เรื่องนี้น่าเชื่อแค่ไหน

สมาธิ คือสมถะเหมือนกันหมด

อธิบาย สมาธิที่เจริญอยู่ เป็นวิทยาทานด้วยครับ

 

คุณบอกว่า ศรัทธา จะเกิดปราโมทย์ ปิติ แล้วขณะนั้นมีโยนิโสกันตอนไหนครับ

 

..............เมื่อคุณมีสัมมาทิฎฐิพอควร มุ่งมั่นต่อการภาวนา คุณก็จะรู้ว่า คุณจะทำสิ่งนี้ สิ่งนี้ เพื่ออะไรนะครับ....ถ้ามีสัมมาทิฎฐิพอควรแล้วคุณจะลองทำอะไรก็ได้ มันเรื่องของคุณ แต่ยังไง สติที่คุณมีมันจะบอกขอบเขตการกระทำของคุณให้คุณรู้เอง เพื่อ เป้าการภาวนา.....คุณจะทำอานาปานสติ คุณจะฝึกกสิณ คุณจะภาวนาพุทโธ คุณจะดูยุบหนอพองหนอ...คุณจะทำฌาน...คราวนี้มันอยู่ ในเป้า ภาวนา ทั้งหมด

 

..............ขอโทษ นะครับ เป้นพระสูตร จะให้ผมตีความมันอาจจะไม่ค่อยถูกต้อง....พระสูตรนั้น จะมีปริยาย เยอะแยะมากมาย... ต้องทำความเข้าใจ...อาจจะมีผู้เป็นอย่างนั้นจริงก้ได้ แต่ อาจจะไม่ทุกคน

 

สมาธิคือสมถะ สมถะคือสัมมาทิฏฐิ ใช่ไหมครับ สัมมาทิฏฐิเกิดตอนไหนของสมาธิครับ

 

คุณเจริญสมาธิอยู่ ต้องมีศรัทราเป็นเหตุใช่ไหมครับ หรือว่าข้ามโยนิโสไปเจริญสมาธิเลยก็ได้ครับ

 

.......................สัมมาทิฎฐิเกิดจากการฟังพระสัทธรรมจากสัปบุรุษ แล้วมีกำลังใจศรัทธาเกิด จึงโยนิโสมนสิการพระสัทธรรมที่ถูกต้องนั้น คุณจึงเริ่มมีสัมมาทิฎฐิ......(สัมมาทิฎฐิไม่ใช่เรื่องง่าย)

 

หลวงพ่อชา สุภัทโท – ตอบปัญหาธรรม
(ตอบปัญหาธรรมแก่พระสงฆ์)​

ขอให้อธิบายเพิ่มที่ว่าสมถะหรือสมาธิ และวิปัสสนาหรือปัญญานี้เป็นสิ่งเดียวกัน
นี่ก็เป็นเรื่องง่ายๆ นี่เอง สมาธิ (สมถะ) และปัญญา (วิปัสสนา) นี้ ต้องควบคู่กันไป เบื้องแรกจิตจะตั้งมั่นเป็นสมาธิอยู่ได้โดยอาศัยอารมณ์ภาวนา จิตจะสงบตั้งมั่นอยู่ได้เฉพาะขณะที่ท่านนั่งหลับตาเท่านั้น นี่คือสมถะและอาศัยสมาธิเป็นพื้นฐานช่วยให้เกิดปัญญา หรือวิปัสสนาได้ในที่สุด แล้วจิตก็ จะสงบไม่ว่าท่านจะนั่งหลับตาอยู่หรือเดินอยู่ในเมืองวุ่นวาย เปรียบเหมือนกับว่า ครั้งหนึ่งท่านเคยเป็นเด็ก บัดนี้ท่านเป็นผู้ใหญ่ แล้วเด็กกับผู้ใหญ่นี้เป็นบุคคลคนเดียวกันหรือเปล่า ท่านอาจจะพูดได้ว่าเป็น คนคนเดียวกัน หรือถ้ามองอีกแง่หนึ่งท่านก็อาจจะพูดได้ว่าเป็นคนละคนกัน ในทำนองเดียวกัน สมถะกับวิปัสสนา ก็อาจจะพูดได้ว่าเป็นคนละเรื่องกัน หรือเปรียบเหมือนอาหารกับอุจจาระ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคนละสิ่งกัน
อย่าเพิ่งเชื่อสิ่งที่ผมพูดมานี้ จงฝึกปฏิบัติต่อไป และเห็นจริงด้วยตัวของท่านเอง ไม่ต้องทำอะไร พิเศษไปกว่านี้ ถ้าท่านพิจารณาว่าสมาธิและปัญญาเกิดขึ้นได้อย่างไรแล้ว ท่านจะรู้ความจริงได้ด้วยตัว ของท่านเอง
ทุกวันนี้ผู้คนไปยึดมั่นอยู่กับชื่อเรียก ผู้ที่เรียกการปฏิบัติของพวกเขาว่า “วิปัสสนา” สมถะก็ถูก เหยียดหยามหรือผู้ที่เรียกการปฏิบัติของพวกเขาว่า “สมถะ” ก็จะพูดว่าจำเป็นต้องฝึกสมถะก่อน วิปัสสนา เหล่านี้เป็นเรื่องไร้สาระ อย่าไปวุ่นวายคิดถึงมันเลย เพียงแต่ฝึกปฏิบัติไป แล้วท่านจะรู้ได้ด้วย ตัวท่านเอง

http://mahamakuta.inet.co.th/practice/mk722.html

 

..............ไม่ครับต้องเริ่มจาก สุตมยปัญญา จินตามยปัญญา สู่ภาวนามยปัญญาแน่นอนต้องโยนิโสมนิการพระสัทธรรมจาก สุตมยปัญญาก่อนครับ

 

ผมจะหาสัมมาทิฏฐิ จาก พระสัทธรรมได้ที่ไหนครับ

 

ไม่เหมือนกันหรอครับ

 

...............จากการอ่าน ฟัง พระสูตรพระวจนะ พระสงฆ์ผู้ปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ...หรือ เบื้องต้นทราบไว้ก่อนว่า พระศาสนา สอนเรื่อง อริยสัจสี่ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค.......ก็เริ่มจากฟังพระสัทธรรม นี่แหละครับ

 

.........ไม่เหมือนกันคัรบ สุตมยปัญญา คือการเก็บข้อมูลที่ถูกต้องว่าพระศาสนาสอนอะไร เรื่องอะไร ปฎิบัติอย่างไร.....จินตามยปัญญา คือการทำความเข้าใจในพระธรรมที่ตนฟังมา ภาวนามยปัญญา คือการปฎิบัติตามพระธรรมนั้น............................แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งสามนี้นั้น สามารถทำได้ควบคู่ไปพร้อมพร้อมกัน เพราะย่อมมีสิ่งที่เรายังฟังไม่ครบถ้วน...เราย่อมฟังไปปฎิบัติภาวนาไป จนกว่าถึง ที่สุด......แต่สำหรับผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็ต้องเริ่มจาก สุตมยปัญญาก่อน

 

ทำไมคุณรู้ว่าอะไรเป็นสัมมาทิฏฐิครับ คุณแยกออกได้ว่าอะไรไม่เป็นสัมมาทิฏฐิใช่ไหมครับ

 

จะเสียเวลารึเปล่าครับ เดี๋ยวนี้สัทธรรมปฏิรูปมาก เจริญสมาธิไปเลยดีกว่า

 

...............สัมมาทิฎฐิ กับ มิจฉาทิฎฐิ ย่อมมีความต่าง ก็ ต้องศึกษาจากพระสูตรพระวจนะ โดยตรงเลยครับ ...

 

...................การไม่ฟังพระสัทธรรมในเบื้องต้นนั่นแหละครับเสียเวลา...สัทธรรมปฎิรูปนั่นต้องเข้าใจว่าก็คือการไม่สนใจศึกษาจากพระสูตรพระวจนะ.....ก็แค่ทำในใจว่า ถ้าสนทนาธรรมตามกาล ก็ไม่มีผู้ใด สอนผู้ใด.............ถ้าเป็นการฟังธรรมจากพระสงฆ์ ก็ ต้องเทียบเคียงกับพระสูตรพระวจนะ...ส่วนเป็นเรื่องย่อยลงไปอีก เช่นการสอนทำสมาธิ เราก็ย่อมรู้ในใจว่า นี้คือ การสอนทำสมาธิ เป็นส่วนย่อยของการภาวนา เราย่อมพิจารณาได้ว่าเพื่อประโยชน์ ส่วนใด

 

ถ้าศึกษาแล้วเข้าไม่ดี หรือ มีคนชี้นำอธิบายตามที่เข้าใจ แล้วเราไปจำมาจะเป็นสัมมาทิฏฐิไหมครับ ขณะนั้นจะรู้ได้ยังไงครับ

 

ในประวัติธรรมะพระสงฆ์ ไม่เห็นท่านสอนแบบนี้เลย มีแต่ประสพการณ์บรรลุธรรมไม่ต้องศึกษาก็ได้ เพราะฌานเกิดได้ มีสงบสุขให้รู้ได้ครับ

 

............ความเข้าใจ นั้น ก็อาจจะแล้วแต่คนนะครับ พระอัญญาโกทัญญะ ฟังพระพุทธองค์ แล้วบรรลุเลยก็มี....ส่วนที่คุณบอกว่า มีคนชี้นำแล้วจำมานั้นจะเป็นสัมมาทิฎฐิใหม? จะรู้ได้อย่างไร? อันนี้ มันไม่แน่นอนอยู่แล้วครับ...จากพระสูตรที่ผมยกมา......การคบสัปบุรุษในกรณีนี้ต้องเป็นพระธรรมที่มาจากพระสูตรพระวจนะก่อนเลยครับ เพื่อการฟังที่บริบูรณ์....แน่นอนครับ สัมมาทิฎฐิ ย่อมมีบริบูรณ์และไม่บริบูรณ์ต้องเรียนรู้ไป แต่ถ้าศึกษาจากพระสัทธรรมที่เป็นพระวจนะโดยตรงย่อมผิดพลาด ยาก ครับ