เรื่องเวทนา...ธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ เล่ม 6

เรื่องเวทนา

เมื่อวันศุกร์ที่ 11 มิ.ย. 2536 สมเด็จองค์ปฐม ทรงเมตตามาสอนให้ มีความสำคัญดังนี้<O

1. จงทำจิตให้ยอมรับเวทนาที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ว่าเป็นของธรรมดา (โดยปกติเวทนาของร่างกายต้องกำหนดจึงจะรู้ หากเราไม่กำหนดก็ไม่รู้ หากเป็นเวทนาที่ไม่มาก)แล้วพยายามลดการการยึดติดเกาะในเวทนานั้นด้วยการระงับอาการของสังขาร คือ ไม่ปรุงแต่งธรรมนั้นๆ นี้คือสัจธรรมของร่างกาย เมื่อเกิดมาแล้ว ย่อมมีเจ็บมีแก่ มีตาย เป็นธรรมดา<O


2.จงวางอารมณ์ให้สงบ ยอมรับธรรมที่ไม่ปรุงแต่งนี้ เพราะเป็นสิ่งที่หลีกหนีกันไม่พ้น เมื่อมีการเกิดของร่างกายแล้ว<O</O

3.จงกำหนดรู้เอาไว้ว่า เป็นทุกข์ของการมีร่างกายอยู่เนืองๆ พยายามทำให้จิตยอมรับนับถือกฎของธรรมดาแยกจิตออกมาอย่าให้ทุกข์ตามไปด้วย พยามยามทรงอารมณ์จิตไว้ให้เป็นสังขารุเบกญาณ แม้จักเป็นอ่อนๆ ก็ควรจะซักซ้อมกันเอาไว้ อย่าให้จิตมีอารมณ์บ่นแม้แต่ในใจก็ใช้ไม่ได้ เพราะนั้นคืออารมณ์ปฏิฆะ และเป็นการฝืนความเป็นจริงของร่างกาย<O</O


4.ตั้งแต่นี้เป็นต่อไปอาการสุขหรือทุกขเวทนา อันสืบเนืองมาจากร่างกาย จักเป็นครูเข้ามาทดสอบจิตของเจ้าอยู่เนืองๆ ขอให้เตรียมทดสอบใจกันให้ดีๆ ถ้าลงธรรมดาไม่ได้ก็ถือว่าสอบไม่ผ่านข้อสอบ ดูอารมณ์กระบทให้ดีๆ จักพอใจหรือไม่พอใจก็ใช้ไม่ได้ ต้องลงอุเบกขาญาณเข้าไว้ อาการสุขหรือทุกขเวทนานี้ต้องนับเนืองไปหมดทางอายตนะ 6 ขอให้ดูอารมณ์ของจิตเข้าไว้ให้ดีๆ
<O</O
5.อนึ่ง การบททวน (ธัมมวิจยะ) ก็จงทำต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง และขอให้สังเกตอารมณ์ของจิต ในขณะทบทวนธรรมะนั้นไปด้วย จักได้รู้จัดที่ทำให้อารมณ์ของจิต นั้นเคลื่อนไหวไปได้อย่างไรบ้าง


<O“ธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ ”เล่ม 6<O</O
โดย พระราชพรหมยานมหาเถระ (หลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง)
<O</Oรวบรวมโดย : พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน </O

สารบัญ รวมเรื่องหลวงพ่อฤาษีลิงดำและ“ธรรมะที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์
</O>