เล่าประสบการณ์ ละลึกชาติ คุยกับนาค ด่ากับผี

ผมขอเล่าประสบการณ์ก่อน ว่าก่อนหน้านั้นไม่ค่อยชอบนั่งสมาธิเลย จนวันหนึ่งก็ไปบวชพระที่อุบลราชธานี วัดบ้านตำแย ปรากฎว่าโดยนิสัยเป็นพวกชอบลองของ ประกอบกับเราเป็นพระที่ไม่มีศีลสมบูรณ์นัก วันนั้น เจ้าอาวาสไม่อยู่ ผมจึงไปเฝ้าหอไตรกับเณร ตอนนั้นเณรแนะนำว่าให้ผมจำวัดบนเตียงไม้ข้างล่าง ผมจึงไปนอนบนเตียงไม้ พอตกค่ำ จู่ๆก็ฝันว่า เดินไปท่ามกลางเหล่าสตรีเปลือยกาย(แต่ผมไม่ได้มีความกำหนัดตามฝัน) จู่ๆก็ไปสะดุดตาสตรีผู้หนึ่ง ทันใดนั้นก็ถูกเธอบีบบคออย่างแรง จนผมตื่นก็ยังไม่สามารถพูดได้ ขยับไม่ได้ ได้แต่สวด นะโมตัสฯ สักพักวิญญานร้ายจึงคลายออก ด้วยความสงัดกลางป่า จึงไม่กล้ากลับกุฏขึ้นำไปดูเณรก็ตกใจ เณรหายไปแล้ว จึงจำใจรอจนไก่ขัน ฟ้าสว่างเลยเดินกลับกุฏ เห็นเณรก็ต่อว่า ว่าหนีไปตอนใหน เณรจึงบอกว่า นอนไม่ไหว ผีอำ!

นับแต่นั้นมาผมก็เริ่มเชื่อ ว่าผีมีจริง เพราะเจอเข้าเองแล้ว มีอยู่อีกวันด้วยความกระหายรู้ในกรรมเก่า จึงไปไหว้รูปปั้นท้าวมหาพรหม (ที่บ้านตำแย คนกราบไหว้กันมาก)ขอท่าน แล้วลองนั่งสมาธิ ด้วยความยังไม่มีครูจึงไม่เห็นอะไร เลยจำวัดไปตรงนั้น ปรากฏเกิดนิมิตมีคนมาบอกว่า เคยเป็นทหาร แล้วฆ่าคนตายมามาก นั่นล่ะกรรมเก่า!

กระทั่งได้มาฝึกกรรมฐานกับท่านรพระอาจารย์สายฝน เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ผมจึงเกิดศรัทธายิ่งก่าเดิมร้อยเท่าพันเท่า แม้ว่าสไตร์การฝึกของท่านจะทำให้หลายคนขวัญผวา แต่เมื่อเปิดดูตำราพระไตรปิฏกก็จบพบว่า ไม่ได้ขัดหลักการ เพราะเป็นการต่อสู้กับความกลัว ตามแนวทางพระพุทธองค์(บางคนไม่รู้ก็ว่านู่นว่านี่เอาตามมิจฉาฐิถิ) เพราะหลวงพ่อเงิน หลวงปู่มั่น ฯลฯ ท่านก็ได้บารมีจากการเผชิญความกลัวกันทั้งนั้น
พระอาจารย์สายฝนให้สัมภาษณ์ทางทีวีว่าท่านคิดวิธีเอง ก็เพื่อไม่ให้คนหาว่าบ้า อวดอุตริ แต่จริงๆแล้ว เทวดามาบอกท่านน่ะครับ ว่าการที่เราทำกรรมฐานท่ามกลางอารมณ์ที่กลัวสุด รอบญานจะปั่นอย่างรวดเร็ว จิตจะรวมเป็นหนึ่ง อีกแง่นึง จิตใจก็จะเข้มแข็งขึ้น(พระอาจารย์ให้สัมภาษณ์ว่า ฝึกจิตฝึกใจ) ตัวผมเองก็เลยไปนั่งทั้งหน้าโรงศพ(ไม่ได้นั่งในโรงนะ ทีวีมั่ว) คืนแรกผ่านไปก็ยังไม่รู้สึกอะไร คืนสองไปนั่งโรงงู ๑ ชม. ก็เริ่มรู้สึกว่า ญานเริ่มเกิดแล้ว สามารถอธิฐานจิตได้บ้างแล้ว ด้วยเวลาที่น้อยจึงต้องกลับกทมก่อน พอเดือนต่อมาก็ได้ไปนั่งถ้ำวังหน้า (แถวพิจิตร) ปรากฏว่าได้เจอ ผู้มีอภิญญา ๖ มานั่งด้วย ท่านจึงช่วยเปิดหูทิพย์ ตาทิพย์ให้

จนถึงวันที่ผมได้อภิญญามาจริงๆ ผมไปนั่งเมร ที่วัดทอง ทั้งคืน พูดง่ายๆกลัวทั้งคืน ไม่นอนเลย เช้ามาไปพบพระอาจารย์เพื่อสอบอารมณ์ พระอาจารย์ก็บอกแบบผ่านๆว่า "ได้ อ.ย.แล้วล่ะ" แล้วท่านก็ผ่านไป ผมก็งงว่าทำไมท่านไม่ว่าอย่างไรเท่าไร
ผมรีบกลับมา กทม แต่ค่ำของวันนั้น เพราะลุงป่วย ใกล้เสีย ผมไปเยี่ยมลุง ปรากฏตอนนั้นเอง เกิดอาการปวดศรีษะรุนแรง มึนหัว จึงเอ่ะใจ ลองสงบจิตดู ปรากฏว่า เกิดเสียงลุงดังในหัวว่า "ทุกข์" ผมงงกับสิ่งที่เผชิญ เพราะยังไม่เชื่อว่าตนจะสื่อสารกับวิญญานได้ พอวันต่อมาก็ไปนั่งสมาธิที่บริเวณภูเขาแห่งหนึ่ง ปรากฏว่า เกิดนิมิตรว่า สมเด็จพ่อ ร.๕ ทรงเสด็จมา ตอนนั้นก็เกิดอาการปิติดีใจ ต่อมานิมิตรลุงก็มา เกิดอาการร้องไห้ จนเริ่มเหนื่อยจึง เลิกบริกรรม หันมาดูจิต ปรากฏแสงสีเขียว แต่ก็ไม่เอะใจอะไร จนสักพักเกิดละลึกชาติขึ้นมาได้ ว่า เราเคยอยู่ที่นี่มาเกิด เคยเป็นนาคที่นิสัยเกเรมาก เป็นตำแหน่งอะไรไม่ทราบแต่รู้สึกว่าน่าจะระดับเจ้าชายเลยล่ะ สักพักก็มีนาคจำแลงกายเป็นมนุษย์นั่งรายล้อม เขาเอาเครื่องราชทองคำกับแก้ว เงิน ทรัพย์สินต่างๆมาให้ จู่ๆ ผมก็พูดออกมาเป็นภาษาประหลาด แต่ก็คิดตามเป็นภาษาไทยนะ อ้อ ลืมเล่าว่า ตอนไปนั่งถ้ำวังหน้า ผมเกิดได้ดวงวิญญาน นาคา ตามมาเป็นองค์คอยรักษากาย ตอนนั้น นาคาก็ประทับทรงแล้วด้วย คิดว่าภาษาประหลาดน่าจะมาจากนาคาสื่อสารแทนผมกระมังผ(อันนี้ยังไม่ทราบ) แล้วนาคเขาก็ตอบกลับมา ว่าให้ผมช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณ เจ้าเมืองและเหล่าบริวาณ ผมก็ถามว่าที่ใหน เขาก็บอกมา จึงถามต่อว่า แล้วใครเป็นผู้ขังเล่า ขอบตอบมาว่า "ก็ท่านนั่นล่ะ" ผมจึงตกใจ แล้วกระแสเขาก็เบาลง ผมคลายจากกรรมฐาน แผ่เมตตา แล้วไปปลดปล่อยดวงวิญญาณตามคำขอ ตกค่ำจึงโทรศัพท์ไปหารุ่นพี่ที่สำนัก ก็ให้รุ่นพี่ช่วยใช้ตาทิพย์ดูให้ ผมถามไปว่า ผมได้อะไรมา ก็อัศจรรย์ที่ พี่เขาตอบมาตรงกับที่ผมเห็น จึงมั่นใจแล้วว่าไม่บ้า(5555+) แล้วถามลึกลงไปเรื่องนาคก็พบว่า ของจริง เคยเกิดที่นั่นจริง นานมากแล้ว เกเรมากด้วย

เช้าวันต่อมา น้องคนหนึ่งที่สนิทกัน ไปทำงานที่ รร.แถววัดแห่งหนึ่งในนครนายก กลับมาหาผมก็บอกว่าขุนลุกตลอดเวลา ทีแรกผมไม่สนใจ จนตกค่ำเขามาหาผมอีก บอกไม่ไหวแล้ว ผมจึงลองน้อมจิตดูเห็นเป็นวิญญานผู้หญิงน่ากลัวมาก แล้วผมก็ไปเกิดละลึกชาติแทนเขาอีก ไปเห็นว่าน้องผมเคยเป็นสามีกับผีตนนี้ แต่น้องผมชอบเข้าวัด ต่างกับเมียที่นิสัยดุร้าย พอตายไปด้วยสัญญาบางอย่างน้องผมได้ไปเกิดบนสวรรค์ แต่เมียเขาไปใหนไม่ได้กลายเป็นผี รอคอยสามีอยู่ที่บ้าน แต่พอลองสื่อสารให้เขาไป กลับโดนด่าอีก "อย่ามายุ่งกับกู"
พอรู้ว่าคุยกันไม่ได้เลยลองใช้วิธีอ่านจิตวิญญานดู จึงรู้สึกถึงความทรมานแล้วความแค้นที่แรงกล้า(แต่ไม่ได้แค้นผัวเขานะ) และ ก้รู้สึกว่า "หิว" จู่ๆก็ผุดมาในหัวว่า "ตักบาตร ๗ วัน" ผมจึงแนะนำน้องไปดังนั้น พอวันต่อมาอาการก็เบาลง ผมเลยแนะให้ทำตามนั้นไปก่อน ครบแล้วจิตของผีจะเบาลง คุยกันคงรู้เรื่อง (แต่มีเรื่องตลกว่าเช้าวันนึงน้องผมตื่นสาย ผมเห็นว่าจะตักบาตรไม่ทัน จึงเดินไปปลุก เท่านั้นล่ะครับ โดนด่าอีกแล้ว "อย่ามายุ่งกับผัวกู" นั่นไง เมียดุด้วยนะน้องเรา555 ผีตนนี้แปลกครับ อุทิศกุศลไปให้ก็ร้องโวบวาย"ว่ากูไม่เอากูจะเอาแต่กับผัวกู" นั่นน่ะ! งงไปเลยมั้ย)

หลังจากนั้น วันต่อมาเพื่อนผมก็มาถามผมเรื่องอดีตชาติ คนแรกนี้เหมือนมาลองภูมิเพราะเคยถามคนมีตาทิพย์ชัดๆมาก่อน พอผมมองก็เห็นเป็นสวรรค์ มีเทวดานางฟ้าโบยบิน เครื่องทรงวิจิตร แล้วผมก็เกิดนิมิตร เป็นเทพบุตร สวมชฎา มีแล้วก็เครื่องทรงสีทองมากมาย ที่มือถือแท่งอะไรทองๆด้วย มองไม่ชัดเพราะของยังใหม่ แล้วสักพักก็เกิดกระแสแรงมากๆ ผมจึงสงบจิตสื่อดู ก็เป็นเทวดาองค์หนึ่งท่านกล่าวว่า ท่านเป็นพ่อของเพื่อนผมคนนี้ ท่านอยู่สวรรค์ชั้น ๔ ส่วนเพื่อนผมต้องลงมาเพื่อสร้างบารมี ให้ได้ไปสู่ชั้น ๔ เหมือนบิดา(เดิมอยู่ชั้น๓)ขออภัยที่เรียกสวรรค์เป็นชั้นๆ เพราะผมจำชื่อสวรรค์แต่ละชั้นไม่ได้ แล้วท่านก็บอกว่าฝากดูแลลูกท่าน จากนั้นท่านก็ให้พรมา เพื่อนผมที่นั่งฟังผมสื่อ จู่ๆก็ขนลุกขนพอง พร้อมกับผม ผมจึงบอกไปว่า เทวดาท่านอนุโมธนามา ให้ของมาด้วย ตกเย็น ผมก็ไปนั่งสมาธิที่เมืองนาคที่เคยไปพบ คราวนี้เลยถือโอกาสท่องเที่ยวเมืองนาคเสียเลย ล่องลอยอยู่นาน บ้านเมืองเขาสวยงามมากนะครับ เมืองที่ผมไปส่วนใหญ่เค้าทำจากอะไรนวลๆไม่ทราบ แล้วก็ไปเห็นที่พิพากษาของนาค ใหญ่โตมากครับ มีเสาสูงๆขึ้นฟ้า ข้างบนมีที่นั่งด้วย เหมือนเป็นที่ของผู้พิพากษากระมัง แล้วผมก็อธิฐานขอไปวัง จึงไปพบกับราชานาค ท่านก็กล่าวกับผมมาเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ต้องสะดุ้งหลุดจากกรรมฐานเพราะรุ่นพี่โทรมาหา พอนั่งอีกรอบเลยอยากสื่อสารบ้าง คราวนี้ตกใจเลย อยู่ๆนาคสาวก็มานั่งข้างๆ จิตผุดมาเลยว่าเป็นสนมเอกของผมมาก่อน เขาก็ขอตามมาด้วย แต่ผมห้ามๆ นึกว่าจะฟัง กลับไม่ยอมขอตามมาให้ได้ ผมจึงกล่าวว่า มาได้แต่ห้ามกวนนะ เขาจึงเงียบไป ต่อมาก็เกิดนิมิตรเป็นเทพารักษ์ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ท่านมาขอความช่วยเหลือ บอกว่าที่นี่รกร้าง ขาดคนดูแล ขอให้มาทำความสะอาดหน่อย ผมก็ตอบตกลง ท่านก็แวบหายไป สักพักคราวนี้เป็นเทวดาจากเบื้องบนเลย เครื่องทรงสวยมาก มาปรากฏตรงเพื่อนผม ขณะนั้นจู่ๆ มดเป็นร้อยๆตัวมาจากใหนไม่ทราบก็ไปกัดที่เพื่อนคนนั้นจนทนไม่ไหว ไม่นานนาฬิกาที่เราตั้งเตือนเวลาก็ดัง ผมจึงโทรไปถามรุ่นพี่ จึงทราบว่า เทวดามาทดลองเพื่อนผมว่าทนได้ไหม จะมีของดีมาให้ แต่สุดท้ายจิตก็หลุด 555+(เพื่อนคนนี้ผมลองละลึกชาติดูแล้วขนลุก เห็นเป็นเทวดามีชฏาสูงยาวสีทอง นั่งรับคำสั่งให้มาสู่ภพมนุษย์จาก พระนายรายณ์ แต่ตอนนั้นงงว่าเห็นพระนารายณ์พระวรกายสีเขียวผ่องมาก องค์ใหญ่มาก ต้องมาโลกเพื่อปราบคนพาล ปกปักษฺรักษาประเทศชาติตามคำขอของพระมหากษัตริย์ไทยพระองค์หนึ่ง...เขาเลยกลายมาเป็นทหารทุกวันนี้)

ยังไม่หมดนะครับ ประสบการณ์แปลกๆยังมามีมาก ที่เล่ามาเพื่ออยากให้ทุกคนหันมาสนใจธรรมมะ เลือกปฏิบัติกันมากขึ้น อย่าไปมุ่งแต่วิชาการ หัดทำบ้าง แล้วจะรู้จริง และยิ่งศรัทธาในคำสอนของพระพุทธองค์มากยิ่งขึ้นครับ อนุโมธนากับ นักบุญทุกท่านครับ
ปล.ประสบการณ์ผมยังน้อย สู้พี่ๆหลายคนไม่ได้ แต่อยากช่วยกันเผยแพร่สิ่งดีๆ ยังไงก็แนะนำบ้างนะครับ

 

ฝึกยังงัยเหรอคะ ถึงจะเห็นแบบนี้บ้าง

 

ลูกแก้วของหลวงปู่สอ เป็นลูกแก้วที่ไม่ธรรมดาครับ ทุกลูกจะมีพญานาครักษา ใครมีลองสัมผัสดูดี ๆ นะครับ

 

ลูกแก้วหลวงปู่สอ อยู่ที่ใหนเหรอคับ อยากทราบมากๆเลครับ
เมื่อวาน เพื่อนที่ปฏิบัติอยากให้ดูวิมานภูมิเดิมของตนบนสวรรค์ให้ พอลองดู กลับไม่ชัดเหมือนไปเที่ยวเมืองนาค เมืองบังบตเลยครับ เลยรู้ว่ายังต้องฝึกอีกมาก เพราะพอกลับลงมา ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย เหมือนไม่สบายอีก แต่นับว่างามกว่า เมืองนาคกับบังบตมากเลยครับ
มีเรื่องเล่าอีกเรื่องครับ สองสามวันก่อนไปนั่งที่ รอบพระพุทธบาท รร.จปร ข้างบนมีหินก้อนใหญ่ ผมเลยชวนเพื่อนไปนั่งหน้าหินนั้น ด้วยความลืม เลยไม่ได้ขอเจ้าที่อย่างสมควร เพราะคิดแต่ว่า จะมาพบ ชาวบังบต(เขาเรียกผมไป เพราะอยากให้ช่วยเหลือบางอย่าง) แต่ปรากฏว่า พอนั่งไปได้ สามนาที ก็เกิดลมพัดวูบเข้ามาที่เตนท์ผม แล้วเกิดเสียว่า "มึงมาทำอะไรที่นี่" ผมจึงตอบว่า "มานั่งปฏิบัติธรรม...ท่านเป็นใคร""กูเป็นสิงห์"ตอนนั้น ผมไม่ถามต่อแล้วครับ เพราะตกใจ "ที่นี่ไม่ใช่ของมึง" ...ด้วยความยังมือใหม่ เลยไม่กล้านั่งต่อ ชวนเพื่อนเปลี่ยนที่เลย 555 ลงไปนั่งที่รอบพระพุทธบาทแทน เพราะที่นั่นมีพรหมปกปักษ์ ปลอดภัยชัว 555 แล้วก็ดีครับ มีนาคที่ท่านจำศีลแถวนั้นตัวเบอเรื่มเลยมาอนุโมธนาด้วย แล้วก็ชาวบังบตชวนไปเที่ยวเมืองเขา เมืองเขาก็สวยดีครับ เห็นพระปางเลไลย์(รึ เปล่า เห็นทรงนั่งเหมือนนั่งเก้าอี้น่ะครับ) แล้วก็เมืองเขานิดหน่อย ไม่ชัดมาก เพราะไรไม่ทราบ แต่ตอนไปเที่ยว มันปวดหัวมากเลย ไม่ทราบเพราะอะไรอ่ะครับ ใครมีประสบการณ์ที่ชัดๆช่วยมาบอกต่อกันบ้างนะครับ ผมไม่เคยฝึกมโนมยิทธิเพราะอาจารย์บอกว่าให้เอาสมถะกับวิปัสสนาไปเลย แต่เหนคนได้มโนบอกว่าไปเที่ยวมามากมาย เลยอยากทราบประสบการณ์จากพี่ๆด้านนั้นบ้างครับ

 

ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล ลองดูตามลิงค์นี้นะครับ

http://www.buddha-dhamma.com/index....tegory=buddha-dhammacom&thispage=1&No=1231309

และ

http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=tofriend&id=311

ถ้าสมมุติว่า ได้มีโอกาสไปกราบท่านแล้วได้ลูกแก้วมา หรือใครมีอยู่แล้ว ให้ลองเอามาถือไว้ในมือแล้วทำจิตนิ่ง ๆ หรือจะนั่งสมาธิแล้วเอาวางบนฝ่ามือบนตักก็ได้ครับ กำหนดจิตให้สงบ พยายามไม่ปรุงแต่งอะไร ไม่คิดนึกไปทางอื่น นอกจากคำภาวนา จะสัมมาอะระหัง พุทโธ หรือ อะไรก็ได้ แต่ให้เกาะอยู่กับคำภาวนานั้นไปเรื่อย ๆ หรือจะไม่ภาวนาอะไรเลยก็ได้ ถ้าไม่ถนัด จะดูลมหายใจเฉย ๆ รู้ลมที่วิ่งเข้าวิ่งออกแบบผ่อนคลาย ไม่ตั้งอกตั้งใจเกินไป สักพักก็จะรู้เอง แล้วมาลองแชร์กันนะครับ...

 

อนุโมทนาครับ แหม ชอบลองของ เป็นผมผมไม่ชอบไปลองของกับใครหรอก อยู่คนเดียว แบบสบายๆ ยังรู้สึกดีกว่า แต่แหมมีคนช่วยเปิดตาที่สาม กับหูทิพย์ด้วยนี่ ดีจังเนาะ แสดงว่าต้องเคยมีบุญเก่าแน่ๆ ^-^

อนุโมทนาครับ

 

กัมมัฏฐานอะไรน่ะ