เบื่อชีวิตและร่างกายทำอย่างไรดีครับ

เบื่อชีวิตที่ต้องดิ้นรนไปวันๆครับ แต่ตอนนี้รู้สึกช่างมันแล้ว ตายเมื่อไหร่ก็สบายเอง

 

แนะนำให้อ่านหนังสือของหลวงพ่อวัดท่าซุงเยอะๆครับ และให้ทำวิปัสสนา พิจารณาเยอะๆ

(ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ผมก็ยังทำไม่ได้หรอกครับ กำลังพยายามอยู่เหมือนกัน ฉะนั้นผมก็ยังเลวอยู่ครับ และน้อมรับคำแนะนำเสมอ)

 

ขอให้ตระหนักเรื่อง กิเลส 3 (กามตัญหา,ภวตัญหา,วิภวตัญหา) ซึ่งในกรณีที่เกิดนิพพิททา (เบื่อหน่าย) ในสังขารขันธ์ คุณอาจจะโดนกิเลสต้อนมาที่ วิภวตัญหา ซึ่งอาจเกิดมิจฉาทิฏฐิ จนสำคัญผิดว่าหากตัดทิ้งอัตภาพที่เป็นอยู่เพื่อพ้นทุกข์ อย่างเช่นข่าวพระตัดอวัยวะเพศของตนทิ้งเพราะไม่อยากให้เป็นเครื่องกีดขวางในการปฏิบัติ โดยแท้ที่จริงการปฏิบัติเป็นเรื่องของจิตใจล้วนๆ ในชั้นลึกสุด ยังมีวิปัสนูกิเลสคอยดักไม่ให้ผู้ปฏิบัติผ่านไปได้โดยง่ายอีกชั้น จึงขอให้พิจารณาถึงความเบื่อหน่ายต่ออัตภาพที่เป็นทุกข์นี้โดย โยนิโสมนสิการ (ความพิจารณาโดยแยบคาย) เพื่อความก้าวหน้าในการปฏิบัติของคุณซึ่งแสดงให้เห็นผลในการปฏิบัติมาบ้างแล้วจนเกิดนิพพิททาเช่นที่เกิดกับคุณ ขออนุโมทนาในความก้าวหน้าและความสำเร็จในอนาคตอั้นใกล้ของคุณ สาธุ

 

เราเบื่อตัวเองมานานแล้ว เบื่อตั้งแต่เกิด เพราะเราเห็นทุกข์ ยิ่งมาอยู่ในร่างผู้หญิง ต้องมีเรื่องนั้นมาทุกเดือนรู้สึกว่าตัวเองสกปรก มองอะไรก็สกปรก ทั้งร่างไม่มีความสะอาดเลย ทำให้เกลียดตัวเองมากๆ บางวันถึงกับนอนร้องไห้ เพราะโชควาสนาในชีวิตบนโลกด้วย แต่ทำอย่างไรได้ เราอยู่เพื่อชดใช้กรรมนี่นา ขอให้เข้มแข็งใช้กรรมให้หมดชาตินี้ เมื่อวานนี้ฟังผลสอบงานปรากฏว่าสอบไม่ติด เราท้อแท้มาก แต่มองไปเห็นเต่าที่เก็บมาได้เมื่อเช้า เลยคิดได้ว่าดีเท่าไหร่แล้วที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์

 

เอเบื่อยังไม่หมดนี่นา ยังติดอยู่นี่ คนเบื่อจริงๆต้องไม่ติดอะไรเลยครับ เห็นทุกอย่างเป็นของว่างเปล่าไร้ซึ่งแก่นสาร เป็นของชั่วคราวทั้งนั้นในโลกนี้แม้แต่สังขารของเราเอง ถ้าจะไม่ให้เบื่อก็หัดแยกกายกับจิตดูสิครับ จิตเป็นเรา แต่กายไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ทุกอย่างในโลกไม่มีของเรา ไม่มีของใคร สักแต่มี สักแต่เห็น เท่านั้น ในที่สุดพังหมด เมื่อเกิดมาแล้วได้ร่างกายนี้เป็นที่อาศัยชั่วคราว ก็อาศัยมันสร้างบุญสร้างกุศลเป็นบันใดไปสู่ความหลุดพ้นสิครับ อาศัยโอกาสที่มีอยู่นี้ ศึกษาหาทางเพื่อความหลุดพ้น ถ้าเบื่อกันจริงๆต้องไม่เหลื่ออะไร หรือไม่ติดอะไรกันอีก ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายดีไหม

 

เบื่อแบบนี้ ถูกหวย รางวัลที่ ๑ ก็หายเป็นปลิดทิ้งแหงๆ

เบื่อ แบบหลอกตัวเองไปวันๆ

เจอทุกข์ จากความปรารถนาไม่สมหวัง แต่ไม่รู้จักทุกข์ ก็เลยไม่อยากหาทางดับทุกข์ อีแบบนี้เดี๋ยวก็ได้พุ่งหลาวเลยสำนักพยายมก็เท่านั้น

รักษาศีล ก็ไม่ไหว ให้ทานก็ไม่เป็น น่ากลัวจะรอดยาก เพราะยังไม่อยากรอด

 

ชีวิตไม่ใช่ของเรา แค่อาศัยเท่านั้น ลองคิดดู สุดท้ายของชีวิต เราได้อะไรติดตัวไปบ้าง คิดแล้ว ให้รู้จักความจริง ดูศพที่เผา เราต่อไปก็คือ ศพเช่นกัน อยู่เพื่อทำบุญ ให้ไปนิพพาน ไม่ต้องอาศัย สัง่ขารอีกต่อไป