เมื่อเข้าตาจน ใครจะจนตาเดิน...

ย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิของปี พ.ศ.2389 คือ เมื่อ 145 ปีก่อนนี้ คาราวานเกวียนของเหล่านักผจญภัย
จํ านวน 87 คน ได้เริ่มออกเดินทางจากเมือง Springfield ในรัฐ Illinois มุ่งหน้าสู่เมือง Sacramento ของรัฐ California

กาลเวลาผ่านไปหนึ่งปี กองเกวียนมหาภัยก็บรรลุถึงจุดหมายปลายทางโดยมีจํ านวนผู้ร่วมขบวนเหลือ
อยู่เพียง 47 คน ไข้ ภัย และอุบัติเหตุสารพัดรูปแบบได้ทําร้ายและทําลายนักแสวงโชคที่เคราะห์ร้ายเหล่านี้ไปถึง 40 ชีวิต

หนึ่งในบรรดาบุคคลที่รอดตายจากทัวร์ครั้งนั้นได้บันทึกเหตุการณ์ต่างๆ ตลอดการเดินทางอย่างละเอียด ซึ่งสมุดเล่มนั้นได้ให้ข้อมูลแก่ D. Grason นักมานุษยวิทยา แห่งมหาวิทยาลัย Washington ในปริมาณที่มากพอที่จะใช้ศึกษาหาโอกาสรอดชีวิตของมนุษย์ขณะตกอยู่ในอเวจีบนโลกได้

Grason รายงานผลการวิจัยของเขาในวารสารชื่อ Journal of Anthropological Research ซึ่งลงพิมพ์เมื่อสิงหาคม 2534 ว่า เพศ อายุ และความสัมพันธ์ทางด้านจิตใจระหว่างบุคคลเป็นปัจจัยสําคัญในการกําหนดโอกาสรอดชีวิตของบุคคลที่เวลาเข้าตาจน และจนตาเดิน

คาราวานเกวียนขบวนนี้มี George Jacob และ Donner เป็นหัวหน้าได้เผชิญอุปสรรค และประสบปัญหานานัปการ ตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่เริ่มเดินทาง เช่น เหล่าลูกหาบทะเลาะและฆ่ากันเพราะไมสามารถจะตก
ลงกันได้ว่าเกวียนใครจะอยู่ก่อนอยู่หลัง และม้าวัวที่ใช้ในการลากเกวียนได้สูญหายไปและเกวียนล่มหักขณะเดินทาง เป็นต้น

เมื่อการผจญภัยผ่านไปหกเดือน กองเกวียนได้เดินทางถึงบริเวณช่องเขา Hastings Cutoff ที่อยู่ทางตอนใต้ของรัฐ Navada และ Utah เกิดพายุหิมะตกหนักติดต่อกันนานเป็นเดือน กองคาราวานต้องหยุดเดินทางเพื่อตั้งค่ายพักแรม ความหนาวคร่าชีวิตคนเหล่านี้ไปหลายต่อหลายคน เมื่อเสบียงอาหารที่นําติดตัวมาหมดไป เหล่านักเดินทางได้ตัดสินใจฆ่าสัตว์เลี้ยงเพื่อนํ าเนื้อมาเป็น
อาหาร และเมื่อสัตว์เลี้ยงถูกกินจนหมดสิ้นแล้ว แต่พายุหิมะก็ยังคงมามาก ผู้ใกล้ตายก็หันมาใช้ขนและหนังสัตว์ต้มนํ้ากินต่างซุป จากนั้นก็หันมาซีอุยศพเพื่อนร่วมเดินทางที่ตายไป เพื่อประทังชีวิตของตนเองต่อไป

เมื่อหน่วยกู้ภัยได้บุกทะเลหิมะเข้าพบ 40 ชีวิตในวันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2390 นั้น เหล่านักเดินทางมีสภาพสุดสังเวช

ข้อมูลจากสมุดบันทึกชี้บอก Grason ว่า 30% ของผู้หญิง และ 57% ของผู้ชาย ที่เดินทางไปครั้งนี้ ได้เสียชีวิตลง และถึงแม้ว่า 70% ของผู้ชายทั้งหมดจะเป็นผู้ที่อยู่ในวัยฉกรรจ์คือ 20-30 ปีก็ตาม แต่ผู้ชายก็จะเริ่มตายก่อน ส่วนผู้หญิงก็เริ่มร่วงในราวสามเดือนสุดท้ายก่อนที่หน่วยกู้ภัยจะมาช่วย

Grason ยังพบอีกว่า ผู้ที่เสียชีวิตมีอายุเฉลี่ยถึง 75 ปี และ 67% ของผู้ชายที่เสียชีวิตมีญาติร่วมเดินทางไปด้วยเพียง 1- 2 คน ในขณะที่คนรอดชีวิตมีญาติไปด้วยโดยเฉลี่ย 4-6 คน สํ าหรับผู้ชายที่ไม่มีครอบครัวไปด้วยเลยนั้น ตายเกือบหมด

เรื่องจริงเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อชีวิตตกอยู่ภาวะคับขัน หากตัวแปรอื่นๆ เท่ากันหมด ผู้ชายจะไปก่อนผู้หญิง ทารกและคนชราจะบ้ายบายก่อน ส่วนคนที่มีญาติน้อยจะถอยลงหลุมก่อนคนที่มีญาติเยอะ

ฉะนั้นเวลาคุณจะออกผจญภัย กู้ดไอเดียที่จะชวนพี่สาว น้องสาว แม่ ภรรยา (กี่คนๆ ก็เอาไป) ร่วมขบวนไปด้วย (ย่ากับยายนั้นไม่ต้องเอาไป คือวานให้เฝ้าบ้านบ้าง) โอกาสรอดชีวิตของคุณจะ
สูงกว่าที่จะเอาคนอื่นๆ ไป

ดิฉันเตือนแล้วนะค่ะ

 

ขาดอินเดียแดงพระเอกของเรื่อง ก็เหมือนกับเอาหนังคาวบอยมาฉายเลยนะครับ / งานวิจัยหลายชิ้น ก็บอกให้ทราบว่า ผู้หญิงมีความอดทนมากกว่าผู้ชายครับ

 

จิตนาการเลิศค่ะ