“ เปรตเด็กน้อยหนุ่มสาว ”

“ เปรตเด็กน้อยหนุ่มสาว ”

“ อาตมาอยู่วัดปากทางแม่แตง เชียงใหม่ วันหนึ่งตอนกลางวัน นั่งฉันน้ำชาอยู่ มีเปรตเด็กน้อยหนุ่มสาว ๔ คน กำลังเป็นสาว ๑๖ – ๑๗ – ๑๘ ปี ตายตกน้ำ เมื่อเดือน ๑๐ ตายไปตกนรกนิดหน่อย พ้นขึ้นมาเป็นเปรตเปลือยกายเสื้อผ้าไม่มี

“ทำไมสูไม่มีเสื้อผ้า”...(หลวงปู่จาม)

“เมื่อตอนเป็นมนุษย์ไม่มีความดี”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“ตายแล้วทำไมจึงมารู้จักกู แต่ตอนสูมีชีวิตทำไมไม่มาสู่มาหา”...(หลวงปู่จาม)

“คนเฒ่าคนแก่ห้ามไม่ให้มาหา ไม่ให้มาทำบุญ ไม่พร่ำสอนให้รู้จักทาน ศีล ตายแล้วจึงรู้เพราะพระผู้เป็นเจ้ามีแสงสว่างอุ่นเย็นสบายดี”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“แล้วตุ๊หลวงวัดในหมู่บ้านนั้นละสู สูทำไมไม่ไปหา”...(หลวงปู่จาม)

“จะไปทำไมพวกนั้นมันเป็นเปรตหนักกว่าพวกข้าฯ”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“สูมาด้วยเหตุอันใด”...(หลวงปู่จาม)

“อยากให้ช่วยเหลือ จะได้ไปเกิดแล้ว”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“จะเกิดเป็นอะไร”...(หลวงปู่จาม)

“เป็นสัตว์เพราะไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีศีล ศีล ๕ ไม่ได้ ศีล ๘ ไม่ได้ ไหว้พระสวดมนต์ ไหว้สานะโมไม่เคย”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“ดูดุ๊ เอามือออก อย่าปิดให้ข้าฯ ดูก่อน ของลับของเปรตอย่างพวกสูยังมีอยู่หรือ” ...(หลวงปู่จาม)

เขาก็ไม่ยอมให้ดู ก้มหมูบลง เอามือปิดบนล่าง แล้วเราก็ว่า...

“พวกสูเกิดมาแต่ก่อนเก่าเคยทำบุญ เคยไหว้พระ เคยเข้าวัด เคยบำรุงศาสนา เคยทำดีประการต่างๆ ไหม”...(หลวงปู่จาม)

เขาก็ตอบรับว่าเคย “ได้พระผู้เป็นเจ้านี้แหละเป็นผู้แนะนำพาทำ”

“ทำไมพวกสูลืมไปเสียเล่า”...(หลวงปู่จาม)

“เพราะเกิดมาในตระกูลไม่ดี”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)

“ก็บาปของพวกสูไม่ใช่หรือ นี่ให้ตั้งใจให้ดี...(หลวงปู่จาม)

กูจะสอน เอ้า…ไหว้
เอ้า…กราบ
เอ้า…สมาทานศีล ๕
เอ้า…นึกพุทโธ”

สอนเปรต ๔ ตนนั้นให้ทำตาม เขาตั้งใจดีมาก ใส่ใจทำตาม
สุดท้ายเราก็สอนเมตตา ให้เขาตั้งใจรับเมตตา
สพฺเพ สตฺตา สุขิตา โหนฺตุ สพฺเพ สตฺตา อเวรา โหนฺตุ
สพฺเพ สตฺตา อพฺยา ปชฺฌา โหนฺตุ สพฺเพ สตฺตา อนีฆา โหนฺตุ
สพฺเพ สตฺตา สุขี อตฺตานํ ปริหรนฺตุ

สวดให้เขาอยู่ ๓ รอบ ตั้งใจกำหนดจิตภาวนาช่วยเขาอีกนาน เกือบ ๑๐ นาที จึงบอกให้เขาไปได้

พอบอกว่าเอาล่ะอานิสงส์ บุญของสูเจ้ามีแค่นี้แหละ เขาก็พากันกระโดดออกไปวิ่งให้ห่าง ออกไปถึงประตูวัดตีเคาะสังกะสีป่างๆ ให้สัญญาณ หัวเราะคิกคักไป ตามกรรมของเขาต่อไป

เล่นเขาอยู่นาน ขอดูของลับของเขา เขาก็อายไม่ให้ดู นี่เพราะอะไรไม่มีทาน ไม่มีศีล ไม่มีความดีอันใด เกิดผิดตระกูล ผู้เป็นพ่อแม่ก็ไม่สนใจดีชั่ว ไม่ชอบพอกับพระอีสานธุดงค์ผู้ปู่ย่า ตาอุ้ย ก็ไม่บอกไม่สอน ไม่ให้เขาเข้าวัดเข้าวา ตายไปก็ได้รับผลเป็นเปรตมาจากนรก แต่นี่ค่อยยังชั่ว เพราะได้เกิดเร็วเสวยกรรมไม่เท่าใดก็เกิดใหม่ ”

ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ตอนที่ ๖๗

(วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

๑๓ กรกฏาคม ๒๕๕๙

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่านครับ