ความหมายของคำว่า สภาวะหรือสภาวะธรรมคืออะไร

ผู้เริ่มต้นศึกษาการเจริญจิตภาวนาต้องอยากทราบแน่ๆ ว่าสภาวะธรรมคืออะไร
หรือหมายถึงอะไร ใช่ไหมครับ
เรามานั่งรอฟัง
ผู้มาโปรดด้วยกันฮับ

 

อุ้ย ไม่ใช่ผู้มาโปรดนะคะ เห็นหัวข้อกระทู้น่าสนใจดีสำหรับผู้ที่กำลังศึกษาธรรม

ขอแสดงความเห็นเรื่องสภาวธรรม ความหมายของสภาวธรรม ตรงนี้ค่อนข้างละเอียดเป็นปรมัตถธรรม การเกิดขึ้นของสภาวธรรม องค์ประกอบเมื่อรวมกันแล้วจึงเกิดเป็นสภาวธรรม หลักๆ เลย ได้แก่ จิต เจตสิก รูป

ส่วนที่เป็นสภาวธรรม ขอเรียกเป็นการส่วนตัวว่า วิบาก นะคะ สภาวจิต สภาวธรรม ก็คือผลของการรวมกันระหว่างจิต เจตสิกและรูปธรรม จึงเกิดขึ้นเป็นสภาวะตามอำนาจของกุศล หรืออกุศล ณ ขณะจิตนั้นๆ อันนี้เป็นนามธรรมค่ะ

จิตเสวยวิบาก คงต้องไปดูเรื่องวิบากจิต 36

หากไม่ถูกต้อง ครอบคลุมอย่างไร ต้องขอคำชี้แนะด้วยค่ะ

เจริญในธรรม

 

555 มือใหม่หัดขับ ต้อง
หลับในตกถนนไหมฮับ ยากมากที่จะเข้าใจ
รอผู้มาโปรดท่านต่อไป
คับผม

 

ขอท่านอนัตตาโปรดอีกสักรอบคับ

 

อย่าเรียกว่าโปรดเลยนะ เรียกว่าแบ่งปันกันดีกว่าค่ะ
ได้แค่นั้น

 

ท่านลุงแมว
ธรรมะเป็นสภาวะธรรม
เป็นนามธรรมนะครับ
ดังนั้นจึงเขียน
ออกมาเป็นตัวอักษร
ไม่ได้ครับ

เพราะถ้าเป็นตัวอักษรเมื่อไร
จะกลายเป็นพระธรรม
เป็นตำราขึ้นมาทันที
ซึ่งสามารถที่จะจารึกได้ บันทึกได้
ท่องจำได้ และเขียนให้เพี้ยน
แปลเปลี่ยนได้ ตามกิเลส
และการปฎิบัติแห่งตนเองครับ

และสภาวะนั้น ก็หาที่ใคร
จะมาทำให้แปลเปลี่ยนได้
เฉกเช่นพระธรรมครับ

ดังนั้นเมื่อสภาวะเป็นนามธรรม
มันจึงเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตนเอง
หากเมื่อไรที่มีการเขียนบันทึก
ก็จะกลายเป็นรูปธรรมขึ้นมาทันที

ตรงนี้ เราต้องพิจารณาดีๆ
ว่าเราเข้าถึงสภาวะที่เป็นธรรมะ
เป็นนามธรรมอยู่
หรือเราเผลอสร้างพระธรรมขึ้นมา
ที่เป็นนามธรรมครับ


ปล ฝากให้พิจารณา
แต่ไม่ต้องตอบนะครับ
ฝากไว้ในใจตนเอง
ว่าพระพุทธฯ พระองค์ ท่านนั้น
ท่านบรรลุธรรมจากธรรมะ
หรือพระธรรม ครับ

จะเข้าใจโลกได้กว้างขึ้นอีกครับ

 

จา

ท่านNopphakan เขียนยาวอีกหน่อย
ก็จะเป็นคำอธิบายที่เข้าใจได้อยู่
แค่ทำใจเบาๆ แล้วเขียนต่ออีกไม่กี่บรรทัด
ก็จะเป็นคำตอบแบบปัจจัตตังที่ว่าคับ
เพียงแต่มีถ้อยคำว่าสภาวธรรมมีความหมายลึกซึ้งทั้งทางกว้างและเจาะจง
หลายระดับขึ้นอยู่กับ
ผู้ปฏิบัตินั้นๆกำลังปฏิบัติอยู่ในระดับใด
ต่อเลยฮับ

 

อ้าวอภัย เผลอตอบไปแล้วคับผม

 

ท่านลุงแมวครับ ในภาพรวมนะครับ
โดยสรุปนะครับ
สภาวะธรรมที่เป็นนามธรรมเหล่านี้
รู้ไหมว่าทำไมเราถึงมีคำสมมุติว่า
หลายระดับครับ
ทำไมไม่บอกว่า บรรลุธรรมะเข้าใจ
สภาวะไปเลยแค่คำเดียวจบ

เพราะว่า ถ้ายังมีระดับ แสดงว่ามันยังมี
ขอบเขตให้เราจับได้ เห็นได้ อยู่นั่นเอง

อย่างสาวกมีชื่อใกล้ชิด บางท่านในอดีต
เวลาบรรลุธรรม เป็นะระอรหันต์
ทำไมถึงตามมาด้วยความสามารถถ้า
แบบใช้งานได้เลยทาง
วิชาสาม และปฎิสัมภิทาญาน ๔
ทำไม บางท่านถึงเข้าถึงสภาวะ
เป็นระดับโน้นนี่นั้นอยู่

เพราะแท้จริงแล้ว การที่จะเข้าใจ
สภาวะทางนามธรรมนั้น มันเป็นสภาวะ
ที่จิตมันค่อยๆส่งตัวมันเอง กลับคืนสู่
ธรรมชาติเดิมแท้ของมันเอง

ด้วยการที่มัน เริ่ม
คลายความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ
จากตัวโทสะ โมหะ โลภะ ในจิตที่จะไป
ในลาภ ในยศ ใน สุข สรรเสริญ
ไม่ว่า จะมีเหตุมาจากอุบายทางด้าน
ใดๆมาก่อนก็ได้
ที่มีปัญญามากพอ
ที่จะทำให้จิตเห็นว่า
เรื่องเหล่านี้มันเป็นทุกข์
หรือให้จิตได้รอบรู้ในกองสังขาร
หรือกระบวนการปรุงแต่งเหล่านั้น
ในเรื่องนั่นๆนะครับ

จิตก็จะเริ่มคลายตัวเองโดยธรรมชาติ
คือไร้รูปร่าง ไร้ทิศทาง เพราะมันไม่มี
อะไรมาทำให้มันเกิดได้ ณ ช่วงเวลานั้น
เมื่อจิตคลายตัวแล้ว สิ่งที่ในอดีตมันเคย
สร้างสะสมมา ก็จะค่อยๆขึ้นมาได้
เนื่องจากไม่มีอะไม่ปกปิดมันไว้
เหมือนสภาวะปกติ ที่จิตถูกปิดบังด้วย
สมาธิ สัญญา กำลังจิต สภาวะเฉย
สภาวะนิ่ง หรือทุกการกระทำต่างๆ
เป็นเหตุที่มาของการเข้าถึง สภาวะธรรม
ตามที่ตนได้เคยสะสมมาดังเช่น
ความสามารถที่ผุดมาเช่นกันครับ

แต่จิตใครจะขยายได้กว้างแบบไร้ขอบ
เขตและนานเท่าไรนั้น ขึ้นอยู่กับบารมีครับ
บารมีก็มาจากสิ่งที่จิตได้เคยสร้าง
สะสมมา พวกนี้เป็นบารมีขยายไปภายนอก
ดังนั้นการสร้างสมเหล่านี้ ตึงเป็นการสร้าง
ที่จิตนั้นไม่ได้ยึดเกาะอะไรเลยกับสิ่งที่ตนสร้างครับ มันถึงจะเกิดได้

ท้ายนี้ ก็ขึ้นอยู่กับอุบายของแต่ละดวงจิต
ที่จะเป็นเหตุให้ระยะเวลาการคลายตัว
แบบไร้รูปร่างตามธรรมชาติ นั้น
เกิดขึ้นได้นานแค่ไหน จนถึงขั้น
ที่คลายตัวได้จนไม่มีอะไรมาทำให้จิต
เกิดได้อีกนั่นหละครับ

อุบายของแต่ละดวงจิตที่สะสมมา
ในชาตินี้ต่างหากที่แตกต่างกัน
เราไม่สามารถ สรุปฟันธง อะไรได้เลยครับ
เพราะแต่ละดวงจิตเก็บข้อมูลมาไม่เหมือนกัน
ถึงได้บอกว่า สภาวะเป็นนามธรรม
ไม่สามารถเขียนเป็นอักษรได้นั่นหละครับ


ส่วนนี้แค่เล่าให้ฟังเฉยๆครับ

 

+++ สภาวะหรือสภาวะธรรม = สภาพที่ มี/เป็น ณ ปัจจุบัณ สามารถ รู้/เห็น/สัมผัส ได้ด้วย "สติ"

+++ ดำรงค์ "สติ" มั่น "รู้" ธรรม (สภาพที่ มี/เป็น ณ ปัจจุบัณ สามารถ รู้/เห็น/สัมผัส ได้) เฉพาะหน้า

+++ ลงมือ "ทำ" เมื่อไร ก็จะ "รู้" ได้เอง นะครับ

 

เป็นการบอกเล่า
ที่ได้ลำ
ดับสภาวธรรมจากประสบการณ์จริง
ตั้งแต่ต้นไปจนถึงสภาวะสูญตา
เลยทีเดียวคือจิตไม่เกิดอีก
ผมฟังแล้วไตร่ตรองตามแล้ว
เข้าใจว่างั้นเลยฮับ

 

สภาวะธรรมตามความเป็นจริงของตนเองง ที่ไปรู้ในสิ่งนั้น สิ่งนี้จึงมี


ตามความเข้าใจของตนแล้วจะไปบัญยัติสิ่งนั้นขึ้นมา

 

ครับ เน้นว่าเป็นสภาพที่ปรากฏเฉพาะหน้า
ขณะภาวนาเช่นสภาวธรรมของ
ปฐมฌาน
ทุติยฌาน
ตติยฌาน
ของผู้ปฏิบัติย่อมเจอสภาวะธรรม
เเบบเดียวกันตายตัว
ถ้าดำเนินไปด้วยสติ ถูกต้องไหมคับ

 

ไปบัญญัติคือการเก็บมาเล่าสู่กันฟังหรอเปล่า
ฮับ

 

ไฟล์นี้ เคลียมาก ได้ทุกโอกาส

หลักธรรมะ ที่เป็น คำสอน ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา

ดังที่เราได้ยิน ได้ฟังกันมา อันนี้เป็นหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าโดยตรง
ทีนี้ ธรรมะ อันเป็น ฝ่าย สภาวะธรรม ซึ่งได้แก่ กายกับใจ นั้น
นอกจากจะได้แก่ กายกับใจแล้ว ยังมี สถานะการณ์ แหล่ะ สิ่งแวดล้อม
สิ่งที่เราประสพอยู่เป็นเรื่องของชีวิตประจำวัน เป็นเรื่องของสภาวะธรรมทั้งนั้น

โดยที่สุด แม้ วิชาความรู้ที่เราเรียนมา ไม่ว่าศาสตร์ไหน สาขาไหนทั้งนั้น
เป็นเรื่องของ สภาวะธรรม

รวมความแล้วว่า สิ่งใด ที่เราสามารถรู้กันด้วยจิตใจ
สิ่งนั้น คือ ธรรมะ อันเป็นสภาวะธรรม เรียกกันว่า ธรรมะทั้งนั้น

ถ้าเราทำความเข้าใจ ในธรรมะคำสั่งสอน
ในสองแง่ สองประเด็น ในที่กล่าวมานี้
เราจะเข้าใจแจ่มแจ้ง

ทีนี้การเรียนธรรมะ หรือ การปฏิบัติธรรมะ
การเรียนธรรมมะ ก็ คือ เรียนให้รู้เรื่องของกายแหล่ะใจ
การปฏิบัติธรรมะ ก็ ปฏิบัติอยู่ที่กายแหล่ะใจ ไม่ใช่ที่อื่น

เช่น อย่าง กาย เวทนา จิต ธรรม ในหลัก มหาสติปัฏฐาน
ก็เป็นเรื่องของ กายกับใจ


อ่านต่อที่นี่
https://palungjit.org/threads/ธรรมะ-ธรรมชาติ-สภาวะธรรม-และการนำไปใช้-โดย-หลวงปู่-พุธ-ฐานิโย.288027/

 

ในระดับปรมัตถ์เป็นเรื่องของรูปนาม
ทั้งสิ้น
ต้อง
เป็นสภาวะที่เป็น
นามธรรมทั้งหมดหรือเปล่าฮับ

 

อ่านปุ๊บนึกถึงหลวงพ่อพุธเลย พอเลื่อนลงมาข้างล่างใช่เลย นั้นแหละ พอเราปฏิบัติธรรมมันจะแคบเข้ามา
ถึงเรียก ปัตจัตตังนั้นเอง

 

ปรมัตถ์ก็มีหมดละครับ รูป จิต เจตสิก นิพพาน

ในทางปฏิบัติ เมื่อถึง ปรมัตถ์กล่าวเฉพาะ รูป จิต เจตสิก ส่วนนิพพานเป็นผล
ว่าโดยย่อ ก้เหลือแต่ รูปนาม

บางอินทรี ละเอียดเข้าไปอีก ย่นไปได้ถึง รูปอารมณ์ กับจิต หรือ เจตสิก กับ จิต

ตามความสมควรแก่ธรรมของอินทรี

 

เท่าที่ฟังหลวงปู่พุธมาหลายไฟล์ 98 เปอร์เซ็น ท่านสอนลงมาที่จิต โดยส่วนมาก

 

สภาวะธรรม ในขณะเริ่มปฏิบัติ จะหมายถึง การที่ผู้ปฏิบัติธรรม ได้เข้าถึงอาสวะกิเลส จึงเป็นกิเลสอย่างกลางที่เกิดขึ้นในใจ
กิเลสจึงมีหลายระดับ ทั้งอย่างหยาบ คือ ล่วงออกมาทางกาย วาจา กิเลสอย่างกลางที่เกิดขึ้นในใจ แต่ยังไม่ล่วงออกมาทางกาย วาจา
และกิเลสอย่างละเอียดที่ไม่ปรากฏให้รู้ได้ แต่ก็มีสะสมอยู่ในจิต ซึ่งอาสวะเป็นกิเลสที่เกิดขึ้นแล้ว ไหลไปตามสภาพธรรมประเภทต่างๆ