ใจเป็นตน กฏข้อบังคับไม่มีใจ

ใจเป็นตน กฏข้อบังคับหรือกฏระเบียบ ย่อมเป็นเสมือนสิ่งของ
คนเราทุกคนจะอาศัยสิ่งของ แต่สิ่งที่สำคัญคือการรักษาใจตน
ตนนั้นเป็นสิ่งที่มีชีวิต แต่กฏระเบียบไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
ในสังคนนั้นย่อมมีคนหลายคน กฏระเบียบมีไว้เพื่อรักษาใจทุกคนให้ไปพร้อมกัน ย่อมไม่เบียดเบียนตน ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ทุกคนย่อมอยู่เย็นเป็นสุข ไม่เช่นนั้นจะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฝั่งนี้ คือไม่อยู่เย็นเป็นสุข

 

ในสังคมแต่ละสังคมนั้น เปรียบเสมือนภูเขาหลายลูก เล็ก ใหญ่
ภูเขาที่อยู่เย็นเป็นสุขนั้นจะมีต้นไม้หรือพื้นดินอุดมสมบูรณ์ให้สิ่งมีชีวิติได้อาศัย

แต่ภูเขาที่ไม่อยู่เย็นเป็นสุขนั้น ไม่มีต้นไม้หรือพื้นดินไม่อุดมสมบูรณ์ สิ่งมีชีวิตจะอาศัยไม่ได้

ทุกชีวิตในสังคมจะมีชีวิตหนึ่งที่อยู่บนยอดเขา จะให้น้ำร้อนหรือน้ำเย็นก็ได้
จะเทจากยอดเขาลงมา เพื่อความอุดมสมบูรณ์ของเขาลูกนั้น
ภูเขาทั้งลูกต่างอาศัยกัน อยู่ในที่เดียวกัน ไม่ได้อาศัยเขาลูกอื่น

 

สิ่ิงที่ทำให้ภูเขาลูกนั้นมีความอุดมสมบูรณ์ กับความแห้งแล้งนั้น
เกิดขึ้นได้เพราะความรู้กับความไม่รู้ของสิ่งที่มีชีวิต ที่ได้กำหนดให้เป็นผู้เทน้ำบนยอดเขา

เมื่อเทน้ำลงมาแล้วคนที่เทน้ำก็ไม่รู้ว่าเป็นน้ำอะไรทุกคนที่นั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่จะมีผลเมื่อเทน้ำลงมาแล้ว คือพื้นดินอุดมสมบูรณ์ และความแห้งแล้ง
สิ่งมีชีวิตจะรู้แต่เพียงว่าแห้งแล้ง และ อุดมสมบูรณ์

 

lkT6 สาธุ

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นที่ตน ดับที่ตน สิ่งที่เป็นจุดเด่นในสังคม จะมีความรู้สึกด้วยตนเอง ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นและดับลง ทุกอย่างจะมารวมในที่เดียว ว่าเกิดที่นี่ เกิดที่นั้น เกิดที่โน้น จะเป็นเส้นสายเดียวกัน วิธีแก้ก็จะแก้เหมือนกัน เปรียบเสมือนอยู่บนยอดเขา อยู่ที่สูงย่อมเห็นบริเวณรอบข้างได้ดีกว่าที่อื่น
เมื่ออยู่ที่สูงจะเห็นสิ่งหนึ่ง อย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน ในสิ่งที่เราทำไปแล้วโดยไม่รู้ตัว จะปรากฎให้เราเห็นว่านั้นเป็นตัวเรา และเราทำ นั้นไม่ใช่เราทำ และไม่ใช่ตัวเรา เมื่อเห็นแล้วเรียกว่าเป็นคนใหม่ ถ้ายังไม่เห็นเรียกว่าเป็นคนเก่า จะทำเหมือนเก่า ถ้าเป็นคนใหม่จะทำแบบใหม่

 

เห็นด้วยค่ะ เห็นด้วยมากๆค่ะ

 

ความเจริญเกิดขึ้นได้ที่ใจของทุกคนก่อนนะค่ะ สาธุ

 

ศีลหรือสิกขา เกิดขึ้นกับตน โดยเจตนา ด้วยระดับสติปัญญาพร้อมกับการปฏิบัติตนไปตามที่ตนเข้าใจ ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะคนอื่นเข้าใจ ดังนั้นคนอื่นจึงไม่มีทางบอกให้ศีลเกิดขึ้นกับเราได้ เราจะเข้าใจเองและศีลจะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ


สิ่งนั้นคือเจตนาของเราเอง ศีลจะเกิดขึ้นได้เพราะเจตนาของเราเอง




ถ้าเราล่วงล้ำศีลโดยเจตนา ศีลที่มีอยู่จะหายไปพร้อมกันทั้งหมด เพราะเราตั้งใจรับศีลกับคน คนเดียว เสมือนคนนั้นใช้ให้เราไปเอาอะไรบางอย่าง แต่เราไม่ไป เราปฏิเสธคนนั้นแหละ เพราะศีลได้เชื่อมต่อจากคนนั้นโดยตรง หรือศีลจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน คือความเข้าใจอันเดียวกัน ถ้าเราไม่เข้าใจอย่างนั้น เราจะเอาความรู้ทุกอย่างที่เอามาจากคนนั้น แต่ไม่ใช่ของคนนั้น และไม่ใช่ของคนนั้นทั้งหมด ถ้าไม่เช่นนั้นแล้วเราจะไม่ปฏิเสธถึงแม้ว่า คนผู้นั้นจะให้เราไปไหนก็ตาม