Album: แข่งบุญแข่งวาสนา

แข่งบุญ แข่งวาสนา<br /> <br /> ดิฉันชื่อ อุไรวรรณ เป็นคนบ้านนอก พ่อแม่มีอาชีพเป็นชาวนาซึ่งสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคนแล้ว แต่เชื่อไหมว่าทุกวันนี้ครอบครัวของดิฉันไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเอง เพราะพ่อนำที่ดินไปแปลงเป็นทุนเพื่อใช้หนี้ที่กู้มาจาก ธกส. จนหมด เหลือเพียงบ้านหลังเล็กๆ ให้ครอบครัวได้อาศัยเป็นที่ซุกหัวนอน พ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว และดิฉัน ต้องช่วยกันรับจ้างทำนา พอหมดหน้านา ก็พากันเผาถ่านหารายได้เล็กๆ น้อยๆ พอประทังชีวิต เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ดิฉันจำความได้ จึงเบื่อหน่าย อยากหนีไปให้พ้นจากชีวิตที่อัตคัดขัดสนเสียที<br /> ดิฉันมีเพื่อนสนิทชื่อดาว ดาวเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ฉลาดและใฝ่รู้กว่าดิฉัน เราอยู่บ้านใกล้กันและใช้ชีวิตแบบจนๆ มาด้วยกัน หลังจากจบม. 6 แล้วดาวมุ่งมั่นที่จะหางานทำเพื่อเก็บเงินเรียนต่อให้ได้ เพราะไม่อยากอยู่อย่างลำบากในบั้นปลายของชีวิตเหมือนพ่อแม่ จึงตามไปอยู่กับพี่สาวที่เป็นช่างเสริมสวยอยู่ในกรุงเทพฯ จะว่าไปแล้วดาวมีความคิดที่แตกต่างจากดิฉันโดยสิ้นเชิง ดิฉันเอาแต่คิดน้อยใจในโชคชะตาที่เกิดมาเป็นลูกคนจน ทำไมดิฉันจึงไม่เกิดมาเป็นลูกคนรวยเหมือนคนอื่นเขาบ้าง<br /> แต่ดาวบอกฉันเสมอว่าสงสารพ่อแม่ที่ต้องทนลำบากมาตลอดชีวิต ดาวรู้ว่ารสชาติของความจนนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด แม้เราจะเลือกเกิดเป็นลูกคนรวยไม่ได้ แต่เรายังมีโอกาสที่จะทำให้พ่อแม่รวยได้ ดาวจึงใช้ความกตัญญูนี้เป็นแรงบันดาลใจที่จะผลักดันตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้า เพื่อชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม<br /> ดาวได้งานเป็นลูกจ้างชั่วคราวในบริษัทเปิดใหม่แห่งหนึ่งที่มีวิศวกรชาวเยอรมันเป็นเจ้าของ เมื่อรู้ว่าต้องทำงานกับบริษัทฝรั่ง ดาวจึงพยายามฝึกฝนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง และตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ใครใช้ให้ทำอะไรก็ไม่เคยเกี่ยงงอน นายฝรั่งเห็นว่าดาวมีความตั้งใจ สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้ และขยันทำงาน จึงบรรจุให้เป็นพนักงานประจำในตำแหน่งเสมียน ขณะที่ดิฉันยังคงอยู่บ้านนอก ช่วยพ่อแม่เผาถ่าน และเก็บผักขาย บางครั้งก็รับจ้างซักผ้าและเป็นพี่เลี้ยงเด็ก <br /> หลังจากทำงานที่กรุงเทพฯ ได้ 2 เดือน ดาวก็เริ่มส่งเงินกลับมาให้ทางบ้านเดือนละ 2 พันบาท พ่อแม่ดิฉันมักชื่นชมดาวให้ฟังอยู่เสมอ จนดิฉันรู้สึกอิจฉา คิดในใจว่าสักวันต้องดีกว่าดาวให้ได้ ดิฉันรบเร้าพ่อแม่ขอตามดาวเข้ากรุงเทพฯบ้าง พ่อจึงไปกู้เงินกองทุนหมู่บ้านมาให้ โดยหวังว่าดิฉันจะมีชีวิต

แข่งบุญแข่งวาสนา

อัปเดต 26 ตุลาคม 2011
100232.jpg  
100233.jpg  
100234.jpg  
Loading Photos......
Loading Photos......
nontiaj
แข่งบุญ แข่งวาสนา

ดิฉันชื่อ อุไรวรรณ เป็นคนบ้านนอก พ่อแม่มีอาชีพเป็นชาวนาซึ่งสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคนแล้ว แต่เชื่อไหมว่าทุกวันนี้ครอบครัวของดิฉันไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเอง เพราะพ่อนำที่ดินไปแปลงเป็นทุนเพื่อใช้หนี้ที่กู้มาจาก ธกส. จนหมด เหลือเพียงบ้านหลังเล็กๆ ให้ครอบครัวได้อาศัยเป็นที่ซุกหัวนอน พ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว และดิฉัน ต้องช่วยกันรับจ้างทำนา พอหมดหน้านา ก็พากันเผาถ่านหารายได้เล็กๆ น้อยๆ พอประทังชีวิต เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ดิฉันจำความได้ จึงเบื่อหน่าย อยากหนีไปให้พ้นจากชีวิตที่อัตคัดขัดสนเสียที
ดิฉันมีเพื่อนสนิทชื่อดาว ดาวเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ฉลาดและใฝ่รู้กว่าดิฉัน เราอยู่บ้านใกล้กันและใช้ชีวิตแบบจนๆ มาด้วยกัน หลังจากจบม. 6 แล้วดาวมุ่งมั่นที่จะหางานทำเพื่อเก็บเงินเรียนต่อให้ได้ เพราะไม่อยากอยู่อย่างลำบากในบั้นปลายของชีวิตเหมือนพ่อแม่ จึงตามไปอยู่กับพี่สาวที่เป็นช่างเสริมสวยอยู่ในกรุงเทพฯ จะว่าไปแล้วดาวมีความคิดที่แตกต่างจากดิฉันโดยสิ้นเชิง ดิฉันเอาแต่คิดน้อยใจในโชคชะตาที่เกิดมาเป็นลูกคนจน ทำไมดิฉันจึงไม่เกิดมาเป็นลูกคนรวยเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
แต่ดาวบอกฉันเสมอว่าสงสารพ่อแม่ที่ต้องทนลำบากมาตลอดชีวิต ดาวรู้ว่ารสชาติของความจนนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด แม้เราจะเลือกเกิดเป็นลูกคนรวยไม่ได้ แต่เรายังมีโอกาสที่จะทำให้พ่อแม่รวยได้ ดาวจึงใช้ความกตัญญูนี้เป็นแรงบันดาลใจที่จะผลักดันตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้า เพื่อชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม
ดาวได้งานเป็นลูกจ้างชั่วคราวในบริษัทเปิดใหม่แห่งหนึ่งที่มีวิศวกรชาวเยอรมันเป็นเจ้าของ เมื่อรู้ว่าต้องทำงานกับบริษัทฝรั่ง ดาวจึงพยายามฝึกฝนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง และตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ใครใช้ให้ทำอะไรก็ไม่เคยเกี่ยงงอน นายฝรั่งเห็นว่าดาวมีความตั้งใจ สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้ และขยันทำงาน จึงบรรจุให้เป็นพนักงานประจำในตำแหน่งเสมียน ขณะที่ดิฉันยังคงอยู่บ้านนอก ช่วยพ่อแม่เผาถ่าน และเก็บผักขาย บางครั้งก็รับจ้างซักผ้าและเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
หลังจากทำงานที่กรุงเทพฯ ได้ 2 เดือน ดาวก็เริ่มส่งเงินกลับมาให้ทางบ้านเดือนละ 2 พันบาท พ่อแม่ดิฉันมักชื่นชมดาวให้ฟังอยู่เสมอ จนดิฉันรู้สึกอิจฉา คิดในใจว่าสักวันต้องดีกว่าดาวให้ได้ ดิฉันรบเร้าพ่อแม่ขอตามดาวเข้ากรุงเทพฯบ้าง พ่อจึงไปกู้เงินกองทุนหมู่บ้านมาให้ โดยหวังว่าดิฉันจะมีชีวิต

จัดการ

แชร์หน้านี้

Loading...