เน้นปัญญาจะได้สติ-สมาธิ-ด้วย ถ้าเน้นสติ-สมาธิ- ปัญญาจะมาจากไหนครับ

ปัญญามาจากการที่เรามีสติปัญญา เข้าไปรู้ไปเห็นทุกข์หรืออุปาทานขันธ์ เห็นและเท่าทันเหตุเกิดทุกข์หรืออาการของอวิชชาทั้งหลาย จนถึงความดับไปของเหตุและผลนั้น มิใช่หรือ

 

เอา แบบ อภิธรรม ไหม ลวกเพ่

ปัญญาเจตสิก ต้อง มีมาแต่เกิด เลยฮับ

หากไม่มี ปัญญาเจตสิก ตอน เกิด ปฏิสนธิกาล

รับรองเลยฮับ ไม่ได้เกิดมา พบพระพุทธศาสนา

พอ ทุกขเกิด โน้นนนน วิ่งไป หาที่พึ่งโน้นไหว้ครูเสร็จ เอาไฟฉายส่อง

แทนที่จะ เอ๊อะ มีใครไหมหนอ ที่แสดงทางออกไว้ให้
ดุจพ่อแม่ผู้ให้กำเหนิดใหม่ ( กรณี สาวกทุกรูปนาม )

ปล.หาก ผู้ใดกำหนดรู้ทุกข์ แล้ว หาอุบายนำออก กลับบอกว่า เอ้ย
ข้าไม่ได้อิงตำราที่เป็น สมมติเข้าหูซ้าย ทะลุหูขวา ข้า ภาวนาแล้ว
พบ ธรรม อมตะ รสด้วยตนเอง ไม่ได้อาศัย สุตตมัยย (การสำเร็จ
ธรรมด้วยการฟัง -- ซึ่งเป็นชื่อของ สาวกภูมิทุกรูปนาม ) เลย

อกตัญญูตั้งแต่ต้น ทานก็ไม่เคยให้ ศีลก็ไม่เคยรับ สมาธิของตนนี้
มีปัญญาแน่นวล ฮิวววววววววส์

 

ก็ถ้าฝึกใจให้ใช้ปัญญาทั้งสุตตะ จินตะ ภาวนา มันก็จะมีทั้งสติและทั้งปัญญา จนเกิดปัญญาหยั่งรู้อริยสัจงาย

ไม่พูดถึงสมาธิ เพราะคิดว่าสัมมาสมาธิแท้ๆ วิมุติ ก็ต้องเกิดจากการดับไปของสังโยชน์ ไม่ใช่มานั่งทำสมาธิ นั่งเข้านั่งออก พอโดนกระทบก็เป็นทุกข์

 

พูดแบบนี้ ค่อยเหมือน คนมาตามเวลานัด ไม่ 11.59 ก็ 12.01

ไปลุ้นเอาอีกที ตรงจุดเซ็นชื่อตัวบรรจง ก็แล้วกัน .....

ฮิวววววววส์

 

ความเห็นของzalievan
ผมไม่รู้ว่าปัญญา กับสติ อะไรเกิดก่อนเกิดหลัง

บางครั้งเกิดปัญญาแล้วก็ได้สติ บางครั้ง มีสติก่อนแล้วจึงเกิดปัญญา

หรือมันจะเป็น สติมาก่อนปัญญาเสมอ แต่ด้วยความละเอียดของการตรึกมีไม่มากพอทำให้ ผมเห็นว่าบางครั้ง ปัญญาเกิดก่อน สติจึงมากันแน่นะ อันนี้ผมก็สงสัยเหมือนกัน

ผู้ตอบไม่ใช่ตัวตน
สิ่งใดสิ่งหนึ่ง บางสิ่งบางอย่าง สิ่งนี้ สิ่งนั้น

 

ปัญญาแบบไหนๆพูดไปก็มโน
ยกเว้นปัญญาที่เกิดขึ้นขณะมีสติ
สัมปชัญญะ" รู้กายรู้ใจ" ตนเอง
อยู่นั่นย่อมเป็นวิปัสสนาปัญญา
ตามแนวพุทธฮับ

 

มรรคมีองค์8..ทางสายกลาง ปัญญา ศิล สมาธิ..ปัญญาขึ้นก่อน..มรรคมีองค์8 ทางด้านสมมุติ-บัญญัติ ในโรงเรียนโลก เราเรียก "ปริยัติ"..

ปริยัติ (สุตตะ-จินตะ-ภาวนา) ล้วนต้องเริ่มเรียนด้วยปัญญา ที่เกิดจากการเรียนรู้-สมมุติ-บัญญัติ-จำได้หมายรู้ในสัญญา-โดยใช้สัญญา-สังขาร-ช่วยขยาย ในการเรียน เราเรียกเรียน ปริยัติ..เป็นปัญญาที่ทำให้รู้ตามตำรา- ไม่ใช่ปัญญา ที่ทำให้หลุดพ้น มีสมาธิ-สติ-ในชีวิตประจำวัน ปนอยู่แล้วในปัญญานั้น

.. หากอยากหลุดพ้น ต้องเอาปัญญาจาก "ปริยัติ" นั้น มาปฏิบัติ-ภาวนา ก่อนเพื่อ ให้เกิด ปฏิเวธ..
..เราเรียก ปัญญาที่เกิดจากการ ภาวนานี้ว่า "ปฏิเวธ"..เพราะ จะทำให้ไม่หลงทาง-ไม่หลงทาง-และเป็นแผนที่..ไปสู่ ปัญญาที่ทำให้หลุดพ้นได้ตามคำสอนของ พจ.

ปัญญามี2 อย่าง ปัญญาทางโลก(ปริยัติ) กับ ปัญญาทางธรรม-ปฏิเวธ ครับ

 

อย่าไป งง จิฮับ

ทำความเข้าใจ มรรคทีเปนส่วนของสาสวะ

กับ มรรคที่เปนอนาสวะ

คำว่า เปนไปเพื่อ สาสวะ อันนี้ก้ อย่าแปลไป
ทางเรื่อง สะสมพอกพูล คำว่า ส อักขระตัว
เดียวทางบาลี หมายถึง เศษ และหมายเอา
ทางด้าน ลดลง ถดถอยลง สาสวะ จึงแปล
ในเชิง ริบใบ ตัดกิ่ง ลอกเปลือก ขุดแก่น
แล้ว จบด้วย ถอนราก ถอนโคน อะฮับ

สิ่งที่ ชื่อว่าตัดไตรภพ กตถาวร สิ่งนั้นเรียก นิรันดกุล

 

..การได้อ่าน คำสนทนา ทำให้ได้รู้เห็น-สติปัญญา ของทุกท่าน ว่าแตกต่างกันไปยังไง และยังทำให้รู้ว่า ในแต่ละคน ใครซื่อสัตย์กับ ปริยัติ หรือ ปฏิเวธ..และความจริงใจมั่ง..สาธุ

 

เป็นปัญญาทางปริยัติ(การเรียนรู้แผนที่-ตำรา) หรือปัญญาทางปฏิเวธ (ความรู้ที่เกิดจากการภาวนา) ล่ะ..ท่าน

 

ปัญญาปริยัตืกินเวลาในการศึกษา
ไม่ส่งเสริมการรู้แจ้งรู้ไว้เกทับกัน
ใครสัญญาความจำแม่นยำก็จะเป็นผู้ชนะสอบ
ชิงเป็นท่านเจ้าคุณได้ง่าย

ส่วนวิปัสนาปัญญาพารู้ความจริง
เชิงประจักษ์ในรูปนามขันธ์ 5
รู้แจ้ง 3 โลก และมีอาวุธกำจัดกิเลสอาสวะด้วย
วิธีอริยะมรรค
และทำลายเชื้อกิเลส
ตัดภพตัดชาติได้ด้วยปัญญาชนิดนี้ฮับ

 

Neoworld
..อ้าว..แล้ว วิปัสสนาปัญญา คุณเอาความรู้-จากไหนมาปฏิบัติ- รู้มาจากไหน ใช้ตำราไหม..ไม่ใช้คิดเอง-เออเอง-รึครับ

 

Neoworld..

..ผมว่าคุณ เพี้ยน..มากๆเลย-เกือบทุกความเห็น-ไปย้อนอ่านดู ความเห็นในเรื่องเดียวกัน ของคุณยังขัดกันเอง คุณไม่มีจุดยืน-

 

วิปัสนาปัญญา

วิปัสนาปัญญาจะผุดเอง
ตามศักยภาพตามธรรมชาติของจิต
ฮับ

 

วิ = ยิ่ง , วิเศษ
ปัสส = เห็น
นา = อะไรต่างๆ นานา
วิปัสสนาแปลว่า การเห็นโต้งๆอยู่แล้วก็ทำให้จิตสงบ คือสัมผัสแตะต้องเห็นๆ
มีสิ่งหนึ่งสัมผัสกับอีกสิ่งหนึ่งแล้วเห็น
ตั้งแต่รู้สึกตัว ตา หู จมูก ลิ้น กาย ขึ้นสู่วิถีทำงาน เมื่อมีรูป มีเสียง มีกลิ่น มีรส มีสัมผัสอะไร
แล้วก็รู้ พอรู้แล้ว ก็เกิดเป็นสัมผัสรวม
ไม่ใช่เรื่องสร้างความคิดปั้นเองเห็นเอง
แต่วิปัสสนาญาณคือญาณที่เห็นตอน
มีเหตุปัจจัย
ผัสสะหรือสัมผัสอยู่หลัดๆ ขณะมีทวาร ๖ กระทบสัมผัสแล้วเกิดกิเลส
พิจารณาเห็นถึงความไม่เที่ยงเหตุแห่งทุกข์ เห็นความเสื่อม
แล้วก็ลดละกิเลสได้ในปัจจุบันธรรม

 

ปัญญาตัวหน้าเป็นปัญญาญาณหยั่งรู้อริยสัจ ส่วนสติปัญญาเป็นส่วนทางเดิน ต้องตบแต่งฝึกฝนปฏิบัติให้สมควรเหตุสมควรแก่ธรรม

 

อย่า แล่นตาม สัญญาเหนเปน บุคคล เรา เขา จิฮับ

เวลา ปรารภ ขวานไทยรวมใจเปนหนึ่ง

หาก เพิกความเปนบุคคล จิตถึงฐาน

จะเหนเลย "ความเพียรคือสติ"
เปนเรื่อง ปัจจัยการ ไม่ใช่ใครเพียร ใครพัก

บุคคล ล่วงทุกข์ ก้าวข้ามโอฆะ เพราะ ความเพียร

เพิก บุคคลออก แปลใหม่

สภาพการติดข้องเปนสัตว์ล่วงหายไป ด้วย ความเพียร

...

....

ตือ ดึด ดึด ตื่อ ดึด ดึด (กลับมา จะมี ลิงk)

 

Neoworld..

..ผมว่าคุณ เพี้ยน..มากๆเลย-เกือบทุกความเห็น-ไปย้อนอ่านดู ความเห็นในเรื่องเดียวกัน ของคุณยังขัดกันเอง คุณไม่มีจุดยืน-

 

ผมยังเป็นปุถุชนอยู่นะครับ..อาจารย์..แลกเปลี่ยนความรู้กัน ซื่อๆ ไม่เห็นด้วย เห็นต่าง ก็ใช้เหตุผลมา จะได้เกิดการ วิเคราะห์ วิจัย ปัญญาทางโลกจะได้กลั่นกรอง มาใช้กันทุกคน ไม่ใช่เห็นแย้งไปทุกความเห็น แบบไร้ความรู้ ไร้จุดยืนจะเอาไงแน่ อันไหนถูก-ผิด-ยังแยกไม่ออก แม้แต่ความเห้นตนเองก็ยังขัดกันเอง
สำหรับผม..ใครมีเหตุผลดี ก็ต้องฟังเขา ลดอัตตา ยอมรับเขา ไม่ใช่ดันทุรังแบบคนไม่มีธรรม -อันไหน-พอรับกันได้ ก็ชี้แจงไป-ให้สมภูมิ กับการที่เราหันมาปฏิบัติธรรม ครับ

 

บางคนในโลกนี้ เสวนา ก้ เพื่อ การแบ่งข้าง ฝังหุ่น

ยิ่งเสวนา ก้ ยิ่ง แบ่งแยก แลกสีข้าง

พี่เกิด พิจารณา บุคคลมีจิตไม่ตั้งมั่น ด้วยฮับ

เปน หนึ่งใน อัปปานงอัปปานาโกสล10