของชั่วคราวทั้งนั้น
เพียงแต่ว่าจะรู้สึกว่าอยู่สั้นหรืออยู่ยาวเท่านั้น
แต่ท้ายที่สุดก็ต้องเดินทางต่ออยู่นั่นเอง

เขาฟังแล้วก็อุทานว่า ไม่เคยคิดอย่างนี้เลย
เขาจะลองเอาวิธีคิดแบบนี้ไปใช้เวลากลับบ้านที่ฟิลาเดลเฟีย

ก่อนกลับ เขาถามเรื่องการกราบพระว่าที่ถูกต้องนั้นทำอย่างไร
อธิบายไปว่า สิ่งสำคัญที่สุดไม่ได้อยู่ที่ท่าทางการกราบ แต่เป็นความหมายของการกราบ
เราไม่ได้กราบพระพุทธรูปในแง่ของวัตถุอันศักดิ์สิทธิ์
แต่เรากราบในสัญลักษณ์ที่สื่อไปถึงความหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
พระพุทธองค์เป็นมนุษย์ที่พัฒนาศักยภาพไปจนถึงความสุขอย่างแท้จริงนั้นได้
เราทุกคนก็มีศักยภาพนั้นอยู่ในตัวเองด้วยเช่นกัน
เพราะฉะนั้น การกราบจึงเป็นการสื่อความหมายกับตัวของเราเอง
เป็นการกราบเพื่อระลึกถึงความสามารถของตนที่จะเข้าถึงความหลุดพ้นจากทุกข์ได้
แม้แต่การกราบพระสงฆ์ก็เหมือนกัน เราไม่ได้กราบตัวบุคคล
แต่เรากราบเพื่อระลึกถึงความมุ่งมั่นในการปฏิบัติเพื่อเข้าถึงความหลุดพ้น

หนุ่มอเมริกันคนนั้นจากไปด้วยการกราบอย่างตั้งอกตั้งใจทั้งสามครั้ง

Photo credit: Creative Commons image by Unsplash (pixabay)

 

<iframe width="680" height="555" src="https://www.youtube.com/embed/bGxQ8CxlJXc?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

กระบี่เย้ยยุทธจักร อีกครั้ง





"ธรรมะ อธรรม และวิญญูชนจอมปลอม" หมายความว่า ความแบ่งชนชั้นทางสังคมของธรรมะ และ อธรรม คนไหนนิสัยไม่ดี หรือ คบหาคนไม่ดีก็แบ่งเป็นฝ่ายอธรรม ทั้งที่ฝ่ายธรรมะใช่ว่าจะมีแต่คนดี และ คนของฝ่ายอธรรมใช่ว่าต้องเลวร้ายเสมอไป คนฝ่ายธรรมะที่เลวร้ายก็มี คนที่ดีในฝ่ายอธรรมมันก็มี

"วิญญูชน" หรือ "วีรบุรุษ" ตามความหมายของพจนานุกรมไทยฉบับบัณฑิตราชสถาน หมายความว่า คนที่ได้รับยกย่องจากผู้คนในทางที่ดี

ส่วนวิญญูชนจอมปลอม คือ คนที่ไม่ใช่วีรบุรุษอันแท้จริง มักมีจุดประสงค์ร้ายเคลือบแฝงอย่างแน่นอน อย่างงักปุกคุ้งอาจารย์ของตัวเอกของเรื่อง คนอื่นมองภายนอกว่าเป็นคนดี เที่ยงธรรม ยุติธรรม แต่แท้จริงแล้วโกหกปลิ้นปล้อนหลอกลวงเพื่อให้ตัวเองเป็นใหญ่ในยุทธจักร คาดว่าหลายประเทศก็มีเหมือนกัน


เพิ่มเติม ก่อนอ่าน ก่อนชม


https://th.wikipedia.org/wiki/กระบี่เย้ยยุทธจักร