Share this photo with your friends.

ร่างกายของคนเรา เปรียบดังเรื่องจักรกล ให้จิตควบคุมบังคับสั่งการ กระทำสิ่งต่างๆได้ตามจิตปรารถนา แต่เมื่อเครื่องกลขัดข้อง ก็ต้องหาทางแก้ไขให้อยู่ในสภาพดีเหมือนเดิม คนที่มีพลังจิตสูง ย่อมได้เปรียบ ในการซ่อมแซมบำรุงเครื่องจักรกล(กายมนุษย์) เพื่อเป็นอุปกรณ์ในการให้ชีวิตดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ คนที่มีพลังจิตสูงยิ่งๆขึ้นไป ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาจักรกลมนุษย์มากนัก เพียงอาศัยพลังจิตที่ฝึกฝนมาดีแล้วนั้น ก็สามารถทำอะไรได้โดยไม่ต้องพึ่งพาจักรกลมนุษย์มากนัก จิตมนุษย์ที่อ่อนแอ เพราะชอบไปสนองอารมณ์อยาก ผ่านทางประสาทสัมผัสทั้ง 5 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย พูดง่ายๆ ก็คือ การเสพติดสุขทางโลกโดยผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 นี้เอง ที่ยิ่งไปกว่านั้น สมอง ยังเป็นอุปกรณ์หนึ่งที่ทำให้จิต ใช้คิดฟุ้งซ่าน เบิกบาน บังเทิงอารมณ์อย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อประสาทสัมผัสทั้ง 5 ป่วย จึงทำให้เศร้าหมอง บางคนทำใจไม่ได้ คิดไปว่าสุขที่เคยเกิด มันคงหมดสิ้นมลายหายไปเป็นแน่แท้ แล้วจะอยู่ได้อย่างไร เขาไม่เข้าใจสภาพที่แท้จริง ของคำว่า สุข พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า สุขอื่นใด เสมอความสงบไม่มี ทุกคนที่เกิดมา ตั้งใจเกิดมาเพื่อหาหนทางหลุดพ้นจากทุกข์ เพื่อจะได้ไม่ต้องมาเกิดอีก แต่กลับมายึดติดกับความสุขอันจอมปลอม ลืมทิ้งความตั้งใจเดิมจนหมดสิ้น นี่แหละชีวิต มองให้มืด มันก็มืด มองให้สว่าง มันก็สว่าง เอวังก็มีด้วยประการละฉะนี้ครับ