เป็นตำรวจ - ทหาร ฆ่าโจรผู้ร้าย บาปหนักแค่ไหนครับ?

เท่าที่รู้มา ผู้ที่ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต เท่ากับผิดศีลข้อแรกอย่างเต็มเปา

ยิ่งถ้าฆ่าด้วยเจตนาที่มุ่งร้าย อารมณ์เต็มไปด้วยความโกรธแค้นด้วยแล้ว ยิ่งโทษหนักเข้าไปอีก

แต่ถ้าเป็นผู้ที่ต้องปฏิบัติหน้าที่ รักษาความสงบสุขของชาติบ้านเมือง อย่างเช่นทหาร หรือ ตำรวจ หากฆ่าโจรผู้ร้ายตาย จะถือเป็นบาปมหันต์หรือไม่ เพราะก็ถือว่าเป็นความตั้งใจที่จะฆ่า แม้ว่าเจตนาจะต่างกันก็ตาม

วอนถามทุกๆท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

ถ้าลูกจะทำกับพ่อบาปไหม
ผู้ถาม ลูกอยากถามหลวงพ่อเจ้าคะ คือผู้ป่วยที่อาการต้องตายแน่ มีเครื่องช่วยหายใจอยู่ แพทย์เขาสั่งให้เอาเครื่องช่วยหายใจออก เมื่อเอาออกแล้วเขาตาย จะบาปไหมคะ?
หลวงพ่อ คนจะตายจะบาปยังไง ไม่ได้ฆ่าให้ตาย นั่นเครื่องช่วยหายใจ ถึงขืนช่วยไปก็ไม่ไหวแล้วเขาก็ต้องตาย ก็ไม่มีความสำคัญ คำว่าบาปก็ไม่มี ไม่ใช่ถ้ายังช่วยอยู่มีหวังจะฟื้นเราแกล้งเอาออก ไอ้นั่นจึงจะบาป เพราะมีเจนานะ และไอ้การที่จะบาปนี่ ต้องมีการตั้งใจกลั่นแกล้ง หรือทำให้ตาย
ผู้ถาม หลวงพ่อครับ ถ้าอย่างนี้ ถ้าเกิดเป็นลูกกระทำ ถือว่าเป็น อนันตริยกรรม ไหมครับ?
หลวงพ่อ เขาไม่บาป คุณฟังให้ดี...อย่าโง่ เรื่องไม่บาปก็ไม่เป็นอนันตริยกรรม ตัดคำว่าบาปนั้น ไม่มีเสียแล้ว เวลาฟังคำพูดต้องคิดตามเขาพูดเรื่องไหน จำหัวข้อคำพูดไว้


หลวงพ่อ เอ้า...หมวด มีอะไรคุยไหมล่ะ เดี๋ยวต้องถามตำรวจยิงผู้ร้ายตายบาปไหม...บาปไม่บาป?
ผู้ถาม บาปครับ
หลวงพ่อ ฉันถามว่าตำรวจยิงผู้ร้ายตาย ฉันไม่ได้ถามว่าตำรวจยิงผู้ร้ายเฉยๆ (หัวเราะ) สอบตกแล้ว ผู้ร้ายมันตายแล้ว ไอ้นี่งานก็งาน การปราบปรามผู้ร้าย ถ้าเป็นผู้ร้ายจริงเขาจำเป็นต้องยิง ยิงให้ตายใช่ไหม ถ้าถามว่ามีโทษไหม...ต้องตอบว่ามีโทษ ถ้าถามว่าโทษทำบาปหนักไหม...ต้องตอบว่าไม่หนักมันมีนิดเดียวเพราะกำลังบาปนี่ไม่เท่ากัน ถ้าคนที่มีคุณมาก เราฆ่า...มีโทษมาก คนที่มีคุณน้อย เราฆ่า...มีโทษน้อย ไอ้คนจัญไรประเภทนั้นมันไม่มีคุณเลย แต่ว่าดับคนประเภทนั้นไปได้คนหนึ่ง คนอีกกี่คนที่มีความสุข

ถ้าถามบาปมากไหม...คนเหมือนกันมันบาปไม่เท่ากัน หมวดนะ อย่างฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ นี่ไม่ต้องห่วงหรอกลงอเวจีดิ่งเลยใช่ไหม ถ้าฆ่าคนที่มีคุณน้อยไปกว่านั้น ยังไม่ถึงขั้นอเวจี และฆ่าคนที่มีคุณน้อยกว่านั้นอีก ก็เบากว่านั้นอีก ถ้าฆ่าคนจัญไรแบบนั้น มันมีบ้างเหมือนกัน มันแค่มีบ้างนะโยมนะ

แต่ว่าทีนี้ถ้าตำรวจทำด้วยเจตนาดีคิดว่า ถ้าทำลายคนประเภทนี้เสีย คนอีกหลายแสนคนจะมีความสุข เพราะถ้าคนคนนี้อยู่คนเดียว มีความทุกข์ใช่ไหม บุญส่วนนี้เขามี บาปส่วนนั้นเขามีนิดเดียว นี่พูดกันตรงไปตรงมานะ จะคิดว่ายิงคนเหมือนกัน มีโทษเท่ากันนั้น...ไม่เท่า ก็ว่าตามธรรมนะ (ให้อ่านหัวข้อ ช่วยสงเคราะห์กระต่าย เปรียบเทียบด้วย-ผู้พิมพ์)

หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๑๐(ปัญหาการรักษาศีล)​

 

ถ้าบรรพบุรุษของเราไม่เสียสละชีพเพื่อรักษาปกป้องเอกราชของประเทศนี้ไว้
วันนี้เราจะเหลืออะไร เอกลักษณ์ วัฒนธรรม ประเพณี ของเราเองคงไม่มี

คิดให้เป็นหน้าที่ ความตั้งใจคือปฎิบัติหน้าที่ ที่เจตนาส่วนตัวทำลายผู้อื่นนั่นเป็นบาป
ส่วนตัวรับกรรมหนักไป แต่เจตนาเพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ มีเจตนาปกป้องตามที่
สาบานตนไว้ ครูบาอาจารย์ท่านสอนว่า ทำลายชีวิตผู้อื่นเป็นบาปแน่นอน แต่
จะหนักจะเบา ก็ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยเสริมกัน

ปล.เอาเหตุการณ์ภาคใต้เป็นอารมณ์มาตอบ ผิดถูกยกไว้เพื่อพิจารณาและขออภัยครับ
_________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

จากประสบการณ์จริงของผม ซึ่งเคยไม่สบายใจจากการทำหน้าที่มาแล้ว
สุดท้ายก็ได้คำตอบที่ทำให้สบายใจ และสามารถปฏิบัติหน้าที่ต่อไปได้จนถึงปัจจุบันครับ

ดูในนี้ครับ
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%9B%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1.123668/

ในนี้

http://palungjit.org/threads/ดูเพื่อเตือนสติ-จะได้ไม่กระทำผิดกฎหมาย.341793/

ในนี้
http://palungjit.org/threads/เปิดใจ-ยุทธ-บางขวาง-พี่เลี้ยงนักโทษประหาร.324321/

และในนี้
http://palungjit.org/threads/บทความจากหนังสือเรื่อง-คำสารภาพสุดท้ายของนักโทษประหาร.343776/

 

({) ผมไม่จำเป็นต้องตอบแล้ว เพราะเฮียปอ เอาคำตอบหลวงพ่อมาเล่าให้ฟังแล้วครับ ขออนุโมทนาสาธุ ด้วยที่ปกป้องประเทศชาติ และให้คนอยู่ข้างหลังได้อยู่เย็นเป็นสุข จงทำหน้าที่ต่อไป ปราศทุกข์ มีความสุขในหน้าที่ครับ หายสงสัยแล้วสินะ ท่านเจ้าของกระทู้

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๘ หน้าที่ ๓๑๖/๔๐๒
โยธาชีวสูตร
[๕๙๓] ครั้งนั้นแล นายบ้านนักรบอาชีพเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ
ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับคำของนักรบ
อาชีพทั้งอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ กล่าวกันอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะพยายามใน
สงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึง
ความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอย่างไร พระผู้มีพระภาค
ตรัสว่า อย่าเลยนายบ้าน ขอพักข้อนี้เสียเถิด อย่าถามข้อนี้กะเราเลย แม้ครั้งที่ ๒ ฯลฯ แม้
ครั้งที่ ๓ นายบ้านนักรบอาชีพได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญข้าพระองค์ได้สดับ
คำของนักรบอาชีพทั้งอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ กล่าวกันอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะ
พยายามในสงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย ผู้นั้นเมื่อตายไป
ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคจะตรัสว่ากระไร พระผู้
มีพระภาคตรัสว่าดูกรนายบ้าน เราห้ามท่านไม่ได้แล้วว่า อย่าเลยนายบ้าน ของดข้อนี้เสียเถิด
อย่าถามเราถึงข้อนี้เลย แต่เราจักพยากรณ์ให้ท่าน ดูกรนายบ้าน นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะ
พยายามในสงคราม ผู้นั้นยึดหน่วงจิตกระทำไว้ไม่ดี ตั้งจิตไว้ไม่ดีก่อนว่า สัตว์เหล่านี้จงถูกฆ่า
จงถูกแทง จงขาดสูญ จงพินาศ หรือว่าอย่าได้มีคนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึง
ความตาย ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเกิดในนรกชื่อสรชิต ก็ถ้าเขามีความเห็นอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพ
คนใดอุตสาหะพยายามในสงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย ผู้นั้น
เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ดังนี้ไซร้ ความเห็นของผู้นั้นเป็น
ความเห็นผิด ดูกรนายบ้าน ก็เราย่อมกล่าวคติ ๒ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่งคือ นรกหรือกำเนิด
สัตว์เดียรัจฉานของบุคคลผู้มีความเห็นผิด ฯ
[๕๙๔] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว นายบ้านนักรบอาชีพร้องไห้สอื้น น้ำตา
ไหล พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนายบ้าน เราได้ห้ามท่านแล้วมิใช่หรือว่า อย่าเลยนายบ้าน ของด
ข้อนี้เสียเถิด อย่าถามเราถึงข้อนี้เลย เขาทูลว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ได้ร้องไห้ถึง
ข้อที่พระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้กะข้าพระองค์หรอก แต่ว่าข้าพระองค์ถูกนักรบอาชีพทั้งอาจารย์
และปาจารย์ก่อนๆล่อลวงให้หลงสิ้นกาลนานว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะพยายามในสงคราม
คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย นักรบอาชีพคนนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้า
ถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ดังนี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญพระธรรมเทศนาของพระองค์
แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งนัก พระผู้มีพระภาค
ทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย ดุจหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางให้แก่คนหลงทาง
หรือส่องไฟในที่มืดด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักได้เห็นรูป ฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์
ขอถึงพระผู้มีพระภาค กับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคโปรด
ทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะจนตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ
จบสูตรที่ ๓

 

มีกรณีอยากถามครับ ถ้าตำรวจไล่ติดตามผู้ต้องหาคดียาเสพติด ขึ้นไปบนตึก แล้วก็พลัดตาไปหาตัวไม่เจอโดยไม่ได้โดนตัวผู้ต้องหาแม้แต่น้อย พออีกสักพักทราบอีกทีผู้ต้องหาเสียชีวิตแล้ว คาดเดาว่าน่าจะตกจากที่สูง โดยแท้จริงแล้วไม่มีเจตนาให้เกิดการสูนเสียเลยแม้แต่น้อย...ตอนนั้นก็คิดแต่เพียงวิ่งไล่กวดจับตามภาษาตำรวจก็เท่านั้นไม่คิดว่าจะเกิดเหตุจนมีการสูรเสียขึ้น กรณีแบบนี้ บาปกรรมหรือแรงพยบาทจะหนักมากไหมครับ เมื่อเกิดขึ้นแล้วเราควรปฏิบัติอย่าไรครับ

 

เป็นสิ่งที่สงสัยคาใจมานานเหมือนกันครับ ทำตามหน้าที่ แต่ในทางกฏแห่งกรรมจะละเว้นเราหรือเปล่า

 

นั้นสินะครับ ผมก็ใคร่อยากรู้ หวังว่าจะมีคนมาตอบเช่นกันครับ

 

"เจตนาเป็นตัวกรรม"
ต้องดูองค์ประกอบในการที่เราไปเจตนาหรือไม่เจตนาในการไปทำให้เขาตาย

องค์ประกอบของศีล
ข้อ 1-เว้นจากการฆ่าสัตว์

1.สัตว์มีชีวิต
2.รู้อยู่ว่าสัตว์มีชีวิต
3.จิตคิดจะฆ่า
4.พยายามที่จะฆ่า
5.สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น

ดังนั้นตำรวจมีเจตนาที่จะจับเขาเท่านั้น ไม่มีเจตนาที่จะฆ่า

ศีลข้อนี้คือ ด่างพร้อย ยังไม่ขาดครับ ... คำถามคือ "กรณีแบบนี้ บาปกรรมหรือแรงพยบาทจะหนักมากไหมครับ เมื่อเกิดขึ้นแล้วเราควรปฏิบัติอย่าไรครับ"

คำตอบ " บาปครับ แต่ไม่มาก มีเวรกับคนตายแน่ ... แนะนำให้ไปถวายสังฆทาน วิหารทาน ทำกุศลใหญ่อุทิศกับคนที่ตายครับ"

 

ขอบพระคุณมากครับ ที่ให้ความกระจ่าง ตำรวจเองก็คงไม่อยากผูกเวร กับใครแน่แต่เพราะด้วยเป็น งานที่ต้องทำ ถึงต่อให้พยามจะหลีหนีอย่างไร ก็คงไม่ได้ตลอดไปแน่ครับ

 

อย่างไรเสีย ก็คงหนีไม่พ้นเรื่อง ของเวรของกรรมเป็นแน่ ฉนั้นแล้ว กรณีนี้ชตากรรมของตำรวจนั้น บทสุดท้ายแล้วก็คงต้องมีจุดจบแบบเดียวกับคนร้าย เหล่านั้นใช่ไหมครับไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติหมุนวนกันไป จนกว่าจะหมดเวรหมดกรรม

 

คนร้ายที่ตำรวจตามยังไม่รู้หน้าตาตำรวจเป็นเช่นไร โอกาสที่คนร้ายตายจะตามอาฆาต คงไม่ขนาดนั้นครับ

ทำตามหน้าที่ต้องการแค่จับตัวไปตรวจสอบ ผิดกฏหมายก็ดำเนินคดี

คนร้ายเขาตายเอง เราไม่ได้ตั้งใจทำให้เขาตาย ... เศษกรรมจากตรงนี้ เราก็จะแค่ป๋วยบ่อยครับ

หลังจากทำบุญให้คนร้าย คุณตำรวจก็ควรจะสร้างชีวิตใหม่ขึ้นมาทดแทนหรือทำกุศลช่วยคนป๋วย คนเจ็บ คนตายครับ เช่น ปล่อยปลา , ไถ่ชีวิตโคกระบือ , บริจาคเลือด , บริจาคโลงศพ , ทำบุญร.พ.สงฆ์ , ฯลฯ

และสุดท้าย อย่าไปคิดกับภาพการตายคนร้ายมาฝังใจ ดวงจิตสุดท้ายของเราจะได้ไปสุขคติภูมิ

ไม่มีใครที่เกิดมาบนโลกมนุษย์ไม่ผิดศีลครับ

 

ครับ ได้คติ แนวคิดเยอะเลยครับขอบคุณครับ

 

ฆ่าคนชั่วมีผล 1,000 เท่า
ฆ่าคนมีศีลมีผล 100,000 เท่า

ฆ่าโจรผู้ร้าย ฆ่าไปกี่คนก็คูณ 1,000 ไปครับ
ส่วนคนที่เราช่วยไว้ได้จากการที่ฆ่าโจรผู้ร้ายมีกี่คนก็คูณ 1,000 - 100,000 เข้าไปเป็นอย่างน้อย
เพราะคนที่เราช่วยไว้ได้ เขาไม่ใช่โจร ความดีในขณะนั้นย่อมมีมากกว่า

ถ้าทำเพื่อบ้านเมือง เช่น ทหาร ตำรวจ ช่วยคนไว้ได้ทั้งประเทศ ก็คูณเข้าไปกี่ล้านก็ไม่รู้
คือ บาปก็ได้ บุญก็ได้ แต่ท่านทั้งหลายที่ทำงานในลักษณะนี้
ควรหาโอกาสไปทำบุญใหญ่ อย่างปล่อยสัตว์ที่กำลังจะโดนฆ่า เช่น วัว แพะ เป็ด ไก่ ปลา
ซื้อแล้วเอาไปปล่อย ทำไว้ประจำจะดีมาก ทำทุกเดือน

 

การฆ่าสัตว์ หรือ ฆ่าคน ไม่ว่าเค้าจะเป็น คนดี หรือ คนเลว ก็บาปหนักทั้งนั้น
แม้กระทั่งพระอรหันต์ ก็ยังหนีกรรมที่เคยฆ่าผู้อื่น ไปไม่ได้
แต่เมื่อฆ่าแล้ว พระพุทธเจ้า สอนให้เค้าเหล่านั้น
รู้จักการ อโหสิกรรมแก่กัน บาปที่หนักก็จะบรรเทาเบาบางลง
จนกระทั่ง หมดไปเลยก็มี

การอโหสิกรรม ทำได้ทุกที่ทุกเวลา เมื่อนึกขึ้นมาได้เมื่อไหร่
ก็ขออโหสิกรรมทันที ยิ่งเป็นการ บวชเพื่อขออโหสิกรรมให้เจ้ากรรมนายเวร
ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ เป็นพระจะมี แรงศีล แรงจิต แรงธรรม สูงมากกว่า คนทั่วไป
การอโหสิกรรม ก็จะทำได้อย่างรวดเร็ว บางท่านแค่นึกเท่านั้น
เจ้ากรรมนายเวรก็ให้อภัยแล้ว
แต่บางท่านต้องใช้ ผ้าไตรจีวร ถวายเป็นสังฆทาน
จึงจะอโหสิกรรมกัน

 

ไม่ได้ตั้งใจทำให้คนร้ายที่กำลังหลบหนีนั้นต้องตาย แต่พอเมื่อเขาเจอตำรวจก็รีบ วิ่งหนีจนตัวเองเกิดอุบัติเหตุ ถือว่าเป็นการฆ่าไหมครับ

 

ไม่ได้ตั้งใจทำให้คนร้ายที่กำลังหลบหนีนั้นต้องตาย แต่พอเมื่อเขาเจอตำรวจก็รีบ วิ่งหนีจนตัวเองเกิดอุบัติเหตุ ถือว่าเป็นการฆ่าไหมครับ เคราะห์กรรมหนักไหมครับ