โอวาทธรรมตอน “กาลัญญฺตา” : สมเด็จพระญาณสังวรฯ

ในห้อง 'พุทธศาสนา และ ธรรมะ' ตั้งกระทู้โดย วิญญาณนิพพาน, 27 ธันวาคม 2016.

  1. วิญญาณนิพพาน

    วิญญาณนิพพาน ทีมงานอาสาฯ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    6 เมษายน 2008
    โพสต์:
    22,244
    กระทู้เรื่องเด่น:
    51
    ค่าพลัง:
    +21,001
    ถ้าเป็นเรื่องจริง เมื่อถึงเวลาที่ควรติก็ต้องติ

    เมื่อถึงเวลาที่ควรชมก็ต้องชม

    แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่จริงก็ไม่ควรพูดแท้

    และแม้เป็นเรื่องจริง

    หากไม่ถึงเวลาที่ควรติหรือชมก็อย่าไปติหรือชม

    นิ่งเสียดีกว่า

    ฉะนั้นความมีกาลัญญุตาในที่นั้น ๆ

    จึงเป็นหลักสำคัญ

    คือเวลาที่ควรนิ่งก็นิ่ง เวลาที่ควรพูดก็พูด

    หรือเวลาที่ควรอุเบกขาก็วาง

    อุเบกขา เวลาที่ไม่ควรอุเบกขาก็พูดออกไป

    สุดแต่ว่าเวลาไหนจะควรติหรือชม

    สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
    วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ


    * กาลัญญฺตา แปลว่า ความเป็นผู้รู้จักกาล คือการทำ การพูด การคิด ต้องทำ ต้องพูด ต้องคิดให้ถูกกับกาลเวลา ว่าเวลาไหนควรทำอะไร ควรพูดในเรื่องอะไร หรือควรคิดในเรื่องอะไร

    เครดิต : หนังสือ “สวดมนต์สามัญประจำบ้าน หน้าที่ ๑๖๖”
    สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง เพียรเพื่อพุทธศาสน์
    ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึง พุทธะดอทคอม
    www.พุทธะ.com

    แสดงกระทู้ - โอวาทธรรมตอน “กาลัญญฺตา” : สมเด็จพระญาณสังวรฯ • ลานธรรมจักร
     

แชร์หน้านี้

Loading...