แมวว่าผู้ที่ฝึกสมาธิพูดน้อยทำให้มากจะดีกว่ามานั้งนโนเรื่องสมาธิไปวันๆ

เออ...ไอ้คุณเจ้าสำนัก..กะลาทองคำผุๆนิวรณ์ครับ...ยกมาให้ พระหรือครับ แถวนี้ มีพระ คุยกันหรือครับ....จตุรอาชา เป็นพระมั้ยครับ

ยกคำสอนพระ มาสอนฆราวาส...มันถูกต้อง ตรงไหนครับ

 

คือแมวจะสื่อว่า ปิติ ในชีวิตประจำวัน กับปิติในองค์สมาธิมามีรสชาดต่างกัน
แต่ไม่รู้จะสื่อยังไง เพราะปกติแมวใช้แววตาในการสื่อสารเป็นส่วนมาก
อย่าถือสาแมวเลยนะ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

" กายใจ เป็น....ของจริงที่สุด ตราบเท่าที่มันมีลมหายใจ "

ขอถามคนชื่อหน่อยอีกที "ลมหายใจ เที่ยง หรือไม่เที่ยง ?"

 

นิวรณ์ แกยก มาผิดกาละเทศะอีกแล้ว....ตรงนี้ ที่แกยกมา มันระดับ แอดว้านนนน
แต่ที่จตุรอาชา กล่าวถึง มันระดับ...มรรคกิ้ง...ไอเอ็นจี

 

ถามโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆอีกละ ไอ้วอก

ตราบเท่าที่มีลมหายใจ....แปลซิ...ตราบเท่าเนี่ย...แค่ไหน

 

อย่าไป ตรึกข้างรสชาติ

ปิติที่เป็น โพชฌงค์เนี่ยะ หาก กำหนดรู้ขึ้นมาได้ ติดคอมโบ้ ปิติจะยิ่งเกิด
ยิ่งเห็นความดับจะยิ่งเกิด ไม่มีว้างเว้น

ทีนี้ หากไปตรึกในทาง ปิติโพชฌงค์มีรสชาติ จิตจะตกจาก สมาธิทันที
เรียกว่า วิตก วิจาร กำเริบ คนภาวนาเป็น จะรู้คุณค่า ของปิติโพชฌงค์
ไม่ทำให้เสีย ถ้ามีอยู่ เป็นไปไม่ได้เลย ที่ ทุกขณะจิต ปิติจะหายไป
จากจิต ไม่ใช่แค่ทุกลมหายใจแล้วนะ เพราะ หนึ่งลมหายใจ จิตเกิดดับ แสนล้านครั้ง
ดังนั้น ปิติหากภาวนาถูกทาง แสนล้านครั้งเนี่ยะ ธาตุขันธ์แทบจะรับไม่ไหว
หากยังไป อะไร อะไร กับ รสชาติ

ทีนี้ ยังมี "ปิติสัมโพชฌงค์" อีกนะ

การตรึกธรรม ให้ถูกวิธี จะไม่เอา ปิติธรรม ไปเทียบกับ ปิติ ขี้กลาก ฌาณ
แฌณ เลย ปิติจากกามสวะ ไม่ต้องพูดถึง(แต่ในทางปฏิบัติ เวทนาบางเหล่า
มันจะยังมีอำนาจ กระทืบเอาง่ายๆ )

 

ครับ เข้าใจๆๆๆๆ
คนที่เขา เข้าใจง่ายๆ มันจะต่างจากพวก ใช้สมอง ตรงนี้แหล่ะครับ

 

เอ้า เอา ปักจุบัง จิฮับ

ถ้า ตราบ แล้ว มีอาการแล่นไปอนาคต ต๊าย ตาย อกอีแป้น จะขยี้(กลับไปเป็น โคน ธรรมดา )

 

อย่างไอ้เจ้าสำนักกะลาทองคำผุๆเนี่ย มันสอนให้เขา ใช้สมองคิด ตลอดเลย

อ่านที ต้องแปลที คิดที ทำความเข้าใจที....เรื่องมาก ลีลาเยอะ จริงๆ

 

ก็ คงจะมีแต่ กายใจ บ้านเตี่ยแกล่ะมั้ง.....ที่วิ่งไปหาอนาคตได้...

จตุรอาชา...คุยเรื่องสภาวะ ที่ รู้.....เขา ...รู้สิ่ง รอบกายใจ นอกกายใจ..แล้ว

มันจะวิ่ง หาเตี่ย ตามเตี่ยแก ...ในอนาคต ในอดีต...ทำไมวะ

 

อ้อ.....ป๊อด...กลัว เวทนาบางเหล่า..กระทืบเอา....นั่นเอง

โห..ไอ้มุดรูอยู่

 

เอ้า "ตราบที่ลมหายใจ....." ก็เนี่ยะ หากไม่เป็น อนาคต
ไม่เป็น อดีต

งั้นถามอีกที ลมหายใจ ปักจุบัน ของน้าจร เที่ยง หรือไม่เที่ยง

ยัง มีอยู่อีกหรือ ฮับ ลมหายใจ เนี่ยะ !!!

 

คือ ปีติ....ในการ ..รู้ตัวเอง...อธิบายสื่อให้ นิวรณ์ มันรู้ ไม่ได้หรอก

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

เวทนาบางเหล่า หลวงปู่มั่น เรียกว่า สุขแบบเนื้อติดฟัน
หมายถึง เหม็นขี้ฟันชอบเอามาอ้างฤทธิ์

ฌาณขี้กลาก สุขจากฌาณโลกีย์

ปิติที่เป็นโพชฌงค์ สัมโพชฌงค์ ดับไปจากจิต ลูกเดียว ฮะเอ่อ

 

ถามโง่ๆๆๆๆๆอีกละ

ลม...ของใครเหรอ
ที่หายใจ...ตัวใครเหรอ

ออกจากมัน ทิ้งมันได้มั้ย..ล่ะ ถ้ายังไม่ตาย....เนี่ย

กายใจไง....อย่าถามว่า กายใจเที่ยงหรือไม่เที่ยง...นะเว้ย.ฝอย่าถามโง่ๆอีก

จะถาม...ไปถึง ไหนวะ

 

งั้นคุยกัน คนละภาษาละ....นี่ ไอ้เจ้าสำนักกะลาทองแดง....คนอื่นเขา คุยล้ำหน้ากว่าแก...เยอะแล้วนะ....แกยัง ถูไถแถกเหงือก ไปตามดินโคลนอยู่เลย

สุขแบบไหน..ก็ช่าง...หลวงปู่มั่น ยังต้องฉันข้าวฉันน้ำ อาบน้ำ เข้าห้องน้ำมั้ยวะ....มันต่างจากคนทั่วไป ตรงไหนวะ....ร่างกาย

โง่ชิ...บหาย

 

เนี่ย สุขแบบนี้ ปีติ แบบนี้...แกทำเป็นมั้ย....ไอ้กะลาทองแดงนิวรณ์

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

ก็ น้าจร เห็นลมหายใจ น้าจร ก็ยังนั่งรอ "ตราบลมหายใจ......"

หลวงปู่มั่น ทุกลมหายใจเข้าออก ก็นึกถึง พระอานนท์กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่อนุเคราะห์ไว้ให้ในคืนสุดท้าย .......

ต่างกันตรงไหน (สงสัยให้รู้ว่าสงสัย ไม่ใช่เอา อาการโวหาร )

ฮะเอ่อ

 

ปิติ อะไรมี ตัวอง ตัวเอง

ตกลง ลมหายใจเที่ยง หรือไม่เที่ยง ฮับ ตะเองโด่เด่ มะเลิกเนี่ยะ แทนที่จะ ........

 

โห แกยกมาเอง ยังมีหน้ามาถามถึงความแตกต่าง...กันว่า ต่างกันตรงไหน

(เออ ขอโทษ...ไปหาซื้อยาเพิ่มปัญญาด่วนเลยนะ...ตะเอง โง่ชิ.....บ)

ความแตกต่างคือ....ชั้นอยู่กับ กายใจของตัวเองไง

ส่วนหลวงปู่มั่น ที่แกยกมา...โน่น อยู่กับพระอานนท์ กับพระพุทธเจ้าโน่น.....สมุทัย ไปโน่น...กู่ไม่กลับ แล้วววววแบบนี้

ยังมีหน้า มาถาม ถึง ความแตกต่าง...ได้ไงวะ..(โง่จริงเปล่าเนี่ย)