ความคิดตามหลักการคือการ ปิดกั้นความคิด ประสบการณ์จะเปิดประตูสู่ความคิดที่เป็นนิรันดร์

สัญชัยปริพาชก ถาม พจ.หลักการปฏิบัติของท่านคืออะไร

สมณโคดม-ตถาคต ตอบ เราไม่มีหลักการในการปฏิบัติ เหตุเพราะคนที่มีหลักการ และปฏิบัติตามความคิดแต่ละหลักการนั้น เป็นการปิดกั้นความคิดของตนเองไม่ให้เข้าถึง ความจริงอันเป็นนิรันดร์ การรู้แจ้ง การปฏิบัติของตัวเรามาจากประสบการณ์ล้วนๆ ไม่ใช่หลักการ..

สัญชัยปริพาชก ถาม แต่หากมีคนพูดว่า ความคิด-หลักการปฏิบัติของท่าน
ก็คือหลักการนั่นเองล่ะ ท่านจะตอบพวกเขาอย่างไร

สมณโคดม-ตถาคต ตอบ ความรู้ของเราเปรียบเสมือนเรือลำหนึ่ง-ที่ใช้แล่นข้ามแม่น้ำได้ ได้เพียง "ครั้งเดียว" เมื่อเราถึงฝั่งตรงข้ามแล้วเราไม่จำเป็นต้องแบกเรือนั้นขึ้นไว้บนหัว เพื่อตามเราไปด้วยทุกแห่ง ความรู้ความของเราจึงมีแต่ประสบการณ์ เปรียบสมือนเรือที่เราใช้ได้เพียงครั้งเดียวเพื่อข้ามฝั่ง ไม่ใช่หลักการดังที่ใครกล่าว-นำมาอ้าง เพราะหลักการนั้น ก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท-ทะเลาะเบาะแว้งกัน เพราะคนที่คิดหลักการ ก็จะอ้างว่า-หลักการ ของตนเองเท่านั้นถูก ส่วนของคนอื่นผิด ที่เราพูดมาทั้งหมดนี้เฉพาะส่วนในการทำสมาธิเท่านั้น..

 

เพื่อนๆสมาชิก คิดเห็นเป็นประการใด เข้าใจกันยังไงบ้างครับ ชวนสนทนาธรรมครับ ผมจับใจความได้เท่านี้ (ในภาพยนต์มหาศาสดาโลก)..มันแปลกตรงที่ มันตรงกับ การปฏิบัต "วิปัสสนา" ครับ เฝ้าดูแต่ไม่คิด..มันก็คือ ประสบการณ์นั่นเอง

 

อันนี้ พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสถูกแล้ว ท่านตรัสรู้โดยชอบ เป็นประสบการณ์ของท่าน แล้วถ่ายทอดต่อไปสู่สาวก เมื่อสาวกเริ่มมีจำนวนมากขึ้น ปัญหาก็มีมากขึ้นเช่นกัน จึงต้องมีการบัญญัติขึ้นเป็น "พระวินัย" เพื่อการปกครองคนหมู่มาก ส่วนประสบการณ์ของท่านก็ถ่ายทอดออกมาเป็น "พระสูตร" มีพระอานนท์ที่จดจำพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในที่ต่างๆ ส่วน "พระอภิธรรม" ก็เป็นธรรมอันลึกซึ้ง รวมแล้วเป็นพระไตรปิฎก ก็เพื่อให้สาวกหมู่มากปฎิบัติไปในทางเดียวกัน ถ้าในส่วนของสมาธิก็แบ่งเป็นกรรมฐาน ๔o แบ่งไปตามจริต ๖ ประสบการณ์ของสาวกจะแตกต่างกันยังไงก็ตามแต่ ต้องอ้างอิงจากประสบการณ์ของพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเดินบนเส้นทางทางไหน สุดท้ายจุดหมายก็ที่เดียวกัน

 

แค่วิธีการทางสมาธินะครับจากบทความ
เฝ้าดูแต่ไม่คิดเป็นเพียงแนวทาง
ที่จะไปต่อวิปัสสนาได้ครับ
แต่ว่ายังไม่เกิดปัญญาทางธรรมนะครับ
และยังไม่พอที่จิต
จะละคลายการยึดมั่นถือมั่นได้จริงๆ
เพราะจิตยังไม่รอบรู้ในการปรุ่งแต่งนั้นๆ
หรือเรียกเท่ห์ๆว่า รอบรู้ในกองสังขารครับ

วิปัสสนามันต้องมีการพิจารณาครับ
แต่ไม่ใช่แบบนึกคิดจากสัญญาต่างๆครับ
หลักการของมันคือถ้าจะพิจารณาอะไรก็ตาม
คือปล่อยให้จิตมันว่างรับรู้อยู่ภายใน
ของมันอย่างนั้นครับ
เป็นพื้นฐานก่อน แล้วค่อยมาเพียรเพิ่ม
มันถึงจะพอเกิดปัญญาญาน ในการไปรอบรู้
กองสังขารได้ต่อไปภาคหน้าครับ
ที่ส่วนตัวพูดให้ฟัง
เป็นแบบภาพรวมๆหยาบๆนะครับ
ยังไม่พูดวิธีปฎิบัติคับ

 

บทภาพยนตร์กับ สิ่งที่พระพุทธองค์ตรัส นั้นอาจจะไม่เหมือนกัน
จขกท บอกว่าจับใจความมาได้เท่านี้ จึงอาจจะมีความคลาดเคลื่อนในสัจธรรมได้
ถ้าตีความคำว่า หลักการ หมายถึง วิธีการ สาระสำคัญ ในการปฏิบัติ
อริยมรรค 8 ก็ถือว่าเป็นหลักการ
อานาปานสติ ก็ถือว่าเป็นหลักการ
อิทธิบาท 4 ก็เป็นหลักการ
โพชฌงค์ 7 ก็เป็นหลักการ

เว้นจากบาปทั้งปวง ทำกุศลให้ถึงพร้อม ทำจิตของตนให้ผ่องใส คือ หลักการ หลักธรรมที่พระพุทธองค์ประทานให้

จขกท อาจจะต้องพิจารณาว่า คำสอนในภาพยนตร์กับ พระธรรมคำสอนจริงนั้นอาจจะไม่เหมือนกันครับ

 

สังเกตุไหมครับบทในภาพยนต์
ไม่มีเรื่องภพภูมิ เรื่องเทพ เทวดาเลย
แต่พูดนัยยะทางปฎิบัติได้ลึกซึ้ง
จนถึงขั้นอรูปขั้นสุดท้าย
ชนิดที่ต้องปฎิบัติได้เท่านั้นถึงจะ
กล่าวออกมาเป็นบทภาพยนต์ได้
อย่างนั้น. ให้ลองพิจารณาดูครับ
ไม่ได้บอกว่าไม่มี แต่ทำไมในบท
ถึงไม่กล่าวถึงเลย

 

ถ้าจะพูดถึงภาพยนต์ เรื่อง พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก ก็ต้องไปดูผู้จัดสร้าง คือ ดร. บี.เค. โมดี้ จากค้นดูในอากู๋ ท่านรวบรวมข้อมูลคำสอนมาจากหลายนิกาย ที่เป็นหลักเลย คือ นิกายสรวาสติวาทิน ของทิเบต เป็นนิกายในศาสนาพุทธฝ่ายหินยาน หรือ เถรวาท หลักธรรมทั่วไปใกล้เคียงกับ เถรวาท แต่ต่างกันที่ว่านิกายนี้ถือว่า ขันธ์ห้าเป็นของมีอยู่จริง พระอรหันต์เสื่อมได้ สิ่งทั้งหลายมีอยู่และเป็นอยู่ในลักษณะสืบต่อ ความจริงมีสองระดับคือสมมติสัจจะ เป็นความจริงโดยสมมติ เป็นความจริงของชาวโลก จัดเป็นสังขตธรรม เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยอาศัยปัจจัย ความจริงอีกระดับหนึ่งคือปรมัตถสัจจะ เป็นสิ่งสมบูรณ์ในตัวเอง ไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่น เรียกว่าอสังขตธรรม ได้แก่ พระนิพพาน นิกายนี้ถือตามอภิธรรมมหาวิภาษาที่เป็นอรรถกถาของอภิธรรมชญานปริสถานเป็นหลัก คัมภีร์ของนิกายนี้มีผู้แปลเป็นภาษาจีนและภาษาทิเบตไว้มาก พระภิกษุในทิเบตปัจจุบันถือวินัยของนิกายนี้ อันนี้เอามาจากอากู๋ มาเล่าสู่กันฟังครับ.

 

คิดมากเกินเดี๋ยวเจออจินไตยเล่นงานนะ ระวัง

 

ที่คุณยกมาทั้งหมดนั้นนะ คือเถรวาทของไทย จีนและธิเบต เอามาจากพระเจ้าอโศกมหาราชครับ ไทยด้วยในปัจจุบันนี้