เกิด-ดับเรื่องที่เห็นยากและทำยาก

ขอคำชี้แนะ ๒ ข้อเน้นๆ ก่อนว่ามี
๑.อะไรบ้างที่ไม่เกิด ไม่ดับ
๒.จะเห็นการเกิดดับต้องใช้ปัญญาระดับไหน
ได้บ้างครับ

 

ที่ตั้งคำถาม...ขอคำชี้แนะ...เพื่อ?

1.อะไรบ้างที่ไม่เกิดไม่ดับ....
ตอบ....เรื่องนี้อย่าพึ่ง ไปสนใจมัน ถ้าตนเอง ยังไม่รู้ได้เอง

2.จะเห็นการเกิดดับต้องใช้ปัญญา ระดับไหน ได้บ้าง
ตอบ...การเกิดดับ มีหลากหลายระดับ ความเร็ว ช้า
แต่อยากเห็นการเกิดดับของอะไร ก็ต้อง..คุยรายละเอียดอีกที
ยกตัวอย่าง การเกิดดับของ ต้นไม้ มีหลายแบบ ช้าเร็ว
การเกิดดับของ เวทนา อารมณ์ ความคิด ภพ ชาติ อายุขัย วิญญาณ ก็ต่างกันไป..
แต่ถ้าจะพูดแล้ว หมายความแค่ เห็นมันเกิดมา แล้ว มันมี แล้วมันตาย...อันนี้ ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่เกิดปัญญาอะไร เพราะ ทุกสิ่ง ก็ล้วน..มีธรรมชาติ แบบนี้

การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป...ที่เห็นแล้ว เกิดปัญญา คือต้องเห็น ทั้งเหตุปัจจัยในการเกิด เหตุปัจจัยในการตั้งอยู่ และเหตุปัจจัยในการดับไป และเหตุปัจจัยของการเปลี่ยนภพชาติ ด้วย..โดยเฉพาะ เรื่อง วิญญาณ...ของตนเอง

ดังนั้น ระดับที่สามารถ รู้ทัน ใน เหตุปัจจัยที่ยังเป็นวิญญาณ แล้วมาเกิดเป็น รูปนาม ได้อย่างไร มีอายตนะได้อย่างไร เกิดอุปทานได้อย่างไร เกิดภพชาติได้อย่างไร ตายลงได้อย่างไร เคลื่อนวิญญาณไปต่อภพชาติใหม่ได้อย่างไร..แบบนี้ ท่านคิดว่า ต้อง ใช้การรู้ทัน ในระดับใดล่ะ ใช้ปัญญาในระดับใดล่ะครับ...ตอบเองลองดู

 

เอาแค่สิ่งที่จำเป็นต้องรู้เรื่องเกิด-ดับ เพราะจำเป็นสำหรับมรรคผล
นิพพาน ที่ไม่จำเป็นก็เอาไว้ทีหลังก็ได้ครับ

 

ตามปกติ ตัวจิตวิญญาณเอง..มันจะมีความหลง ยึดมั่นในตัวในตนของมันว่า คือตัวตน ตัวเรา ตัวกู ของกู จนเปรียบเหมือนว่า ตัวมันเองคือ ความมี ความเป็น ที่เที่ยงแท้ แน่นอน....มันจึงหลงว่ามันมีตัวตน มีสิ่งที่ครอบครอง มีสิ่งที่ต้องยึดมั่นถือมั่น ..

ดังนั้น ในการฝึก สติ...จึงต้อง มีการ ยกเอาตัวจิต ตัวนี้ มาตั้งเป็น ตัวสติ(หรือตัวผู้รู้)..แล้วกำหนด บังคับ ฝึก ให้มันอยู่นิ่งๆ ไม่เคลื่อน ไม่ส่าย ไม่หลง..ฝึกให้มัน มาดูการทำงาน ของ กาย เวทนา ความคิด..ทั้งหลาย ที่มัน กำลังเคลื่อนอยู่ ทำงานอยู่ ไม่เที่ยงอยู่ แบบนี้ เรียกว่า ฝึกเอาจิตหรือสติ ให้ เฝ้าดู กาย เวทนา ความคิด...ดู ความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ..ของ กาย เวทนา ความคิด...อยู่อย่างนั้น..จน ตัวจิตหรือสติเอง...ได้เห็น ความจริง เหตุปัจจัย ของความเคลื่อน ความไม่เที่ยงทั้งหลาย ของกาย เวทนา ความคิด...จนเหมือนเป็น ความจริง ที่ส่องมาให้ตัวจิตหรือสติเอง ได้ รับรู้ ในความจริงที่เป็นอยู่นี้..เพื่อที่จะสะท้อนความจริงที่ไม่เที่ยงเหล่านั้น ให้มันได้ โยกคลอน เกิดปัญญา บอกให้กับตัวจิตหรือตัวสติเอง..ได้ เกิดการยอมรับ ในความจริง แห่ง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา....ก็เพื่อ บอกความจริงให้กับตัวจิตหรือสติ ได้รู้ ได้เห็น ได้เข้าใจ ได้ยอมรับ..ว่า..ตัวจิตหรือสติเอง..ก็ย่อม เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง เหมือนๆกัน

ดังนั้น..มันจึง เป็นการฝึก.เพื่อรู้เห็นในความจริงแห่ง อริยสัจ ทั้งหลาย..จน วันหนึ่ง ตัวจิตหรือสติหรือตัวผู้รู้...มัน จะ..เกิด ปิ๊ง...แว๊บ..ในแสงแห่งปัญญา ในการเข้าใจในพระไตรลักษณ์..นั่นคือ การยอมรัย ในความจริงว่า สิ่งทั้งหลาย ล้วนเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...เป็นปัญญาที่เกิดขึ้นในตัวจิตหรือสติหรือตัวผู้รู้..นั่นเอง...(โยกคลอนในสิ่งที่เคยหลงยึดมั่นถือมั่นว่าตนเองมีตัวตนที่เที่ยง)

 

ที่จำเป็นก็คือ การฝึก สติปัฏฐานสี่...นี่แหล่ะ..
ให้ฝึกสติ ตามดู.. กาย เวทนา ความคิด..จิต ธรรม..

แค่นี้..เอง..ทุกคนล้วน ฝึกเช่นเดียวกัน ..วิธีเดียวกัน..รู้ความจริงของ กาย เวทนา ความคิด จิตใจ ธรรม...ความจริงอันเดียวกัน..แน่นอนครับ

 

อะไรบ้างที่เกิดดับ ยังไม่ชัดเจนว่าจะเห็นเกิดดับอะไร
ในระหว่างนี้ครับ

 

ความจริง ผมเองก็อยาก แนะนำตรงๆด้วยตัวเอง ต่อหน้า..เรื่องการ ฝึก แยกจิตออกมาดูกาย..ตามแบบที่หลวงปู่เทพโลกอุดร ท่านเคย ..ฝากให้ผมฝึก

ซึ่ง พอทำปุ๊บ ก็ จะรู้ได้ในทันที.ถึง สิ่งที่ แยกจิต ดูกาย..ทั้งกาย
จะเห็นทันหมด ทั้งกาย ทุกเวทนา ทุกความคิด..เบากาย เบาใจ เบาจิต ในทันที..ที่ ฝึกเลย

 

ที่เกิดดับ คือ การทำงานของ อายตนะกาย เวทนากาย ความคิด ไงครับ...นี่คือ ขั้นแรกของการ เอาจิตหรือสติ มาดูกายทั้งกาย....อ่านเข้าใจมั้ยครับ

 

ถ้าจะพิจารณาเฉพาะเกิดดับให้แจ้งไปก่อน นี่พิจารณาอะไรง่ายที่สุด

เช่นผมจะเล่นกีต้าร์ให้เป็นเพลงได้ฟังเพราะ
ผมต้องฝึกมือขวาตีคอร์ทให้เป็นจังหวะให้ได้ก่อน
จากนั้นก็ฝึกมือซ้ายจับและเปลี่ยนคอร์ดให้แม่น
ยำก่อน
สุดท้ายเอาความชำนาญทั้ง 2 อย่างมาทำพร้อมๆ
กันจึงจะสำเร็จออกมาเป็นเพลงที่ฟังไพเราะได้
คือต้องเข้าใจและทำให้ได้แต่ละสเต็ปก่อนครับ

 

เขียนให้เข้าใจไหมฮะ อยู่ที่คนเขียน คนอ่านต้องถือว่ายังไม่รู้อะไร

 

ที่ผมแนะนำ ก็ตามเสต็ป ไง
กาย เวทนา ความคิด.....ก่อน โดยเอาจิตมาแยกตั้งเป็นตัวสติ เป็นตัวผู้รู้ ไปก่อน...จนเมื่อ รู้เห็น ความจริงของ การเกิดดับของ กาย เวทนา ความคิดของใจ...จนปล่อยวาง กายใจ..ได้ก่อน...นี่คือ เสต็ปแรก

จนตัวจิต ปล่อยวางกายใจ ..จนตัวจิตหรือสติหริอตัวผู้รู้มัน เหลือแค่ตัวมันเอง คือเข้าสู่ สภาวะอรูป..นี่จึงจะเป็นเสต็ปที่ สอง ต่อไป ไงครับ

จะเข้าใจ อะไรยากทำไมครับ

 

ถ้าเชื่อว่าสรรพสิ่งไม่เที่ยง ไม่ต้องไปเห็นเกิดดับได้ไหมฮะ
เชื่อที่ไตรลักษณ์ตรงๆ เลย

 

ก็นี่แหล่ะ คนอ่านได้แต่ถามๆๆๆๆๆ แต่ไม่ลงมือทำ ตาม..จะรู้ตามได้ยังไง..ถึงตอบไป ก็ไม่เข้าใจได้หรอก ถ้าไม่มาลงมือฝึกจริงๆ..

ถามทำไม? มาสิ จะฝึกให้

 

ไม่ได้..เพราะปัญญาที่ว่า ที่ฝึก เพราะ ต้องการ สอน ฝัง หยั่ง..ให้มัน ลงไปในตัวจิตเอง เพื่อให้จิต..โยกคลอน คลาย ความหลงยึดมั่นถือมั่น ในตัวจิตเอง ตะหาก...ยกเว้น ว่า ถ้าเคย ฝึกสะสมมา แต่ชาติก่อน แต่ก็ต้อง มาทบทวน อีกที

 

อันนี้ต้องได้ฌานก่อนใช่ไหม
ถ้าใช่ก็ขอให้หยุดแนะนำต่อ เพราะผมยังไม่ได้ทำฌานเลยฮะ

 

การเกิดดับของขันธ์ 5 ลองสังเกตดูได้ ทั้ง รูปเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ สังขารการปรุงแต่ง ปรุงแต่งทางกาย ทางวาจา ทางใจ สร้างความจริงหรือสมมติสัจจะ เช่นว่า เราชอบ หรือไม่ชอบอะไร ว่าเบื่อ หรือปวดมาก ถ้าเรามีความคิดซ้ำๆ ว่าเบื่อ พูดว่าเบื่อ แสดงออกว่าเบื่อ เราก็จะสร้างความจริงว่าเบื่อ ส่วนวิญญาณถ้าเรายึดมั่นในอารมณ์วิญญาณก็ตั้งอยู่ ถ้าไม่ยึดมั่นในอารมณ์วิญญาณก็ตั้งอยู่ไม่ได้ก็ดับไป สัญญาที่เกิดดับลองศึกษาเรื่องสัจจะสัญญา เมื่อจิตบรรลุสมาธิในระดับต่าง สัจจะสัญญาหรือความเป็นจริงที่ละเอียดขึ้นจะเกิด ที่หยาบจะดับไป

 

ผมยังไม่ได้ทำฌาน อธิบายต่อไปก็เหมือนตักน้ำราดหัวตอครับ ขอบคุณครับ

 

พระไตรลักษณ์...เขียนกราฟ ออกมาเป็น วงจร ก็ได้ เป็น วงจร ปฏิจสมุบาท...นั่นเอง..

ทีนี้ ในวงจร..ถ้า ที่รู้ทัน เห็นได้ด้วย อายตนะ หยาบๆ ก็คือ ที่เกิดมีรูปนาม ไล่ไปจน มรณะ...อันนี้ ทุกคนเห็น ว่า มันคือ เกิดดับของ ร่างกายที่หยาบๆ..เท่านั้น แต่ต้นเหตุแห่งการเกิดดับที่ละเอียด อันได้แก่ สังขาร วิญญาณ ภพชาติ เหล่านี้..เป็นเรื่องของ จิต ที่ต้อง รู้เห็น รู้ทัน ด้วยใจ
มันจึงเป็นสิ่งที่ต้องฝึก..เอง

 

การที่ฝึกเอาจิต มาตั้งเป็นสติหรือตัวผู้รู้ ดูการเกิดดับ อนิจจัง ทุกขัง อนิจจา ความไม่เที่ยง...ก็เพื่อให้ตัวจิตเอง....ได้ เข้าใจในพระไตรลักษณ์(แปลว่ายอมรับในความเป็นจริงของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)...ก็เพื่อ โยกคลอน ทำลาย ความหลงผิด ที่เคย หลง ยึดมั่นถือมั่น..ในการมีตัวตน ของตัวจิตเอง

ทีนี้ จิตใครจะ รู้เห็น เข้าใจ ยอมรับ ..ในความเป็นจริงนี้ได้เร็ว ได้ช้า...ก็ขึ้นอยู่กับ ปัญญาที่ฝึกมา ที่เคยสะสมมา..ของตัวจิตของแต่ละคนครับ

 

ดังนั้น ถ้าฝึกถูกวิธี ตั้งใจฝึกจริงจัง...มันไม่ยากหรอก
7 วัน 7เดือน 7ปี...ล้วนหวังผลได้ ในความตั้งใจจริงครับ...ในเสต็ปแรก
ส่วนเสต็ปที่สอง...สภาวะอรูป..ก็ทำให้ง่ายขึ้น ถ้าผ่านเสต็ปแรกมาได้