แนะนำหน่อยครับ ผมจะผ่านตรงนี้ไปยังไง

เวลาผมนั่งสมาธิเป็นแบบนี้ครับ พอเริ่มสงบดีแล้วมีอาการเหมือนหลับคือ ทุกอย่างหายไปหมดเลยซักเดี๋ยวก้อกลับมารู้สึกต่อ คือรู้ลม มีคำภาวนา ซักพักก้อหายไปอีกเป็นแบบนี้สลับไปมา ผมคิดว่าตัวเองหลับจึงพยายามเน้นจับลมหายใจแบบเคร่งครัด สักพักก้อเปนเหมือนเดิมอีก คือทุกอย่างหายไปหมดอีก เปนแบบนี้สลับไปมาตลอดเวลาที่นั่งสมาธิ ผมควรทำไงดีครับ

 

การ จับลมหายใจ ให้ เอา " อาการระลึกได้ในลักษณะของลม "

เข้า ออก สั้น ยาว

เน้นนะว่า เอา อาการ ระลึกได้ ...... ไม่ใช่ไป จับลม

ถ้าไป จับลม ขณะที่ลมมันเปลี่ยน วิถี มันจะมี ภวังค ขั้นเสมอ

นักภาวนาที่ จับลม ด้วยอาการเพ่ง เพื่อ สงบ จะวิ่งเข้าไป จับ "ภวังค์"
ที่มันมา ขั้น ทุกราย โดยเฉพาะ ฤาษี ชีไพร ไสยเวทย์ เที่ยวนรก
สวรรคิ์ ดู ตัวเฮีย!!องค์กระโถน นั่งยิ้ม สอนธรรม

ลองไป สังเกตดู แยกให้ออก อาการ ระลึกได้ว่าอย่างนี้เข้า
อย่างนี้ออก ขณะนี้สั้น ขณะนั้นยาว ......

ถ้าสังเกตถูก จิตจะเกิด ปิติ หลากหลาย ให้ระลึก อาการลมต่อ
เพราะ ปิติ เป็น วิบากจากการ ระลึกถูก มีสัมมาสติ

พอข้าม ปิติได้ จะเกิด ปัสสัทธิ มีอุเบกขา ยืน เดิน นั่น นอน ดื่ม ทำ
พูด คิด ทำการบ้าน กวาดบ้าน ถูเรือน นั่งทำงาน นั่งประชุม จะ ภาวนา
ระลึกกองลมได้ตลอด จิตไม่ห่างจาก อุเบกขา มีสติ มีสัมปชัญญะบริบูรณ์
มีจิตไม่ห่างจาก ฌาณ4 ตลอดเวลา

ไม่มีคำว่าหลับ หมดคำว่าตาย ไม่ใช่หายใจ อย่างสัตว์ มีเรา มีเขา
มีแต่กระแสกรรม ที่ดับไป ดับไป

 

การระลึกได้ จะเป็นเรื่อง สัญญาขันธ์

นักภาวนาพึง ทราบว่า สัญญานั้น ดับไว เหมือน พยับแดด

ทันทีที่ ระลึกได้ สัญญาก็ดับทันที เพราะมันทำ กิจของมันเสร็จ

ดังนั้น อย่า พยายามประครอง รักษา สัญญาให้เที่ยง ค้างเติ่ง

การระลึกได้ แล้ว มันวับ หายไป ...เห็นความดับของ สัญญา ของ สติ
ที่ระลึกได้ จะเป็น สัมปชัญญะ ในการ ระลึกสภาพสัญญาขันธ์ ตรงตาม
สัจจธรรม ระลึกได้ ขณะจิตเดียว อาจจะไม่ต้อง นั่งสมาธิกันข้ามราตรี

เพียงแต่ ขณะจิตเดียว ก็ รู้รอบโลก เป็น โลกวิทู ได้

ประสาอะไร การ หมั่น ระลึกให้มากๆ เล่า !?

 

รู้การเกิดดับของลมให้ได้ ลมหายใจเข้าเกิดและดับ ลมหายใจออกเกิดและดับ ตามตรงนี้จิตหนึ่งรับรู้หายใจเข้า จิตหนึ่งรู้ลมหายใจออก จิตหนึ่งรู้ลมหายใจเข้าออกคนละดวง เห็นจิตสามดวงให้ได้ก่อน สติจะกล้ามาก จะไม่หลับ เพ่งการเกิดดับเท่านั้น

 

ขอบคุณครับพี่ เปลี่ยนจากเพ่งเป็นตามรู้ประมาณนี้ไช่มั้ย แล้วอาการ เหมือนหลับนี่ดีรึไม่ดีครับเพราะผมว่ามันไม่ไช่หลับนะ ประมาณว่าดับเปนช่วงๆแล้วกันไม่รู้จะอธิบายไงไห้มันตรงกับอาการ

 

จะบอกไงดีเอาเปนว่า เหมือนหลับแต่ผมว่าไม่ไช่หลับนะครับ จะอธิบายไงไห้ตรงกับอาการ ประมาณ มันหายไป วับไป แล้วก้อกลับมารู้ตัวอีกที ก้อจับลมไหม่พอมีความสงบก้อเปนอีก หายไปอีก แต่ตอนหายนี่ไม่รู้เลยว่าตอนไหน ที่ผมว่าไม่ไช่หลับเพราะผมไม่สัปหงกน่ะครับ

 

ท่าจับลมแล้วจิตไม่เกิดฟุ้งซ่านแล้วจิตสงบสลับไปมาแบบนี้ลองจับเป็นภาพดูครับ คราวนี้ภาพน่าจะมีอาไรไห้ยึดจิตไว้ไม่ไหลไปได้ง่ายกว่า โดยเมื่อจับภาพก้อย่าให้ภาพหายไปนะครับแต่อย่าไปสนภาพอื่นๆที่ปรากดสนเฉพาะภาพนิมิตรที่ตนกำหนดเองไว้ น่าจะได้อะไรเพิ่มเติมหลังจากจิตที่สงบลงแล้ว ปรากดการณ์ทางจิตก้จะชัดแจ้งเองไปในตัวครับ
จริงๆอาการที่เกิดขึ้นในตอนแรกนั้นก้เป็นอาการปกตินะครับที่จิตจะเข้าสู่ภาวะแน่นิ่งบ้างและออกมาสู่ภาวะที่ภาวนาตามปกติบ้างแต่เมื่อคุณจขกท มองหาสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ความสงบอย่างเดียวก้ลองจับเป็นภาพดูครับ

 

สติท่านต้องระลึกตรงลักษณะความจริงตลอด เห็นการเกิดดับของลมตลอด เมื่อเห็นการเกิดดับของลม ท่านต้องเห็นการเปลี่ยนแปลงของลมสั้นบ้าง ยาวบ้าง แล้วท่านจะเห็ว่าท่านบังคับลมไม่ได้เลย ให้มันหยุดมันก็หยุดไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ท่านมันเป็นธาตุตามธรรมชาติลมและจิตที่รับรู้มันเกิดดับเปลี่ยนแปลงไปแบบนี้ตลอด ความรู้นี้จะเกิดขึ้นพร้อมกับการได้สมาธิ ท่านจะเกิดปีติสุขซาบซ่าน ท่านก็ไปดูปีติดูสุขต่อไป เวทนานี้ก็ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงไป ไม่ใช่ตัวเราของเราสติที่ระลึกตรงตามความจริงนี้ต่างหากที่สำคัญที่สุด ส่วนที่ท่านบอกมาจิตตกภวังค์บ้างสลับไปมาเพราะท่านขาดสติพิจารณาสภาพธรรมะเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมาก ท่านจะต้องมีสติรู้ลมหายใจเข้าออกไปพร้อมกับการรับรู้สภาพธรรมที่ท่านพิจารณาอยู่ ไม่ว่าจะเป็นกาย เวทนา จิตหรือธรรม

 

ขาดสติ ตกภวังค์ เพราะขาดสติจากคำภาวนา ครับ
วิธีแก้ ก็สั้นๆ อานาปานสิต ให้มีสติ จดจ่ออยู่กับคำ ภาวนาอย่าให้ขาดสาย ไม่ฟุ้งซ่าน จิตสงบจากนิวรณ์ 5 จนจิตเป็นสมาธิ

 

รูปแบบอย่างนี้ จะขอเรียกว่า การเข้าญานสมาธิแบบ ผิดขั้นตอน

คือ เข้าญานไม่เป็นนั่นเอง จึงควบคุมญานไม่ได้
โดยคุณเข้าจาก ญานที่หนึ่ง แล้วไป ญานที่สอง
จากนั้นก็ไม่เข้า ญานที่สาม แต่ไปเข้า ญานที่สี่ เลย

ญานที่หนึ่ง คือ การตามรู้กองลมโดยมีคำภาวนา
ญานที่สอง คือ การละคำภาวนา หรือ คำภาวนาหายไป
ญานที่สาม คือ อาการขนลุกขนพอง รู้สึกว่าตัวสั่นไหว มีพลัง
ญานที่สี่ คือ จิตคุณยังอยู่ ยังรับรู้ถึงอาการสุขใจได้
แต่อาการรับรู้ส่วนอื่น หายไปเกือบหมด

โดยที่ ญานที่สาม หายไป
พูดง่ายๆ ก็คือ เป็นอาการของ
พวกที่ฝึกเข้าญานใหม่ๆ
เป็นกันทุกคนไม่ใช่เรื่องแปลก หรือ
เป็นเร่ื่องผิดปรกติแต่อย่างใด

ข้อแนะนำ คือ ต่อไปให้พิจารณา วิปัสสนา เพิ่ม
เช่น ขณะที่ตามรู้กองลมอยู่นั้น
เมื่อยังรับรู้ถึงลมได้ ภาวนาออกเสียงในใจว่า เกิด
เมื่อลมหายไป ตามภาวนาว่า ดับ
ทำแค่สองอย่างนี้ จนคล่อง จะเรียกว่า
ญานในวิปัสสนา หรือ วิปัสสนาญาน นั่นเอง

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ

 

+++ ณ ขณะที่ "ทุกอย่างหายไปหมด" นั้น ยัง "รู้อยู่ว่า ทุกอย่างหายไปหมด ณ ขณะที่มันหาย" หรือไม่

+++ ถ้าหาก "ใช่" ให้อยู่กับ "รู้ ณ ขณะนั้น ๆ ต่อไป" สังเกตุการ "แปรเปลี่ยนของ อรูป ให้ชำนาญ"

+++ ถ้าหาก "ไม่ใช่" นั่นคือ "งีบหลับ" เป็นระยะ ๆ

+++ ควรแก้ ปริศนาของคุณ ณ ขณะที่ "ทุกอย่างหายไปหมด" ให้เสร็จสิ้นก่อน ว่าเป็น "อรูป หรือ หลับ" ให้ชัดเจน นะครับ

 

ฝึกสติ สัมปชัญญะ ครับ
เดินจงกลม และฝึกแบบ หลวงพ่อเทียน วัดสนามใน
ลองอ่าน มหาสติปัฏฐานสูตร ดูครับ
ลองทำดู แล้วจะตกภวังค์น้อยลง

 

ขอบคุณมากเลยครับ

 

ขอถามต่อนะครับ เราควรทำอย่างไรกับอาการตัวโยกครับ อาการตัวโยกเป็นปิติอย่างหนึ่งไช่มั้ยครับ

 

ตัวโยกก็หยุดแล้วบิดกายซ้ายขวาผ่อนคลายหรือไม่ก็ภาวนาในอิริยาบทอื่นจะช่วยได้ครับ
ส่วนวูบหายไปเป็นอาการพรหมลูกฟักครับแบบที่คุณเซเบอร์และคุณธรรมชาติบอกไว้หากเป็นข้อสองครับ

 

+++ ตัวโยกเฉย ๆ ไม่นับ แต่นับที่ "อาการเพลดเพลินเจริญใจ" เป็นหลัก
+++ หากอาการ "เพลดเพลินเจริญใจ" เป็นลักษณะเด่นในขณะนั้น ๆ
+++ ก็ให้ "อยู่" กับอาการ "เพลดเพลินเจริญใจ" ซึ่งเป็น "ปิติ"

+++ จนกว่าจะเกิดอาการ "เบากายสบายใจ ใสเป็นแก้ว"
+++ แล้วให้อยู่กับอาการ "กายเบา จิตเบา" ไปเรื่อย ๆ
+++ ตรงนี้เป็น "อาการสุข" ของสมาธิ

+++ จนกว่า "อาการเฉย" จะพัฒนาเป็นลักษณะเด่น
+++ จนกลายเป็น "อุเบกขา" ท่ามกลางสภาวแวดล้อม
+++ ตรงนี้เป็น "อุเบกขา" ของ "รูปสมาธิ"

+++ ทุกอาการ ที่อยู่ใน "สมถะสมาบัติ" ควรจะ "รู้" ลักษณะที่มัน "แปรเปลี่ยนไป"
+++ จนกว่า "สติสัมปชัญญะ" จะกลายตัวเป็น "ลักษณะเด่น" ลักษณะเดียว
+++ จากนั้นก็ให้ "อยู่" ในอาการของ "สติสัมปชัญญะ" ท่ามกลางสภาวแวดล้อมทุกชนิด
+++ เบื้องต้น ก็เพียงแค่นี้ก่อน นะครับ

 

เดินจงกลมสลับนั่งสมาธิ
และเข้าแล้วให้ถอยและเข้าบ่อยๆถอยบ่อยๆ
จะมีกำลังสมาธิสะสมผ่านตรงนี้ได้เองครับ

 

ความเห็นของพี่ตรงกับอาการครับ เพลิดเพลินเบา พร้อมกับอาการตัวโยกเองครับ ขอบคุณครับ