ศีลกับทานยังเปิดประตูนิพพานไม่ได้

เมื่อศีลกับทาน ปิดประตูอบายภูมิไม่ได้
(อย่างดีก็ไปเทวโลกพักเดียว
แล้วก็ร่วง)
อีกทั้งใช้ศีลกับทาน
เเง้มประตูนิพพานก็ไม่ได้เช่นกัน
แล้วเหตุใดชาวพุทธยังใจเย็น
เหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อน
หรือชาวพุทธเข้าใจอะไรผิดขนานใหญ่
ฮับ

 

ผมว่า คำว่าชาวพุธนี่ อัตราส่วน เหมาเอาไม่ได้ครับ

สมาชิกเวบพลังจิต มีหลายแสน
เอาแบบหลวมๆกลมๆ แสนนึง ก็ได้

เฉพาะ อัตตราส่วน แสน1

คนโพสในห้องสมาธิ จะมีถึงพันคนมั้ยก็เปล่า

มีแค่ไม่ถึง ร้อย

คนที่ไม่ออกมาโพสมาพิมบ้าง เราก้ไม่รู้
ในส่วนมากที่ไม่ออกมาโพส เขาอาจจะพัฒนาไปไหนต่อไหนแล้ว หรือยังไงก้ไม่รู้ได้

การเหมารวม บางทีอาจเป็นตัวเราเองก้ได้ที่เป็นส่วนน้อยในส่วนนั้น งงมั้ย

 

อย่าคาดหวัง แค่การนะแค่การสร้างนิสัย อุปนิสัยปัจจัย ในอนาคต เพราะไม่มีจึงต้องสร้าง เพราะมีแต่ไม่ใช่จากตัวตน จึงยังคงต้องสร้าง จนกว่านั่นคือตัวตน จึงไม่ต้องสร้าง เหลือแต่ละวาง สำคัญคือทั้งทานและศีลถ้าทำผิดวัตถุประสงค์จริงก็คงไม่ไดอะไร เหมือนละลายน้ำพริกลงมหาสมุทร

 

คนไทยส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธลำบาก
เพราะเบียดกันเองจนอยู่กันอย่าง
เดือดร้อนด้วยสาระพัดภัย เช่นภัยเศรษฐกิจ
โจรภัย อุทกภัย วินาศภัยโรคภัย
ราชภัย(ภาษีต่างๆ)ซึ่งชาวพุทธต้องเจอมากกว่า
ชาวศาสนาอื่น ตรงนี้บ่งชี้ว่า
ไม่เอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง จึงไม่อยู่เย็น
เป็นสุข( แปลว่าห่างนิพพานลิบลับ)ฮับ

 

ทำเท่าที่เราทำได้แม้จะรู้สึกเมตตาแต่เกินกำลังก็วางลง ใช้พรหมวิหารเป็นแนว จะไม่เกิดอาการเตี้ยอุ้มค่อม มันทุกข์นะรู้ไหม

 

แค่รู้สภาพทั่วไปของชาวพุทธที่ไม่ใส่ใจ
สิ่งที่พึงนำเอาที่พึ่ง
แต่ไม่เอาแถมกีดกันเองให้มองว่าไม่เป็น
สาระอีก
ศาสนาพุทธนอกจากจะไม่
ให้เบียดเบียนกันแล้วยังต้องใส่ใจสังคม
อีกด้วยไม่คิดเอาตัวรอดผู้เดียว
เหมือนคนไทยปัจจุบันขอแค่เอาตัวรอด
เป็นยอดดีความสามัคคีเพื่อส่วนรวมจึง
ไม่มี
บรรยากาศจึงไม่ใช่เป็นบรรยากาศพุทธะ

 

ต้องฟังธรรมจากผู้จบกิจให้มากขึ้น
จึงจะสงบระงับเชื่อในเหตุ
เชื่อในผลมากขึ้น

 

ฟังเพื่อเข้าใจ ต้องฟังเพื่อเข้าใจ
เข้าใจไหม?
อย่าเพิ่งไปทำอย่างอื่น
อย่าเพิ่งอวดดีอวดเก่ง
ต้องหาฟังธรรมะบรรยาย จากพระอริยเจ้า
หรืออริยบุคคลตั้งแต่โสดาบันขึ้น
ไปฟังได้หมด
เพื่อเปลี่ยนเป็นความเข้าใจให้มีสัมมาทิฏฐิก่อน
ไม่งั้นเลอะ ฟุ้งสติสัมปชัญญะไม่มี
จิตรวมยาก
มัวตั้งหน้าตั้งตาโต้แย้ง
ไม่มีอะไรดีขึ้นนะเอ้อ

 

ก็แล้วแต่สติปัญญานะจ๊ะ
หากฟังไม่เข้าใจ
จะให้ใครช่วยก็คงไม่ได้หรอก
ก็เป็นชาวพุทธแบบถูถูไถไถ สืบนิสัยไป
แบบงง งงต่อไปฮับ
ดีกว่าถูไถไปนอกศาสนา
คงมีซักชาติทีจะมีโอกาสเข้าใจฮับ

 

เกินวิสัย

พระโพธิสัตว์ย่อมรู้ดีแห่งวิสัยนั้น

 

มาทางพุทธฯเน้นภายในครับ
อย่าไปสนใจภายนอก
เด่วจะเผลอดึงภายนอกเหล่านั้น
เข้ามาจนกลายตัวตน
เป็นเรื่องตนเองอย่างคาด
ไม่ถึงเราควรทันตรงนี้
ระวังตรงนี้ให้ดีครับ

“หากจะคิดห้ามใครไม่ให้
คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว
สู้ห้ามใจเราไม่ให้คิดชั่ว
พูดชั่ว ทำชั่ว จักยังประโยชน์กว่า”
คำสอนองค์ฯ ต้นครับ

เล่าให้ฟัง

 

+++ ตรงนี้ เป็น "ศีล" อะไรกันแน่ จึงไม่ใช่ "ศีเลนะนิพพุติงยันติ"

+++ "ศีเลนะนิพพุติงยันติ" ให้สังเกตุ อาการแห่งศีล อย่างคร่าว ๆ ได้จากที่นี่

https://www.phuttha.com/พระสงฆ์/ความรู้เกี่ยวกับพระสงฆ์/พระวินัย-๒๒๗-ข้อ-และอาบัติแต่ละประเภท

+++ สรุป ศีล 227 เกี่ยวข้องกับ "ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ (มโน จนถึง สร้างความแตกแยก และอื่น ๆ) และ ขาดสติ (กิริยาไม่สมควร)" ต่าง ๆ
+++ สรุป "ศีล" ในภาคปฏิบัติ คือ "การตวบคุม" ไม่ให้จิต ตกไปสู่ "ราคะ โลภะ โทสะ มโนโมหะ และ ขาดสติ"

*** หมายเหตุ "มโนโมหะ" ในที่นี้ คือ "โกหก" พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ พูดใส่ความ สรุปคือ "มโนเอาเอง" นั่นแล ...

+++ โทษสูงสุด คือ ประหารชีวิต คือ ขาดจากความเป็นพระ โดยปริยาย
+++ โทษต่ำสุด คือ สารภาพบาป คือ ปลงอาบัติ/สำนึกผิด/กลับใจได้ นั่นเอง

+++ ศีลทั้งหมด เหตุมาจาก "การขาดสติ" ที่ไม่สามารถ ควบคุม กาย/วาจา/ใจ ทั้งหมด/ทั้งสิ้น ได้ด้วย "ตน" เอง

+++ ดังนั้น "แน่นอน" ผู้ที่ "ถือศีล ด้วยการ ท่องจำ" จึงเป็นศีลที่ "ถือยาก/ลำบาก/ชำรุด" เป็นประจำ และ "เปิดประตุนิพพาน ไม่ได้" เป็นธรรมดา

+++ สำหรับผู้ที่ "ถือศีลด้วย ความเข้าใจ" ว่าจะต้อง "ควบคุมที่ อายตนะ 6" อินทรีย์สังวรณ์ ตรงนี้ ด้วยการ "มีสติตลอดทั้งตัว" จึงเข้าถึง "สติปัฏฐาน 4" ได้
+++ การควบคุม อายตนะ 6 ไม่ให้เกิด "จิตส่งออก ไปยัง กามาวจรภูมิ/โลกภายนอก" ตรงนี้จึงผ่าน "กาเมสุมิจฉาจารา (ศีล 5)" ออกมาได้จริง
+++ ตรงนี้จึงได้ "สติปัฏฐาน" จน สติตั้งมั่น จิตไม่สอดแส่ออกนอกตน (จิตไม่ส่งออก)
+++ และ "ตั้งมั่น จนเป็นสมาธิ ใน สัมโภชฌงค์ 7" ตรงนี้จึงเป็น "อพรัมจริยา (ศีล 8++)" ได้จริง

+++ ดังนั้น "สายพระป่า" จึงมัก "กล่าวสั้น ๆ แต่เพียงว่า สติ/สมาธิ/ปัญญา" ไม่ใช่ "ศีล/สมาธิ/ปัญญา"
+++ เหตุเพราะท่าน "ผ่านกองศีล มาด้วย การทำสติปัฏฐาน" ได้แล้ว และการ "เห็น/เข้าใจ" ตรงนี้ได้
+++ จึงจัดเป็น "สัมมาทิฐฏิ/สัมมาสังกัปโป" ไปตลอดจนถึง "สัมมาสติ/สัมมาสมาธิ (โภชฌงค์)" นั่นเอง

+++ ให้ ลุงแมว ทำความเข้าใจให้ดี ว่า "อย่างไร คือ ศีเลนะนิพพุติงยันติ" นะ
+++ รวมทั้ง ความแตกต่างระหว่าง ศีล "ท่อง VS ทำ" ให้ดี ๆ นะ
+++ ว่า "ศีลท่อง" จะนึกว่า "เท่" เพราะแบกศีลแยะกว่า และ ปิดประตูนิพพาน
+++ ส่วน "ศีลทำ" จะ ยิ่งทำยิ่งน้อย เพราะควบคุม "สติ" ได้ อินทรีย์ 5 พละ 5 จากการคุม อายตนะ 6 และเป็น "ศีเลนะนิพพุติงยันติ" ตัวจริง

+++ นั่นแล "หลวงปู่มั่น" จึงกล่าวว่า "อาตมา ถือ ศีลข้อเดียว" นั่นแล ...
+++ ดังนั้น "ศีเลนะนิพพุติงยันติ" คืออะไร ยกมือขึ้นดิ๊ ... นักเรียนแมว ...

 

แน่นอนฮับถ้ากลัวไม้เรียวครูต้อง
รีบตอบว่า " ศีลทำ " ไม่ใช่" ศีลท่อง"
เพราะท่องคล่องขนาดไหนแต่ไม่มีสติ" ทำศีล"
ให้บริบูรณ์ก็เป็นอุปสรรคต่อการ
เจริญสติ
ไม่ให้ราบรื่นคับผม

 

ถามพระอรหันต์ก็ตอบอย่างถามพระอานาคามีก็ตอบอย่างถามพระสกิทาคามีก็ตอบอย่างถามพระโสดาบันก็ตอบอย่างถามพระโพธิสัตว์ก็ตอบอย่างโดยรวมคือ ย่อมรู้ดีในกาลอันจะเกิดและการอันจะดับแต่ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวแต่อย่างใด พระศาสดาเองยังรู้ว่าใครที่พระองค์จะไปโปรด พระอรหันต์ที่มีปฏิสัมภิทาย่อมเฉกเช่นกัน ที่เหลือนั้นเป็นไปตามกรรมของเขา เขาจะเจอได้หรือไม่ได้ล้วนเป็นไปตามกรรมของเขา แล้วเราเป็นใครจึงจักต้องกังวล

 

ความคิดเป็นอนัตตา
กิเลสเป็นอนัตตา
มีเกิดมีดับตลอดเวลาห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้
แต่เมื่อใดความคิดเกิดเรารู้ทันว่าคิด
เมื่อกิเลสเกิดเรารู้ทันว่าเป็นโทสะหรือโลภะ
หรือโมหะ นี่คือสุดยอดของการเจริญสติ

ฟังให้ได้ 3 ครั้งปฏิบัติทรงอารมย์
รู้ทัน(อย่าไปดักรอรู้จะเป็นความฟุ้งซ่านฮับ)
ทำให้ได้สัก 3 เดือน
จะคืนความเป็นมนุษย์ขึ้นมาได้ไหมเอ้อออ

 

เท่าที่ฟังเทศนามาส่วนตัว ผมยังไม่เคยได้ยินพระอาจารย์รูปไหนเทศนา สอนปริยัติเหมือนพระอาจารย์ปราโมทย์เลยครับ

ที่ผ่านมา ผมใช้วิธี ทำความเข้าใจศีล ให้ผมสามารถอยู่กับศีลได้อย่างมีความสุข และหาเหตุผลว่ามันเกื้อกูลต่อการบำเพ็ญเพียรอย่างไร มากกว่า
เช่น
ปาณาฯ เป็นการเกื้อกูลต่อชีวิตอื่น เราเห็นชีวิตอื่นสุขสบาย เป็นไปตามเรื่องราวของเขา มดมีหน้าที่หากิน เขากัดเราเพราะคิดว่าเรากินได้ ยุงก็ต้องกินเลือดเป็นปกติของเขา หมาเห่าเพราะมันเป็นสัญชาตญาณเมื่อตัวมันรู้สึกว่าเราไม่น่าไว้ใจ พิจารณาให้เห็นสิ่งที่เขาเป็น เหตุผลที่เขาทำ เรายอมรับได้ ใจเราก็มีความสุข

อทินนาฯ เป็นการรักษาใจให้อยู่ในสภาวะปกติ ไม่หวาดระแวง หวาดกลัว

กาเมฯ เป็นการรักษาใจให้อยุ่ในสภาวะปกติ เป็นการประคับประคองของสุขของครอบครัวตัวเอง และครอบครัวของคนอื่น

มุสาฯ ห้ามโกหหก ก็ต้องพูดความจริง เป็นการให้ความจริงแก่คนอื่น บางครั้งอาจจะทำให้คนอื่น เลิกมัวเมาในความเชื่อบางอย่างได้

สุราฯ เป็นการ รักษาตนให้มีสติอะไรแบบนี้

รวมความคือ เมื่อก่อน ผมเชื่อว่าการรักษาศีล สามารถช่วยให้จิตใจสงบ ปรับความคิดพื้นฐาน ทำให้เรามีจิตใจ เกื้อกูลต่อการทำสมถะ อะไรประมาณนี้

แต่พอได้ฟังธรรมของพระอาจารย์ปราโมทย์นี่ ทำให้ต้องทบทวนความคิดของตัวเองยกใหญ่เลยทีเดียวคครับ ว่าที่ผ่านมา ที่เราทำเหมือนจะถูก มันถูกจริง ๆ หรือเปล่า

 

ท่าน อ.Zaleivan
เดินมาถูกทางแล้วฮับ

 

ผมไม่บังอาจเป็นอาจารย์หรอกครับลุง

เพราะผมก็แค่นักศึกษาเท่านั้นเอง และผมรู้ว่าผมต้องเรียนรู้ไปอีกยาว กว่าจะรู้กว่าจะเข้าใจอะไรอย่างแจ่มแจ้งครับ

ตอนนี้ไม่บังอาจสอนใครแล้ว
แต่ อยากจะให้คิดว่าเป็นการ เสนอความคิดของตัวเองให้คนอื่นพิจารณา หรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นมากกว่าครับ

วาสนาของผมในชาตินี้ทำให้การพูดจาเห็นคนห้วน ๆ กวน ๆ เกรียน ๆ บ้าง ซึ่งส่วนใหญ่ ผมไม่รู้ตัวครับ ว่าผมพูดอะไรออกไปแล้วจะทำให้คนอื่นรู้สึกอย่างไร เพราะผมก็อยู่ในสิ่งแวดล้อมของผู้เยาว์ และผู้มีมารยาทแบบชาวบ้าน มาตลอดน่ะนะครับ

หากวิธีการพูดของผมเคยทำให้ท่านทั้งหลายในที่นี้ เกิดอารมณ์ขุ่นเคือง ผมก็ขออภัยไว้ ณที่นี้ด้วยนะครับ