อารมณ์เฉยใช่อาหารของจิตอาหารของภพไหม(คุณนิวรณ์)

อาการที่เรียกว่าเฉยของผมคือ ผมไม่มีส่วนร่วมกับผัสสะภายนอกภายใน แม้แต่ใจกระเพื่อมครับ แต่ผมรับรู้สิ่งที่อยู่รอบตัว แค่ไม่มีส่วนร่วมนี่คืออาการเฉยของผมครับ

 

ขอบคุณ คุณ งูๆ ปลา ที่ทำให้รู้คำศัพท์ว่า 'อทุกขมเวทนา" อนุโมทนาครับ

 

อาการเหมือนคนสติหลุดครับ คุณไปผิดศีลหรือละเมิดศีลข้อใหญ่ๆ หรือเปล่าครับ

 

เวลาทำไม่ทำไปเพราะเชื่อครับ ผมทำแบบศรัทธา และปัญญาไม่ต้องมาก แต่ทำเรื่อยๆ แค่นั้นเอง

 

อันเนี่ยะ ยกเหน ปรมัตถ์ นิดนึง ถ้าจะกรุณา
เน้นละเอียดละออพอให้พระสารีบุตรยิ้มมุมปาก

อาการทุกอย่างราบลง วางวิญญานลง
เพิกวิญญานทิ้ง จึงมีอุเบกขา

พึงรู้ว่า อายตนะมีอยู่ สติมีอยู่ สัมปชัญญะบริบูรณ์
มีจิตปรกติภูมิมนุษย์ ไม่เคลื่อนไป
ในจุด ต่อม สอด แสง(ในทางปฏิบัติ จะแฉลบ
แต่จะร่อนออก ย้อมไม่ติด และมีความรู้เฉพาะ
บางอย่าง หากทวนจะรู้เหตุ ผล ที่เปนประโยชน์
เพื่อธรรม เว้นแต่ไม่มีอุปนิสัย เน้นจบลุกเดียว
ไม่ว่ากัน)

ตรงนี้ สังเกตว่า จิตไม่ได้มีภาระอะไร ไม่เหน
ว่าต้องน้อมไปสมถะ หรือ วิปัสสนา แต่ ธรรมทั้ง
สองก้มีอยู่ไม่หาย

พอเหนแบบนี้ จะเหนว่า จะเดินเหิน ทำการงาน
ในหน้าที่มุนษย์ปรกติ ไม่ขี้เกียจ ไม่มีหน้าที่ทาง
โลก ทางธรรมค้าง

เหนได้แบบนี้ พึงกำหนดรู้ ปรมัตถ์ธรรม กองขันธ์
ชื่อ สัญญา เพื่อการรู้ชัด เกิดดับ

พอกำหนดเหนสัญญาเกิดดับได้ชัด ชีวิตาจะแปร
ไปตามปรมัตถ์อีกตัวหนึ่ง ยกขึ้นเหนเกิดดับอีก

ถ้าสัททาไม่ล้ำหน้า จะไม่เอาแต่สว่างนวลๆ
จิตนวลๆ แต่จะเหน ภพเปนอันมากเกิดดับ
ไปตามผัสสะที่เลือกไม่ได้

ชกเข้าเหน สัททาอินทรียเกิด สัททาอินทรียดับอีกที

ไม่เช่นนั้นจะกลายเปนพระวัลกลิ เอาแต่นั่งเฝ้าชม
บารมี จนพระองค์ท่านไล่ให้ไปพ้นๆ

 

ถ้าเอา มุขนัยหลวงตา

หลวงตาจะเหนสภาพ เกยตื้น เนิ่นช้า
พละหาย

จบ

 

เมื่อคืน ฝันเห็นพยามัจุราช พยามเรียกให้ผมขึ้นจากสระบัว แต่ตอนนั้นตัวผมซ่อนอยุ่ใต้ใบบัว ยังไม่พ้นน้ำ แค่ในฝันท่านพยายมมอง ไม่ชัดแค่เสียงก็ยังไพเราะมาก

ทำให้ยิ่งไม่อยากเจอท่านเลย ภาษาไทยเวลาพิมพ์ความหมายมันยากอะไรขนาดนี้

 

ถ้าอย่างนั้น ..คุณใช้ใคร-อะไร ดูอาการเฉยครับ

 

คำถามแต่ละคำถามของคุณ ทำผมสะดุ้งในธรรมทุกครั้ง
สาธุ ที่ได้เสวนาธรรม ขอรับ สิ่งที่รู้อาการเฉยของผม คือ สติที่ประคองจิตอยู่ครับ แต่สติมันไวมากเวลาเจอผัสสะ ทำให้รู้ผัสสะทั้งภายในและภายนอก มันทำให้ผมใจกระเพือม จนริ่มสงบ และมีอาการเฉย
ผมยังเป็นผู้ฝึกใหม่ขอรับ มีการอะไรแนะนำผม ยินดีน้อมรับขอรับ

เวลามีอะไรเกิดขึ้น สติจะวิ่งไปประคองใจ หรือกำหนดรู้อัตโนมัติแบบผมไม่ได้ตั้งใจ ยังไงช่วยแนะนำสภาวะที่เกิดขึ้นให้ผมได้เข้าใจด้วยนะขอรับ

 

เวลามีอะไรเกิดขึ้น..สติจะวิ่งมาประคองใจนั่นคือความเคยชินของจิตที่คุณฝึกทุกวัน..แล้วคุณทำอะไรต่อจากนี้ครับ-
สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณขณะนี้คือจิตมีกำลังสมาธินั่นเองแต่แค่ระงับได้ทัน หากเกิดการคลุกคลี สติคุณก็จะเหมือนเงินที่ถอนออกมาใช้่จากธนาคาร ฉนั้นยังมีขั้นตอน ที่สำคัญมาก ที่คุณต้องรีบปฏิบัติด่วน
คือ มองเกิด-ดับให้เป็น มองให้เห็นวิญญาณ ทำตนเองให้รู้จักวิญญาณคืออะไรกันแน่ วิญญาณ(การรู้แจ้ง)ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆนะครับ
การรู้แจ้ง ของวิญญาณอย่าเข้าใจผิด มันคือการรู้แจ้งในการเกิด-ดับ ของรูปนาม เมื่อรูป-นาม ขาดจากกัน กระแสการเกิดดับก็ไม่มี นี่ตามหลักปริยัติ..พุทธวจน แต่100ทั้ง 100ในปัจจุบัน ไม่มีคนรู้จักจิต-วิญญาณ-มโน และการรู้แจ้ง ของจิตอันเป็นธรรมชาตืิของเขา
เพราะธรรมนี้ถูกปิดอยู่ ครับ ผมเอาพุทธวจน มาเปิดแล้ว เปิดยูทูป อจ.ไหนก็ได้ดูเอานะะครับ

 

ฝันมา ฝันกลับ

แต่ก่อนจะฝัน

สภาวะธรรม ที่เห็น ความตื้นเขิน ไม่สามารถตรงอรรถสาระที่ต้องการ
ตรงนี้ พึงกำหนดรู้ อำนาจของมาร อำนาจเงื้อมมือของขันธ์5

ตรึกเข้ามาตรงนี้ จะเกิด ธรรมสังเวช

เวลาเกิด ธรรมสังเวช ธรรมเตือน อย่าไปเชื่อใน พยัญชนะอันเกิดจาก ขันธ์5
ต้องมี ปฏิภาณ ยกขึ้นเห็น ความเกิดความดับ ของธรรมสังเวช อย่าไปกิจอื่น
อันมีรสชาติหลากหลาย ไม่เป็นหนึ่ง [ อภิธรรม จะระบุ เมตตาเจตสิก กรุณาเจตสิก
หากปรากฏในจิต จิตจะไม่ถึงฐาน ]

กลับมาฝัน

ฝันเหมือนกัน ก่อนคุณมาถาม หลังไล่ไสส่งไปโน้นนน ธรรมสามี อะไรนั่น

เลยฝัน ว่าได้ หมอบอยู่ตรงพระบาท ได้นวดเฝ้นพระบาทนั้น (นิ่มจุงเบย)
นวดอยู่สองสามครั้ง ก็ทะลึ่งจับฝ่าพระบาทผลิกหงายจะแอบดู ลายที่เขาว่า
พอเห็น อาการทะลึ่งก็ระลึกได้ถึงธรรมดำ ผลิกออกต่อเป็นตื่น ตื่นมาก็เห็น
ว่ากายร้องไห้กระซิกๆ เสียใจที่ทำคุณตอบแทนได้น้อย เห็นอาการนั้นก็ไม่ได้
ยินดียินร้าย ไม่มีอาการแมวบ้าจี้ไปเชื่อมัน นอนอย่างมีสติ ต่อ

 

วิญญาน ขันธ์ คือตามที่ผมเข้าใจคือ ตัวที่ทำเชื่อมให้เกิดอุปทานใช่ไหมครับ
เพราะช่วงรอยต่อ ของผัสสะจนเกิดอุปทานนี่หากผมทัน ทันที อุปทานผมไม่เกิดครับ การยินดี ยินย้ายไม่มี
แต่ถ้าการเกิดดับ แบบนั้นผมยังไม่ทันเลย รู้สึกต้องสติต้องคมมากๆ ถึงจะทันใช่ไหมขอรับ

ทำยังไงถึงจะ รู้การเกิดดับได้ ผมอยากรู้ก่อนอารมณ์เฉย ช่วยแนะนำทีครับ

 

ผมก็ไม่เชื่อความฝัน
แต่นำมา บุคลาอธิฐาน

 

ศีลอะไรอ่ะ ศีลข้อใหญ่ ๆ

 

เวทนาดับ ยินดียินร้ายไม่มี แต่จริงๆ ต้องมี การเห็น อาการยินดียินร้ายดับ (เฉยๆดับ)

การจะเห็น อทุกขมสุขดับ หรือ อุเบกขาดับ จะเป็นเรื่อง คนมีอินทรีย์ภาวนา
ที่ก้าวไป ปัญจมฌาณ ได้ .....ถ้าไม่ได้ ไม่ใช่ฐานะ จะยากสุดหากไปดำริจะดู เพราะเป็น อฐานะ

ดังนั้น

บุคคลทั่วไป ที่ไม่ได้เน้นปัญจมฌาณมาตั้งแต่เกิด ก็กำหนดรู้
อุเบกขาดับ จะต้อง ซ่องเสพให้มากๆ

แล้วเห็น การถอยหลังกับ หรือที่บอกไปแล้วว่า พิจารณา กุปธรรม อกุปธรรม
และ เหตุของการกำเริบกลับ ไม่เช่นนั้น มันจะค้างเติ่งในความว่าง เพราะ จิตไม่เลื่อมใส

ที่ไม่เลื่อมใส เพราะขาดการพิจารณาคุณของความว่าง โทษของความว่าง
และ อุบายเพื่อนำออกจากเหตุของความว่าง

แต่ก็นะ โดยส่วนมาก ถ้า บึ๊ดจั๊บบึ๊ดกันจริงๆ มันจะมี ว่างยิ่งกว่า มาตลบดักหน้า
ให้ไป ค้างเติ่ง แล้วไงต่อ และโดยส่วนมาก หลวงปูดูลย์กล่าวว่า เป็นแค่ ผีใหญ่
แต่สำคัญว่าหมด


แต่ถ้าเป็น ปัญจมฌาณ ไม่มีอะไรมาก ภพแม้นน้อยหนึ่งเดียวก็เป็นโทษ อุปมา
ดั่งเสลดที่คากทิ้ง ! ( ตรงนี้อย่าพิจาณาไปข้าง ไม่เสพ ไม่เอา หน่าคร้าบ คนละเรื่อง
กับ ทำให้มากๆ เสพให้มากๆ )

 

ท่านนิวรไม่ธรรมดาจริงๆ

 

คำถามที่ตั้งมา ไม่ถูกต้องครับ ควรถามแบบนี้..อารมณ์เฉยใช่อาหารของจิตไหม..จึงจะถูกต้องตามวงจรปฏิจจสมุปบาท (ตอบว่า-ใช่ครับ)
แต่ ภพ คืออาการที่จิตเสพอารมณ์แล้วเป็นตัวตน-มีอัตตาเกิดชาติ-ชรา-มรณะ ทันที ภพจะเสพอารมณ์ใดๆอีกไม่ใช่ฐานะที่จะทำได้ในขณะเดียวกันตามคำถามนี้ครับ นอกจากได้ภพสมบูรณ์แล้ว ครับ คำถามจึงตั้งผิด ขอแย้งตรงนี้ครับ
อนึ่งหากตั้งคำถามว่า อารมณ์เฉยคืออาหารของภพไหม ..ก็ไม่ถูกอีกเช่นกัน เพราะภพ คือ สถาณที่-หรืออัตตาที่เกิดขึ้นแล้ว วิญญาณคือเมล็ดพันธ์ ภพคือผืนนา ที่เมล็ดพันธ์นั้นไปเจริญเติบโตในผืนนานั้น มีน้ำที่หล่อเลี้ยง คือ ตัณหา ราคะ จึงเป็น ชาติ(เจริญงอกงาม)-ชรา-มรณะ จึงเกิดตามครบวงจรในทันที

 

ขอบคุณที่แนะนำครับ มีประโยชน์มาก

 

ถ้า ลวกเพ่ ไม่ยก สัญญาขันธ์ มาพิจารณา ให้มั่นคง มั่นใจ
เวลาไปเจอพระป่า ระวังจะ หลบกระโถน ไม่ทัน !!!

แต่ถ้า กำหนดรู้ รอบกองสัญญา ( เห็นความเกิดดับของสัญญาได้ชัดๆ )

มันจะมีความแตกต่างในการเข้าไป แช่ ในความว่าง
อันที่เกิดจาก เจตนา หรือ ส้มหล่น

กับ อาการจิตเบาควรแก่การงาน หน่วงเหนี่ยวเอาตามใจชอบ

เป็นต้นทุน เป็นต้นขั้วเช็ค

ฮิวววววววววววววววววววววววส์

แต่ถ้าไม่ไหว ก็เอาแค่ ทุกขาปฏิปทา กำหนดรู้การตั้งอยู่ไม่ได้(กุปกัปๆ)
ไปนั่นแหละ พอแว้ว

 

คุณต้องรู้จักวิญญาณ (การรู้แจ้ง)ก่อนครับ ดังนี้
วิญญาณตามพุทธวจน คือ ..ครั้งหนึ่ง
พจ.ทรงถามสาวกว่า เรือนหลังหนึ่งมีแสงส่องมาจากหน้าต่างทางทิศตะวันออก ลำแสงนั้นจะตกที่ใด ทางทิศไหนในเรือนหลังนั้น ?
สาวก ตอบ .แสงจะตกที่ฝาเรือนทางทิศตะวันตก พระเจ้าข้า
พจ. หากไม่มีฝาเรือนทางทิศตะวันตกล่ะ แสงจะตกที่ใด
สาวก ตอบ. แสงจะตกที่ พื้นดิน พระเจ้าข้า.
พจ. หากพื้นดินไม่มีล่ะ แสงจักตกลงที่ใด
สาวก. แสงจักตกลงที่พื้นน้ำพระเจ้าข้า
พจ. หากพื้นน้ำไม่มีล่ะ แสงจักตกทางทิศใด
สาวก ตอบแสงจักไม่มีพระเจ้าข้า..
พจ. วิญญาณ ก็เปรียบเสมือนลำแสงที่ส่องมากระทบฉากจึงเกิดการรู้แจ้งขึ้น
สรุป วิญญาณคือ สิ่งที่อาศัยกันและกันเกิด เหมือนเหตุ-ปัจจัย-นี้คือ "ลำแสงกับลอยไหม้บนผืนฉาก" นั่นเอง นี่คือการรู้แจ้งของวิญญาณครับ (พอสรุปได้แค่นี้ไปเปิดยูทูปฟังเอาอีกครั้งนะครับ)