ทัศนคติของคนติดเกม ว่าด้วยคุณของความรู้ชัด

เกมทวิตเต็ดเมทอลสอนผมไว้ว่า

แม้จะโดนศัตรูยิงจนสภาพรถเราพังยับเยินเท่าไร
ถ้าเรามีเป้าหมายชัดเจน และรู้ว่าเราต้องทำอะไรเพื่อชนะบ้าง
เราจะต้องไปสนใจสภาพที่พังย่อยยับของรถเราทำไม ในเมื่อถึงแม้ว่ารถเราจะพัง เราก็ยังชนะเกมนั้นได้เลย

กล่าวคือ ตัวเกมมันถูกออกแบบมาให้เราเล่นชนะได้
เช่น รูปแบบการเลื่อนไหวของบอส รูปแบบการโจมตี ความแรงของพลังโจมตีของบอส
คนที่เล่นเกมจนถึงขั้นเซียน จะรู้ว่าต้องหลบอย่างไร บอสแพ้ทางอาวุธอะไร มีวิธีไหนที่โจมตีบอสอย่างได้ผลบ้าง เขาจะไม่มานั่งกังวลกับเลือดน้อย ๆ ตัวเองหรอกครับ บางครั้ง ถ้ามีจังหวะที่เขาจะสามารถเอาชนะบอสได้ เขาก็จะทำทันที แม้ตัวรถที่เราเล่นอยู่จะพังแหล่มิพังแหล่ก็ตาม

บางคนอาจจะคิดว่าพูดอะไรเด็กจัง
แต่ผมว่าคนที่รู้แน่ว่าตนทำอะไรอยู่ ทำอะไรมาแล้ว จะทำอะไรต่อไป และจะไปถึงเป้าหมายนั้นแน่ ๆ เขาจะเข้าใจผม

การรู้ชัดก็คือการเข้าใจสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา และการตระหนักรู้ว่าเราสามารถทำอะไรได้อย่างแน่นอนบ้าง เมื่อรู้ดังนั้น หากเราสามารถปล่อยวางความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับเรา และพุ่งความสนใจไปที่เป้าหมายนั้น เราก็จะมีกำลังใจในการทำอะไรให้ประสพผลสำเร็จ และจะสามารถทำสำเร็จได้แน่นอน เป็นกำลังใจที่เข้มแข็ง จนไม่มีอะไรที่สามารถขัดขวางความสำเร็จของเราได้ เป็นสิ่งที่อยุ่เหนือความกล้า คือ ความเชื่อมั่น เพราะคำว่ากล้า คือ ไม่รู้หรอก แต่ก็ทำ สำเร็จไม่สำเร็จไม่รู้ แต่ก็ทำ วัดดวงกันไป
แต่ความเชื่อมั่นคือการที่เรามีความรู้อยู่ในสิ่งที่จะทำอยุ่แล้ว และรู้ว่าทำได้แน่นอน ความสำเร็จจึงสามารถเกิดมีได้แน่นอน
น้ำหนักมันต่างกันนะ

เป้าหมายมีไว้พุ่งชน ถ้ารู้แน่นอนแล้วว่าเราจะไปถึงที่นั่นได้แน่ ๆ จะต้องสนอะไรกับอุปสรรคที่ถาโถมเข้ามา

 

บ้านผมเรียกเกมรถยิง สนุกมากสมัยเด็ก เคยเอากริมทูซปราบมิเนี่ยนมาแล้ว ได้รู้ว่าเกมนี้ไม่ใช้สูตรจะยากมาก แต่เล่นกับเพื่อนสนุกสุด
ข้อคิดที่ได้คงเป็นมิตรภาพกับเด็กในร้านเกมละมั้ง เพราะสมัยนั้นเกมยังไม่เยอะ

 

ผมชอบภาคสองมากสุด เล่นง่าย ไหลลื่นดี

 

คุยกันถูกคอเลยนะ

ว่างๆ นัดหลุมดำทานข้าวกันดีกว่า

เอาง่ายๆ ไม่ต้องหรู แถวเยาวราชก็ได้นะ

ไว้ให้อยากออกจากบ้านกันก่อนนะ ท่าทางติดเกมส์กัน

 

กระทู้รำลึกอยากย้อนวัยเด็กอะ ถึงชีวิตจริงจะล้มเหลวแต่ระบบวิญญาณยังพัฒนาอยู่ครับ เพื่อพัฒนาเป็นลูกผู้ชายตัวจริง เป็นฮีโร่ คงได้แต่ฝันไปก่อน

 

เห็นห้องหลุมดำเก็บตัวกัน เลยอยากชวนมาเยาวราช
หาไรหม่ำกัน ราคาไม่แพง

 

ผมคนตจว คงไปไม่ได้ ป่วยด้วยโรคท้อแท้ สิ้นหวังทุกเย็นเลยเป็นไรไม่รู้ ขาดยาไม่ได้อีก ชีวิตนี้อุทิศให้กับวิทยาศาสตร์กับเรื่องลึกลับไปแล้ว

 

เข้าใจ
อย่าท้อนะ
ท้อได้แต่อย่าถอย
ทำไมเด็กเป็นโรคนี้กันเยอะนะ

 

ตอบตามความรู้ผม เพราะโดนแดดเยอะ สมองยังไม่ได้อัพเดท เรียนเยอะเกินด้วย หลายเชื้อชาติ ไม่สามัคคี แก้หลายจุด เพราะสอนมาให้เป็นหนึ่งอยู่เสมอ เอาตัวเองให้รอดเป็นยอดงาม ปลง

 

อันนี้เป็นมุมมองของผมนะ

คนเราไม่ค่อยรู้วิธีแก้ความทุกข์ให้ตัวเองหรอกครับ ถึงรู้ก็ไม่ได้รู้วิธีแก้ทุกรูปแบบ
เพราะหาทางออกจากทุกข์ไม่ได้ เลยทุกข์ เพราะไม่เห็นทางสว่างเลยท้อ เพราะพยายามเท่าไรก็ล้มเหลว ก็เลยถอย

ยิ่งเด็กด้วยแล้ว
เด็กมันจะไปมีความรู้ในการจัดการกับปัญหาความทุกข์อะไรล่ะ

พ่อแม่เด็ก หรือเพื่อนเด็ก หรือญาติ ๆ เด็ก ถึงมีปัญญามากกว่าเด็ก แต่ก็ไม่ได้มีสภาพดีกว่าเด็กเท่าไรหรอกครับสมัยนี้ เพราะเขายังไม่เข้าถึงปัญญาที่จะเห็นความจริงของความทุกข์และหาทางออกจากทุกข์ได้ดีพอนั่นแหละครับ คนไม่รู้สอนคนไม่รู้ ผลผลิตออกมาก็เป็นคนไม่รู้ครับ ธรรมดาของโลก

 

ผมยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเองเลย เพราะผมมีปัญหาทางสังคมกะทางจิตจนไม่สามารถทำงานกะใครได้นาน ช่วงนี้ เพาะกล้าผักในกระถางสะสมจำนวนรอขาย และหัดทำอาหารไปวัน ๆ ครับ ถ้ามีมี้ตติ้งจริง ๆ คงได้แต่ฝากหัวใจไปมี้ตติ้ง
อ้อ ผมอยู่ ตจว เหมือนกัน ที่ จว.กาฬสินธุ์

 

เชิญนะคะ ใครว่างก็เข้ามาเลยค่ะ มามีทติ้งกันได้นะคะ แต่หากไม่ว่าง ก็ส่งใจมานะคะ

 

ที่ชวนที่เยาวราช เพราะราคาไม่แพงค่ะ อย่างมากสุดชามละไม่เกิน100 ค่ะ พุงกางเลย