อ่านกระทู้แล้วก้อยากรุ้ว่า จิต คืออะไร

จิตคืออะไร ?
เชิญท่านผู้รู้ช่วยอทิบาย

 

พระผู้มีพระภาค ก็ อธิบาย อนุเคราะห์ ไว้ให้ ทุกๆ อินทรีย์ แม้น
พวกภาวนาไม่ขึ้นก็สามารถสดับเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขได้

แต่ที่ ต้องวกกลับไปอ้างเอาความเป็น งูๆปลาๆ คว้าอุปทานว่านั่นเป็น "ตน"

เพราะ...

ตั้งจิตไว้ไม่ตรง

ไม่ปรารภดำริออกจากภพ

ตราบใด ปรารภด้วยความเพลินใน ภพ

ฟังธรรมเท่าไหร่ ได้แต่ ตะ เอาไว้ คว้าเอา งูๆปลาๆ มาเป็นตน

ทั้งๆที่

ทิฏฐิธรรมที่ตนเห็นอยู่ สามารถพาไป สิ้นสุขแห่งทุกข์ได้ ในเวลา ไม่นานเลย

 

พระพุทธองค์ ทำให้ บัณฑิต สำเร็จธรรมไม่ได้

บัณฑิต จะต้อง พึงสำรวม ยกจิต ไม่ตำหนิจิต คว้าเอา งูๆปลาๆ มาเป็นตน ของตน
กดจิตไว้เอง ใครก็ พาแหวกไปเห็น แจ้ง รู้เห็นการแจ้งธรรมเกิดแล้วก็ดับ ไม่เหลือ
ไม่ได้

จิต คืออะไร

หากยังมี กริยาหมายๆ จะได้แค่เหมือนๆ ( หลวงปู่หล้า )

 

เล็กเท่าเมล็ดถั่วเขียว
ใหญ่กว่าท้องฟ้า
ปกคลุมทุกสรรพสิ่ง..
ซ่อนอยู่รอบตัวเรามากมายนับไม่ถ้วน
และก็กำลังมีการเคลื่อนตัวนับไม่ถ้วนด้วย
และมีศูนย์กลางนับไม่ถ้วนรอบๆตัวเราอีกเช่นกัน
และมีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่ง
แต่สามารถมาอยู่ในมือเราได้.....

จะเข้าใจเรื่องจิตได้ มิใช่จากการคิด วิเคราะห์
แยกแยะ ตีความ ให้ความหมาย วิพากษ์ วิจารณ์
คำตอบเราจะได้จากการปฏิบัติครับ.....

ปล.แค่เพียงแต่เล่าให้ฟังครับ.......

 

เก่งเกินคน กราบๆ อทิบายขึ้นไปอีกได้มั้ย

 

คือ ผู้รู้

 

ธรรมะ ไม่ใช่เรื่อง. การอธิบาย. หรือ ประจบ

ถ้าไม่มี การเหนสภาวะธรรม. มาแลก

ความจริงใดๆ. ก้ ไม่มีอีก

ลองดูหน่าคร้าบ. เค้นอะไรออกมาก้ได้

ตีความออกมา. หรือ. จะเฝ้นธรรมบท ใด ออกมาแปะ ถามก้ได้

สำคัญอยู่ตรงที่ สิ่งที่คุณหยิบยกมา. มันเปนสิ่งที่คุณเกิดปิติใน
การสมาทาน. สดับ. รับรู้ หรือเปล่า

แล้วหลังจากการกล่าว. อ้างอิง. ยิงถาม. คุณปล่อยมันได้ไหม

ดังนั้น

ธรรมะ. แม้นไม่ใช่เรียนด้วยการตีความ

แต่เราจะอาสัย. การสาธยายธรรม. เพื่อรับรู้ ปิติ ที่ได้กล่าวธรรม
แล้วอาสัย. แสดง สภาวะเกิดดับ. แลก. ธรรมกัน

ยกตัวอย่าง

คุณกล่าวออกมาว่า. เก่งเกินคน. ถ้ากล่าวออกมาด้วย. ปิติ
คุณจะต้องปรารภ. ธรรมความรำงับ. สลัดคืน. ปิติ ที่กล่าว
ออกมาว่า. เก่งเกินคน. กำกับด้วย

เช่น

เก่งเกินคน. แต่ผมยังไม่เข้าใจ. "..........". อธิบายเพิ่มตรง. ".......". อีกหน่อย

ผมก้จะอาสัยระลึกเหน. ปิติ ที่คุณกล่าวเหมือนชม. แล้ว. ปิติก้ดับ
สนิท. เพราะไม่เข้าใจตรง. ".........". ก้จะอธิบายต่อได้


ปล. กรณี ที่เปนการเสวนาธรรม. เพื่อการ. ฝุ้งซ่าน. ไม่ใช่จิตสู่จิต
พอถึงจุดๆ. นึง. ราคะ. โมหะ. โทษะ. จะสบช่อง. จิตจะอ่อนแอ. วิ่ง
ไปโน่น......ไปเขียนหนังสือยุกยิกๆ. จ่ายตังค์อีกห้าสิบบาทโน่น

 

ตามหาจิตกัน อิอิ

ทุกเช้าค่ำ ย่ำสนธยา เราๆท่านๆก็ใช้จิต (+ร่างกาย) ทำงานทำการ ทำบุญทำบาป ทำกุศลทำอกุศลกันอยู่นะ

 

ยกตัวอย่าง หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

ท่านกล่าวถึง การบรรลุธรรม ขณะที่ แสดงธรรม

คนฟังธรรม อาจจะเข้าใจว่า ตนกำลังฟังธรรม
และ อยากฟังให้ยิ่งๆ ขึ้นไป

หารู้ไม่ หลวงพ่อพุธ บางที ท่านก้ยิงคำถาม
เพื่อการเสวนาธรรม เพื่อสดับธรรมยิ่งๆขึ้นไป
โดยที่อาสัยระลึก จากกริยาการแสดงธรรม จาก
ปากตัวเอง

เพราะอะไร

เพราะ จิต จะแล่นไป คว้าบัญญัติ ทิฏฐิ ดำริ ใน
สิ่งไรๆ แม้นธรรม ย่อมอาสัย ฉันทราคะ ปัก
ร่วมกับจิต จิตถึงจะแสดงสังขาร วจี กาย ออก
มาเปนเส้นเสียง ภาษา ได้

ดังนั้น จิต ไม่ใช่สภาพสัตว์ เพราะต้องอาสัย
เวทนา นามรูป ผัสสะ ที่เปนอนัตตา ตั้งขึ้น

ถ้าฉันทราคะ ในนามรูป ไม่เกิด ก้จะหมือนคน
จะพูดถึงบางสิ่ง แต่ติดที่ริมฝีปาก รู้อยู่ว่าจะ
กล่าวถึงอะไร แต่พูดไม่ออกเอาดื้อๆ จิตตั้งขึ้นไม่ได้

แต่พอวางจิตร่มๆ ให้ระคนความสุข อันเนื่องจาก
สิ่งที่ติดที่ริมฝีปาก ก้อาจจะพูดต่อได้

ทั้งนี้ทั้งนั้น การระลึกอาการระคนความสุข ก้เปน
อนัตตา อาจจะระลึกไม่ได้ก้ได้

 

ถ้าคนฟังไม่มีหลัก ฟังแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆ เหมือนฟังพระเทศน์ ก็ไม่ฉุกคิดอะไร ฟังให้มันจบๆไป คิดว่า ติดกัณฑ์เทศน์ไปแล้ว คงได้บุญแล้ว เทศน์จบ สาธุสามครั้ง

แต่ถ้าฟังอย่างคนมีหลัก ได้หลัก จะร้องฮ้าๆๆ อิอิ เช่น ที่ว่านี่

ดังนั้น จิต ไม่ใช่สภาพสัตว์ เพราะต้องอาสัย
เวทนา นามรูป ผัสสะ ที่เปนอนัตตา ตั้งขึ้น

ถูกต้องจิตไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนเราเขา มันเองก็เป็นนาม (นามธรรม) เหมือนกับเวทนาเช่นกัน เวทนาเป็นเวทนาขันธ์

ส่วนผัสสะ ที่ว่ามานี่เป็นผัสสะไหน ผัสสะเจตสิกหรือเปล่า ถ้าเป็นก็เป็นอนัตตา เป็นนามธรรม

ส่วนรูปที่ว่าเป็นรูปธรรม มันก็เป็นอนัตตา

สรุปแล้วมั่ว

 

จิตก็คือจิต...ถ้าอยากรู้ควรถามว่าจิตจะเป็นอย่างไรถ้า...จิตก็คือจิตใจก็คือใจจะทำให้ดีก็คือจิตกับใจแต่คืออะไรมันไม่ใช่คำถามเพราะมันไม่มีตัวตนคำถามจริงคือเมื่อมากด้วยโทสะจิตจะเป็นอย่างไรเราจะสามารถมองเห็นได้ไหม เมื่อมากด้วยโลภะจะเป็นอย่างไรและเช่นเดียวกันเมื่อมากด้วยโมหะจะเป็็็็็็็็็นอย่างไร...เรื่องหยาบโลนก็เป็นสภาวะเรารู้ไหมเวลาก่อนมันจะมาและมันกำลังมาจนไปถึงรับผลของสิ่งเหล่านั้นไปแล้วเรามองเห็นมันไหม...ถ้ามองเห็นนั่นก็หมายถึงรู้จักจิตมองเห็นจิต...มันก็มีลำดับหรือระดับตามเหตุปัจจัยตามวิถีตามกรรมที่สั่งสมไว้มันจึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึึงไม่ใช่ของเอาเปรียบเทียบกับบุคคลอื่นๆ

 

มองเห็นหยาบได้อย่างที่เรียกว่ามองเห็นด้วย....จะทำให้มองเห็นสิ่งที่ละเอียดยิ่งๆขึ้นไปได้...แม้กระทั่งสิ่งยังมาไม่ถึงหรือสิ่งที่ผ่านไปแล้วแต่ต้องมองเห็นนะ...นั่นแหละคือจิตหรือใจหรือจิตใจของใครมีแต่ของเราเท่านั้นที่ต้องรู้ของคนอื่นไม่ใช่เรื่อง