เรียนโลกเรียนธรรมจบที่หัวใจ

หมดกำลังนะ บทเวลามันอาเจียนรุนแรงมากพุ่งติดฝาผนัง รุนแรง ม่อย..จะไปนะ จิตใจมันม่อยเข้ามา หดเข้ามา เข้ามาถึงจุดกึ๊กที่ทุกขเวทนามากมายก่ายกองนั้นดับหมดเลยนะ จิตเราเวลาจะตายถ้ามีสติอยู่แล้วจะดับหมดทุกอย่าง แต่ขณะจะไปจริงๆ จะไม่มีทุกขเวทนา ไม่มีอะไร เป็นปรกติทุกอย่างเลย มันบอกจะไปเดี๋ยวนี้เชียวเหรอ เอาๆ ไปก็ไป ไม่มีคำว่ากลัวนะ กล้าทุกอย่างเลย เป็นอย่างนั้นละ

สักเดี๋ยวพอว่าอย่างนั้นสติจับปั๊บเข้าไปอีกทีหนึ่ง ที่ว่ามันจะตายอะไรจะตาย ดูมัน มีอะไรจะตายอยู่ในร่างกายอันนี้ ดินน้ำลมไฟมีมาตั้งแต่กัปไหนกัลป์ใดมันตายที่ไหน ถ้าว่าจิตตัวไม่เคยดับสูญก็คือจิต อะไรตายมันไล่เข้าไปในขณะนั้นแล้วเบิกกว้างออกๆ เลยไม่ตาย เป็นอย่างนั้นนะ ไม่ได้กลัวนะกลัวตาย เอา อะไรจะตายดูมันให้เห็นหมด ดินน้ำลมไฟมีมาตั้งกัปตั้งกัลป์แล้วมาเป็นร่างกายนี้มันตายที่ไหน ถ้าว่าจิตจะตายจิตนี้นักท่องเที่ยวมันตายที่ไหน ไม่มีอะไรตาย แล้วกลัวหาอะไรกลัวตาย แต่เราก็ไม่กลัว หากว่าอย่างนั้นเฉยๆ โลกมันกลัวตาย กลัวมันหาอะไรกลัวตาย แล้วเวิกออก หายเงียบเลย

ปัจจุบันนะนั่น มันจะไปเดี๋ยวนั้นแล้วหายเดี๋ยวนั้นเลย นี่ละจิตที่ได้ฝึกฝนอบรมเต็มที่แล้วเป็นอย่างนั้น ไม่ได้กลัวได้กล้าอะไรทั้งนั้น เพราะจิตนี้ไม่เคยตาย พอออกจากนี้ถ้าจิตบริสุทธิ์แล้วเป็นธรรมธาตุเลย ไม่มีอย่างอื่นอย่างใด จิตนี้เป็นธรรมธาตุบริสุทธิ์เต็มที่แล้วเรียกว่าจิตบริสุทธิ์ ทีนี้พอออกจากร่างนั้นแล้วก็เป็นธรรมธาตุ ธรรมธาตุไม่มีความหมายอะไรที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องได้เลย นั่นเรียกว่าจิตเป็นธรรมธาตุ จิตพระอรหันต์ท่านเป็นธรรมธาตุอย่างนั้นละ จิตพระพุทธเจ้า-จิตพระอรหันต์จิตเป็นธรรมธาตุคือท่านผู้สิ้นกิเลสแล้ว นอกจากนั้นยุ่งตลอดเวลา

พากันจดจำสร้างความดีให้ดี อบรมจิตให้ดี ไม่อย่างนั้นจะตายทิ้งเปล่าๆ ไม่ได้ประโยชน์อะไร นี่พูดอย่างกล้าหาญชาญชัย ได้ฝึกมาหมดแล้ว เรียนโลกก็เรียนจบ เรียนธรรมจบจบที่หัวใจ มาลงที่หัวใจแล้วหายสงสัยทุกอย่าง จะไปก็ไป จะอยู่ก็อยู่ ไม่มีอะไรที่จะกลัวเป็นกลัวตายเลย นี่ละเวลามันถึงขั้นเต็มที่ของมันแล้วจิตก็พอ จิตกับธรรมเป็นอันเดียวกันภายในหัวใจ ไม่มีกลัวอะไร ไม่มีกล้ากับอะไร หายเงียบเลย เป็นอย่างนั้นละจิตถ้าฝึกให้ดีๆ แล้วนะ

นี่ก็ฝึกมาเสียจนพอ ฝึกจิตตั้งแต่วันออกปฏิบัติกรรมฐาน เวลาเรียนหนังสือก็เรียน เวลาเรียนจบแล้วก็บึ่งเข้าหาหลวงปู่มั่น ท่านก็เปรี้ยงๆ ฟังอย่างถึงใจ ตั้งแต่นั้นมาก็ฟัดกับกิเลสเลย สุดท้ายกิเลสม้วนเสื่อตูมเลย หมด ไม่มีอะไรเหลือ กิเลสม้วนเสื่อวันที่ ๑๕ พฤษภา ๒๔๙๓ เราไม่ได้ลืมนะ ฟ้าดินถล่ม กิเลสม้วนเสื่อคือกิเลสกับจิตมันขาดสะบั้นจากกันไม่มีเงื่อนต่อ ชัดเจนมาก นี่ละฝึกให้มันเห็นอย่างนั้นซิ เมื่อฝึกให้เห็นอย่างนั้นแล้วไม่กล้ากับอะไร ไม่กลัวกับอะไร ไปเมื่อไรไปได้ อยู่อยู่ได้ ให้ท่านทั้งหลายจำเอานะ

สอนหมู่เพื่อนสอนญาติโยมทั้งหลาย เราไม่ได้ลูบลมงมเงานั้นเงานี้มาสอน สอนถอดออกจากหัวใจเลยมาสอนทุกอย่าง กล้าหาญมากทีเดียว ถ้าพูดถึงเรื่องอรรถเรื่องธรรมเรียนจบ ในชาตินี้จบ เรียกว่าเกิดชาติเดียวเท่านี้จะไม่มาเกิดอีกแล้วเรา มันจบหมดแล้ว เรียนธรรมก็จบ เรียนโลกก็จบ มาจบที่จิต ลงที่จิตแล้วไม่มีเงื่อนต่อกัน ขาดจากกันระหว่างสมมุติกับวิมุตติขาดสะบั้นจากกันเป็นคนละฝั่งเลย ให้มันจบอย่างนั้นซิ เห็นประจักษ์ในใจแล้ว ความเป็นความตายมันอยู่ที่ไหนไม่มี ความบริสุทธิ์ใครไปทำลายได้ไม่มี นั่น ลงถึงจุดนั้นแล้วสบายหายห่วง ให้พากันจำเอานะ อย่าขี้เกียจขี้คร้านเต็มหัวใจ เวลาจะฝึกฝนอบรมจิตใจขี้เกียจขี้คร้าน ครั้นเวลาจะเป็นบ้ากับโลกเขาไม่มีวันอิ่มพอ น่าโมโหนะพูดแล้ว

นี่ได้ฝึกหมดแล้ว การเทศนาว่าการสั่งสอนประชาชนนี้สอนด้วยความหายสงสัยทุกอย่าง เราหายสงสัยหมดแล้วโลกธาตุนี้จะไม่กลับมาเกิดอีก ชัดเจนขนาดนั้นละในหัวใจ มันเกิดมันตายมากี่กัปกี่กัลป์ตายกองกัน ใจดวงนี้มันไม่ตาย กิเลสเชื้อพาให้เกิดให้ตายและกองทุกข์ก็อยู่ในนั้น ทีนี้พอกิเลสสิ้นแล้วเรื่องกองทุกข์ก็หมด ทุกข์ก็หมด ทุกอย่างหมดไปตามๆ กันเลย พากันจำเอานะ

 

มีต่ออีกหรือไม่คะ

 

เรียนรู้เรียนธรรม จบที่หัวใจ..จะไปก็ไปจะอยู่ก็อยู่..โมทนาสาธุการ.

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เมื่อภิกษุไม่หมั่นเจริญภาวนา แม้จะพึงเกิดความปรารถนาขึ้นอย่างนี้ว่า โอหนอ ขอจิตของเราพึงหลุดพ้นจากอาสวะเพราะไม่ถือมั่น ก็จริง แต่จิตของภิกษุนั้นย่อมไม่หลุดพ้น จากอาสวะเพราะไม่ถือมั่นข้อนั้นเพราะเหตุไร

จะพึงกล่าวได้ว่า เพราะไม่ได้เจริญ เพราะไม่ได้เจริญอะไร เพราะไม่ได้เจริญสติปัฏฐาน 4 สัมมัปปธาน 4 อิทธิบาท 4 อินทรีย์ 5 พละ 5 โพชฌงค์ 7 อริยมรรคประกอบด้วยองค์ 8 เปรียบเหมือนแม่ไก่มีไข่อยู่ 8 ฟอง 10 ฟอง หรือ 12 ฟอง ไข่เหล่านั้น แม่ไก่กกไม่ดี ให้ความอบอุ่นไม่พอ ฟักไม่ดี แม่ไก่นั้น แม้จะพึงเกิดความปรารถนาขึ้นอย่างนี้ว่า โอหนอ ขอให้ลูกของเราพึงใช้ปลายเล็บเท้าหรือจะงอยปากเจาะกระเปาะไข่ ฟักตัวออกมาโดยสัวสดี ก็จริง แต่ลูกไก่เหล่านั้นไม่สามาถที่จะใช้ปลายเล็บเท้า หรือจะงอยปากเจาะกระเปาะไข่ ฟักตัวออกมาได้โดยสวัสดีได้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะแม่ไก่กกไข่ไม่ดี ให้ความอบอุ่นไม่พอฟักไม่ดี ฉะนั้น"

 

กรรมสนองกับเงาตด มากดไม่เห็นด้วยกับพุทธพจน์ ทำตัวเป็นมารนอกศาสนาอีกแล้ว ทุกข์เท่านั้นที่เกิดจริงๆ ใครเป็นศาสดาของพวกน้อง?