เข้าใจเวทนาธรรมจะปล่อยวางสุขหรือทุกข์ได้ง่ายลงไหมครับ

สุขและทุกข์ที่ไปๆ มาๆเป็นไปตามธรรมชาติของจิตที่มี
ปัจจัยหมุนเวียนเข้ามาปรุงแต่งสลับกัน
ตลอดเวลาขณะที่สติตามไม่ทัน
ถ้าเราเข้าใจว่านั่นเป็นแค่เวทนาและย่อมจะต้อง
เปลี่ยนไปไม่ช้าก็เร็ว
บางทีก็สุขอยู่แค่เป็นนาที
บางครั้งก็ทุกข์อยู่เป็นชั่วโมงเป็นวัน เป็นเดือน
ก็มีเช่นคนที่นอนเจ็บป่วยมันยากที่จะสลัดเวทนา
ออกง่ายๆ
อยากฟังความเห็นเกี่ยวกับเวทนาดังนี้

๑.สุขเวทนาและทุกเวทนา จะรู้เท่าทันเพื่อการปล่อยวางอย่างไร....ปล่อยวางแล้วเหลืออะไร

๒.สุขเวทนาจะเกิดมากในคนที่มีบุญกุศลมาก
กว่าคนบาปหรือไม่ครับ

ขอบคุณครับ

 

แม้นโพสไปก้ไม่อ่าน แต่ก้ขอผ่าน ไปตามธรรมเปนใหญ่

อันการณ์บัณฑิตผู้ปราศเปลื่อง
จะลือเรื่องเวทนามาสิกขา
ใจละเอียดพร้อมปฏิภานนำปัญญา
เวทนาหนาอย่านำสุขทุกข์โลกๆมาวิจัย

เวทนาของปราชนั้นมีอยู่
ฌาณสามสี่สู่สุขแลอยู่อุเบกขา
พิจารณาเพียร(สติ)นำอยู่ชื่อว่าสุขาปฏิปทา
กำหนดรู้ดับแลเสื่อมนา ปฏิปทาทุกขาเรียกกันไป

คนมีบุญมีบาปธรรมขาวดำมีเสมอกันด้วยความดับ
ยกไตรลักษณสัมปยุติเวทนาพ้นการตรึก
รู้ชัดๆ(เกิดดับ)ง่าย รู้เร็ว เนิ่นนานรู้ช้า ได้หมด
จิตจะปลดเพราะสาวไปชัด ดับพร้อมเวทนา ทางปลง


ปล.ลิง : เวทนานุสติปัฏฐาน เปนของ ผู้ทรงฌาณ
ป.ตลิงปิง : หายใจเข้าออก พร้อมมรณา จิตไม่ห่างจาก ฌาณ1-9 ( 9 ในกรณีนี้ "อานนท์ เธอจง..." )

 

ชาวบ้านชาวพุทธควรต้องมีวิธีจัดการกับเวทนาได้ด้วย
จะเป็นการลดความหลงอยู่ในกองทุกข์กองสุข
จึงจะได้รับประโยชน์จากศาสนาพุทธใกล้
เคียงกัน
ถูกมิถูก

 

ถ้าไม่อาศัยกิเลส แล้วจะไปอาศัยอะไร
และไม่อาศัยกายแล้วจะขับรถยังงัย....งง

 

การที่จะเกิดเวทนาชนิดไหนขึ้นมาขึ้นกับสังขารการปรุงแต่ง การที่บางคนเป็นสุข บางคนเป็นทุกข์กับเหตุการณ์เดียวกันเพราะแต่ละคนมีการปรุงแต่งทางกาย วาจา ใจ ไม่เหมือนกัน เหตุการณ์เดียวกันคนนึงมองว่าไม่ดีเกิดทุกขเวทนา คนนึงมองว่าดีเกิดสุขเวทนา อย่างฝนตกบางคนก็ชอบ บางคนก็ไม่ชอบ เกิดเวทนาแบบไหนขึ้นกับการให้ความหมายสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พอเกิดเวทนาขึ้นแล้ว ถ้าเราไม่ยึดมั่นในเวทนาทั้งสุข ทั้งทุกข์ วางเฉยได้ จะไม่เกิดอนุสัยกิเลศตามมา ต่อไปก็จะรู้ตัวในการปรุงแต่งมากขึ้น เพราะการปรุงแต่งของเราก็เกิดจากการตอบสนองเก่าๆ ต่อเหตุการณ์ในลักษณะเดียวกัน มันเลยปรุงแต่งเป็นทุกข์ สุข แบบที่เราไม่รู้ตัว

 

การนึกคิดตามตำรา เป็นแค่สัญญา-ยังไม่สามารถกำจัด เวทนาที่เกิดจากความรู้สึกจริงตามขันธ์5 ได้..แก้ทุกข์ด้วยสัญญาไม่ได้ ไม่มีเกิดขึ้นจริง..
เพราะความรู้สึกที่ จิต ไม่เปลี่ยนไปจากเดิม - การกำจัดเวทนาให้ได้ต้องกำจัดที่ "ความรู้สึก" ที่เกิดขึ้นจริงภายในจิต-ไม่ใช่ นึกคิดเอาเองแบบใช้ตำรา-สัญญาความจำนั่นมันเป็นแค่ละเวทนาด้วยสัญญา..หลอกลวงแก้ทุกข์ไม่ได้จริง

 

ฉนั้นจึงต้องแปลสัญญา เขาให้เป็นปัญญาให้ได้ ด้วยวิธีการ.. ภาวนา-ภาวนา-จิตก็จะเกิดการเดินมรรค..โดยปริยายไปในตัวด้วย..จิตที่กำลังพิจราณาธรรม หากเกิดปัญญาจะมีอาการ.. ปฏิเวธเกิดขึ้นที่จิต-ปฏิเวธ- นี่คือ ความรู้สึกจริง..ที่แก้ทุกข์ได้ทันทีชัดเจน อาการสลดสังเวชจะเกิด ดับเวทนาได้ฉับพลัน ด้วยกำลังสมาธิจิต ที่ใช้พิจราณาแบบ "ตั้งใจมั่น" ตามกำลังแค่ปฐมฌานก็ได้แล้วคัรบแล้วกำลังสมาธิมันจะพัฒนาไปเอง (วิปัสสนาแบบใช้ความคิด-เดินมรรคในตัว)

 

ภาวนา อีกแบบหนึ่งก็ทำได้ โดยวิธี เฝ้าดูจิต-เฝ้าดู การเกิด-ดับ ของวิญญาณที่จะพยายามดิ้นรนออกไปเกาะสิ่งภายนอก สมุห์ทัยวาระ เกิด-ตัด-ดับ-ไม่ใช้ความคิด..ตามวงจรปฏิจจะสมุปบาท ..
ทำด้วยใจที่จดจ่อแต่ไม่เครียดตั้งใจมั่นแบบรู้..ว่าจิต กำลังจะส่งออก-ไปเกาะอารมณ์ใด เวทนาจะเกิดทันที ..เวทนาเกิดทันที-ก็ให้ตัดเสียให้ทัน ทำได้บ่อยๆนานๆ-จิตจะเกิดสมาธิเอง หากทรงอยู่ได้ตลอดเวลาด้วย สติปัฎฐานสี่-อีกชั้นในการปฏิบัติ-ก็จะเห็นการรู้ตัวทั่วพร้อมชัดเจนขึ้น ชัดเจนขึ้น ทำให้เป็นครับ ..การรู้สึกตัวทั่วพร้อม..
จิตจับที่ ลมหรือกายให้ได้ติดต่อนานๆ เวทนาจะหาย-เวทนาจะหาย..เข้าใจตรงนี้ไหมครับ เพราะจิตเกิดดับรวดเร็วมากแต่ก็จับได้ทีละอารมณ์เท่านั้นจิตจับอารมณ์ได้เพียงทีละอารมณ์ หากจิตลืมหลง-ลม-กาย-เวทนาจะครอบงำทันที..เป็นผู้ลืมหลงซะแล้ว สาธุ

 

ผิดถูกแลกเปลี่ยนธรรมกันนะคัรบ ตามสบาย

 

ภิกษุหรือโยม ครับ

 

ผมเป็น โยม-อนาคาริกครับ..โยมครับ สาธุ
..วาสนาทำให้เราสนทนากัน-ด้วยเหตุปัจจัยตามธาตุนิสสัยผู้ชอบ-สะสมสุตตะ -ทุกสรรพสิ่งล้วน ไม่แน่วันนี้เป็นมิตร พรุ่งนี้อาจเป็นศัตรู- ศัตรูวันนี้ พรุ้งนี้อาจเป็นมิตร ทางโซเชียล
สรุป สุดท้ายล้วนลงที่เมตตากันและกันตามกำลังอินทรีย์ครับ

 

มะมีหลังคาในเรือนที่อาสัยหรอ

หน้านี้ หน้ามรสุม ฝนตก อย่าลืมทำหลังคาหละ

อิอิ