เยียวยาด้วย“ความรัก” – นายแพทย์ชวโรจน์  เกียรติกำพล  

ในห้อง 'ทุกข์และปัญหาชีวิต' ตั้งกระทู้โดย บ้องแบ้ว, 31 มีนาคม 2016.

  1. บ้องแบ้ว

    บ้องแบ้ว นางฟ้าผู้น่ารัก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    1 พฤษภาคม 2010
    โพสต์:
    3,295
    กระทู้เรื่องเด่น:
    105
    ค่าพลัง:
    +5,301
    ความรักเป็นหนึ่งในการรักษาเยียวยาที่สำคัญมากทั้งต่อผู้ป่วยและญาติความรักนี้ไม่เหมือนกับยารักษาโรค  จะออกใบสั่งให้รับประทานหรือฉีดเข้าทางกระแสเลือดก็ไม่ได้  หากแต่การรักษาชนิดนี้จะค่อยๆ ถูกบ่มเพาะให้เกิดขึ้นเองผ่านกาลเวลา  ความเมตตากรุณา  และความเข้าใจกันระหว่างคนทั้งสองเท่านั้น

    วันหนึ่งเพื่อนสนิทของผมโทรศัพท์มาปรึกษาเรื่องภรรยาผู้โชคร้ายของเขา  อันที่จริงเรียกว่าเป็นการระบายทุกข์มากกว่าว่าแพทย์ตรวจพบว่าเธอเป็นโรคมะเร็งเม็ด-เลือดขาวชนิดเฉียบพลัน  เขาและเธอเพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นานนัก  ทั้งคู่รักกันมานานมาก  และวางแผนที่จะสร้างครอบครัวที่ดีร่วมกัน  ตัวเขาเองกำลังไปได้ดีกับงานประจำผมจำได้ว่าครั้งหนึ่งผมพบเขาที่ห้างสรรพ-สินค้า  มีดอกไม้ช่อใหญ่ในอ้อมแขน  ผมทักทายและสอบถามได้ความว่าเขากำลังรีบนำดอกไม้กลับไปให้ภรรยา  เพราะภรรยาเขาชอบดอกไม้มาก  เธอมักจัดดอกไม้เองที่บ้านเป็นประจำ  สีหน้า แววตา และน้ำเสียงของเขาขณะนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขสื่อถึงความรักที่เขามีต่อภรรยาได้เป็นอย่างดีต่างกันโดยสิ้นเชิงกับน้ำเสียงในปัจจุบัน
    “เธอไม่สบายมาก  เปลี่ยนไปเป็นคนละคน  กังวลไปเสียทุกเรื่อง  ทุก ๆ วันเธอจะบ่นถึงแต่เรื่องอาการเจ็บป่วยของเธอเช่น  เจ็บแน่นหน้าอก  หายใจไม่สะดวกอ่อนเพลีย และไม่อยากอาหาร  น้ำหนักของเธอลดลงประมาณ 10 กิโล  เธอผอมและโทรมลงมาก  ก่อนหน้านี้เธอมักออกไปซื้อข้าวของและไปเที่ยวตามที่ต่าง ๆ  แต่ตอนนี้เธอเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องนอนและร้องไห้เป็นประจำ  ผมพยายามปลอบใจและดูแลรักษาเธอตามที่แพทย์แนะนำ  แต่ทำอย่างไรก็ไม่ได้ผล  ผมรู้ว่าความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคงใกล้ถึงจุดสิ้นสุด  เพราะผมคงอดทนต่อสภาพเช่นนี้ของเธอต่อไปไม่ไหวแล้ว”

    น้ำเสียงของเขาทำให้ผมรับรู้ถึงความเศร้าและผิดหวังอย่างรุนแรง

    “คุณยังซื้อดอกไม้ให้เธอเหมือนเดิมหรือเปล่าล่ะ”  ผมพยายามยิงคำถามให้เขาหยุดคิด

    “ไม่ได้ซื้อนานแล้ว  ผมคิดว่าเธอไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว  เธอคงไม่มีอารมณ์อยากชื่นชมหรือจัดดอกไม้แล้ว”  เขาตอบหลังเงียบไปสักพัก

    “คุณรู้ได้อย่างไรว่าเธอเปลี่ยนไป บางทีคุณเองอาจเป็นคนเปลี่ยนหรือคิดไปเองก็ได้นะครับ  บางทีเธออาจยังอยากจัดดอกไม้อยู่” ผมหยุดบทสนทนาไว้เพียงเท่านั้น  เพื่อให้เพื่อนของผมได้ลองคิดต่อเพราะในใจผมรู้ดีว่าเขาไม่มีวันทิ้งเธอ  เพียงแต่กำลังอยู่ในช่วงท้อแท้และสับสนเท่านั้น

    หลังบทสนทนาในวันนั้นของเราจบลงผมไม่ได้ข่าวใด ๆ จากเขาอีกเลย  ในใจคิดว่าเขาคงโกรธผมไปเสียแล้ว  จนกระทั่งอีกหนึ่งเดือนต่อมา เขาก็โทร.กลับมาหาผมอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปจากเดิม

    “ผมโทร.มาขอบคุณ  หลังฟังคุณพูดทำให้ผมหยุดคิด  แล้วผมก็คิดได้  ผมนึกถึงวันที่ผมกับภรรยาเพิ่งรักกันใหม่ ๆ  นึกถึงคำสัญญาที่เคยให้เธอ  จากนั้นผมก็เริ่มกลับมาซื้อดอกไม้ให้เธอทุกวัน  ผมซื้อของขวัญให้เธอมากมาย  และขอร้องให้เธอเข้มแข็งเพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันต่อไป  ผมพาเธอไปทำบุญ  ไปพบเพื่อนสนิทของเธอ  พูดยกย่องเธอต่อหน้าเพื่อน ๆ  ตอนนี้เธอดีขึ้นมาก  รับประทานอาหารได้มากขึ้น  ไม่ร้องไห้ทุกวันอีกแล้ว  ผมเห็นเธอยิ้มบ่อยขึ้น  นั่นทำให้ผมคิดได้ว่า  ผมไม่ควรพยายามเปลี่ยน-แปลงเธอที่อ่อนแอลงเพราะความเจ็บป่วยให้ดีขึ้นดังใจผม  แต่ผมควรเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เข้มแข็งเพื่อทำให้เธอดีขึ้นมากกว่า”

    ฟังจบผมเองก็มีความสุขกับเพื่อนไปทั้งวัน  ในใจคิดว่าความรักระหว่างเขาทั้งสองได้เริ่มออกฤทธิ์เยียวยาคนทั้งคู่แล้ว  ช่างเป็นการรักษาที่ทรงประสิทธิภาพมากกว่ายาขนานใด ๆ ที่ผมเคยรู้จักจริง ๆ
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

แชร์หน้านี้

Loading...