85. ญี่ปุ่น(1) : ฮอกไกโด..ชีวิตในองศาที่ติดลบ

​

เล่นได้นิดๆ หน่อยๆ ก็นั่งรถบัสกลับแต่ไม่ได้ลงที่สถานีรถไฟเหมือนขามา พวกเราลงกลางทางแล้วพากันเดินเข้าโรงแรมที่พัก

 

ตอนเย็น บัดดี้รูมออกไปเดินเล่น ซื้อของและกินอาหารค่ำกับเพื่อนๆ ส่วนสร้อยฟ้าฯ ขอเฝ้าห้อง

ห้องพักโรงแรมของญี่ปุ่นเล็กกว่าของไทยมากๆ ห้องแบ่งเป็น ๒ โซนเหมือนทั่วไป คือห้องน้ำ กับส่วนที่เป็นห้องนอนบวกส่วนแต่งตัว ความกว้างยาวของส่วนที่เป็นห้องนอนจะพอดีกับเตียงนอน แล้วถัดไปเป็นโต๊ะเครื่องแป้งกับโทรทัศน์ ส่วนโซนทางเดินหน้าห้องน้ำความกว้างแค่คนเดินสวนกัน ส่วนห้องน้ำและห้องส้วมใหญ่พอๆ กับส่วนของห้องนอน มันเล็กมาก เป็นโรงแรมที่เมืองไทยนี่ห้องใหญ่กว่าเยอะ...

นั่งเฝ้าห้องไป ดูโทรทัศน์ไปอยู่คนเดียว อาการเริ่มแย่ลงๆ หายใจเหนื่อยหอบ หายใจไม่อิ่มอีกแล้ว เหนื่อยมากกว่ามาวันแรก พ่น Ventolin ไป มือเย็นและตัวเริ่มเย็นจนจะทนอากาศหนาวไม่ไหว เริ่มสั่น มือสั่น เดินไปหาเสื้อหนาวใส่อีกตัว นั่งนิ่งๆ ทำใจให้เรียบๆ อย่าตื่นเต้น อาจจะเป็นผลข้างเคียงของยาพ่นก็ได้ คิดในใจ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ยังหายใจออก ยังหายใจได้...

จนบัดดี้กลับมาซื้อข้าวกล่องมาฝาก ก็กินไม่ได้ หนาวสั่นมากขึ้น นอกห้องมีทัวร์คนไทยมาพัก เสียงดังเข้ามา ต้องไม่ตกใจ พอทัวร์เข้าห้องกันเรียบร้อยเสียงสงบลง สร้อยฟ้าฯ เดินออกไปนอกห้อง ไปสูดอากาศ เพราะห้องเล็กแล้วยิ่งรู้สึกอึดอัดทำให้หายใจยาก ยืนอยู่หน้าห้องขาสั่นตัวสั่นกลับเข้าห้องดีกว่า ไปนั่งพักบนเตียงกว่าจะดีขึ้นได้หลายชั่วโมงจนค่อยๆ หลับ...

 

​

๑๕ กุมภาพันธ์
พวกเราเช็คเอาท์ ๗ โมงเช้า

 

​

เวลา ๗.๓๐ น.ตรงเปะรถของโรงแรมก็พาพวกเราไปส่งที่สนามบิน New Chitose

 

​

ผ่านพิธีการต่างๆ ชั่งน้ำหนักกระเป๋าไม่เกิน แล้วมานั่งรอเวลาที่เคาน์เตอร์สายการบิน เรากลับด้วยสายการบินเดิม เครื่องเดิม ที่นั่งเดิมเหมือนขามา ประมาณเกือบเก้าโมงเกทเปิด เดินขึ้นเครื่อง พอ ๙.๓๐น. เครื่องค่อยๆ เคลื่อนตัวสู่รันเวย์ มองออกไปนอกหน้าต่างเห็น พนักงานภาคพื้นดินโบกมือบ๊ายบาย ครู่ใหญ่ๆ ได้เวลาเทคออฟขึ้น...

 

​

ใช้เวลาเดินทางกลับ ๘ ชั่วโมง มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณ ๑๖.๐๐น. เครื่องไม่ได้เข้างวงช้างท่าเทียบเครื่อง ก้าวแรกที่เดินออกจากเครื่อง ความร้อนวูบก็มาปะทะ คิดในใจ ปรับตัวทันมั๊ย ไหวมั๊ย หายใจออกมั๊ย เดินออกมาพอได้ยังไหว...

ขึ้นรถบัสไปอาคารผู้โดยสารขาเข้า ไปรับกระเป๋าเดินทาง เดินลากกระเป๋าหนัก ๒๐ โลกว่าๆ ขึ้นทางลาด ไหวหน่ะ ไหวหน่ะ... เดินผ่านศุลกากร มาขึ้นรถ เพื่อนขับมารับ(รถเราเอง แต่ฝากเพื่อนไว้ที่บ้านให้มารับด้วย)...

 

​

วันนี้เลี้ยงจบทริปด้วยอาหารไทยอิสาน ส้มตำที่ร้านไก่ย่างเขาสวนกวาง...


ทริปแบ็คแพคจบแล้ว แต่กลับมาสุขภาพแย่มาก อาการเหนื่อย หายใจไม่อิ่ม ยังไม่หาย หลอดลมอักเสบ กินอะไรเข้าไปเหมือนไปค้างที่คอ แถมเป็นหวัดซ้ำอีกและเป็นร้อนในอย่างหนัก เพราะระหว่างเที่ยวไม่ค่อยดื่มน้ำ อากาศเย็นและแห้งทำไม่หิวน้ำ กลับมาได้ ๔ วัน ต้องไปโรงพยาบาลพ่นยาขยายหลอดลม... อาการหลอนๆ เหล่านี้ต้องทนถึงสองเดือน กว่าจะเริ่มดีขึ้น...

 

ขอจบกระทู้เพียงเท่านี้
ขอบคุณที่ทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม






รูปถ่ายจากกล้องใหญ่ ๑๐๑ ภาพ
รูปถ่ายจากกล้องเล็ก ๑๐๙ ภาพ
รูปถ่ายจากมือถือเครื่องที่๑ ๖๙๖ ภาพ
รูปถ่ายจากมือถือเครื่องที่๒ ๔๖๔ ภาพ
รวม ๑,๓๗๐ ภาพ

รูปที่คัดเลือกนำมาลงกระทู้ ๒๙๓ ภาพ​

 

สวยทุกรูปเลยครับ

 

ขอบคุณจ้าาาา....

 

ชอบZapporoเมืองนี้มาหลายปีแล้วค่ะ เพราะไปชอบรถอยู่คันหนึ่งในอเมริกาว่าจะเปลี่ยนรถไปเจอยี่ห้อZapporo สีส้มอ่อนๆ metalicไปดูครั้งที่๓ เอาแน่วันนี้ปรากฎว่ามีคนซื้อไปแล้ว ตั้งแต่นั้นมาดูแผนที่Japanทีไรก็จะมาหยุดที่Zapporoแหละค่ะ ขอบคุณที่มาลงให้ชมค่ะ(หิวตามเคยถ้าไปด้วยนํ้าหนักขึ้นแน่)
หนาวๆก็สวยไปอีกแบบ
ขอให้พักฟื้นหายเร็วๆนะคะจะได้มีแรงไปเที่ยวอีก

 

ขอบคุณจ้า พี่สุ
ตอนนี้หวัดยังไม่ค่อยจะหายดี...เป็นมาราธอนมากกก....

 

คนดู ๔,๐๐๐ แล้ว....

 

มีหลายเรื่องที่คุณน้องเขียนก็ดีๆน่าติดตามทั้งน้านนนค่ะ

 

เค้าขี้โม อิอิ...

 

ตอนนี้หายเจ็บไข้แล้วคงมาเขียนเอ้ยโม้ต่อได้แล้วนะคะ

 

ตอนนี้ยังไม่มีโปรแกรมไปไหนเลยอ่ะจ่ะ...เดี๋ยวจะลองค้นดูรูปอีก มาโพสต์เป็นภาพเก็บตก...

 

เข้ามาบอกว่าเป็นแฟนคลับ ติดตามตลอดครับ ถ่ายภาพสวยมาก บรรยายภาพ+สถานที่ได้ดีมากเลย เห็นแล้วอยากไปเที่ยวเลยครับ

ปล.ยังไงก็ทำต่อไปทำนะครับ จะเข้ามาติดตามตลอดจ้า

 

ขอบคุณสำหรับอีกหนึ่งกำลังใจ จ้า....

 

ภาพเก็บตก



ตอนสายๆเดินออกมา จะเห็นรถที่จอดอยู่ถูกหิมะกลบไปครึ่งล้อ
บางคันถ้าจอดนานๆ หลายวัน หิมะก็เกือบมิดคัน​