ขอเล่าถึงการเข้าไปสัมผัสฌาณที่สาม(ตติยฌาณ) ฌาณแห่งความสว่างและความสุขอันไม่มีประมาณ

ขอเล่าถึงฌาณที่สาม จากประสบการณ์ที่ผมได้พบมาจากการทำสมาธินะครับ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ผมเห็นว่าครูบาอาจารย์บางท่านอธิบายลักษณะฌาณนี้ผิดก็มีอยู่ วันที่ผมได้ไปเหยียบฌาณที่สาม(เหยียบแค่ครั้งเดียวครับจากนั้นไม่เคยอีกเลย) ผมไปปฏิบัติธรรมที่วัดพิชัยญาติครับ ก็เน้นสมาธิหมุน ทั้งวันทั้งคืนแต่รู้สึกว่าเราจะเครียด ยึดกับการปฏบัติไปจึงรู้สึกเหนื่อยๆ ประมาณห้าทุ่มผมจึงนอนภาวนา สักพักจิตก็เริ่มนิ่ง ดิ่งลงเรื่อยๆ สุดท้ายก็พบแสงสว่างสีเหลืองสว่างจ้าปานพระอาทิตย์(รู้สึกสุขมากๆเหมือนอยากอยู่ตรงความสว่างนี้ไปนานๆ คล้ายๆกับว่าความสว่างมันแทรกเข้ากายเข้าจิตไปยังไงยังงั้นครับ )จิตตอนนั้นมีความคิดอยู่แต่ไม่ตกใจ มีความคิดรู้ว่านี่เราเจออะไรแสงสว่างนี่ จิตก็คิดว่าทำอย่างไรต่อไปก็เลยกำหนด รู้ความสว่างต่อไป สักพักความสว่างก็หายเราออกจากสมาธิ(นอนอยู่) ก็นึกว่าเช้าแล้วเพราะไม่ง่วงเลย จาไปอาบน้ำเหลือบดูนาฬิกา อ้าวว ยังตีสองอยู่นี่ แต่ทำไมเหมือนนอนเต็มที่ ก็เลยไม่ได้หลับต่อแต่พอหกโมงเช้าเริ่มง่วงแล้วครับ<o></o>
<o></o>
สิ่งที่ได้รู้มาใหม่ก็คือ ฌาณที่สาม ความคิดยังไม่ดับยังมีความคิดอยู่แต่เบาบางมากเบาบางกว่าฌาณหนึ่งฌาณสอง ถ้าเข้าถึงความสว่างแล้วจะรู้สึกกลางคืนเป็นกลางวันแม้ออกจากฌาณก็ไม่ง่วง จึงรู้ว่าทำไมพระพุทธเจ้าถึงตรัสให้พระโมคคัลลนะ เข้าถึงแสงสว่างตอนที่ท่านถูกความง่วงครอบงำ<o></o>
<o> </o>

 

พอสงบ...ปลดวางลง....ก็เข้าถึง
เข้าถึงได้ยาก...เพราะ หลงในขั้นตอนปฏิบัติ
นอนเฉยๆ....ก็พาไปเอง
มาสอน มาสั่งเอง...เมื่อถึงเวลา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ง่าฌาน2ยังไม่ได้กะเขาเลย
อยากฟังลักษณะฌาน2บ้างจัง

 

อย่าเน้นนั่งอย่างเดียวนะพยายามทำให้ได้ทุกอริยาบทนะแบบฌานใช้งานนะขอรับ อิอิอิ....

 

หลงกระทู้แล้วครับท่าน

 

โมทนาในฌาณที่ได้มา แต่อย่าติดในสิ่งที่ได้นะคะ

ขอเตือนว่าสิ่งที่เคยได้มาแล้วให้ลืมไปเสียแล้วปฏิบัติใหม่ ไม่เช่นนั้นจะเกิดความรู้สึกอยากไปถึงจุดนั้นอีก ซึ่งเป็นอุทธัจจะ

สิ่งที่ได้มานั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็มีไม่น้อยที่ปฏิบัติถอยหลังเพราะความรู้สึกอยากได้แบบนั้นอีก คือจิตจะฟุ้งซ่านเพราะความอยากได้ในฌาณที่เคยได้ ความยึดติดในฌาณนั้นเป็นสังโยชน์หรือกิเลสที่ร้อยรัด

ขอให้ปฏิบัติต่อไปค่ะ แต่ทุกครั้งขอให้เริ่มทำใหม่ เพราะของเก่าที่เคยทำได้นั้นจะกลายเป็นสัญญาไปแล้ว ไม่ใช่ปัญญา

ทำใจสบายๆ อย่ายึดติดกับสิ่งใดๆ ฌาณใดๆก็ไม่อยากได้ แต่หากแม้ฌาณจะเกิดเพราะความสงบของจิตขอให้ฌาณนั้นเป็นเครื่องทำให้จิตสงบจากกิเลสและใช้วิปัสสนาญาณตัดกิเลสให้หมดสิ้นเสีย นั่นจึงเรียกว่าของจริง

สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ทำต่อไป คุณทำดีแล้ว จำอารมณ์ที่ถอยหลัง(ไม่ใช่เคร่งตึงเหมือนช่วงแรก) จำอารมณ์สบายๆในขณะปฏิบัติในช่วงนั้นๆ แต่อย่าอยากได้ฌาณที่เคยได้มา


(เคล็ดลับ ย่อมาจากวิธีการปฏิบัติของหลวงพ่อปาน หลวงพ่อปานท่านให้พิจารณาร่างกายก่อนเพื่อตัดกังวล) แรกเริ่มในขณะนั่งสมาธิ ให้ตัดร่างกายเสีย คือพิจารณาว่าเราจะตายในขณะนี้ เดี๋ยวนี้ ภาระอื่นทิ้งหมดในขณะปฏิบัติ ลูกไม่มี ครอบครัวไม่มี งานไม่มี ทรัพย์สินไม่มี ตัดสินใจตายอย่าอาลัยในชีวิต อย่ากังวลในกิจการอื่นใด แล้วเริ่มจับลมหายใจ อย่าไปสนใจว่าเราไปถึงฌาณไหนแล้ว(จิตจะได้ไม่กังวลและฟุ้งซ่าน) ให้เจริญอานาปาณสติไปเรื่อยๆ จิตอยู่กับลมหายใจอย่างเดียว ไม่สนใจในฌาณในภาพในแสงและเสียงในขณะปฏิบัติ อะไรจะเกิดก็ชั่งมัน จะตายในขณะปฏิบัติก็ชั่งมัน

ลองดูนะคะ อย่าหาว่าสอนเลยค่ะ เอาเป็นว่าแบ่งปันประสบการณ์ในการฝึกเพื่อให้ปฏิบัติได้เร็วยิ่งขั้น

โมทนาค่ะ

 

สิ่งที่ได้มาแล้วไม่ได้อีกเรียกว่า "ส้มหล่น"(deejai)

 

งั้นขออนุญาต จขกท. นำกระทู้นี้ไปแปะกระทู้ของ toplus99 ก็แล้วกันครับ
จะได้ไม่เด๋อ! สมาชิกท่านอื่นคงไม่ว่านะครับ
เพราะชาวสมาชิกมีแต่คนใจดีใจบุญ...ทั้งน้านน..

http://palungjit.org/threads/ขอสานค...งสมาธิจากทุกสาขา-ท่ามกลางภัยพิบัติโลก.315705/

 

ติดในฌาน เป็นกิเลสชั้นเยี่ยม ติดในกามเป็นกิเลสชั้นเลว

ติดในฌานเป็นการติดที่ดี หลุดออกง่ายกว่าติดกามติดทรัพย์มากนัก