สอบถามหน่อยครับ เรื่องสมาธิ

ผมจะต้องฝึกยังไงครับ ถึงจะได้อภิญญา ตามชื่อหมวดหมู่

 

อภิญญาเลยเหรอครับ ผมนั่งภาวนาวันละ ชม. ยังไม่ได้หางอึ่งเลยครับ 555 มันไม่ง่ายและไม่น่าจะยากเกินถ้าฉันทะพอใจใคร่ทำ (ชาตินี้ไม่รู้จะได้หรือเปล่าถ้าไม่มีเชื้อมาเลย) แค่นึกคำว่าจับภาพกสินก็น่าปวดหัวแล้วครับ หุหุ

 

ฝึก ฌาน กสิณ 10 ให้สำเร็จครับ อภิญญา 5

เริ่มต้นจาก อานาปานสติปัฏฐาน


แนะนำให้หาวัดที่มีพระปฏิบัติชอบผู้รู้ บวชแล้วปฏิบัติ ครับ

ถ้าต้องการอภิญญา 6 ก็ปฏิบัติให้เป็นอริยเจ้าบรรลุอรหันต์ คับ

 

๑.ตั้งปฏิธานว่า เพื่อเรียกของเก่าขึ้นมา
และจะใช้ประโยชน์ในทางธรรม
และเพื่อผู้อื่นเท่านั้น อย่าคิดว่ามันเท่ห์ หรืออยากหล่อ
หรือเอาไว้โชว์สาว. เอาไว้แกล้งเด็กๆเล่นขำๆไม่เป็นไร
๒.ปรับระบบหายใจพื้นฐานให้พร้อม
เพื่อรองรับระดับการพัฒนาที่สูงพอจะทำให้เกิด
คุณหรือการทำอะไรต่างๆได้
๓.สร้างองค์ประกอบทางด้านความดีต่างๆ
ที่จะมาเกลือหนุนความสำเร็จ และควรมีความต่อเนื่อง.....
และไม่จำเป็นที่จะต้องออกหน้า ให้อยู่เบื้องหลังได้ก็ดี
ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครรู้
๔.ให้ความเคารพนับถือทุกภพภูมิ แต่อย่ายึดถือ
รวมทั้งหมั่นอุทิศส่วนกุศลให้ทุกภพภูมิให้บ่อยๆเข้าไว้
๕.สร้างนิสัยอย่าเป็นคนที่อยากได้รับการยอมรับ
ในสังคมไม่ว่าสังคมไหน อย่าติดในเรื่องชื่อเสียง
ติดในลาภสักการะ ติดยศ ติดต่ำแหน่งใดๆ
๖.อย่ายึดติดในรูปธรรม
และที่สำคัญคือ นามธรรมทั้งหลาย
ห้ายยึดเป็นอันขาดไม่ว่าจะเจอที่ดีแค่ไหน
หรือพบเจออะไรหว่างทางก็ตามครับ
๗.ต้องเดินปัญญาให้ได้ก่อน คืออย่างน้อยๆ
ต้องเจริญสติจนแยกรูปแยกนามให้ได้ก่อน
และเดินปัญญาไปก่อนซักระยะหนึ่ง
ไม่งั้น แม้ให้ฝึกอะไรได้ก็จะไปได้ช้า
หรือให้ฝึกนานแสนนานก็ไม่สำเร็จซักที
เพราะ เราจะขาดความเข้าใจทางด้านนามธรรม
ที่จะเจอในระหว่าง และเผลอไปยึดได้อย่างไม่รู้ตัว
ทั้งที่ยังฝึกไม่สำเร็จ และจะหลงตัวเองได้ง่ายๆ
ในความสามารถก๊อกๆแก๊กๆ ทางสัมผัส
ที่มันเป็นพื้นฯที่จะเจอได้ทั่วไป....

คร่าวๆตรงนี้ควรต้องมีความพร้อม
ในเรื่องของวิธีการมีมากมาย
สำคัญที่เทคนิคคอลเทอมที่จะผ่านมันไปให้ได้

แล้วทำได้แล้วฝึกเสร็จแล้ว ก็ต้องทิ้งมันให้เป็น
เพื่อมาเดินปัญญาต่อ ไม่งั้นมันก็จะเสื่อมถอย
และไม่มีการพัฒนา เผลอหลงตัวเองไปต่างๆนาๆ
ทั้งๆที่ไม่มีความสามารถในการทำอะไรได้
เกิดประโยชน์จากกรรมฐานกองนั้นๆที่เราเคยฝึก
ก็จะได้แต่โม้ใน กิริยาที่พบเจอในระหว่างไปวันๆ
หลงตัวเองเล่นๆไปวันๆ ทั้งที่จิตไม่ได้พัฒนาไป
ในทางที่ดีขึ้นครับ....

ปล. แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง.....

 

+++ ห้อง "อภิญญา - สมาธิ"

+++ คำว่า "อภิญญา" มาจาก "อภิ+ปัญญา"

+++ ส่วนคำว่า "สมาธิ" ชี้ไปที่ "ความตั้งมั่น"

+++ รวมความหมายของห้องนี้ คือ "ความตั้งมั่น แห่ง อภิ+ปัญญา"

+++ มีบทสวดอยู่บทหนึ่ง ที่ชี้ไปที่ "อภิญญา - สมาธิ" อย่างชัดเจน

+++ บทสวด นั้นคือ โพชฌังคะปะริตตัง ซึ่งระบุวิธีปฏิบัติ ไว้ดังนี้

========================================
โพชฌังโค สะติสังขาโต ธัมมานัง วิจะโย ตะถา

+++ การทำโพชฌงค์ นั้นเอา สติเป็นสังขาร ตั้งอาการ "อยู่กับรู้" ท่ามกลางสภาวะธรรมต่าง ๆ

วิริยัมปีติปัสสัทธิ โพชฌังคา จะ ตะถาปะเร

+++ พยายาม (แช่) อยู่กับอาการของ ปิติ (ฌาน 2) สุข (ฌาน 3) จนสงบกายสงบจิต โดย "รู้อยู่อย่างนั้น"

สะมาธุเปกขะโพชฌังคา

+++ จนเกิดเสถียรภาพ (สมาธิ) ในอาการ "รู้อยู่เฉยอยู่"

สัตเตเต สัพพะทัสสินา มุนินา สัมมะทักขาตา

+++ อาการทั้ง 7 (1. สติรู้ 2. สภาวะธรรมที่เกิดในปัจจุบัณขณะ 3. อยู่กับรู้ 4. ปิติ 5. สงบกาย/จิต 6. ความมั่นคง 7. รู้อยู่เฉยอยู่)

+++ เป็นอาการ "สัพสิ่งถูกรู้" ที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ ดีแล้ว

ภาวิตา พะหุลีกะตา

+++ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว (บทสวดแปล)

สังวัตตันติ อะภิญญายะ นิพพานายะ จะ โพธิยา

+++ ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ และเพื่อนิพพาน (บทสวดแปล)

+++ ย่อมเป็นไปเพื่อ "อภิญญา" เพื่อความตรัสรู้ และเพื่อนิพพาน
========================================

+++ บทสรุป จะตรงกับอาการ "ดำรงค์ (แช่/อยู่) สติมั่น (ในโภชฌงค์) "รู้" ธรรมเฉพาะหน้า"

+++ จะเป็นอาการที่ "สติ ครองอยู่เหนือสภาวะของ ฌาน" อันเป็น ธรรมภายใน

+++ และเป็นอาการที่ "สติ ครองอยู่เหนือสภาวะของ ธรรมทั้งปวง" อันเป็น ธรรมภายนอก
========================================

+++ นี่เป็นอาการของ "สติ-สมาธิ-ปัญญา" ตามภาษาของ "พระป่าสายหลวงปู่มั่น"

+++ หวังว่า คำตอบนี้ คงเพียงพอต่อ "วิธีการฝึกเพื่ออภิญญา" ตามที่ได้ "ถาม" มา นะครับ

 

ถ้าอภิญญามีรากศัพท์มา
เหมือนที่คุณธรรมชาติว่ามา
ก็แสดงว่าความสามารถที่เป็นผล
หรือที่เกิดขึ้น มันก็ต้องมีเรื่อง
ของปัญญามาหนุนด้วยซิครับ
ปล น่าจะใช่ครับ

 

+++ ครับ พระอุปัชฌาย์ ผมเคย "พูดแบบยิ้ม ๆ" กับผม แบบกล่าวเล่น ๆ ว่า "เห็นจิต ฝึกจิต ใช้จิต"

+++ กว่าจะ "มีปัญญาในการ เห็นจิต" ได้ ผมก็ต้อง "ปฏิบัติแบบ สมบุกสมบัน" เหนื่อยพอสมควร

+++ กว่าจะ "มีปัญญาในการ ฝึกจิต" ได้ มันเหนื่อยกว่าการ "เห็นจิต" เสียอีก

+++ ส่วน "ปัญญาในการ ใช้จิต ในแต่ละเรื่อง" หลายครั้งต้อง "ฝึกจิตเฉพาะเรื่อง" ก็ สะบักสบอม งอมพระราม

+++ บางเรื่องที่ "เกินปัญญา" ก็มี ดังนั้น ตรงนี้ "ผมไม่ฝืน" ต้องวางไป

+++ แต่พอสรุปได้สั้น ๆ ว่า "อภิญญา คือ สติปัญญาในการใช้ ขันธ์" เท่านั้นเอง นะครับ

 

ฝึกเจริญ สติปัฏฐาน4 ครับ