เรื่องเด่น แม่อุ้ยเฒ่า... ผู้มั่นคงในกิจวัตรปฏิบัติ มั่นคงในศีล สุดท้ายมากราบลาไปสวรรค์ กับหลวงปู่ตื้อ

แม่อุ้ยเฒ่า... ผู้มั่นคงในกิจวัตรปฏิบัติ มั่นคงในศีล สุดท้ายมากราบลาไปสวรรค์ กับหลวงปู่ตื้อ





ช่วงที่ท่านพระอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) อยู่จำพรรษาวัดดาราภิรมย์ เป็นตุ๊หลวงรักษาวัดสืบต่อจากท่านเจ้าคุณพระอุบาลีฯ ท่านพระอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) อยู่วัดดาราภิรมย์ได้สิบกว่าปี อยู่พร่ำสอนผู้คนชาวศรัทธา
ชาวศรัทธาอำเภอแม่ริมในยุคสมัยนั้น เป็นศิษย์ของท่านเจ้าคุณพระอุบาลีฯ เพราะวัดดาราภิรมย์เป็นวัดของเจ้าแม่ดารารัศมีสร้างถวายแก่ท่านเจ้าคุณพระอุบาลีฯ
ช่วงที่ท่านอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) เป็นตุ๊หลวงนั้น มีโยมแม่อุ้ยคนหนึ่ง คนเฒ่าอายุ ๗๐ ปี เป็นผู้ตั้งใจปฏิบัติภาวนา รักษาศีลอุโบสถในวันพระและวันก่อนและวันหลังวันพระรวมแล้วได้ ๓ วัน แม้ในวันปกติก็รักษาศีล ๕ ได้ตลอด จิตใจปักลงตั้งมั่นในธรรมมาตั้งแต่เมื่อครั้งได้ฟังเทศน์ธรรมของท่านเจ้าคุณพระอุบาลีฯ แล้วมาฝึกหัดปฏิบัติภาวนากับท่านอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) อีกอยู่หลายปี
ฝึกหัดภาวนาอยู่กับท่านอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) ได้ ๓ ปี จึงได้เห็นพุทโธ มั่นคงอยู่ในใจ เรื่องอุคคหปฏิภาคนั้น ได้มาแต่ปีแรก ท่านอาจารย์ตื้อก็สอนให้พิจารณาร่างกายเป็นอสุภะ อสุภัง ตั้งอยู่ในไตรลักขณาญาณ







จนที่สุดแม่อุ้ยเฒ่าผู้นี้ก็ทำลายร่างกายได้ แยกรู้ได้ในรูปนาม ธาตุขันธ์หมดความสงสัยในตัวตน ในข้อศีลข้อธรรมชั้นต้น
อาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) ก็พร่ำบอกสอนชี้แจงแนะนำในอุบายขั้นต้นให้เท่านั้น อุ้ยเฒ่าพิจารณาแก้ไขคิดอ่านตนของตนด้วยตนเอง ก็แจ้งในขั้นต้น เป็นปีที่ ๗ ของการปฏิบัติภาวนาของคนเฒ่า
กิจวัตรข้อปฏิบัตของคนเฒ่า
๑.ศีล ๕ ไม่เคยขาดไปจากใจ มั่นคงในศีล
๒. วันพระได้ศีลอุโบสถ รวม ๓ วัน
๓. ไม่มีความตระหนี่หวงแหน
๔.ไม่อิจฉาริษยาใครๆ ผู้ใด
๕. หมดความถือตนถือตัว โอ้อวดมายาใดๆ ไม่มี
๖. ความโทสะก็อ่อน
๗. ใครๆ ว่าที่นั่นที่นี่ พระรูปนั้นรูปนี้ ดีอย่างนั้นอย่างนี้ คนเฒ่าแม่อุ้ยไม่ตื่นเต้นอะไรกับเขา
ท่านพระอาจารย์ตื้อเป็นผู้บอกว่า “จามเอ๋ย แม่อุ้ยคนนี้สำคัญนะ มีความแปลกจากคนอื่น ไม่เหมือนกับคนเฒ่าคนอื่น พิจารณาดูเถอะจะรู้จักได้”
เราก็สังเกตสังกาคนเฒ่าอยู่นาน ดูข้อปฏิบัติของอุ้ยเฒ่าก็จริงอย่างท่านอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) ว่า พอได้โอกาสสนทนาพูดจาสาความกันจำได้รู้ในความรู้ของคนเฒ่าแม่อุ้ย
จากนั้นเราก็ถามลูกหลาน ลูกเขย ของแม่อุ้ยที่เขามาส่งคนเฒ่าที่วัดในวัน ๗ ค่ำ วัน ๑๓ ค่ำ วัน ๑๔ ค่ำ และมารับกลับเมื่อครบกำหนด
ผู้เฒ่าได้ลูกสาวคนเดียวได้ตาเจ๊กบ๊ง มาแต่เมื่องจีนเป็นลูกเขย ตาเจ๊กผู้เป็นลุกเขยก็รักเคารพแม่ยาย เอาข้าวน้ำมาส่ง เอาผ้าห่มหมอนมุ้งเสื่อสาดมาส่ง ได้โอกาสเราก็ถามเจ๊กบ๊งว่า “โยม แม่ยายผู้เฒ่าคนนี้เป็นยังไง โกรธลูกให้หลานอยู่ไหม”
“ไม่เคยโกรธเลยดีกว่าเมียผมอีก”
“อยู่บ้านคนเฒ่าทำอะไรอยู่”
“ไหว้พระ เดินจงกรม นั่งภาวนา ปลูกดอกไม้เอาไว้บูชาพระ ปลูกผัก อ่านหนังสือธรรมะ”
“อาหารการกินเล่าอย่างใด”
“น้ำพริก ผักลวก ไม่ชอบกินเนื้อ น้ำพริกปลาแห้ง น้ำพริกหมู ไม่เคยบ่นว่าอยากกินอันนั้นอันนี้ ไม่เคยว่าไม่เคยบ่นให้ลูกให้หลาน ได้อย่างใดก็ใช้อย่างนั้น มีอย่างใดก็กินอย่างนั้น แต่หากของกินอันใดรู้ว่าฆ่าเฉพาะให้คนเฒ่าแล้ว คนเฒ่าก็จะไม่กิน ต่อมาก็เลยต้องซื้อมาแต่ตลาด อยู่บ้านไม่มีการฆ่า”
ผู้ข้า ฯ ก็ถามไปหลายอย่างหลายอัน จึงได้รู้จักคนเฒ่าได้ดี








ทีนี้อยู่มาได้ปีที่ ๑๐ ก่อนที่ท่านอาจารย์ตื้อ (อจลธมฺโม) จะหนีออกมาจากวัดดาราภิรมย์ออกพรรษาได้ ๒ วัน
ดึกค่อนคืนแล้วมีเทพบุตรคนหนึ่งนั่งบัลลังก์ดอกบัวสีเขียวอ่อน ลอยมาทางอากาศมาลาท่านอาจารย์ตื้อว่า
“ท่านอาจารย์ ข้าฯ เจ้าจะได้ไปแล้วเน้อเจ้า”
“เอ้าเทวบุตรคนนี้ทำไมไม่เหมือนหมู่อื่น รัศมีก็งาม รูปกายก็งาม มีบัลลังก์มีดอกบัวบานรับ รัศมีกว้างไกลเยือกเย็น มาจากไหนหรือนี่”
“ท่านอาจารย์ จำข้าฯ เจ้าบ่ได้ก๊า ข้าฯ เจ้าเป็นแม่อุ้ยที่อยู่จำศีลปฏิบัติกับท่านอาจารย์นี้ล่ะ จะมากราบลา จะไปสวรรค์”
“จะมาโลกนี้อีกไหม”
“บ่ได้มาเจ้า”
“เออ ตั้งใจให้ดีของตน”
“ตอนนี้เวลาตีสองพอดีเน้อเจ้า”
ท่านพระอาจารย์ตื้อว่า พอถอนจิตออกมาก็ดูนาฬิกา ตี ๒ พอดี จนลุถึงตอนเช้า ตาเจ๊กบ๊งผู้เป็นลูกเขย ฟ่าวด่วนมาหาท่านอาจารย์ตื้อทั้งร้องห่มร้องไห้ ว่าแม่ยายตายแล้วแต่เมื่อคืนนี้ จะทำอย่างใดก็บศพครับ
“เมื่อคืนนี้ แม่อุ้ยไปตี ๒ ตรงใช่ไหมบ๊ง” ท่านอาจารย์ตื้อถาม
“โอ...ท่านอาจารย์ฮู้ได้ ถูกแล้ว ตี ๒ ตรง แม่ยายผมไปไหนท่านอาจารย์” เจ๊กตอบและถาม
“ไปโลกหน้า”




ที่มา : เพจหลวงปู่ตื้อ กับ หลวงปู่จาม โดย พระครูสังฆวิสุทธิ์ (พระธมฺมธโร ครูบาแจ๋ว) เพจเกร็ดธรรมะ ประวัติ พระกรรมฐาน
ข่าวโดย : กิตติ จิตรพรหม ทีนิวส์ / สำนักพิมพ์ กรีนปัญญาญาณ/ ทีมข่าวปัญญาญาณ – ทีนิวส์


เรียบเรียงโดย

กิตติ จิตรพรหม : สำนักข่าวทีนิวส์

----------------
http://www.tnews.co.th/contents/305214