กลอนธรรม..สอนใจ..ให้สร่างเมา

จึงพากเพียรเรียนสังโยชน์..อันโหดหัก
ให้รู้จัก..ละวาง...สิ้นสร่างขันธ์
สลัดทุกข์...ขีดวาดวาง...จืดจางพลัน
แล้วก็หั่น..ให้บรรลัย..ด้วยใจเรา

เมื่อจิตมุ่ง..ก็มาปรุง..อริยสัจ
แล้วขจัด..อวิชชา...ที่เงียบเหงา
แล้วเติมแต้ม..ทุกขสัจ..ฝึกหัดเอา
แล้วก็เข้า...นิรทุกข์..ฮุกก..มัดตรง

ความหมายของถ้อยคำ..ฮุกหมัดตรง..มีไหม
ตามอดีต..มีแต่ฮุกซ้าย.หรือเหวี่ยงซ้ายเข้าสีข้าง..สลับบนและล่าง.และ..ขวา....ถ้าจะยิง..ก็มีแต่ยิงหมัดตรง...
หมัดเด็ด...หมัดทะเล.....
การปฏิบัติ..ก็มีทะเล...ยิ่งปฏิบัติ..ยิ่งออกทะเล..และยิ่งเมา...แต่ก็เป็นสิ่งที่น่ารำลึกหาอยู่นะ..ดีกว่าเมาอย่างอื่น

 

เราก็ยอด..เขาก็ยอด..ต่างยอดเด็ด
เราก็เพชร.....เขาก็พลอย..ค่อย..ค่อยขัด
หากเขาเพชร..เราเป็นพลอย..ค่อยวางวัด
แล้วก็หัด..ขัดเพชรพลอย..ค่อยเข้าที

 

บาปกับบุญ...เป็นเพื่อนกัน..ตั้งแต่เกิด

บาปกับบุญ..เป็นเพื่อน..กันตอนไหน
เป็นกันที่กายใจ..เริ่มฝึกหัด
ทำสิ่งดี..มีสิ่งเลว..สารพัด
แต่ก็ซัดความชั่วให้มัวดี

จึงมีคละ..ปะปนปน..คนดีชั่ว
เป็นตะกั่ว..แท่งทอง..ไม่หมองศรี
พ้นทุกข์ยาก..สิ้นลำบาก..มีราคี
ยังป่นปี้..ยังดีได้...ให้ระทวย

 

กรปฏิบัติ..อันดับแรก..สำหรับเด็ก

การปฏิบัติ..ค่อยๆ..กราบ..ซึมทราบ..เหตุ
ให้อาเพท...ดุเบาเบา..เรากำหนด
แม้นขี้เกียจ...ก็เอ็ดบ้าง...อย่าเลี้ยวลด
ก็จะคดงอบ้าง...เป็นบางที

 

ขอกราบลง..แทบบาท..องค์พระพุทธ
แล้วก็สูด.หายใจ..ให้ไร้หวัง
ก่อนตามติด...กายวาจา..อย่างระวัง
แล้วมานั่ง..ภาวนา..น้ำตานอง

น้ำตานอง..เป็นอาการของปิติสมาธิ..มันไหลหลั่งอยู่ข้างใน..ถ้ามันล้นมาข้างนอก..นั้น..เป็นแต่เพียงดีใจ..จนปลื้มปิติ

 

แม้นว่าเรายังดีได้..ให้ดีเพิ่ม
จงต่อเติม..สานสิ่ง..ในสิ่งหวัง
ยกมโนมยิทธิ...มีพลัง
แล้วมานั่ง..พินิจ..พิจารณา

ว่าใดใด..ในโลก..ล้วนแตกดับ
แล้วจะนับอะไร...ให้ห่วงหา
แล้วยกจิต...ส่องไป..ทุกเวลา
ก็จะช้า..เสียที...มีสิ่งกวน

อย่ายินดี..ยินร้าย..เมื่อได้เห็น
อย่าลำเค็ญ..เมื่อเสื่อมไป..ไม่คืนหวน
เพราะเราเกิด..แก่ไป..ให้ทบทวน
อย่าเรรวน...เล่นนานเนิ่น..จะเพลินนาน