เมื่อ จิตตก หมดกำลัง เเต่ละท่านมีวิธีการในการจัดการกับอาการเหล่านี้อย่างไรครับ

คือ บางที่เราต้องเรียนหรือ ทำงาน เจอผัสสะต่างๆรุมเร้ามามายครับพอเจอ

เเรกๆก็ไม่เท่าไหร่ครับยังยิ้มได้ เเต่พอเจอมากๆเข้า ก็กลายเป็นยิ้มไม่ออก

สำหรับผมเป็นคนที่ชอบจดบันทึกครับ ถ้าอะไรผุดขึ้นมาจะรีบจดทันที เเรกๆก็

ไม่คิดว่าสิ่งที่เราจดไปจะมีประโยชน์เมื่อเวลาเราเจออุปสรรค หรือเจอปัญหา

เพราะผมจะเน้น จดวิธี หรือเคล็ดลับต่างๆ ที่เหมาะกับตนเอง ข้อคิดที่ผุดขึ้น

มาเอง หรือ วิธีการวางจิต อะไรพวกนี้นี่เเหละครับ

ถึงอย่างนั้นก็อยากจะทราบ วิธีการของเเต่ละท่านครับ ว่ามีเคล็ดลับ หรือ วิธี

ผ่านอุปสรรค ต่างๆมาด้วยเเนวคิด หรือ วิธีไหนครับ


ต้องขอคำชี้เเนะด้วยครับ

 

เคล็ดลับของ ผม คือ ไม่ต้องจด

การที่ไปวางจิต จะจด มันจะทำให้ จิตเคลื่อนออกจากการเห็น ทุกข์

สมมติว่า จิตตก นี่ จะถือว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก คือ ให้ยกเห็น จิตตก เป็น อาการของจิต
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ผู้สังเกตุ ที่พ้นความตก ความแปรปรวน การบีบคั้นอยู่

แล้ว ถ้าเมื่อไหร่ จิตหมดกำลังสมาธิ จิตมันจะเกิด อุปทานว่า จิตตก เป็นตน หลังจาก
นั้น ความไม่รู้ในกิจการพิจารณาอริยสัจจ จะหายไป กลายเป็น โลกธรรม8 เข้ามาห้อม
ล้อมทิฏฐิ ทวงถาม พอเผลอไปเชื่อ ก็จะ ออกไปหาอารมณ์ เสพอารมณ์ หิวอารมณ์โน้น
นั่น นี่ มาหลอก ตัวเอง ที่พระป่าเรียกว่า ขนขยะเข้าบ้าน

ดังนั้น

การที่ จิตมันเคลื่อนด้วยอำนาจเข้าใจ ปัญญาธรรมผิด คิดว่าเป็นเรื่อง สัญญา สังขาร
จิตทีตั้งมั่นอยู่ จะถูกชักจูงให้เคลื่อนออกจากฐานจิต ไปสู่ การทำสมถะมาแก้ ไปสู่การเสพ
อารมณ์ทางกามคุณมาแก้ สุดโต่งไปสองข้างเสมอ ไม่อาจเจอ ธรรมแท้ ปัญญาแท้ๆ ที่นิ่งกริบ

 

เคล็ดลับ แท้ๆ จะอยู่ที่ วรรคของ อานาปานสติ " เราจักเปลื้องจิต "

คือ ถ้าเห็นจิตตก จิตซัดซ่าย จิตถูกบีบคั้น แล้ว สามารถ แยก อาการของจิต
ออกจาก จิตผู้รู้ ได้แล้ว แยกธาตุ แยกขันธ์ได้แล้ว แยกรูป แยกนามได้แล้ว

เคล็ดลับจะอยู่ที่ ไม่หลงลืม สิกขาบท " เราจักเปลื้องจิต "

คือ อย่ารักษา จิตผู้รู้

ถ้าไป รักษาจิตผู้รู้ หรือ ไปดำริไม่รักษาจิตผู้รู้ จิตจะผลิกไปทำ สมถะกรรมฐาน ตัวใดตัว
หนึ่ง หรือ ไม่ก็ จมโลกธรรม8ไปเลย

ดังนั้น การเปลื้องจิต ก็แค่ ไม่ต้องดำริจะรักษา หรือไม่รักษา จิตผู้รู้ แต่ให้ วางอารมณ์
เห็นไปว่า จิตผู้รู้ ไม่เที่ยง

เดี๋ยวพอมันหมดกำลัง มันจะต้อง ผลิกอาการของมันออกไป ตั้งอยู่ไม่ได้

พอเห็นตรงนี้ คราวนี้จะเห็นเลยว่า ธรรมที่ไม่ต้องจด ธรรมที่รู้รอบรูปนาม เนี่ยะ
ไม่ต้องจด ไม่ต้องจำ ไม่ใช่การบัญญัติ( เห็นปากทาง สิ่งพ้นสมมติ )

 

จิตตก 1.ทำสมาธิดูลมหายใจเข้าออกที่เรียกว่าอานาปานสติ 2.สวดมนต์เช่นสวดบททำวัดเย็น เป็นการเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าทางจิตวิญญาณ 3.อาบน้ำสระผม อาบเยอะๆ 4.กินอาหารที่ถูกปากที่เราชอบที่อร่อยๆ และ5.นอนหลับพักผ่อน

 

สำหรับผม เมื่อจิตตก หมดกำลัง ต้องรู้ว่าเหตุแห่งการหมดกำลังคือ

1.เพราะส่งจิตออกนอก อันนี้ผมแก้โดย สติปัญญา คือ ตามดู กาย เวทนา จิต ธรรม บ่อยๆจนจิตจำได้ ทำเองจนเป็นอัตโนมัติ เป็นการชาร์ตพลังจิตโดยตรง เอาเท่าที่ทำได้ ทำสบายๆ อย่าไปจ้อง มันจะเครียด เผลอก็รู้ว่าเผลอ จิตก็ยอมรับความจริง ไม่ทุกข์
2. เพราะฌาณเสื่อม ก็ให้เห็นเป็นของธรรมดา ตามกฏโลกธรรม เห็นอนิจจัง ตามตามเป็นจริง จิตก็ยอมรับความจริง ไม่ทุกข์

หมดเรื่อง

ปล.
ในเทปหลวงพ่อฤาษีสอนอานาปนสติ ท่านก็ยืนยันไว้แล้วว่า ถ้าทำถูกในการฝึกสมถะก็จะมีวิปัสนาญาณ พร้อมกันเสมอ

 

เคยค้นพบความยุ่งยากเรายิ่งปฏิติธรรม ธรรมกับหยาบขึ้น วิธีแก้ของเรา เอาจิตละเอียดที่ข้ามเวทนาใหญ่ได้แล้ว ที่เราเข้าใจว่าผ่านได้แล้วผ่านได้แล้ว นำทุกขเวทนากลับมาพิจารณาอีกครั้ง จนเห็นความจริง
ในหลาย ๆด้าน จิตจะไม่ติดสุข .