อยากรู้เกี่ยวกับกรรมคนที่ถูกหวยเยอะๆ

คือสงสัยว่า คนที่ถูกรางวัลใหญ่ๆระดับ 30 ล้าน มันไม่ใช่ของง่ายๆเลย แต่พอผ่านระยะเวลาไปสักพัก เรามักจะได้ยินคนเหล่านี้มักมีอันเป็นไป ส่วนมากมักจะเป็นอุบัติเหตุ เท่าที่ติดตามข่าวดูก็มีหลายคน เลยอยากรู้ว่ากรรมอะไรที่ถูกหวยเสร็จแล้ว ถึงได้คิวรอวันตายอ่ะค่ะ

 

เรื่องลาภ เป็นเรื่องของ ทาน
เรื่องการชำระจิตใจให้สะอาด เป็นเรื่อง ของศีล
เรื่องการสร้าง สติ+ปัญญา เป็นเรื่อง ของภาวนา

ยากจนค้นแข้นนั้นย่อมขาด ทาน
ถูกกรรมต่างๆเข้ามาตัดรอนนั้นย่อมขาด ศีล

ก็จะพอสังเกตได้ว่า ได้ลาภมาแต่ถูกสิ่งต่างๆเข้ามาตัดรอนนั้น
อาจจะได้เคยทำทานมา แต่มีการไปผิดศีลอยู่ เมื่อได้ทรัพย์มาย่อมรักษาทรัพย์ไว้ไม่ได้
เช่น เบียดเบียนสัตว์มามาก ทำให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บ บลาๆๆ เข้ามารุมเร้าในขณะที่รวยอยู่
หรือ เคยคดโกงเขามาไว้มากเมื่อได้ทรัพย์ที่มีเหตุจากทานมา ก็ถูกเขาหลอกถูกเขาฉ้อโกง
ให้ทรัพย์ต่างๆเหล่านั้นต้องถึงคราววิบัติไป ไปเจอคนที่น่าลงทุนด้วยกับไม่ลงทุน
แต่พอไปเจอคนที่ไม่น่าจะไปลงทุนด้วย ลงทุนยังไงก็เจ๊งแต่เกิดความรู้สึกอยากจะลงทุน
เพราะถูกกรรมบันดาล ดนจิตดนใจให้ต้องไปประสพเหตุให้ต้องสูญเสียลาภ

หากมีทั้งทานมีทั้งศีล เมื่อได้ทรัพย์ต่างๆมาย่อมรักษาทรัพย์ต่างๆเหล่านั้นเอาไว้ได้

หากมีทั้งทาน + ศีล + ภาวนะ เมื่อได้ทรัพย์มาแล้วย่อมรักษาทรัพย์เอาไว้ได้
และสามารถทำให้เจริญงอกงามเกิดขึ้นเพิ่มขึ้นมาได้ ด้วย สติ+ปัญญา

ไม่มีทั้งทาน ไม่มีทั้งศีล แต่มีภาวนา อันนี้ต้องเอาไปหลอกเด็กน้อยเขาถึงจะเชื่อ
ปัญญาระดับทาน ปัญญาระดับศีล นั้นยังไม่มี แต่ภาวนาเก่งขึ้นมาได้อย่างหน้าประหลาด
น่าจะไปทาง มโนเป็นตุเป็นตะได้เป็นพิเศษเสียมากกว่า

แรงกาย / กำลังกาย ก็เป็นทานได้อันหนึ่ง จะไปถึงภาวนาได้
ต้องมีการเสียสละแรงกายแรงใจ เพื่อปฏิบัติอยู่ไม่น้อย

ทาน + ศีล + ภาวนา มันเปรียบเสมือนต้นไม้ต้นเดียวกัน แต่จะไปเรียกหรือมองว่า
รากไม้ กับ ใบไม้ คืออันเดียวกันก็คงจะไม่ได้

การมองว่า ถูกหวยกับเรื่องอุบัติเหตุเป็นเรื่องเดียวกัน มันจะผสมกันไปหน่อยครับ

 

....เจ้าค่ะ พอดีอ่านข่าวไปเจอ คนที่ถูกหวยแล้วรถชนตายพอดีเลยโยงมาค่ะ อันที่จริงก็ไม่ค่อยเกี่ยวกันสักเท่าไหร่ค่ะ คริคริ
....คงจะทำทานมาดีมาก แต่สุดท้ายก็ขาดศีล บางคนถูกหวยมาตั้งเยอะ แล้วเอาเงินที่ได้มาเปิดธุรกิจเกี่ยวกับการค้าขายชีวิตสัตว์อีก...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

 

ผมขอเสริมอีกพอประมาณละกันครับ ระหว่าง 2มิติ กับ 3มิติ

การมองเหตุผล จากซ้ายไปขวา หรือ จากขวาไปซ้าย / จากบนไปล่าง หรือ จากล่างไปบน
อันนี้เป็น 2 มิติ การต่อเหตุผลนั้นย่อมเป็นการต่อแบบทางราบที่เป็นเส้นตรง
เราจะเคยได้ยินคำกล่าวว่า ก่อนจะรับน้ำใหม่มาในแก้วได้ต้องเทน้ำเก่าให้แก้วว่างไปก่อน
เพื่อที่จะเติมน้ำลงไปได้ อันนี้เป็นการมองแบบ 2 มิติ เป็นเส้นตรงไม่มีช่วงเวลาที่ทับซ้อน
เมื่อไม่มีการทับซ้อน สิ่งต่างๆย่อมเสมอกันพอๆกัน หรือที่เราจะเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า
ทุกคนนั้นเท่าเทียมกันหมด โดยไม่ต้องมีลำดับชั้น ไปแบบกันเองไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไรๆ

ทีนี้ 3 มิติ มีซ้ายมีขวามีไกล้มีไกล เมื่อมีไกล้มีไกลย่อมมีอดีตและอนาคตมีช่วงเวลาที่ทับซ้อน
น้ำที่เต็มแก้วอยู่สามารถที่จะเติมน้ำเข้าไปทับซ้อนได้โดยไม่ต้องเทน้ำออกก่อน
เพราะน้ำที่เทมาใหม่ไม่ได้เสมอด้วยน้ำเก่า มีการทับซ้อนก็มีลำดับชั้น มีอิทัปปัจจยตา
มีอริยสัจ 4 อดีตและอนาคตย่อมไม่เสมอกับปัจจุบัน มีลำดับชั้นย่อมมีการเคารพบูชา
มีการเคารพบูชาย่อมเป็นคนมีศาสนา

ภัยจากทาง 2 มิติ นี้ จะว่าเล็กน้อยก็อาจจะไม่เล็กน้อย หากสมมุติ
เราเคยอ่านมาว่า รักษาศีลได้ดี ทำให้หน้าตาดี ทีนี้เราไปพบเจอคนหน้าตาดีเข้า
แล้วเรานำของเก่าที่ว่าศีลดีเข้ามาพ่วงด้วย โดยนำของเก่าเข้ามาเสมอกับสิ่งที่ได้พบเจอใหม่
ทีนี้ ไปพบเจอพระที่ไม่ได้หน้าตาหล่อเหลาอะไร แล้วเราเผลอไปตัดสินว่าคงจะปฏิบัติมา
ไม่ได้เท่าไหร่หละมั้ง การนำของเก่าเข้ามาเสมอ ก็คือการตัดสิน และ ด่วนสรุป
เมื่อคนหน้าตาดีถูกยกลำดับไว้สูงกว่าพระที่ไม่หล่อเหลา ลำดับชั้นย่อมคลาดเคลื่อน

การลดโอกาสที่จะเกิดการผสม ก็คือการมองที่ไม่รีบด่วนสรุปว่า เสมอ
เปรียบเสมือน คนถ่ายภาพคนยืนอยู่หน้าตึก แล้วทำมือให้เสมือนกับกำลังแบกตึกอยู่
หากมองลึกลงไป คนที่แบกตึกนี้ยืนอยู่ห่างจากตึกไปพอประมาณ
อาศัยแค่การเชื่องโยงระหว่างมือกับฐานหลังที่ต้องการจะยก ให้ดูเสมอกันก็เพียงแต่แค่นั้น

รู้ทั่วทั้งร่างกายทุกอิริยาบถ ตลอดเวลาโดยไม่เว้นช่องว่าง รู้นั้นย่อมเป็นแก้วที่ไม่ว่าง
เป็น สติสัมปชัญญะ

รู้ที่ออกไปรับภายนอกเพื่อเข้ามาเติมได้เรื่อยๆนั้น ในขณะที่รู้ออกไปรับภายนอกนั้น
โดยเว้นช่องว่างการรู้ร่างกาย ร่างกายนั้นย่อมว่างจากรู้ เพื่อไปรับข้อมูลข่าวสารมาได้เรื่อยๆ
คือการ โง่ เพื่อที่จะได้รับมาได้เพิ่ม เมื่อรับมามากก็คือการรับฉลาดทางภายนอกมาได้มาก
แต่จะเป็นการขาดความต่อเนื่องจากการ รู้ร่างกายทุกอิริยาบถ เป็นการรู้เขาแต่ไม่รู้เรา
รู้ทันเหตุการณ์ภายนอกหมด แต่ไม่รู้ทันต่อเหตุการณ์ภายใน

อันไหนคือแนวทางพุทธ อันนี้แล้วแต่จะพินิจเอาครับ ว่างก่อนเพื่อรับมาได้เพิ่ม
หรือ รู้ที่ไม่ต้องว่างเว้นเพื่อความต่อเนื่องอยู่ตลอดเวลา เท่าที่จะทำได้

เสมือนคนเดินสถานที่ A กำลังจะไปสถานที่ B แต่ระหว่างทางโดนตีหัวสลบไปก่อน
แล้วถูกพาตัวมาสถานที่ C พอได้สติตื่นขึ้นมาก็จะประติบประต่อเรื่องข้ามเหตุการณ์
ในช่วงเวลาที่เว้นว่างจากการรู้สึกตัว เป็นการนำสิ่งที่ไม่ประติบประต่อกันเข้ามาประติบประต่อกัน
เลยเป็นการเสมอด้วยเรื่องที่ไม่ประติบประต่อ

พอจะพบสาเหตุแล้วใหมครับว่าเพราะอะไร เรื่องหนึ่งจึงเข้ามาเสมอกับอีกเรื่องหนึ่งได้อย่างลงตัว

 

เป็นความรู้และเป็นพระคุณอย่างยิ่งค่ะ
....มีความละเอียดและแยบคายในการยกตัวอย่างเพื่อพิจารณามากค่ะ บางทีเราแค่มอง เมื่อมีเหตุแล้วต้องเกิดผล จนลืมปัจจัยองค์ประกอบ...
ขอบพระคุณที่เตือนสติด้วยค่ะ เพราะโดยนิสัยตัวเองแล้วก็มองอะไรง่าย คิดง่ายๆ แล้วก็พลาดมาเยอะค่ะ

 

เขาถูกหวยเพราะกรรมดีส่งผล...
ที่เขาตายอาจเป็นเพราะ 1. เขาหมดอายุขัย หรือ 2. มีกรรมมาตัดรอน..

ไม่ใช่ทุกคนที่ตายเพราะอุบัติเหตุต้องเคยถูกรางวัลใหญ่มา และ ไม่ใช่ทุกคนที่ถูกรางวัลใหญ่ ต้องตายด้วยอุบัติเหตุ...