เปรียบเทียบคำสอนดูจิตที่ผิดและที่ถูก ...เป็นอย่างไร

คุณปรุงแบบนั้นก็แบบนั้น เราอาจปรุงแต่งต่างกัน รสชาดก็เลยไม่เหมือนกัน ว่างั้นนะpig_cryy2

 

6. รู้จักจิต แล้วจะทำอย่างไรต่อไปดี


ทันทีที่แก้ปัญหาแรกตก คือตอบได้ว่า. จิตคืออะไร อยู่ที่ไหน และเอาอะไรไปดู. ปัญหาใหม่ก็ตามมาทันทีว่า. เมื่อรู้แล้วจะปฏิบัติอย่างไรต่อไป. เพราะหลวงปู่สอนมาสั้นๆ ว่าให้ดูจิต. เมื่อผู้เขียนได้จิตผู้รู้มาด้วยการแยกขันธ์ ออกจากจิต. ผู้เขียนก็ต้องระวังรักษาจิตเพื่อเอาไว้ดู. โดยการป้องกันไม่ให้จิตไหลเข้าไปปนกับขันธ์. เพราะถ้าจิตไหลเข้าไปปนกับขันธ์ ก็จะไม่มีจิตผู้รู้เอาไว้ให้ดู.


ในช่วงวันแรกๆ ที่แยกจิตกับขันธ์ออกจากกันได้นั้น. ผู้เขียนใช้ความพยายามอย่างมากรักษาจิตไม่ให้ไหลเข้าไปรวมกับขันธ์อีก. แต่ก็รักษาได้เพียงชั่วขณะสั้นๆ. แล้วกว่าจะพิจารณาแยกออกได้อีกก็ใช้เวลาเป็นวันๆ. ผู้เขียนผู้ไม่มีความรู้ใดๆ อาศัยความอดทนและความเพียรพยายาม. รวมทั้งอุบายทุกชนิดที่จะรักษาจิตผู้รู้เอาไว้ให้ได้. เช่นใช้กำลังจิตพยายามผลักสังขารขันธ์ไม่ให้เข้ามาครอบงำจิต. เมื่อจิตไปติดก้อนสังขารที่ปรากฏด้วยความรู้สึกเป็นก้อนแน่นๆ ที่หน้าอก. ก็พยายามเจาะ พยายามทุบทำลายก้อนนั้นด้วยพลังจิต. บางคราวทุบตีไม่แตก ก็พิจารณาแยกเป็นส่วนๆ. บางคราวแยกแล้วก็ไม่สำเร็จอีก. ก็กำหนดจิตให้แหลมเหมือนเข็ม แทงเข้าไปเหมือนแทงลูกโป่ง. วันใดทำลายก้อนอึดอัดได้ ก็รู้สึกว่าวันนี้ปฏิบัติดี. บางวันทำลายไม่ได้ ก็รู้สึกว่า วันนี้ปฏิบัติไม่ดี.


ต่อมาเป็นเดือนๆ ก้อนอึดอัดนี้ก็เล็กลงเรื่อยๆ. แล้วสลายไปกลายเป็นความรู้สึกที่เคลื่อนไหวได้. เช่นเห็นการเคลื่อนไหวไปมาบ้าง. เป็นความไหวตัวยิบยับบ้าง. แล้วก็พบว่าอารมณ์แต่ละตัวที่เกิดขึ้น จะมีสภาวะที่รู้ได้ไม่เหมือนกัน. เช่นความโกรธเป็นพลังงานและมีความร้อนที่พุ่งขึ้น. โมหะเป็นความมืดมัวที่เคลื่อนเข้ามาครอบงำจิต. ถ้าเป็นกุศลจิต ก็จะเห็นความโปร่งว่างเบาสบาย. ในเวลาที่จิตกระทบอารมณ์ เช่นตกใจเพราะเสียงฟ้าผ่า. ก็จะเห็นการหดตัววูบ. ในช่วงนั้น ผู้เขียนเอาแต่ชุลมุนวุ่นวายอยู่กับการเรียนรู้สภาวะต่างๆ. และคอยแก้อาการต่างๆ ที่จิตเข้าไปติดข้อง. ด้วยความสำคัญผิดว่า นี่แหละคือการดูจิต. บัดนี้เราเห็นจิตชัดเจนแล้ว ว่ามีอาการต่างๆ นานา. สมควรแก่เวลาที่จะไปรายงานผลการปฏิบัติให้หลวงปู่ทราบ. ซึ่งท่านคงจะอนุโมทนาด้วยดี. เพราะศิษย์ได้ปฏิบัติตามคำสอนของท่านไม่หยุดหย่อนติดต่อกันมาแล้วถึง 3 เดือน.


ผู้เขียนไปนั่งอยู่แทบเท้าของหลวงปู่ผู้ชราภาพ. แล้วรายงานผลการปฏิบัติต่อท่านว่า. ผมเห็นจิตแล้ว. หลวงปู่ถามว่า จิตเป็นอย่างไร. ก็กราบเรียนท่านว่า จิตมีความหลากหลายมาก มันวิจิตรพิสดารเป็นไปได้ต่างๆ นานา ดังที่ได้พบเห็นมา. พอกราบเรียนจบก็ได้รับคำสอนที่แทบสะอึกว่า. "นั่นมันอาการของจิตทั้งนั้น ยังไม่ใช่จิต จิตคือผู้รู้ ผู้คิด ผู้นึก ให้กลับไปดูใหม่"


8. เดินวิปัสสนา


ผู้เขียนเพียรปฏิบัติด้วยการมีสติสัมปชัญญะอยู่เสมอ. คือมีสติรู้อารมณ์ที่กำลังปรากฏ. มีสัมปชัญญะรู้ตัว ไม่หลงไม่เผลอตามอารมณ์นั้น. จิตมั่นคงเป็นกลาง ปราศจากความยินดียินร้ายต่อสิ่งที่จิตไปรู้เข้า. บางคราวที่จิตฟุ้งซ่านไม่สามารถจะดูอารมณ์ได้ชัดเจน. หรือจิตหลงเข้าไปเกาะอารมณ์อย่างเหนียวแน่น. ผู้เขียนก็จะทำความสงบด้วยการกำหนดลมหายใจบ้าง. บริกรรมพุทโธบ้าง. กำหนดลมหายใจประกอบการบริกรรมพุทโธบ้าง. เพ่งความว่างในจิตบ้าง. เมื่อมีกำลังแล้ว คือสามารถแยกผู้รู้กับสิ่งที่ถูกรู้ได้ชัดเจน. ก็มาตามรู้ความเกิดดับของอารมณ์ต่อไป. โดยไม่ได้คิดคำนึงว่า ดูแล้วจะได้อะไรขึ้นมา. เพราะทุกวันที่ดูนั้น มันเหมือนมีงานที่น่าสนใจติดตามให้ทำอยู่ตลอดเวลา.


ผู้เขียนดำเนินวิปัสสนาในช่วงนี้อยู่ 4 เดือนนับแต่ไปกราบหลวงปู่เป็นครั้งที่ 2. จึงเข้าใจถึงสภาพที่จิตพ้นจากความปรุงแต่ง. รู้ชัดว่าความเป็นตัวตนของจิตจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย เมื่อปราศจากความปรุงแต่ง. ความดับ อยู่ตรงที่พ้นจากความปรุงแต่งนี้เอง.


ไปกราบหลวงปู่คราวที่ 3 นี้ ไม่ได้หวังว่าจะได้รับคำยืนยันผลการปฏิบัติจากหลวงปู่. เพียงต้องการไปกราบท่านเพื่อให้ท่านเห็นว่า. การดำรงขันธ์อยู่ของท่าน เป็นประโยชน์เพียงใด. แต่หลวงปู่ก็กรุณาแจกแจงสภาวธรรมต่างๆ ให้ฟังอย่างละเอียด. ตอนที่กำลังก้มลงกราบลาท่านกลับออกจากวัด. ท่านก็กล่าวด้วยเสียงที่อ่อนโยนและเยือกเย็นว่า. "ถึงพระรัตนตรัยแล้ว พึ่งตนเองได้แล้ว ต่อจากนี้ไป ไม่จำเป็นต้องมาหาอาตมาอีก"


ผู้เขียนเดินออกจากวัดบูรพาราม ที่หน้าวัดกำลังมีงานช้างสุรินทร์. ท่ามกลางเสียงที่อึกทึกและผู้คนที่แน่นขนัดนั้น. ผู้เขียนมีความรู้สึกเหมือนเดินผ่านไปในกองธาตุ. ตาเห็นรูปก็สักว่าเห็น หูได้ยินเสียงก็สักว่าได้ยิน. ร่างกายของผู้เขียนก็เป็นอันเดียวกับสิ่งแวดล้อม. แต่สิ่งแวดล้อม ไม่เข้ามากระทบถึงจิตเลย. จิตเหมือนลมที่พัดผ่านสิ่งต่างๆด้วยความเท่าเทียมกัน. ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นช่อดอกไม้หรือซากศพ. ผู้เขียนระลึกถึงพระพุทธเจ้าผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ. และเคารพนอบน้อมแด่พระสาวกที่สืบทอดพระธรรมวินัยมาจนถึงยุคปัจจุบัน.

บันเทิงธรรม(หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช)

 

เวลาอ่าน บันเทิงธรรม(หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช) ก็ให้พยายามเข้าใจว่าท่านเล่าเรียงไว้ในแต่ละฐานะ

อย่าไปข้ามขั้น เช่น เรื่องคิดจะนั่งปฎิบัติ ก็ผิดแล้ว ของพระปราโมทย์ ที่ถูกอาจารย์ท่านหนึ่งเตือนเอา นั้นเป็นการชี้ตัณหาในขั้นสูง

ขอให้ศึกษาตาม และอย่าไปงดกิเลสที่ยังมองไม่เห็น ยังลึกเกินจะหยั่ง มันจะไม่ไปไหน ล้าช้า เป็นวิปัสสนึกไป

เจริญธรรม ^-^

 

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นงัยนะฮะ รู้สึกเจ็บ ๆ (โดนกัดฮะ) บอกไม่ถูก สงสัยเจริญ;k03สติไม่ทัน

 

สงสัยมดตัวใหญ่ อิอิ

 

สงสัยจะเป็นมด X? น่ะ

 

เอ็ก ซุปเปอร์วันป่ะ

ผมขอใจไปนอนก่อน

 

ฮะ V 5 มั้ง ผมเจ็บฮะ ทุกข์ฮะ ใช้ชื่อนี้ผมลำบากในการใช้สรรพนามสมมุติฮะ
มันลำบาก อินทรีมันต่างฮะ พูดมากเดี๋ยว เราโดนลุงด่า

งั้น เอาเท่านั้น

วันนี้ขอตัวเหมือนกัน

 

ลุงยังไม่มา ผมจะด่าให้ก่อน

ทำไมประมาทกันอย่างนี้ เอาแต่เล่น เอาแต่เรื่อยเปื่อย เปลืองเม็มโมรี่ มดเอ็กซ์ ซุปเปอร์วันอะไร ไร้สาระจริงๆ

ไปแอดเอ็มเอสเอ็นคุยกันดีกว่ามั๊ง ท่านผู้มีธรรมทั้งหลาย...

 

คงไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง แต่ก็ก็ขอบคุณที่ให้พร ก่อนนอนนะ กำลังดื่มน้ำอยู่สะดุ้งเลกน้อย เห็น โพสมันเด้ง
พี่วิมุตติ นี่ด่าเก่งเหมือนกันนะ เขาบอกว่าสมถะเวลามันออก แรงเหมือนกันทุกคนเลยนะ สังเกตุมานานแล้ว เป็นทุกคนเลย อย่างว่าแหล่ะ เราเลยไม่เลือกวิธีใดวิธีหนึ่งเอาให้เหมาะกับกาลเท่านั้น เพราะไม่ชอบโม้น่ะ พูดแต่ส่วนที่ได้ ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดในส่วนที่ไม่ได้ไร้สาระ มันจะเป็นมุสา ในที่สาธารณะน่ะ เราอาย
แต่ที่แน่ ๆ ศีลเราครบฮะ

 

พี่หลบก็ โยงไปสมถะอีกตามระเบียบ ฌาณเฌินยังไม่มีกะเค้าเลย จะไปเอาแรงมาจากไหน ทำเป็นซีเรียสไปได้ หุๆๆๆๆ เรื่องศีลหน่ะ ถ้าทำได้จริง ก็ขออนุโมทนาด้วย...

 

ไม่ได้โยงนะ จริงนะ พี่มุต เราได้อะไร เราไม่เคยบอกหรอก ไม่รู้จะอธิบายให้ละเอียดไปทำไม
แค่หลัก ๆ พอมั้ง คนที่มีปัญญานำพา ที่ดีย่อมพอรู้แนวเองได้ ใช่ไหม
พระพุทธเจ้าท่านทรงไม่ให้พูดความจริง ที่เห็นคนอื่นไม่สามารถเห็นตามได้ ท่านห้ามไว้ 6 ข้อมั้ง

 

ที่ว่าพระพุทธเจ้าไม่ให้พูดความจริง อันนี้ไม่เคยได้ยินนะ

แต่เข้าใจว่า คงอยู่ที่ความเหมาะสมของ กาล สถานที่ และ บุคคล

แนวจะถูกไหม ก็ควรมีพุทธพจน์รับรอง

แต่อย่าตีความเข้าข้างตัวล่ะ เด๋วมันจะไม่แนวววว...

 

มีฮะ เราอ่านพระไตรปิกฏ 2 ภาษาก็มีบอก ข้อความข้างในต่างกันฮะ
ผมเลยหันมาอ่านพระไตร ที่ตัวผม ฮะ
เพราะคนที่แปล ก็อาจจะตีเข้าข้างตนก็มีฮะ
อย่างศรีลังกา นี่เขาเน้นภาวนา ถ้าเปรียบออกแนวฤษี ฮะ เราเคยไปดู ฮะ
พอดีเราเป็นเด็กแนวฮะ

 

พระพุทธเจ้าท่านทรงไม่ให้พูดความจริง ที่เห็นคนอื่นไม่สามารถเห็นตามได้

โปรดพิจารณาตรงนี้สักหน่อยฮะ พี่มุต

 

นั่นๆ เห็นไหมล่ะ มันอยู่ในใจ ... ความหมายจากบท กรณียเมตาสูตร จะได้ผลเมื่อเอามันในใจไปทิ้งเสีย
ความสะดุ้งย่อมลดลง

 

สะดุ้ง สะเทือน สั่นไหว เกิดขึ้น แล้วดับไป ก็ไม่เห็นมีอะไร จริง ๆ
กล่าวเท่านี้ พอเข้าใจไหม

 

สวัสดีคุณน้า กินกาแฟกัน ^-^

 

ดีลุงวันนี้ขอ 2แก้วนะ งง ๆ มึน ๆ ขอเหมือนเดิมนะ จำได้ใช่ไหม

 

น่าอายจริงผมนี่ ชวนกินกาแฟ แต่ไม่ไปชงกาแฟ จะได้กินไมนี่ เข้าทำนองอยากถูกหวย แต่ไม่ซื้อหวยเลย

ว่าแล้วไปชงกาแฟกินดีกว่า ไม่มีอะไรผ่านมา ผ่านไป ก็ทักทายกัน ^-^