โลกธรรม

ภาวนานี่ถือว่าเป็นการปฏิบัติความดีสูงสุด หากว่าเราไปนั่งเพื่อต้องการจะโอ้อวดเขา เขาจะได้ทราบว่าเราเป็นนักเจริญสมถวิปัสสนา อย่างนี้พระพุทธเจ้าถือว่าเป็นอุปกิเลส เป็นอุปกิเลสตัวไหน ตัวอวด เราอวดเขาก็ไม่แน่ว่าเขาจะชมนะ หรือไง ถ้าเขาชมว่าเราดี เราไปติดคำชมก็เป็นโลกธรรม เป็นกิเลสอีก
คือว่าเป็นทั้งกิเลสเย็นเเละกิเลสร้อน คำชม เป็น กิเลสเย็น คำติ เป็น กิเลสร้อน ก็ไม่เกิดผลดี เราจะทำเพื่อตัดกิเลส หรือจะวิ่งเข้าหากิเลสก็ไม่เกิดความสุข ทีนี้การถือตัวถือตนถือว่าพวกเธอบำเพ็ญความดีเเค่ทานนี้สู้ฉันไม่ได้นะ เธอดีเเค่ศีลสู้ฉันไม่ได้นะ ฉันดีทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา ไอ้ตัวอวดแบบนี้เป็นกิเลส ใช่ไหม คือไม่มีอะไรจะดี

⛭ ที่มา : คำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง ๕๔ หน้า ๑๑๔

นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ