เฮ้อ...คุยได้แค่เรื่องพื้นฐานจึงไม่มีคนสนใจใช่ไหม?!?!

เหมือนเปิดท้ายขายความคิดยังไงยังงั้น
คงเพราะเรามีความรู้ทางโลกและทางธรรมแค่เพียง
พื้นฐาน
จึงทำให้การตั้งประเด็นอะไรขึ้นมาดูไร้สาระ ไร้ความสนใจ
จากสาธารณะ แต่ก็อยากโชว์จุดด้อยเพื่อทดแทนการ
ขาดจุดเด่นต่อไป
เอาความคิดแบกะดินขายไม่ได้
ก็ไม่เป็นไร ....ขอว่ายน้ำตามพระมหาชนกไปห่างๆ ครับ

 

ที่เราไม่ดิ้นรนอัพเกรดความรู้ให้มากขึ้นกว่าอาจ
จะมีสาเหตุมาจากความเชื่อว่า สูงสุดคืนสู่สามัญ
มาปิดกั้นเอาไว้ซ้าละกะมัง

 

บางอย่างก็ต้องการความเป็นมืออาชีพอ่ะคับ จะได้ดูน่าเชื่อถือ

 

เพราะเกิน 7 บรรทัดรึเปล่า อ่านจากจอมากสายตาเสียด้วย ทำงานได้แค่วาดการ์ตูนนะแจ๊ะ

 

วิชั่นตั้งกระทู่ล่าสุดกือบเหมือนลุงแมวเลยอ่ะคับ

 

สามัญของลุงแมวมีที่ตั้งอยู่ตรงไหรล่ะคับ หลักธรรมพื้นฐาน หรือ การปฏิบัติพื้นฐาน
ผมว่าศาสนาพุทธนี่เป็นเรื่องสูงสุดคืนสู่สามัญจริง ๆ ล่ะนะ
เพียงแต่ว่า เรา ๆ อาจจะหาสามัญไม่เจอ
ที่สำคัญ สามัญของทุกคนมันอาจจะต่างกันก็ได้ การพูดไปเลยว่าสามัญคืออะไร น่าจะเป็นการปรับความเข้าใจให้ตรงกันที่ดีนะ

คนที่ศึกษาข้อปฏิบัติต่าง ๆ การปฏิบัติ ต่าง ๆ ผ่านไปแล้วไปแล้ว เขาก็จะพูดถึงแต่เรื่องที่ตัวเองศึกษาหรือกำลังจะศึกศาอ่าแหละ เพราะเขาอาจจะคิดว่าเรื่องที่เขาเรียนรู้ผ่านมาแล้วเขาก็รู้แล้ว จึงไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เรียนรู้ผ่านมาเท่าใดนัก

สวนเรื่องสามัญของศาสนาพุทธ
ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ผมกำลังบ้าหนิแหละ คือ คำว่าธรรมดา ซึ่ง ผมมองว่า คำว่าธรรมนี่น่าจะต้องใช้คู่ไปกับการเรียนรู้ทุกระดับในศาสนาพุทธเลยล่ะนะ

สังเกตช่วงพุทธกาล
จะมีคำว่าดวงตาเห็นธรรม
ซึ่งใครที่ได้ดวงตาเห็นธรรมนี่ มักจะสำเร็จเป็นพระอริยบุคคลได้
ซึ่ง ตรงนี้นี่แหละ ที่ผมว่า เราต้องเอามาตีความและค้นหาให้เจอ ว่าคำว่าดวงตาเห็นธรรมคืออะไร จะเข้าถึงได้อย่างไร

ศาสนาพุทธเป็นแค่ศาสนานาเดียวในโลกที่ผมรู้จักที่สอนให้คนเห็นธรรมดาผมว่างั้นนะ

 

อ้าว...ขออภัย
ผมไม่ทราบว่าท่านจะเข้ามาอ่านในห้องนี้
ผมลองแกล้งบ่นเรียกแขกดูแค่นั้นเองฮะ....

 

เรื่องของเรื่องคือความเชื่อว่าหลุมดำไม่น่าเข้าเพราะ
ไม่เป็นมงคล เข้ามาแล้วดวงจะตก
เลยไม่มีใครอยากเข้ามา มีแต่ vision หน่วยกล้า
ตายปักหลักเข้ายามตั้งประเด็นล่อเป้าตัลหลอด
ไม่เหน็ดไม่เหนื่อย
ปธน.ทรัมพ์ก็ยังไม่ส่งสานส์มาชมเชย

 

คนพุทธที่เข้าถึงพุทธคือ คนที่รู้ว่าตัวเองต้องทำตัวให้อยู่ในสถานการณ์ไหนก็ได้

ถ้าเขาชอบการอยู่อย่างเป็นคนดีกีดกันความชั่วร้ายทั้งปวงก็ให้เขาอยู่ไปเหอะลุง ไม่ดีกะเขาหรอก ผมคิดว่าผมรู้พอที่จะบอกได้แล้วว่ามันเป็นความเห็นที่ไม่ค่อยจะถูก
ที่ถูกน่่าจะเป็น เรียนรู้ให้รู้ความชั่วร้าย เพื่อที่จะได้รู้เท่าทันมันและป้องกันมันได้โดยที่ยังมีความตั้งมั่นในความดีน่ะแหละ ที่น่าจะถูก
อันนี้ ผมยังทำไม่ได้หรอก แต่รู้ว่าจะทำได้แน่นอนเมื่อผมเข้าใจอะไร ๆ ได้มากพอ

คนบ้าความยุติธรรมหรือบ้าความดีมาตลอดอย่างผมรู้ดี ว่าความดีที่ไม่มีความเข้าใจมันโคตรจะเปราะบาง
เหล็กเส้นที่มีเนื้อเป็นเหล็กล้วน ๆ ไม่มีความแกร่งเท่าเหล็กกล้า ที่มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ

 

มันไม่เกี่ยวว่าเราจะรู้หรือไม่รู้ หรือว่าจะรู้น้อยหรือรู้มากครับ
มันสำคัญที่ว่า จิตมันสามารถวางการรู้ต่างๆเหล่านั้น
ได้หรือไม่
เพราะถ้าวางไม่ได้ ไม่ว่ารู้มากหรือรู้น้อย
มันก็จะทำให้เราเป็นไปตาม
อนุสัย วิบาก จริต ของเราเหมือนกันทุกๆคนนั้นหละครับ

พวกนี้ล้วนแล้วแต่ขวางการคลายตัวของจิต
เราเองในเวลาปกติทั้งสิ้นครับ

 

ผมมองว่า พื้นฐานจริง ๆ ของพุทธศาสนา อยู่ที่ การที่เราสามารถ มองให้ทะลุไปถึงความจริงที่ดำเนินไปของอะไรไก็ได้ และยอมรับมันได้ และปล่อยวางให้มันเป็นไปตามสภาพของมันได้
หรือที่เรียกว่า เห็นธรรม

เช่น
น้ำไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ
ถุยน้ำลายขึ้นไปบนฟ้าแล้วน้ำสายมันก็จะร่วงลงมา
คนเราเมื่อคาดหวังแล้วไม่สมหวังก็เป็นทุกข์ เมื่อสมหวังก็เป็นสุข
เมื่อเราทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด กับใครหลาย ๆ คน ปฏิกิริยาตอบโต้ของแต่ละคนก็อาจจะไม่เหมือนกัน เพราะคนเรามีความแตกต่างกัน ทางด้าน วุฒิภาวะ ความฉลาดทางอารมณ์ ต่างกัน เป็นต้น

และสามารถประยุกต์เอาหลักการของธรรมดานี้ไปใช้พิจารณาเรื่องราวต่าง ๆ ที่ทำให้เราเกิดความทุกข์ เกิดความสุข เกิดความไม่สุขไม่ทุหข์ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันเพื่อปล่อยวางมันได้

ทำไมผมจึงมองว่าสิ่งนี้เป็นพื้นฐานที่สุดน่ะเหรอ
เพราะการเข้าใจธรรมดา ทำให้ผมลดความสงสัยที่มีในคำสอนของพุทธศาสนาได้เยอะน่ะสิ

อีกอย่าง ผมมั่นใจอย่างชัดแจ้งเลย ว่า คำว่าธรรมดา สามารถใช้ในการเรียนรู้พุทธศา่สนาได้ตลอดกระบวนการเลย ตั้งแต่เป็นโยม ไปจนถึง เป็นพระอรหันต์

 

นั่นสิ