โมนัยปฏิบัติ

หลวงปู่สาวกโลกอุดรแสดงธรรมว่าในพุทธศาสนา แต่ละศาสดาหนึ่ง จะมีสาวกที่ปฏิบัติแบบโมนัยปฏิบัติอยู่เพียง ๑ ท่านเท่านั้น ในศาสนาพุทธโคดมนี้ มีพระนาระกะ เป็นผู้ปฏิบัติแบบโมนัยปฏิบัติ
หลวงปู่สอนให้ลูกศิษย์ปฏิบัติแบบฌานสมาบัติ ซึ่งหลวงปู่ยืนยันว่าเป็นหลักที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ และพระอรหันต์พุทธสาวกทุกพระองค์ล้วนตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้าก็ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าจะเรียกว่าอย่างไรหลักคือการเพ่งเข้าที่จุดมโนทวาร ผลที่ได้คือดับจิต ดับใจ ดับความคิด ดับสังขารการปรุงแต่งทั้งหมด จะเรียกว่าวิปัสสนาญาณก็ได้ก็ปฏิบัติอย่างนี้
หลวงปู่แสดงว่าสมถะ( สมาธิ)และวิปัสสนา(การพิจารณา)เป็นเบื้องบาทขององค์ฌานสมาบัติ แตกต่างกับที่พระไตรปิฎกแสดงไว้ ก็แล้วแต่ว่าท่านจะเชื่อหรือไม่ แต่หลวงปู่ก็ได้แสดงไว้อย่างนี้ โดยตามพระไตรปิฎกและหลักปฏิบัติในปัจจุบันที่ว่าเป็นจุดสูงสุดนั้นถือว่าวิปัสสนาการพิจารณาเป็นจุดสูงสุด
ตรงนี้ก็มีคำถามว่าหากหลักวิปัสสนาการพิจารณาเป็นจุดสูงสุดของพุทธศาสนา แล้วหลักโมนัยปฏิบัติที่พระนาระกะปฏิบัติเป็นอย่างไร ตรงนี้ให้ท่านไปหาคำตอบกันเอาเองครับ
หลวงปู่สาวกโลกอุดรได้แสดงว่า พุทธสาวกยกเว้นพระนาระกะเป็นผู้ปฏิบัติสมถะและวิปัสสนาพิจารณาเป็นเบื้องบาทมาก่อนทุกพระองค์ แต่พระนาระกะไม่มี และการปฏิบัติของพุทธสาวกองค์อื่นจะเพ่งฌานมาเป็นลำดับตั้งฌานที่ ๑ ถึงฌานที่ ๙ แต่พระนาระกะเพ่งเข้าที่ฌานที่ ๙ เลยโดยไม่ผ่านฌานที่ ๑ ถึง ฌานที่ ๘ นี่ละเรียกว่าการปฏิบัติแบบโมนัยปฏิบัติ
การปฏิบัติแบบโมนัยปฏิบัติจะเป็นผลสภาพร่างกายทรุดโทรมอย่างมากเป็นเหตุให้พระนาระกะต้องนิพพานในระยะเวลาอันสั้นครับ
การโพสต์ผู้โพสต์มุ่งเข้าหาผู้ปฏิบัติที่หวังผลนิพพานในชาตินี้เท่านั้น ไม่มีเจตนาจะหลบหลู่คำสอนของพระอาจารย์อื่นแต่อย่างใด
หมายเหตุ ในพระไตรปิฎกมีบอกแต่ว่าพระนาระกะปฏิบัติแบบโมนัยปฏิบัติ แต่ไม่มีรายละเอียดการปฏิบัติทั้งไม่มีรายละเอียดว่าพระนาระกะเป็นลูกใครมาจากเมืองไหน แต่หลวงปู่สาวกโลกอุดรท่านแสดงเรื่องนี้ได้ทั้งหมดครับ
เจริญในธรรม