แมวว่าผู้ที่ฝึกสมาธิพูดน้อยทำให้มากจะดีกว่ามานั้งนโนเรื่องสมาธิไปวันๆ

จริงๆนะ

 

แปลว่า ยังไม่เข้าใจ สมาธิ ตามหลักพุทธศาสนา ที่แปลว่า
จิตตั้งมั่น "เห็นความแปรปรวน ตั้งอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่เรา ของเรา"

สมาธิ จมแช่ เป็น สมาธินอกศาสนา

สัมมาสมาธิ จะมี นัยยะทางปฏิบัติที่เรียกว่า ญาณสัมปยุต
หรือ มีเนื้อหาสาระทางการปฏิบัติคือเห็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
เจืออยู่ที่เหตุของสมาธิ ไม่ใช่ จิตอึกแล้วมานั่งทำหนาสันติวาง
โน้นวางนี้ พ้นโน้นพ้นนี้เอาทีหลัง

สมาธินอกศาสนา เฉยโง่ เผาไขสมอง เป็นผัก เป็นคนที่หา
ประโยชน์แก่โลกไม่ได้ อยู่ไปก็ รกโลก งอมืองอเท้า ต่อให้เหาะได้
หายตัวไปพรหมโลกได้ ก็ชื่อว่า หลอกเขาแหลก

สัมมาสมาธิ จะอยู่กับโลก อย่างคนมีคุณค่ามาก เช่น หลวงตา ท่าน
ออกช่วยโลกด้วยการทำผ้าป่าช่วยชาติ แต่ถ้าเป็น สมาธินอกศาสนา
วางท่าวางทางเฉยโง่ แต่ หลอกเงินเข้าวัดสร้างโน้นสร้างนี้ ห้อยโน้น
ห้อยนี้ไปเรื่อยเปื่อย แทบจะไม่มีคุณต่อโลกเลย ดีไม่ดี คนในวัด
เหล่านั้นก็เป็นกาฝากของแผ่นดิน

 

ลืมวิธีนั่งสมาธิเดินลมปราณ เป็นคนขี้ลืม เลยเป็นมนุสข้อมูลดีกว่า
เดินจากชาน 1 ไปชาน 4 ยังไง ใครช่วยบอกวิธีง่ายๆ ที 3 บรรทัดจบพอ

 

บอกไป จะ ทดลองความสามารถตัวเอง อะเป่า

กลัวว่า บอกไปแล้ว ก็ ไม่ให้เครดิตตัวเอง เอาแต่ เชื่อคนอื่น แนะโน้น แนะนี่
เลยไม่มีโอกาส พิสูจน์ ความสามารถตัวเอง

ทีนี้ บอกก่อนนะว่า พุทธศาสนา เป็นเรื่อง การตรัสรู้ชอบด้วยตนเอง แม้นว่า
การปรารภการตรัสรู้ชอบยด้วยตนเอง ที่เห็นๆกันอยู่นี่ มันเหมือน ฟังเอาจาก
ผู้อื่น แล้วไปทำตามกันไป

แต่ถ้า ฝึกกันให้ถูกกันจริงๆ จะทราบได้เองว่า ไม่ได้อาศัยฟังจากผู้อื่น

โดยเครื่องมือ พิสูจน์ สัจจ ความจริง การ ตรัสรู้ชอบด้วยตนเองนั้น พระพุทธองค์
ทรงให้อุบายในการ พิสูจน์ไว้ 5หัวข้อใหญ่ ย่อลงมาจะเหลือสอง แต่ที่
เหมาะสม ควรเป็น 5 จะได้แม่นยำ ทำลายข้าศึกกองใหญ่ได้

พร้อมมะ

ก็ ขันธ์5นั่นแหละ วิญญาณ สัญญา เวทนา สังขาร รูป เวลาพิจารณาอย่า
ให้หลุดกรอบการเห็นลงเป็น ขันธ์5

แล้วเพิ่มอีกนิดในการ ทบทวน สัญญาเที่ยงหรือไม่เที่ยง วิญญาณเที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯ ( กล่าวโดยย่อ หมวดอื่นก็ พินาทำนองเดียวกัน)

แต่ จะต้องพิจารณา ความคุ้นชิน ของผู้ปฏิบัติด้วย

อย่าง คนถามนี่ ติดการเล่นเกมส์ เกมส์จะพาไปตรึกเรื่อง ต่อสู้ กลั่นแกล้งเบียดเบียน
เอาไอเท็ม และเงิน จากการทำลายฝ่ายข้างนอก เพื่อเอาเข้าตัว

ดังนั้น เวลากำหนดเห็นภาพ แทนที่จะเห็น พระพุทธรูปเฉยๆ อาจจะเกิดความ
คุ้นชินไปทาง ถีบ เตะ ชก ต่อย ปราบด้วย อาวุธ แสง การสนทนา การว๊ากคำโตๆ

แทนที่จะ สงบ จิตมันคุ้นจะแฉลบออก เราต้อง รู้ข้อเสียของจิต ที่เราคุ้นชิน
ว่า แฉลบตกสมาธิได้ง่าย

แต่ ไม่ให้ปฏิเสธ หรือ ตำหนิจิต

ให้ใช่ไปตามนั้น เห็นมันแฉลบ ก็ให้มันแฉลบ ไม่ฝืน ไม่ต้าน แต่ก็ต้องไม่คล้อยตาม

เห็นมันแฉลบ ก็ให้มันแฉลบ ไม่ฝืน ไม่ต้าน แต่ก็ต้องไม่คล้อยตาม

เห็นมันแฉลบ ก็ให้มันแฉลบ ไม่ฝืน ไม่ต้าน แต่ก็ต้องไม่คล้อยตาม

ซึ่ง บรรทัดที่กล่าวซ้ำๆกันข้างบน ผู้ฝึกจะต้องไป ทดสอบมาก่อน

"เห็นมันแฉลบ ก็ให้มันแฉลบ ไม่ฝืน ไม่ต้าน แต่ก็ต้องไม่คล้อยตาม"

ถ้าทดลองมาจริง จะกลับมาถาม คำถาม ที่ ตนไปประสบพบเจอ
มาได้อย่างถูกต้อง ผู้ร่วมสนทนาธรรม จะสังเกตได้ว่า จะพกเอา
คำถามที่เป็นไปเพื่อธรรม หรือ เพื่อมา ยำตีNใส่คนสอน ก็ว่ากันไป

คำถามที่ดี จะมี ลักษณะไม่ปรักปรำธรรมะ และ จะไม่ปรักปรำโลก
จะไม่เพ่งโทษใส่คนสอน และ ไม่ตำหนิจิตตนเอง ด้วย

จะไม่ชักชวนให้คนอื่นตำหนิคนสอนด้วย ไม่ชักชวนตำหนิวาสนาตัวเอง
อย่างงั้นอย่างงี้ อ้างโน้นอ้างนี้ บารมีไม่มี วาสนาไม่ถึง ปัญญามีน้อย
ไม่เกี่ยวเลย

ทุกรูปทุกนาม ที่แฉลบมา เว็บบอร์ดธรรมะได้ นี่ก็แปลได้อยู่แล้วว่า มีวาสนา

ที่เหลือ คือ ทำอย่างไร จึงจะเจอ " การฟังธรรมที่ไม่ใช่อาศัยฟังจากผู้อื่น "

 

คำว่า วาสนา ช่างดูสูงส่ง
แต่รู้ไหมมันคือเชือกอันโตที่ล่ามควายอยู่ปลดเชือกออกได้
ก็สบายจะได้ไม่ต้องแบ่งแยกอะไร

 

ยกตัวอย่าง เรื่อง สัญญาขันธ์

ชาวพุทธขี้ทุ กุ ถัง จำนวนมาก มักจะพูดว่า อย่าอ่านธรรมะ นะ
อย่าอ่านพระไตรปิฏก ขณะฝึก ธรรมะ นะ เดี๋ยว สัญญา จะทับการ ภาวนา

RMJ ลองพิสูจน์ดู

ไปอ่าน พระไตรปิฏก เรื่อง นิพพาน มรรคผลนิพพาน อริยสัจจ

อ่านจบ วางลง อาบน้ำ แปรงฟันให้พร้อม ก่อนจะนั่งภาวนา ลอง ท่อง
ออกมา สิว่า พูดได้ทุกคำพูดที่ อ่านมา ตะกี้ไหม

แล้วจริงไหม จริงๆ อ่านไป สองวรรค สามวรรค จริงๆ ที่อ่านอะไรมา
มันก็ วับ หายไปแล้ว ตั้งอยู่ไม่ได้ ถ้าตั้งอยู่ได้ คงอ่านตัวหนังสือ
คำที่สอง คำที่สาม จนจบประโยค ไม่ได้

ดังนั้น อะไรที่เขาพูดว่า สัญญา มันจะ ทับการปฏิบัติ หากใครพูด
ก็เอา สันติ ประเคน มันไปได้เลย

แล้ว พิจารณาลงไปเลย " สัญญาไม่เที่ยง " ประโยชน์ของความไม่
เที่ยงของ สัญญา คือ มันจะ ส่งต่อ ปัจจัยการ จากสิ่งนึง ไปอีกสิ่งนึง

คนตาดี กล่าวแค่นี้ ก็ ............................

ส่วนพวก หนา สันติ อ้างโน้นอ้างนี้ ดัน ส ใส่เกือกบอกว่า สัญญา มันจะทับ เฮียอะไรของมัน

 

เวลา เห็น วาสนา ในแบบ ที่คุณกำลังเห็น

การปรารภ จะไป ปลดเชือก จัดว่า เป็น สักกายทิฏฐิ

ทำไม ต้องไปปลด หละ

ดูไม่ถึง ฐานจิต ไปพิจารณาใหม่


************

ภาษาปริยัติ

ผู้ภาวนา ปฏิสังขารนุเบกขาไม่พอ แม้นจะ พิจารณาอยู่ จึงไม่เกิด อนุโลมญาณฯ
จิตจึงเกิดการแล่นไป กระทำ เสวย มโนสัญญเจตนาหาร ดิ้นรน การปรารภ การ
พ้นการแบก จึงมี บางอย่าง เป็นอุปทานเข้าไปรองรับ

 

ดูดีๆ นะ ฮับ

จะสังเกตุ เห็นเลยว่า การปรารภข้างบน กับ หัวข้อกระทู้ เป็น รสธรรมที่เข้าไปติด
บางอย่างในตาข่ายทิฏฐินั้น ตัวเดียวกัน ปัญหาเดียวกัน

การปรารภความเพียร จึง เพี้ยนไปในทางเดียวกัน แตกต่างแค่ บัญญัติภาษาที่พูด
ในกาลเวลา เทศะ จุดหนึ่งๆ

ไปกดจิต รักษาจิต นิดเดียว การภาวนา ก็ เรือหาย

มันจะเหมือน มีอะไรให้เกาะเกี่ยว

แนะว่า อย่าไปกลัวการพูด

แต่เวลา จิตมันจะพูด ให้รู้ให้ทัน สภาวะ นั้นไป ดีกว่าไปกดมันไว้ ด้วยอุเบกขา


หา สัมมาสมาธิให้เจอ อย่าไปเอา เจโตสมาธิ ขี้ ทุ กุ ถัง

 

คนข้างบน ไม่เคยภาวนาจริง

 

กั๊กๆๆๆ

คนบางคน

มันไม่รู้ตัวว่า ตกจาก สมาธิ วิ่งเข้ามา เพื่อพูด เป็นการเฉพาะ

ไม่มีใครเขา ถาม ดัน ตั้งกระทู้

ปฏิบัติมาแค่ไหน หากรู้ไม่จริง ........ ก็ได้แต่ อริแยะ ไปวันๆ

 

เอางี้ ละกัน

จะคนข้างบน ข้างล่าง ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา บี เอ ตี๋เล็ก อะจ๊าก ยังไงหรือไม่

มาฟัง ธรรมของพระ สักเรื่องดีกว่า

รู้จัก หลวงพ่อพุธ ฐานิโย นักเล่นกสิณไหม ท่านเป็น นักเจโตสมาธิ
ชนิด วิษนุกรรม12 ยังต้องกราบ

แต่ท่าน บรรลุธรรมในเวลาไหน

ท่าน บรรลุธรรมในขณะกำลังแสดงธรรมเทศนา อยู่บนธรรมาส

คุณลอง พิจารณา วาสนาของหลวงพ่อพุธ ดู ว่า ต้องแก้ไหม
หรือเป็นเรื่อง อนุโลม บางอย่าง

เป็นเรื่อง ต้องห้ามพูดหรือเปล่า สำหรับ ผู้ที่กำลังปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์

" มรรค มีหนึ่งเดียว รสเดียว "

หาให้เจอ

 

จริงด้วยอีกเสียง

 

เค้าสายอภิธรรมน่ะครับ
ไปเบรคเค้าขนาดนั้นระวังบอร์ดร้างเน้อ ๕๕๕๕๕๕

 

ลี ลี งั้น อั๊ว ขอ อาสัย อำนาจ " เดี๋ยวบอร์ดล้าง "

ยก วลีธรรมของ พระ หลวงปู่เทสก์ ว่า

" สัมมาสมาธิ ไม่ใช่ ฌาณ "

ทีนี้ ยกแล้ว หากแปลเอาตามตัวหนังสือ เดี๋ยวจะหาว่า ห้ามทำสมาธิ
หรือไม่ทำสมาธิ หรือสำคัญว่ามีการ ดูถูกดูหมิ่นฌาณ

ก็ต้อง ยก ปริยัติภาษา อีกวลีว่า

" ไม่ห่างจากฌาณ ทุกลมหายใจเข้า ออก"

ส่วน อรรถ สาระ ที่ไป สบกับ ปริยัติธรรม ซ้าย ขาว เพื่อหา ตรงกลาง ที่ใช่
หรือที่เรียกว่า สุตตมัยยปัญญา ( การแจ้งอรรถ-เนื้อหาขณะปฏิบัติ ที่ตรง
กับปริยัติ-อุบายอบรมจิต ) ก็ ปฏิบัติกันไป ถ้าได้ สุตตมัญญปัญญา(การแจ้ง
ธรรมของสาวก) ก็จะได้ ปฏิเวธ-ภาวนามัยยปัญญา

 

สัจจะมีเพียง 1 เดียว การเข้าถึงมรรคมีหลหลายทาง มรรคไม่ใช่ 1 หรือ 2 แต่มรรค คือสิ่งที่ล่อหลอม
เกือบจะแยกออกจากันไม่ได้ เออไม่รู้ซินะแมวยังไม่ฉลาดลืมๆ ไปเถอะ

 

น่าจะเคยกล่าวไปแล้ว

ก็ขออภัย หากต้องกล่าว ซ้ำ

มรรค ส่วนตบแต่งขันธ์ ก็มีอยู่

มรรค ส่วนพ้นขันธ์ เป็นโลกุตระ ก็มีอยู่

มรรค ที่มีหลายทาง มรรคเหล่านั้น ย่อม แตกต่างเพราะ สัญญา
( ไม่ใช่ธรรม -- เป็นเรื่องของ การติดข้องในสัญญา --- ล้มลุกคลุกคลานก็เรียก ต้นขั้วเช็ค ก็เรียก )

มรรค มีรสเดียว มรรคนั้น ...............................( พอจำแนก จะมี องค์ประกอบ8 )

 

โลกุตะระ เลยเหรอ
ตอนนี้เรายังอยู่ในโลก ที่ตูตะกะอยู่เลย ยังยกจิตไม่ถึงเอาแค่สมาธิพอ

 

มันเป็น ภาษา ปรารภ คามเพียร

เป็น ภาษาของ คนที่ มุ่งจะ พ้นกิเลส

เมื่อ ตั้งใจ พ้นกิเลส ตัณหา อุปทาน ย่อม ปรารภ ถึง โลกุตระ เป็นเป้าหมาย

หาก ฟังแบบ บัญญัติ นิยาม เอา ตัวตนเข้าไปสอดรับ

อันนั้น ต้อง ระวัง จิตของตน เอาเอง

เพราะถ้า ปล่อยให้ จิตไหลไปคิด แทนที่จะ อยู่ใน สมาธิ ดีดี๊ ตามที่อ้างว่า ปฏิบัตมา

มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ที่จะ เกิดดำริไป ทวงเอา อะไรจากผู้อื่น ลืม เรื่อง ตนก็ปรารภความเพียร
ชำระกิเลสออกไปอย่างไร แล้วคิดว่า ในผู้อื่น ไม่มี

 

สั้นๆแต่ได้ใจความ เพราะรับกับชื่อกระทู้

 

สมาธิ ต้องทำให้มาก แต่ถ้าทำให้มากโดยปราศจากปัญญา ก็จะทำไปตามความเคยชิน ไม่สามารถควบคุมจิตให้สงบตั้งมั่นได้อย่างแท้จริง
คนบางจำพวก มีนิวรณ์ ความคิดฟุ้งน้อยเป็นนิสัย ก็อาศัยถือศีล ถือข้อวัตรปฏิบัติ จิตก็สงบตัวลงไป ก็สามารถข่มจิต ตั้งมั่นเป็นองค์สมาธิได้ง่าย แต่เข้าสมาธิแล้วนิ่ง ทื่อ ไม่ออกทางปัญญา
คนบางจำพวก มีนิวรณ์มาก มีความคิดฟุ้งมาก ยิ่งทำสมาธิ ยิ่งเข้าทางกิเลส คือ ไม่สามารถที่จะข่มความคิดฟุ้งได้ หรือไม่ก็ตกภวังค์ไป จิตไปฟุ้งทางเห็นนั่นนี่

การทำสมาธิจึงต้องใช้สติกำกับ ให้คอยสังเกตุว่า จิตยังไม่สงบ จิตเริ่มสงบ จิตสงบแล้ว มีอาการอย่างไร และจิตสงบนั้นควรค่าเหมาะแก่การนำไปใช้งานให้เกิดประโยชน์หรือไม่ กล่าวคือ มีอาการแคล่วคล่องว่องไวในการใช้สติปัญญา และเบิกบาน สนุก พอใจ เพลิดเพลินในการนำจิตใจไปทำงานต่างๆ