ขอคำแนะนำเรื่องการนั่งสมาธิแบบง่ายๆด้วยค่ะ

สวัสดีทุกๆคนน่ะค่ะ คือเมขอความกรุณาพี่ๆน้องๆผู้รู้เกี่ยวกับการนั่งสมาธิเบื้องต้นแบบเข้าใจง่ายๆด้วยค่ะ ทั้งนี้ต้องขอออกตัวว่าเมเองไม่ได้นับถือศาสนาพุทธแต่ได้รับฟังนิยายธรรมะของหลวงพ่อจรัญวัดอัมพวัน รู้สึกจะถูกกับจริตกับตัวด้วยว่าคำที่ใช้ในการกำหนดจะออกสากลและรู้สึกไม่ผิดในสิ่งที่เมเองเคารพยึดมั่น สาเหตุหลักที่อยากจะทำสมาธิคือต้องการให้ตัวเมผ่อนคลายและมีสติในการให้อภัยอย่างบริสุทธ์ใจ ซึ่งในขณะนี้เมได้ทดลองทำด้วยการกำหนดลมหายใจเข้าออกตามจังหวะพร้อมอธิฐานในส่วนของเมไปด้วยพร้อมกัน สุดท้ายนี้ขอทุกๆคนมีสุขภาพร่างกายเเข็งแรงและมีความสุขมากๆนะค่ะ ขอขอบคุณมา ณที่นี้ด้วยค่ะ เม ยูเค

 

สาธุด้วยครับ
may uk
..
แชร์สิ่งน้อยนิดของผมที่กำลังอยู่ในเส้นทางนี่เหมือนกัน
แบบง่ายที่ใช้บ่อยๆ
เวลาไปฟิตเนส
จะชอบออกกำลังกายกับอุปกรณ์เบิร์นไขมัน
กับเครื่องเล่นอุปกรณ์เดินวิ่งแบบมือจับผลักไปด้วยดังรูป
เวลาเล่นผมเล่นนานหน่อยสักชั่วโมงหนึ่ง

..
ในช่วงขณะนั้น
จะกำหนดความรู้สึก (จิต) แบบสมาธิไปด้วย
คือ ดูความเคลื่อนไหวของร่างกายที่เกิดอิริยบถซ้ำเดิมๆ
ของการเคลื่อนไหวทั้งร่างกาย แขน ขา มือ ร่างกายทั้งหมด
เหมือนเรานั่งมองดูคนอื่นเล่น อุปกรณ์ชนิดนี้ เราจะเห็นภาพที่เขา
ปั่นและโยกมือผลักอุปกรณ์ทำท่าซ้ำๆ เดิมไปตลอดชั่วโมง
(ใช้ความรู้สึกเห็นน่ะครับ ไม่ใช่ใช้ตาก้มมองดูร่างกายเราขณะที่ออกกำลังกาย)
มันจะเป็นการดูภาพซ้ำๆ แบบรู้เฉยๆ
เพราะหลักสมาธิ คือ ดูหรือเห็นอะไรสักอย่างด้วยความรู้สึก แบบซ้ำๆ (ไม่ใช้ตาเนื้อเห็น)
(โหมดอารมณ์ตอนทำ อย่าเครียดน่ะครับ )
ใช้ความรู้สึกวัดดูว่าความรู้สึกของตนเองขณะนั้น
ตัวเบาไหม ปลอดโปร่งในสมองไหม โล่งใจไหม
เพราะหลักของสมาธิจะไม่เครียดครับ
..
(A) สมาธิ = เห็นภาพเคลื่อนไหวตนเองซ้ำ + อารมณ์ข้างต้น ปลอดโปร่ง เบาเนื้อเบาตัว โล่ง สบาย
ประมาณนี่ครับ
..
ขณะปฏิบัติ ตัวรู้หรือจิตมันจะใคร่ครวญสิ่งต่างๆ ออกมา (เหมือนหรือคล้ายๆ เราคิดประกอบไปด้วย) แต่การใคร่ครวญมันจะไม่ไปไกลจากหลักที่เรายึดไว้คือ (A) ข้างบน

(ทางพุทธเขาเรียกว่า สติปัฎฐาน 4)
นอกเหนือเวลาออกกำลังกาย
เวลา ยืน เดิน นั่ง นอน ทำกิจกรรมหน้าที่การงานหรืออื่นๆ
ก็กำหนดสมาธิแบบ
รู้เฉยๆ ว่าตนเองกำลังอยู่ในอิริยาบถอะไรขณะนั้น
หรือรู้เฉยๆว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่
แบบง่ายๆ ประมาณนี่ครับ
..
ปล. สมาธิเป็นสิ่งกลางที่ทุกความเชื่อไหนๆ ของหลักยึดเหนี่ยวบนโลกนี่ ได้ใช้เป็นเครื่องมือในการปฏิบัติเพื่อการบรรลุสิ่งสูงสุดในศาสนาตนเอง
..
may uk ลองมองหากิจกรรมที่ตนเองชอบและรัก และมีลักษณะทำซำ้เพื่อนำมาเป็นเครื่องมือในการลองเล่นฝึกสมาธิแบบง่ายๆ ดูครับ

 

คู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน
http://www.thasungmedia.com/wat/puy/ebook/2555/Kammatharn/#/158/

 

ไปตามลิ้งค์ ข้างล่างนี้เลยครับ ให้อ่านจนถึงกระทู้ที่ 7 นะครับ แล้วทำตามเลย ไม่ต้องรออะไร จะพบคำตอบเอง

https://palungjit.org/threads/ฝึก-กรรม-ฐาน-ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย.512443/

 

+++ "ถูกจริต" กับคำสอนของใคร "ก็ให้ ไปตามจริตนั้น ๆ" จะดีที่สุด

+++ อย่าไปติดตั้ง "Get Adobe Flash player" เป็นอันขาดนะ พวก Virus + Spyware มันชอบ

+++ ขืนไปติดตั้งตามที่เวปนั้น "บังคับ" มาละก็ เครื่องของคุณ จะ "เกิดปัญหา" ตามมาภายหลัง แน่นอน นะครับ

 

หากเป้าหมาย เพื่อผ่อนคลาย กับ ให้อภัยได้อย่างบริสุทธิ์ใจ

ให้อภัยอย่างบริสุทธิ์ใจ นี้ผมมองว่าต้องพอที่จะมองออกว่า อันไหน จิต อันไหนขันธ์ 5
หากไปถือเอาตามในกระบวนการ ขันธ์5 เรื่องราวมันจะวกวนหรือทำให้เครียดได้
เช่น เมื่อวานมีคนมาตบหน้าคุณ วันต่อมาคุณคิดถึงเรื่องเมื่อวาน ความคิดของคุณปรงเชื้อไปใส่
ถึงเรื่องเมื่อวาน ลักษณะนี้ อยู่ในขันธ์5
เมื่อวานเป็น สัญญา
นึกคิดปรุงแต่งไปถึงเมื่อวาน เป็นสังขาร
ออกมาเป็นการรับรู้ต่างๆที่ปรากฏ เป็นวิญญาณ
การรับรู้อารมณ์ต่างๆที่ปรากฏ เป็น เวทนา บลาๆๆ แล้วแต่จะปรุงให้ออกมาดี หรือ ร้าย

ทีนี้ หากคิดย้อนไปถึงเมื่อวานจากร้าย ให้คิดออกมาเป็นดี คือใช้ความคิดเข้าไปกลบทับอันเก่า
ก็ใช่ว่าจะเป็นกระบวนการให้อภัยที่บริสุทธิ์ ก็จะยังอยู่ในขันธ์ 5 นี้หละ

จึงต้องอาศัยการสังเกตุการณ์ อันไหน จิต อันไหน ขันธ์ 5 จากการรู้สึกทั่วทั้งร่างกาย
ไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง นอน จนสังเกตได้ว่า จิต กับ คิด มันคนละตัว เพราะตัวคิดนี้มัน
จะปรุงไปได้ทั้ง ดี และ ร้าย ส่วนธาตุรู้ นี้เป็น อุเบกขาบารมี เมื่อเข้าสู่อุเบกขาบารมี

ก็จะกลายไปเป็น พรหมวิหาร 4 ไปโดยปริยาย เมื่อเข้าถึงพรหมวิหาร 4 ได้

ถึงเมื่อวานจะมีคนตบหน้าคุณมาพอมาอีกวันถึงคุณก็ไม่ได้ไปคิดให้มันดี หรือ ร้าย
แต่คุณก็จะให้อภัยได้ แม้ไม่ได้คิดอะไรให้มากมาย
เพราะจิต เป็นกลางต่อขันธ์5 ที่มีทั้งดี และ ร้าย

ขันธ์5 มันปรุ่งแต่งออกมาเป็นความรู้สึก ระหว่าง รู้ กับ รู้สึก ที่แยกกันเสมือนน้ำบนใบบัว
ที่ไม่ได้เกิดจากการที่ไปคิดให้มันแยกออกจากกัน เสมือน คิด เรื่องหนึ่ง แล้วมาคิดอีกเรื่องหนึ่ง
แต่มาจากการสังเกตร่างกายอย่างต่อเนื่อง จนมันปลีกตัวออกมาของมันเองอะครับ

 

ในการมีสมาธิผมคาดหวังเพียงถ้าต้องการระลึกสิ่งใดก็ขอให้สิ่งนั้นดำรงอยู่อย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่ได้ปรับแต่งอะไร...เห็นหรือรู้สึกอย่างไรก็รู้สึกและเห็นอย่างนั้น โดยไม่จำเป็นต้องสงสัยสิ่งใด..เช่น...คนเราต้องหายใจก็เห็นว่าหายใจไป...เรื่องอื่นไม่ต้องคิดเพราะมันยังไม่ใช่หรือไม่จำเป็นคิด ถ้านะลึกคำภาวนาก็ระลึกคำภาวนานั้นไปเรื่องอื่นก็ไม่ต้องคิด เอาแค่ระลึกคำภาวนานั้นให้ตลอดต่อเนื่องจนชิน...หรือเอาที่ง่ายเลยนับเลขถ้านับไปเรื่อยๆแล้วเกิดปรากฏการณ์ถึงเลขไหนแล้ว....แสดงว่าเรายังไม่มั่นพอก็ต้องเริ่มนับใหม่แต่ไม่จำเป็นต้องนับที่จุดเริ่มต้นก็ตั้งใันตรงที่นับได้และนับต่อไป...แล้วดูว่าวันนี้นับผิดกี่ครั้ง...ทำบ่อยๆ มันควรจะมีความผิดพลาดน้อยลง..ผลของการนับไม่ผิดแบบมั่นใจจะใช้ต่อยอดต่อในการฝึกที่อาศัยการระลึกทีาละเอียดอ่อนยิ่งๆขึ้นไปคับ

 

เรื่องการให้อภัยอะไรนั่นมันคนละเรื่องกัน...ไม่ควรเอามาผสมกันมาก...คนที่น่าอภัยมากกว่าคือตัวเรา และตัวเราต้องอภัยจริงๆในตัวเรา คือเรามีอะไรเราก็มองที่เราแม้มันจะต่างกรรมการกระทำหรือเวลาแต่ไม่เคยมีคนที่ไม่เคยทำผิด...มองเห็นตัวเราก็เข้าใจคนอื่น...เอาให้เห็นและอภัยตัวเราให้ได้ก่อนก็พอ

 

เรียนรู้เรื่องเมตตาครับ
เมตตาเป็นของกลาง ไม่มีศาสนา

 

จิตกำลังเศร้าหมองครับ
สิ่งตรงข้ามความเศร้าหมองคือ ร่าเริงเบิกบานครับ
อาการเศร้าหมองคือ โกรธอย่างอ่อน ในภาษาความรู้ธรรมของพุทธ
วิธีแก้คือ สิ่งตรงข้ามกัน
โกรธ แก้ด้วย เมตตา (พรหมวิหาร 4)

วิธีเจริญเมตตาคือ ตามสไตล์ตนเองที่ทำบ่อยๆ (เผื่อเป็นข้อมูลทางเลือก)
นึกถึงอิริยาบถว่าตัวเองกำลังยิ้ม
พร้อมพูดในใจไปด้วย “ยิ้ม”
นึกมโนในใจด้วย ภาพใบหน้าตนเองขณะนี้กำลังฉีกยิ้ม + ท่องบ่นคำบริกรรมว่า “ยิ้ม” ไปเรื่อยๆ
ถ้าลืม ก็เริ่มทำใหม่
ช่วงแรกๆ อารมณ์มันจมๆ ไปเยอะมาก ก็อย่าเพิ่งท้อ
ให้บริกรรมไปเรื่อย และทำงานใช้ชีวิตตามปกติ
สิ่งที่แนะนำข้างต้น ไม่ใช่นั่งหลับตาทำน่ะครับ
แบบยืน เดิน นั่ง นอน ทำงานตามปกติ
และเราก็นึกมโนว่าเรากำลังยิ้มอยู่
จะทำให้อาการเศร้าหมองค่อยๆ ลดน้อยลง
แล้วค่อยกลับมาเจริญสมาธิใหม่ครับ
ลองดูน่ะครับ
สู้ๆๆ

 

หายใจเข้าให้ลึกถึงท้องจนท้องพอง
หายใจออกให้สุดจนท้องยุบ
ระลึกรู้ว่ามีลมเข้าและออกหยุดที่ปลายจมูกพอ
แต่ห้ามไปตามลมหายใจนะครับ
ไม่ว่าในระหว่างการใช้ชีวิตประจำวัน
หรือการนั่งสมาธิก็ตาม
เวลาเดินก็รู้จักนับจำนวนก้าวว่าเดินไป
โน้นนี่นั้นเดินไปกี่ก้าวร่วมด้วยในระหว่างวัน

เอาธรรมชาตินิสัยแบบนี้
เอาระบบหายใจแบบนี้ จนกลายเป็นระบบหายใจ
ปกติโดยธรรมชาติของเราให้ได้ก่อนครับ
มันดูไม่เท่ห์ ไม่หล่อ ไม่สวย ไม่งาม ดูไม่พิเศษ
ก็ไม่ต้องไปสนใจอะไร
อย่าไปรีบ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ประมาณ ๒ เดือน
ให้ร่างกายมันปรับตัวได้ของมันก่อน

ทำได้แล้ว ค่อยไปว่า เรื่องวิธีการฝึกสมาธิต่างๆ
พื้นฐานถ้าดี ฝึกอะไรก็ง่ายหมดครับ
นี่หละ จุดสำคัญของคนที่จะฝึกอะไรสำเร็จไม่สำเร็จ
มันเริ่มจากการเตรียมพื้นฐานตรงนี้ครับ
สมาธิถ้าเริ่มต้นดูเหมือนง่ายๆ
นั่นหละมันจะคือปัญญาในอนาคต
สำหรับเราครับ

 

จขกท.

พยายามฟังพระบ่อยๆ ค่อยๆซึมวิธีการ

เสียเวลาฟังสักนิด นิด นิด

 

ขอบคุณค่ะกับคำแนะนำ คือจริงๆแล้วที่เมมีความสนใจอยากเรียนรู้เรื่องสมาธิสาเหตุคือ อยากรู้สึกสบายผ่อนคลายค่ะ ให้โอกาศรับฟังตัวเองในแง่ในมุมต่างๆที่เกิดขึ้นแต่ละวัน ส่วนผลพลอยได้ที่ตามมานั้นยังไม่รู้เพราะพึ่งเตรียมดินเองค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ

 

ขอบคุณกับคำแนะนำค่ะ คือเมไม่มีเวลาเลยรวบรัดบอกความต้องการขอคำแนะนำช่วยเหลือ พร้อมบอกจุดประสงค์กลายๆถึงสาเหตุที่สนใจอยากฝึกนั่งสมาธิ เพราะโดยส่วนตัวถ้าคิดจะทำอะไรก็จะพยายามทำไปเรื่อยๆ วิสองวิถือว่ายังดีกว่าไม่ลงมือทำ ขอบคุณกับคำแนะนำค่ะ

 

เนี่ยแระประเด็นหลักของความต้องการทั้งหมดแต่สื่อสารผิดพลาด เอาจริงๆเลยนะค่ะสิ่งที่เมพึ่งเริ่มต้นโดยใช้ความคิดตัวเองเป็นหลักก็คือการฝึกลมหายใจเข้าออก วันแรกที่ทำตื่นเช้ามาเกร็งช่วงหน้าท้องทั้งวันจนกระทั่งวันนี้อาการเกร็งไม่มีแล้ว แต่โดยส่วนตัวรู้เลยว่ามันเริ่มจะดีแล้วนะ ขอบคุณมากๆค่ะ

 

ขออนุโมทนาในธรรมของทุกท่านครับ

คำสอนในศาสนาพุทธทุกคำสอน ศาสนาอื่นสามารถที่จะศึกษาได้หมด โดยไม่ต้องรู้สึกผิดต่อศาสนาของตนเองแต่อย่างใด ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องสมาธิกรรมฐานเท่านั้น

เพราะคำสอนในพุทธศาสนาเป็นการบอกถึงเรื่องของธรรมชาติที่มีอยู่จริง หากท่านเป็นผู้นับถือพระเจ้า ก็ถือว่าท่านจะได้รู้จักธรรมชาติที่พระเจ้าของท่านได้สร้างเอาไว้

ขอให้เจริญในธรรม