ไม่มีรักใดยิ่งใหญ่เกินรักของแม่

ขอบคุณครับ

 

<!-- / controls -->

 

ซาบซึ่งมากค่ะ พ่อแม่เปรียบเสมือนพระในใจลูกค่ะ

 

ยายจะรักหลานมากกว่าแม่รักนะครับ

 

แม่

 

อนุโมทนา สาธุ
คงมีผู้หญิงเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่จะเสียสละ ทุ่มเท ไม่หักหลังทอดทิ้ง และอยู่เคียงข้างเราตลอดไม่ว่าจะสุข หรือ ทุกข์ ตลอดชั่วชีวิตที่เขามี

 

อรหันต์ที่สูงที่สุดก็คือ พ่อและแม่นี่เอง ซึ้งครับกับทั้ง2เรื่อง

 

ผมจำได้มีข่าวแผ่นดินไหวที่จีน แม่ติดอยู่ในกองซากอาคารก่อนตายเขียนข้อความไว้บนมือถือสั่งลาลูกน้อย พบคนไปช่วยกว่าจะพบก้อตายแล้ว น่าชื่นชมในความรักของมารดาที่มีต่อบุตรมากครับ

 

ซาบซึ้งเกินบรรยาย

 

ถ้าอยากใครยังไม่รู้ว่าแม่รักเรามากแค่ใหน เมื่อคุณมีลูกจะรู้เอง
บอกรักท่านหรือยัง ถ้ายังรีบบอกซะก่อนจะสายเกินไป

อนุโมทนาสาธุกับทุกข้อความครับ

 

http://www.manager.co.th/IndoChina/...tReferID=11941673&CommentReferNo=142&#Comment

kohsantepheap@citylink.com.kh

 

ภาพนี้ดูครั้งใดก็อยากจะร้องให้ทุกที ความรู้สึกที่มองภาพนี้มันมองเห็นความรักของแม่ที่มีต่อลูก และความไร้เดียงสาของลูก มันบอกให้รู้ว่า ความรักของแม่นั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด และเมื่อใดที่คุณมีลูกคุณก็จะรู้ว่ารักแท้มันเป็นเช่นไร
เมื่อลูกหิว เมื่อลูกเจ็บ แม่ก็พร้อมเสมอที่จะปกป้องลูก ถึงแม้จะเจ็บแม่ก็ยินดีที่จะให้ลูกสบาย ความรักของแม่มันไม่แบ่งเวลาว่าจะเป็นตอนไหน รักของแม่มีให้ลูกเสมอ

น้องๆวัยรุ่นดูไว้นะคะ วันนี้เราสุขสบายเราอาจจะไม่รู้ว่าแม่รักเราแค่ไหน แต่ถ้าวันไหนเราทุกข์ใจเราก็จะได้เห็นน้ำใจของแม่
แม่เลี้ยงดูเรา ฟูมฟัก ทนุทนอมเราเป็นอย่างดี อยากให้เราโตมาเป็นคนดี
เมื่อไรที่เราต้องทะเลาะกับแม่เราก็นึกถึงตรงนี้ไว้ ในโลกนี้ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อกับแม่หรอกค่ะ

 

แม่ฉัน ตอนฉันเด็กอยู่นะ
เวลาลูกเจ็บตัว
แม่จะกอดเอาไว้จนกว่าลูกจะหายเจ็บ
เวลายุงกัด แม่ลูบให้จนกว่าจะหายคัน ไม่เกาด้วยเพราะกลัวผิวลูกช้ำ
ลูกแรด(แต่เด็ก)อยากเจาะหูแม่ไม่พาไปเจาะเพราะกลัวลูกเจ็บ
แม่ขอลูกว่าอย่าทำแม่หัวใจสลายเพราะลูกทำร้ายตนเองหรือพาตัวเองเข้าสู่ที่คับขันเลย

 

สาธุ

 

นิทานปรัมปรา เค้าโครงจากเรื่องจริง

เมื่อไม่นานมานี้

มีแม่คนหนึ่งอดทนลำบากเลี้ยงลูก 3 คน
ยากจน จนอาหารแทบไม่พอกิน
อาหารที่พอจะหาได้ส่วนใหญ่มักเป็นปลา
แม่จะกินแต่หัวปลาเสมอ พ่อก็กินส่วนหาง นิดหน่อย
เสียสละเก็บตรงกลางให้ลูกๆ กิน เป็นนิจศีล

จนกระทั่งบุตรเติบโต มีฐานะร่ำรวยเป็นเศรษฐีกันทุกคน
พ่อ กับแม่ก็ เฒ่าชะแล แก่ชราไปตาม อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แล้วแม่ก็ได้เจ็บไข้เข้า โรงยา (เอ้ย โรงพยาบาล)
ลูกๆ ไปเยี่ยม
ลูกๆ 3 คน (ร่ำรวย)ต่างพากันนำหัวปลาไปให้แม่รับประทานกันพร้อมหน้า
แม่แก่ซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล ร้องให้สะอึกสะอื้น

อวสาน
ที่มา : หลวงพี่รูปหนึ่ง เทศน์ ให้พุทธบริษัทฟัง (ใจความตอนท้าย"ฉันใดก็ฉันนั้นใช่ว่าพระจะฉันได้แต่แลคตาซอย เจริญพร")

ปล. ลูกๆ ตอนเล็กๆ เห็นแม่กินแต่หัวปลาลูกนึกว่ามันเป็นของโปรดของแม่ นึกว่าอร่อย แม่ไม่เคยแบ่งหัวปลาให้เขาเลย
(ลูกไม่เซนต์ซิทีฟไม่เข้าใจแม่)

 

ขออนุโมทนากับทุกๆท่านที่ร่วมบุญในครั้งนี้ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ครับ<!-- google_ad_section_end -->

<!-- google_ad_section_end -->

 

คิดถึงแม่...ทุกวัน

ความรักแม่นั้นแท้และบริสุทธิ์
แสนผ่องผุดสุดบูชาของลูกเอ๋ย
ยามลูกเศร้าและผิดหวังไม่ละเลย
แม่จะเอ่ยให้คลายกลุ้มคุ้มผองภัย

กลอนบทนี้...แต่งให้แม่เมื่อครั้งเป็นนักเรียน...นานแล้ว

 

ซึ้งกับภาพนี้ค่ะ เคยเห็นแล้วครั้งนึง

 

ผมเป็นคน อารมณ์ร้อนง่าย แล้วยิ่งเด็กๆไม่รู้จักบาบบุญคุณโทษกับเขาด้วย เวลาแม่จะตีทีไร ผมจะสู้ทุกครั้ง มีครั้งหนึ่งเคยพูดออกไปว่าไม่มีแม่แล้ว พอโตขึ้นมา ทะเลาะกับแม่เรื่องงาน ก็ขับรถหนีไป หลายวันไม่กลับบ้าน มาตอนนี้คิดๆแล้วรู้สึกเสียใจกับการกระทำตัวเอง เลย พยายามจะไม่ทำให้แม่โกรธ หรือเป็นห่วง อีกต่อไป

 

;aa50

สาธุครับ(smile)