หัวใจของพระพุทธศาสนา

หัวใจของพระพุทธศาสนา

สพฺพปาปสฺส อกรณ การไม่ทำบาปทั้งปวง
กุสลสฺสูปสมฺปทา การบำเพ็ญกุศลให้ถึงพร้อม
สจิตฺตปริโยทปนํ การทำจิตของตนให้บริสุทธิ์

เอตํ พุทธาน สาสนํ นี้เป็นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย

 

ตั้งกระทู้ไว้วิเคราะห์ครับ ว่าทำไมพระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้
บางครั้งเรามองข้ามไป ศึกษาเรียนรู้มากไปจนจับหลักอะไรไม่ได้

นานแล้วไม่ได้ตั้งกระทู้
นานๆตั้งทีหนึ่ง

 

ภาษาของพจ.ทุกพระองค์เป็นภาษา
เดียวกัน (มคธ) ทั้งหมดเลยหรอ
หรือมีภาษาอื่นๆ อีก คับ

 

กฏของศีลห้า
ใช้ตัดสินกรรมของสัตว์โลก

ในนรกภูมิ พวกที่ทำงานในแดนนรก
จะยึดกฏศีลห้าในการตัดสินกรรมของหมู่สัตว์
ไม่ว่าเกิดเป็นคนชาติใด ประเทศไหน เชื้อชาติอะไร
เวลาทำกรรมขึ้นมา ทางกาย ทางวาจา

เมื่อทำกรรมชั่วขึ้นมา ชื่อก็จะไปปรากฏในแดนนรก
พอถึงเวลาหมดอายุขัย แรงกรรม ก็จะพานายนิรบาลมารับตัว
ไปตัวสินโทษ(ถ้าสร้างกรรมชั่วหนักมาก แรงกรรมก็จะมัดดวงจิต
เจ้าของลงนกเลยไม่ต้องรอตัดสิน)

พระพุทธเจ้าไม่ได้ตั้งกฏของศีลห้าขึ้นมาเอง
แต่เป็นกฏเหล็กของกรรม(การกระทำของสัตว์เอง)
เป็นกฏแห่งกรรมที่ใช้ปกครองของสัตว์โลก

พระพุทธเจ้าจึงบอก อย่าทำชั่ว
เพราะกฏแห่งกรรมมีมาแต่เดิม
ระบบการปกครองของหมู่สัตว์มีมาแต่เดิม

 

พวกที่ได้ปฏิสัมภิทาญาณ พวกที่ฉลาดในภาษาธรรม
เวลากำหนดรู้บทธรรมใดขึ้นมา มันจะแวบบเดียวขึ้นที่จิต
แล้วพิจารณาธรรมนั้นด้วยสมอง สมองจำด้วยภาษาใด
ก็สื่อพูดออกมาด้วยภาษานั่นๆ ที่ใช้พูดกันในยุคนั้นๆ

 

ใช่ครับ สำหรับผู้มุ่งพ้นทุกข์
ไม่ต้องไปหาอะไรมากมาย

เรียนแต่วิธีทำสติปัฏฐาน ก็พอเพียง

 

ผมก็ยึดหลักนี้ในการปฎิบัติมา โอวาทปาฏิโมกข์
การไม่ทำบาปทั้งปวง ผมใช้เพื่อปิดอบายภูมิ ไม่ตกนรก
การบำเพ็ญกุศลให้ถึงพร้อม ผมใช้เพื่อให้เจริญในธรรม ให้จิตเบาขึ้นเรื่อยๆ
การทำจิตของตนให้บริสุทธิ์ ผมใช้เพื่อให้จิตเหมาะสมแก่การพิจารณา เท่าที่ลองมา ทำความรู้สึกให้ทั่วตัวพร้อมทั้งพิจารณาโดยที่ยังรู้สึกทั่วตัวอยู่ จะถึงฐานพอดี

แล้วผมเติมอีก 4 เพื่อเตรียมจะข้ามภู
1ลดทิฐิมานะ
2สันโดษ
3มีความเพียรในโยนิโสมนสิการ
4สำรวจตนเนืองๆ

เมื่อทำได้ปกติ ผมเพิ่มอีก 3
1มรณานุสติ
2พรหมวิหาร4
3อนิจจานุปัสสนา

สบายๆ ไปได้เท่าไรก็เอาเท่านั้น ไม่ยาก พยายามข้ามภูให้ได้ก่อน ไม่งั้นถ้าเกิดมาแล้วไม่พบพุทธศาสนาล่ะยุ่งแน่ๆ
เกิดมาพบแล้ว ต้องทำให้ได้

 

ครับ แต่ผมว่า มหาสติปัฏฐานสูตร ถึงจะพอ
แค่สติธรรมดาไม่พอ ต้องฝึกสติให้เป็นมหาสติ แล้วไปเรียนรู้ฐานทั้งสี่ตามพระสูตร

 

เท่าที่อ่านพระไตรปิฎกมา
ก็ยังไม่เคยพบว่า พระพุทธเจ้าจะไปเกิดขึ้นที่ภาษาอื่นนะครับ
มีแต่ดินแดนภาษามคธ ภาษาบาลี

เนื่องด้วยภาษานี้ เป็นภาษาที่ทำให้เข้าใจธรรมได้ง่าย
ไม่เหมือนภาษาอื่น
เช่นภาษาไทย ต้องมี ไทยแปลเป็นไทยอีก

 

ครับ ฝึกไปๆเดี๋ยวมันชำนาญ
มันก็เป็น มหาสติเองล่ะครับ

เว้นแต่ขี้เกียจฝึกเสียก่อน

 

ต่อครับ

กุศลมูล อกุศลมูล

วิถีการทำงานของจิตที่ประกอบด้วยอกุศล กุศล
จิตนั้นจะโดนกิเลสที่จรมาครอบงำเสมอ
จิตมีโลภะ
จิตมีโทสะ
จิตมีโมหะ

ถ้าใครมีสติละเอียดพอจะสังเกตุปรากฏการนี้ออก
มันจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
และส่งผลต่อการไปเกิดในภพภูมิต่างๆเวลาหมดอายุขัยในอัตภาพนั่นๆ

จิตที่มีโลภะ โทสะ โมหะ ครอบงำ จะมีทุคติภูมิ เป็นที่เกิด
จิตที่มีอโลภะ อโทสะ อโมหะ ครอบงำ จะมีสุคติภูมิ เป็นที่เกิด

พระพุทธเจ้าถึงบอก ทำกุศลทั้งหลายให้ถึงพร้อม
เวลาตายลง จิตไปอุบัติในอัตภาพธาตุขันธ์ที่ดี

..

 

ตอนนี้ยังไม่ตายทุกข์มีควรรู้ระลึกไว้ สุขมีควรรู้ระลึกไว้ อาจไม่จริงทั้งสองทาง ถ้าเหตุปัจจัยปรากฎเพราะสติ อะไรคือดีและอะไรไม่ดีก็พิจารณาเอา

 

ครับ เมื่อยังมีลมหายใจอยู่ ก็ไม่ควรประมาท
พระพุทธเจ้าบอกไว้บำเพ็ญกุศลทั้งหลายให้พร้อม

เหมือนโยนท่อนไม้ขึ้นบนอากาศ
กำหนดไม่ได้ว่าส่วนไหนตกลงดิน
วิถีจิตก็เหมือนกัน

 

ต่อครับ

สังขตธรรม อสังขตธรรม

จิตนี้ไม่เคยตาย

หมู่สัตว์ที่กำลังท่องเที่ยวไปในวัฏฏะ
เกิดในภพภูมิต่างๆ ล้วนมีจิตเป็นนาย
จิตมีอาสวะจึงปรุงแต่งขันธ์ห้าขึ้นมา
เพื่อใช้งานตอบสนองอำนาจของจิตเอง
ทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่างๆ

เมื่อมาฝึกอบรมจิต ให้สิ้นอาสวะ
ก็หยุดการปรุงแต่งขันธ์ห้า
จิตก็หยุดหมุนไปในวัฏฏะ

พระพุทธเจ้าจึงสอน ทำจิตให้บริสุทธิ์

 

ได้ยินมาจากตำราอย่างนั้นหละ
แต่เกิดไม่ทันซักที
ที่ได้ยิน มากับหู เห็นกับตา
ก็พูดไม่ได้อีก

ส่วนนี้เสริมนะครับ
อาสวะที่ว่า
มันมาจากที่ตัวจิตมันส่ง
ตัวกะแสการรับรู้ หรือตัววิญญาน
ออกไปกระทบ แล้วก็เก็บไว้ ที่เก็บเพราะมันแค่กระทบ
แต่มันไม่รู้อะไรนะครับ
มันทำเป็นปกติของมัน
นานเข้า มันก็เลยสร้างเป็นช่องทางให้
ตัววิญญานนี้ผ่านออกขึ้นมา
จนรวมๆเรารียกว่าขันธ์ ๕ นั่นหละครับ
ส่วนจะเป็นคน เป็นสัตว์ก็แล้วแต่

จะพ้นได้จะต้องเข้าใจกระบวนการเกิดตรงนี้
ให้ได้ก่อนนะครับ และ
ต้องทิ้งการรู้ตรงนี้ด้วยนะครับ(ย้ำว่าต้องทิ้ง)
เพราะไม่งั้นต่อให้เข้าถึง(ย้ำว่าเข้าถึงจริงๆนะ)
จะมหาสติฯ superสติ จะปัญญาญานอะไรฯลฯ
ที่ชอบพูดกัน แล้วมันดูเท่ห์ๆ

ถ้าไม่ทิ้ง มันจะยังมีผลของสัมผัสภายใน
คือตัวที่ทำให้เข้าถึงผลสำเร็จของ
วิธีการเท่ห์ๆ หล่อๆทั้งหลายเหล่านั้น
มาผูกดวงจิตไว้ไม่ให้พ้นได้
อย่างที่คาดไม่ถึงนะครับ

ปล เล่าให้ฟังเฉยๆ

 

ครับ
สติเป็นนายทวารทั้งหก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
เป็นยามเฝ้าประตู

สติยิ่งละเอียดมากเท่าได
ก็จะเห็นการทำงานของจิตได้ชัดเจน

 

เขียนมาพอสมควรเพราะอยากสื่อออกมาบ้าง
ตามความเข้าใจของตัวเอง
ตั้งกระทู้มาแล้ว
ก็อยากเล่าประการณ์ภาวนาอาจเป็นประโยชน์บ้าง
เพราะยี่สิบกว่าปีมานี้ภาวนามา มีอะไรให้เขียนเยอะ
(ช่วงนี้พอมีเวลาว่าง และเวบห้องนี้ก็สงบลงแล้ว)

ผมเริ่มต้นภาวนาดูลมหายใจตัวเอง
เพราะอยากฝึกขึ้นมาเอง
ไม่ได้เริ่มจากการอ่านตำรา

โดยใช้หลัก กำหนดรู้ลม ตัวเองเป็นหลัก
เวลาหายใจเข้า ลมมากระทบที่รูจมูก
ก็กำหนดรู้ที่จุดสัมผัสของลมที่มากระทบกับรูจมูก

เวลาหายใจออก ลมมากระทบที่รูจมูก
ก็กำหนดรู้ที่จุดสัมผัสของลมที่มากระทบกับรูจมูก

สามเดือนแรกนี้ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะให้รู้ลมตัวเอง เพราะชอบหนีไปคิด
จากนั้นก็รู้ลมตัวเองว่า กำลังเข้าหรือออก มันระลึกรู้ลมขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

..

 

ได้อ่านประวัติหลวงปู่มั่น

ภาวนาได้สองปี
เจอหนังสือประวัติหลวงปู่มั่นในห้องสมุดมหาลัย
เขียนโดยหลวงตามหาบัว

ท่านถ่ายทอดประการณ์ภาวนา วิถืจิตของอาจารย์มั่นไว้
โดยเฉพาะตอนท่านเริ่มภาวนา
อาการของจิตที่ปรากฎขึ้นในขณะภาวนา

เรื่องญาณ เรื่องสมาธิ เรื่องอภิญญา
เรื่องอาการของจิตในสมาธิ
ทำให้เข้าใจขึ้นมา

ได้อ่านประวัติครูบาอาจารย์เกิดประโยชน์หลายอย่าง
เกิดความเข้าใจทางเดินของจิต เกิดกำลังใจ เห็นทางภาวนาฯลฯ

ก็อยากให้นักภาวนาอ่านสักครั้ง
(ยุคนี้สะดวก ในยูทูปก็มีเสียงอ่าน)
เพราะนักภาวนามักโดนกิเลสหลอกให้หลงทางเสมอ..

 

ถ้ารู้แค่นั้นเราไม่ควรสรุป

 

.................ครับ...................