ตายแล้วฟื้นของคุณครูบุญชู

สภาพเมืองนรกบันทึก โดย ครูบุ_ชู ศรีผ่อง

วันนั้นเป็นวันที่ ๕ ก. พ ๒๔๙๕ ฉันได้ไปทำกิจวัตรประจำวันของฉันคือเป็นครูน้อยประจำโรงเรียนประชาบาล ต. สามโก้ ๔ (วัดมงคลธรรมนิมิตร) อ.วิเศษไชยชา_ จ. อ่างทอง ตามปกติ แต่วันนั้นเป็นวันที่ฉันรู้สึกเกียจคร้าน ไม่มีกำลังใจที่จะสอนเด็กประกอบกับความง่วงผิดปกติ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ไปอดนอนที่ไหนมา แต่เป็นเพราะเหตุใดไม่ทราบทำให้ฉันง่วงนอนอยากจะหลับ เป็นเหตุทำให้จิตใจของฉันไม่เป็นปกติ แต่ฉันก็ทนสอนต่อไปจนหมดเวลา ๑๕.๑๕ น. ซึ่งเป็นวันเวลาเลิกทำการสอน

พอปล่อยเด็กกลับบ้านแล้วฉันก็เดินมาบ้านซึ่งห่างจากโรงเรียนประมาณ ๓ เส้นเศษ ฉันมาถึงบ้านก็ผลัดเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว และปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน คือหุงข้าว กวาดบ้าน ถูบ้าน อาบน้ำ ตนเองและบุตร เมื่อเสร็จงานบ้านแล้ว ฉันก็นำเสื่อมาปูและนอนเล่นกับบุตร ๒ คน ในขณะนั้นเวลา ๑๖. ๓๐ น. เศษต่อมาฉันก็หลับไปเมื่อไรไม่ทราบมารู้สึกตัวต่อเมื่อตัวของฉันเองมายืนอยู่ใต้ร่มไม้ มีร่มมะพร้าว ขนุน มองดูสวยงามมาก มะพร้าวและขนุนกำลังมีผลดก แต่ก็ไม่ทราบว่าที่ฉันยืนอยู่นี้เป็นที่ใด

ฉันมองไปรอบ ๆ ตัวบังเอินสายตามองไปบนถนนสายหนึ่ง ยาวเหยียดไปข้างหน้า ด้วยความอยากรู้ฉันยกเท้าจะขึ้นไปเที่ยวถนนสายนั้น

แต่ยังมิทันที่เท้าของฉันจะถูกพื้นถนนก็ต้องสดุ้ง เพราะได้ยินเสียงพูด แต่เสียงดังเหลือเกิน ดังคล้ายตวาด มาจากทางข้างหน้าของฉันว่า

 

คิดถึงคุณ หวัดนก จังเลย ป่านนี้อยู่ที่ไหน สบายดีรึเปล่า :d

(sing)
ป่านฉะนี้เธออยู่ดี ไฉน
หากเป็นนกฉันจะบินไปติดตาม
เจอะดอกไม้หรือดวงดาวจะถาม
เจอ Wannock บ้างไหม
(sing)(sing)(sing)

 

ขอบคุณครับ คุณ Issara

นึกว่าจะไม่มีใครคิดถึงซะแล้ว พอดียุ่งๆ กับงานนะครับ คงไม่ค่อยได้เข้ามาโพสท์ในนี้เท่าไหร่ อย่างไรก็เมลส์ มาคุยกันได้นะครับ sabuysabuyman@hotmail.com

 

อ้า..คุณ Wannock ยังอยู่ เย้....
อืมมม..ติดงานนี่เอง เมื่อก่อนชอบอ่านกระทู้ของ คุณ Wannock มาก มีบทความดี ๆ มาให้อ่านประจำ :d

ว่าง ๆ จะเมลไปคุยด้วยนะครับ ขอให้งานและชีวิตราบรื่น ไร้อุปสรรคนะครับ
(bb-flower(bb-flower(bb-flower

 

สมาชิกใหม่ค่ะ ขออนุญาตติดตามกระทู้ของ
คุณ Wannock อีกคนนะคะ
น่าสนใจดีค่ะ...