แก๊งค์ขนมหวานของข้าพเจ้า

สืบเนื่องมาจาก เราเป็นคนที่ไม่ละเอียดละออต่อการมีปฏิสันฐานกับคนรอบตัว ทำให้เราต้องมานั่งเศร้าเสียใจ เพราะเราควรจะช่างสังเกตมากกว่านี้
นี่คือสิ่งที่เราพร่ำโทษตัวเองเสมอมา
ขอเชิญทุกท่าน รู้จักกับ แก๊งค์ขนมหวานของเราค่ะ

 

ณ รัฐศาสตร์ มหาลัยแห่งหนึ่ง ที่เราและเดอะแก๊งค์ของเรา ไปทานข้าวกันบ่อยๆ เพราะภาควิชาอยู่ใกล้คณะรัฐศาสตร์

เราและเดอะแก๊งค์ประกอบด้วยผู้ชาย 11 คน มีเราเป็นผู้หญิงคนเดียว ไปนั่งทานข้าว ชมวิวสวยๆ ของหมวยรัฐศาสตร์ โดยที่เราไม่ทราบว่า ทำไม เพื่อนของเรา นั่งทานแต่ขนมหวานทุกมื้อกลางวัน

เราถามว่า โอเล่ สุเทพ ป๋าหรอย ว่า
....พวกนายไม่ทานข้าวเหรอ.....
เพื่อนแก๊งค์ขนมหวานตอบว่า โอย...เราอยากกินขนมหวาน กินอิ่มมาแล้วจากที่อื่น

เราเชื่อเพื่อนของเรา เพราะเป็นเด็กอีสาน และเด็กใต้

เรานั่งทานข้าวหน้าไก่อบจานละ 25 บาททุกวันพร้อมเพื่อนของเรา

 

แก๊งค์ขนมหวานออกอาละวาดเด็กสาวรัฐศาสตร์ทุกวัน
อิ่มขนมหวานกันแล้ว ก็เตะบอลกัน โดยยึดสนามฟุตบอลของรัฐศาสตร์ มาเป็นของพวกเราเอง

พวกมันให้เราเป็นโกล เตะอัด เตะอัด และหัวเราะร่าเริงอย่างมีความสุข

เป็นเช่นนี้ทุกวัน....

 

ต่อมาเมื่อเราสงสัยว่า ทำไมทานแต่ขนมหวาน พวกมันก็ไม่สารภาพ เราถามว่าถ้วยละเท่าไร เพื่อนตอบว่า 3-5 บาทเอง กินเล่นๆ

เราเพิ่งมาทราบตอนเรียนจบว่า เรางี่เง่ามาก

แก๊งค์ขนมหวานนี้ คือเหล่า เสืออด!!!!

จะจนยังไง ไม่มีขอยืม แม้แต่บาทเดียว

พวกเสืออดเหล่านี้ เก็บเงินไว้ให้พ่อแม่ เพราะได้ทุนเรียนที่คณะเดียวกับเรา เป็นนักเรียนทุน โครงการช่วยเหลือของธนาคารโลก เพื่อผลิตบุคคลากร ส่งภาครัฐ

 

เมื่อยามน้ำท่วมที่เขาชนไก่ สถานที่ที่ต้องเรียนภาคสนาม

เราเท้าเป็นแผล เดินข้ามน้ำไม่ได้

เพื่อนของเรา เอามือเกี่ยวกัน เป็นเก้าอี้

แล้วยกเราข้ามน้ำไป

เรา อึ้งมาก ที่เพื่อนๆ รักเรามากขนาดนี้
แต่กว่าจะรู้ว่า แก๊งค์ขนมหวานคือเสืออด
เราก็จบมหาลัยแล้ว

เราช่าง โง่เง่า เสียจริง

ทุกวันนี้ ภาพเสืออดทั้งหลาย ได้มลายหายไปแล้ว เพราะแก๊งค์ขนมหวาน จบแล้วไปใช้ทุน ที่หน่วยงานของรัฐ เป็นข้าราชการกันหมดแล้ว

แต่ภาพเสือขนมหวาน ยังคงตราตรึง อยู่ในใจของเรา ไม่เสื่อมคลาย

ขอโทษนะ หากเพื่อนบอกเร็วกว่านี้ เราคงไม่นั่งเสียใจอยู่ทุกวันนี้หรอก

นี่แหละ แก๊งค์ขนมหวานของเรา จึงเอามาเล่าสู่กันฟัง

เรียบเรียงจาก ความทรงจำอันน้อยนิดของ
เนเฟอตารี่ บำรุงผล
29.11.2017
16.10 น.
บ้านบำรุงผล

 

So sweet dear.
ส่งงานก่อน amnesia

 

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียน
อัสดงขอกราบลาในนี้ค่ะ
อัสดงความจำไม่ดี สมองไหล
บางทานยาซ้ำๆ จำไม่ได้ว่าทานแล้วทานอีก
ก็ยังไม่หาย
ขอมอบงานสุดท้ายที่ยังค้าง ให้อัศวิน และอัศวินีทั้งหลายนะคะ

 

Lucifer,
I just hope that you will forgive me.
Please go back to your father.
We can go only this far.