เปลี่ยนทุกข์ให้กลายเป็นสุข

เก็บตกข้อธรรมคำสอน ธรรมะจากการเดินทางแห่งชีวิต พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล




เรื่อง : บีเซลบับ ภาพ : อีพีเอ


แวะไปชมโครงการ”ปลูกต้นไมั ปลูกธรรมะ” กับพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล เมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ที่ศูนย์การค้าสยามพารากอน ที่ชวนคนเมืองมาปลูกต้นไม้และปลูกธรรมะไปพร้อมกัน


“ต้นไม้ดูดน้ำจากดิน ก็คายน้ำคืนสู่ฟ้า ตกลงมาเป็นฝนกลับสู่พื้นดิน


เปลี่ยนขยะให้กลายเป็นดอกไม้ที่หอม…


เหล่านี้สอนให้เราเปลี่ยน “ทุกข์” ให้กลายเป็น “สุข”


เปลี่ยน “ปัญหา” ให้กลายเป็น “ปัญญา”…”


ถือโอกาสนี้ เก็บตกข้อคิดคำสอนของพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล “เปลี่ยนทุกข์ให้กลายเป็นสุข” มาฝากชาว 40+ โดยทั่วกัน


1.ต้นไม้ตอนที่ยังเป็นต้นกล้า เขาต้องอาศัยฝนจากฟ้า ต้องอาศัยคนรดน้ำให้ แต่พอเป็นต้นไม้ใหญ่ รากยิ่งหยั่งลึกเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมั่นคง และถ้าสามารถหยั่งรากลึกไปถึงตาน้ำใต้ดิน เขาก็จะเขียวสะพรั่งตลอดปี


ขอให้เราเป็นเช่นนั้นคือ สามารถที่จะยืนหยัดอยู่ได้แม้ว่าสิ่งแวดล้อมจะเป็นไม่เป็นใจ เพราะเราสามารถเข้าถึงต้นธารแห่งความสุข โดยต้นธารแห่งความสุขหรือตาน้ำแห่งความสุขนี้อยู่ในใจของเรา


2.คนมักเข้าใจว่า ชีวิตที่ดี คือชีวิตที่มีอายุยืน แต่สิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตที่ยืนยาวคือ ชีวิตที่มีทั้งความกว้างและความลึก ชีวิตยืนยาวอย่างเดียวไม่พอ ต้องกว้างด้วย


กว้างคือ มีน้ำใจกว้างขวาง เห็นผู้คนเป็นเพื่อนมนุษย์ ไม่ได้เห็นศัตรู มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อสรรพสัตว์ นอกจากกว้างแล้วก็ต้องลึกด้วยคือ ความลุ่มลึกทางจิตใจ สามารถจะเข้าถึงความสุขภายในที่อยู่ในจิตใจของเราได้


3.พระพุทธเจ้าตรัสว่า มีชีวิตวันเดียว แต่อยู่อย่างบัณฑิต มีค่ากว่าการอยู่อย่างอายุยืนยาวเป็นร้อยปี แต่ว่าไม่ได้ทำความดีอะไรเลย


4.เส้นทางชีวิตของเราจะยาวหรือสั้น ไม่มีใครตอบได้ เหมือนกับที่เราได้พูดไปแล้วว่า ชีวิตของเรานั้นเหมือนกับเทียน เราไม่มีทางรู้หรอกว่า เทียนเล่มนี้จะไหม้จนหมดเชื้อ หรือว่าโดนลมพัดดับไปเสียก่อนทั้งๆ ที่ยังมีเชื้อและไขเทียนอยู่


แต่แม้จะเป็นอย่างหลักก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ขณะที่ยังมีเปลวไฟอยู่นั้น เขาให้ความสว่างไสวแค่ไหน หรือเขากลัวว่าเทียนจะหมดเชื้อหมดไขเสียก่อน เลยส่องสว่างน้อยๆ นิดๆ


คนที่ไม่กลัวว่าชีวิตจะสั้นแค่ไหน เขาก็เหมือนเทียนที่จะให้เปลวไฟสว่างไสว แม้ว่านั่นจะทำให้อายุของเทียนสั้นลงก็ตาม


5.การที่เราสามารถยืนหยัดอย่างถูกต้องได้ นอกจากจะเป็นเพราะมีความสุขภายในเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญคือ เราต้องมีภูมิต้านทานความทุกข์ด้วย คนเราจะมีความสุขได้อย่างแท้จริง ต้องมีภูมิต้านทุกข์ ภูมิต้านความทุกข์มาจากไหน ก็มาจากการที่เราต้องเจอทุกข์บ่อยๆ เจอความลำบากบ่อยๆ


คนที่พยายามหนีจากความทุกข์ ไม่รู้หรอกว่า กำลังพาตัวเองเข้าสู่ความทุกข์ อย่ากลัวทุกข์ อย่ากลัวความยากลำบาก และบางทีก็ต้องเข้าหา เพื่อให้เราเป็นคนสุขง่าย มีความสุขจากภายในง่าย ทำให้เรามั่นคงในสิ่งที่ถูกต้อง กล้ายืนหยัด กล้าไปให้ถึงที่สุด



ขอขอบคุณที่มา
http://40plus.posttoday.com/dhamma/9575/