เมื่อผมต้องเป็น..กรรมการตัดสินพระเครื่องข้างถนน

เรื่อง ผมเห็นผียืนตกปลา 10 กว่าตน กลางวันแสกๆ บ่าย 3 โมง
ผมเล่าแน่นอนครับ แต่..ไม่ใช่ในกระทู้นี้นะ ผมจะไปตั้งกระทู้
ในหมวดประสบการณ์นี่แแหล่ะ แล้วจะเล่าให้ฟังนะครับ
ตั้งกระทู้เมื่อใด จะฉุดกระชาก และบอกกล่าวให้รู้ครับ

พอดีตอนนี้ผมกำลังเคร่งๆ อยู่กับการทำห้องพระเครื่องวัตถุมงคล
ซึ่งใช้ข้อมูลทางด้านประวัติต่างๆมากมาย ไหนยังต้องถ่ายรูปพระ
เก็บไว้ให้มากพอสมควร ไหนจะต้องมานั่งคัดรูปที่ถ่ายมาแล้วว่า
สีของภาพใกล้เคียงของจริงที่สุดอีก รับรองครับ
สัญญาต้องเป็นสัญญา..มิเช่นนั้นเสียคนครับ
แต่อาจจะนานหน่อย นะครับ
ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ ที่เเบ่งประสบการณ์มาเผยเเพร่

 

พระสมเด็จดีๆ แพงมาก ตอนทำตกแตกนี่แหล่ะครับ

วันหนึ่งไปเดินเล่นแถวสามแยกเยาวราช ไปเดินหาพระนั่นแหล่ะ
ดูยากหน่อยครับ เพราะเป็นตลาดพระตอนค่ำ กำลังเดินอยู่เพลินๆ
มีเสียงดัง " เป๊ะ " อ้อ..ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่พระสมเด็จวัดระฆัง
องค์งาม..ตกลงที่พื้นปูนทางเดินน่ะครับ 1 องค์ แค่นั้นจริงๆครับ

เจ้าของพระ : ตายห่าแล้วพระองค์นี้ตีราคาไว้ ตั้งหลายพันบาท

คนทำแตก : ไม่เป็นไรบอกอั้วมาซิว่าลื้อ...จะเอาเท่าไหร่

เจ้าของพระ : ผมขอค่าพระที่แตก 5000 บาท แล้วกัน

คนทำแตก : อะไรกันว่ะ พระสมเด็จเก๊ๆ แตกมาเนื้อในขาวแหงแก๋

ลื้อเอาตั้ง 5000 มันเกินไป พระเก๊ๆพอคนทำแตกหน่อย ลื้อฉวย
โอกาสตีราคาแพงๆ ลื้อหากินแบบนี้หรือไงว่ะ

เจ้าของพระ : ไอ้สัตว์มึงทำพระกูแตกแล้วไม่ยอมจ่ายหรือ ตุ๊บ ๆ
ตั๊บๆ โพ๊ะ โอ้ย เสียงการดวลกำปั้นสดๆไม่ทันได้คาดเชือกระหว่าง
คนขายพระเจ้าของสมเด็จวัดะฆัง กับลูกค้าที่ทำพระสมเด็จแตก
ได้เลือดได้แผลไปกันคนละไม่ใช่น้อย

สุดท้ายตำรวจมา..ท่านก็ปวดหัวไกล่เกลี่ยไม่ได้ เจ้าของพระบอก
พระผมซื้อมา 5000 คนทำพระแตก..พูดได้แต่ว่าพระเก๊ๆอย่างนี้
เอาไปร้อยเดียวพอ อ้าว เฮ้ย ๆ จะมียกที่ 2 พี่ตำรวจเลยบอกว่า
อย่างนั้นไปโรงพักด้วยกันทั้งคู่ ไปตกลงกันที่โรงพัก

ผลจะออกมายังไงก็ไม่รู้...อ้ายผมก็รอฟังผลมาตั้ง 30 ปี แล้วนะ

 

ระวังกันไว้หน่อยก็ดีครับ เวลาจับพระสมเด็จ วัดระฆัง ขึ้นมาส่อง
เดี้ยวจะกลายเป็น ตอนไม่แตก 200 ก็ซื้อได้ พอทำแตกขึ้นมา
บอกว่าผมตีราคาพระองค์นี้ไว้ 20,000 บาท ตัวใครตัวมันเด้อ

เรื่องจริงครับ พระสมเด็จในสนามพระทั่วๆไป 200 ซื้อได้ครับ
ถ้าท่านว่าผมโกหก...ผมก็จะบอกท่านว่า องค์ละ 20 ยังมีเลย
ส่วนพระนั้นจะเก๊ หรือแท้ ผมไม่รู้จริงๆครับ

 

ผมเริ่มเล่าเรื่อง ที่ผมเห็นผีให้ท่านฟัง

ตามสัญญาแล้วนะครับ เรื่องที่ผมเล่ามีชื่อว่า
ผมเห็น...วิญญาณยืนตกปลา บนสะพานข้ามคลอง นับสิบตน
กลางวันแสกๆ บ่าย 3 โมง

กระทู้ที่เล่า : อยู่ในห้องเรื่องเล่าประสบการณ์ ของเรานี่แหล่ะครับ

 

ผมไม่ค่อยได้เดินสนามเท่าไหร่ มีบ้างแถว งามวงศ์วาน แต่เดือนหนึ่งไป ครั้งหรือสองครั้ง
การเดินสนามผมว่าสนุกดีนะ สิ่งที่ต้องระวังคือเรื่องพระหลุดมือนี่แหละทางเดินก้แคบๆ มีคนมาเบียดหลังอีก
ส่วนตัวผมไม่ค่อยมีเรื่องตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ผมเห็นบ่อยๆ คือพวกจับเสือเปล่าค่อนข้างเยอะ แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกขอให้หาพระให้ได้ก็พอ ต่างคนต่างเดิน ทางเสือเสือเดิน ทางหมาหมาเดิน นายกสมาคมแต่งพลงนี้ไว้

 

เมื่อผมเข้าไปทำกรรมฐาน..ในสนามพระ

พระกอง ท่านที่เคยไปเดินเที่ยวตามสนามพระพอได้ยินคำนี้ เข้าใจดี
ส่วนท่านที่ยังไม่เคยไปเดินเที่ยว อาจจะยังงงๆอยู่ ไม่มีอะไรมากครับ
คนให้เช่าพระยกพระขึ้นมา 1 ถุง จับถุงยกขึ้นเทพระกองไว้บนโต๊ะ
หลังจากนั้นผู้คนจากสารทิศทั่วทั้งสนามพระ..จะเฮโลกันเข้ามาดู
ตามอัธยาศัยและกิเลสของแต่ละท่าน มีทั้งคุ้ยทั้งเขี่ยเพื่อที่จะ
หาพระตามที่ตัวเองต้องการ เป็นภาพที่ดูแล้วบอกไม่ถูก

ครั้งหนี่งมีพระมาเทกอง ด้วยความที่ยังเช้าอยู่เลยยังไม่ค่อยมีคนมุง
มีนักเล่นรุ่นพี่คนหนี่ง มือซ้ายคุ้ยพระลากลงมาข้างล่าง มือขวาคุ้ย
พระแล้วลากลงมาข้างล่าง ทำวนเวียนอยู่อย่างนี้ น่าจะเป็นร้อยครั้ง
ถ้าท่านนึกภาพไม่ออก ให้ท่านนึกถึงภาพไก่เวลาคุ้ยเขี่ยหาอาหาร
นั่นแหล่ะครับ ภาพแบบนั้นใช่เลย

ผมดันไปเผลอทำกรรมฐานที่ตรงนั้นน่ะซิ...ตามองไปพิจารณาไป
เอ่อ..คนเราหนอสิ่งใดเล่า เป็นแรงผลักดันให้ต้องทำถึงเพียงนั้น
ช่างไม่เห็นแก่พระแก่เจ้า จิตใจทำด้วยอะไรหนอถึงทำได้ลงคอ
อ๋อ กิลเลสตัณหาความไม่รู้จักพอ จึงผลัดดันมือให้คุ้ยเขี่ยลงไป
ใครกิเลสน้อยก็เขี่ยแต่พองามตามสมควร แต่คนไหนกิเลสหนา
ก็จะเร่งมือคุ้ยเขี่ย เหมือนดังไก่เวลาออกหาอาหาร

เสียงดังชัดเข้ามาขณะยืนกรรมฐานข้างหน้าพระกอง
มองอะไรเดี๋ยวต่อยให้เลย...เราเหลียวมองซ้าย มองขวา
ไม่มีใครยืนมองดูมันนี่หว่า มีแต่เรามองมันตาเขม็งอยู่คนเดียว
กรรมฐานแตกซิครับ...ขืนอยู่พี่ท่านต่อยเราแน่หน้าตาพี่ท่านบอก
ขอบคุณมากครับพี่ ที่วันนั้นพี่ช่วยเป็นครูสอนกรรมฐานให้กับกระผม

พี่ต้องทำบุญเยอะๆนะครับ พี่บาปมากที่ทำกรรมฐานผมแตก

 

ที่บ้านมีไก่เยอะครับ เอาไปปล่อยสนามพระซะบ้าง แฮ่ะ..แฮ่ะ

สมัยอายุ 15 นานแล้วล่ะครับ ชอบพระกรุอยากมีเป็นของตัวเองบ้าง
ไปเดินสนามพระแห่งหนึ่ง 2 วันผ่านไปยังไม่ได้พระสักองค์ อึดอัด
จังเลยครับ ตอนนั้นเรายังดูพระไม่เป็น หยิบองค์ไหนมาส่องเจ้าของ
พระ มองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเรา เห็นหน้าเจ้าของพระมอง
แบบนั้นมือไม้งี้สั่นไปหมด เหงื่อกาฬแตกพล่านไปทั่ว

วันที่ 3 ตรงลิ่วไปหาป้าคนหนึ่ง ซึ่งหมายตาไว้ตั้งแต่เย็นวันที่ 2 แล้ว
ป้าแกนั่งทานหมากปากปราศัยไป เอาเลยไอ้หนูป้าคิดไม่แพงหรอก
รวมรวมความกล้าเป็นครั้งสุดท้าย แล้วถามคุณป้าออกไปว่า...

ป้าครับ..ถ้าผมเช่าพระป้าไปแล้ว อีกกี่วันคุณป้าถึงจะเอาพระคืนครับ
โอ้โห้..แม่เจ้าประคุณ คุณป้าหัวเราะงอหายน้ำหมากกระจายไปหมด
พร้อมกล่าวว่า...เช่าไปแล้วไม่ต้องเอามาคืนป้าหรอก จริงๆก็คือขาย
ขาดนั่นแหล่ะ แต่พูดให้มันดูดีหน่อยว่าเช่าพระ น่ะไอ้หนูเข้าใจไหม

เรามันเด็กชนบทเนาะ คิดว่าเช่าพระก็เหมือนเช่าสิ่งของอื่นๆ
พอครบกำหนดเวลา ก็ต้องเอาของนั้นไปส่งมอบคืน เจ้าของเดิม

 

พระหลวงปู่ดู่องค์แรกในชีวิต..ท่านมาแบบมหัศจรรย์นิดหน่อย

สิบกว่าปีล่วงมาแล้ว ไปเที่ยวบ้านแม่กำลังนั่งคุยกับแม่อยู่ดีๆ
พลันสายตาไปเห็นหนังสือของน้องสาว กองเอาไว้เตรียมไปทิ้ง
จำชื่อไม่แม่น โลกทิพย์ หรือโลกหน้ามีจริงนี่แหล่ะครับ

เลยขอหนังสือนั้นมาอ่าน เจอลงประวัติพร้อมคำสอนของหลวงปู่ดู่
พออ่านไปสักพัก ในใจนึกว่าพระองค์นี้วัตรปฎิบัตรท่านน่าศรัทธา
น่าหามาขึ้นคอสักองค์ หาไม่ได้หรอกครับ เพราะผมดูพระใหม่
ไม่เป็น อีกทั้งไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ท่านสร้างพระไว้กี่พิมพ์
น่าตาเนื้อหาสาระเป็นอย่างไรบ้าง ก็ไม่เคยรู้มาก่อน

เลยยกมือกราบงามๆไปที่หนังสือ พร้อมกับรำพึงลำพันในใจว่า..
ถ้าหลวงปู่ดู่ศักสิทธิ์จริง ขอให้ลูกนี้ได้พบกับลูกศิษย์ของท่าน
ผมจะได้ขอพระหลวงปู่มาใช้สักองค์ หลังจากนั้นไม่กี่วัน ไปเดิน
เล่นสนามพระแห่งหนึ่ง เจอชายคนหนึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย
จู่ๆผมเดินเข้าไปถามเข่าว่า...พี่ครับพี่รู้จักหลวงปู่ดู่ ไหมครับ
เขาตอบผมมาว่า..รู้จักซิรู้จักดีเสียด้วยสมัยด่อนเคยไปที่วัดบ่อยๆ
ถามทำไมอยากได้พระท่านไปใช้ใช่ไหม พรุ่งนี้มาตรงนี้นะ
จะเอามาให้ใช้ฟรีๆ 1 องค์ นั่นแหล่ะครับ พระของหลวงปู่ดู่
องค์แรกของผมในชีวิต ได้มากราบไหว้บูชาแบบพิสดารหน่อย