ชะตากรรมของพลเมืองดี

ลูกก็ห่วงเมียก็ห่วงผัวก็ห่วงทรัพย์
สมบัติก็ห่วงชื่อเสียงก็ห่วง
ชาติก็ห่วง
แถมThinkEarth สิ่งแวดล้อม
ตัวเองก็ห่วงแบบนี้ตายแล้วไปไหน?
สวรรค์หรือนรกฮับ

 

หากผมอยู่ในสถานการณ์คนไกล้จะตายแล้วมีลูกมีเมียพร้อมทรัพย์สินพอประมาณ
ผมมองว่าผมทำพินัยกรรมอะไรๆให้เสร็จสรรพก่อนผมจะตายนั้นก็คงจะหมดห่วงแล้วครับ

การทำพินัยกรรมให้เสร็จสรรพก่อนที่เราจะตายไว้ล่วงหน้า
ผมมองว่าก็เป็นการฝึกจาคานุสสติเอาไว้ก่อนจะตาย

จาคานุสสติผมมองว่าก็ไปในทางสวรรค์ครับ

หากผมจะห่วงแบบเป็นกังวลจริงๆนั้นผมต้องอยู่ในกรณีสร้างภาระหนี้สินเอาไว้มาก
เป็นการทิ้งภาระไว้ให้คนในครอบครัว

ตายแบบไม่ได้ติดค้าง กับ ตายแบบติดค้าง ก็คงต้องแก้กันในตอนมีชีวิตอยู่แบบทางโลก
จะไปแก้ที่วัดก็แก้ไม่ได้เพราะคนเป็นหนี้สินพะลุงพะลังนั้นบวชไม่ได้

พ่อในแบบหนึ่ง มีอหังหาริมทรัพย์ พร้อมบ้าน รถ ที่ดินอื่นๆ พร้อมเงินอีกจำนวนหนึ่ง
ตอนตาย ย่อมไม่ห่วงอะไร ลูก เมีย อยู่แล้วว่าจะอยู่กันรอดใหม ?

พ่อในแบบสอง มีรถและบ้านที่ยังผ่อนก็ยังไม่หมด ลูกก็ยังเรียนไม่จบ เมียเป็นแม่บ้าน
หากพ่อเจ็บป่วย ย่อมมีห่วงแน่นอน ว่าชีวิตลูกและเมียจะเป็นอย่างไรไปต่อ ?

การแก้ปัญหานั้นต้องแก้กันตั้งแต่เนิ่นๆกันเลยทีเดียว หากยังไม่พร้อมนั้นยังไม่ควรรีบมี
ผู้หญิงที่ทำแท้งส่วนใหญ่ก็มาจากความไม่พร้อมแต่ก็อยากมีเซ็กกับแฟน

คนเตรียมความพร้อมเรื่องต่างๆเอาไว้ก่อน ย่อมดีกว่า คนไม่เตรียมความพร้อมอะไรเลย
แล้วจะไปอาศัยการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า หรือ ในช่วงโค้งสุดท้าย

ลักษณะคนเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้านั้น จะเหมือนกับคน วิตก กังวล อะไรๆไปก่อนเรื่องจะเกิด
แต่การวิตก กังวล ไปก่อน แล้วแก้ปัญหาที่วิตก กังวล ต่างๆเหล่านั้นไปได้
ก็ดีกว่าการที่ ไม่วิตก กังวล อะไรๆเลย แต่เมื่อเรื่องและปัญหาต่างๆเหล่านั้นเกิดขึ้นมาแล้ว
ถึงจะมาวิตก กังวล เอาในภายหลัง

ในส่วนพระนั้นละ วิตก กังวล เรื่องเหล่านี้ไปได้แล้วเพราะ ลูก เมีย พระท่านก็ไม่มี
เป็นการแก้ปัญหาได้ตั้งแต่เนิ่นๆ

 

อยู่กับปัจจุบัน อย่าโหยหาอดีต อย่ายึดติดกับอนาคต หมั่นฝึกจิต ทำใจให้เบิกบาน ยิ้มสู้เข้าไว้

 

ไม่รอดฮับ
ถ้าไม่มีการเจริญสติช่วย
ทำใจแบบใช้ความคิดธรรมดาคิดบวกบวก
แค่กดกิเลสไว้
ไม่ได้ทำลายกิเลสด้วยปัญญา
ญานรอดยากฮับ

 

อดีต(ต้น) + ปัจจุบัน(กลาง) + อนาคต(ปลาย)

วันศุกร์นัดไว้กับคนหนึ่งว่าจะไปพบกันในวันจันทร์เวลาเท่านี้นะ ปัจจุบันวันจันทร์ได้ไปพบมาแล้ว
ตามที่เคยได้นัดเอาไว้ในวันศุกร์ ในวันจันทร์ได้นัดเอาไว้กับอีกคนว่าวันอังคารไปพบกันเวลานี้นะ
วันอังคารนี้ยังมาไม่ถึงยังเป็นอนาคตอยู่ยังไม่มีการกระทำ แต่การสานต่ออะไรๆได้นั้น
ก็ต้องอาศัยปัจจุบัน เป็นตัวประสานงาน อดีต+ปัจจุบัน+อนาคต ให้บรรจบกันได้

การบรรจบกันไม่ได้ นั้นก็เป็นการไปเอางานที่ไม่ใช้งานตัวเข้ามาเป็นเรื่องของตัวเอง
ไปเอาเรื่องราวของผู้อื่นเข้ามาเสริมเติมแต่งเรื่องราวของตัวเอง เมื่อถึงคราวจะสานต่อ
มาขณะปัจจุบัน ก็ย่อมจะไม่สามารถสานต่อไปได้ เพราะมันอยู่นอกเหตุจากของตัวเองไป
เป็นการไปคว้าในสิ่งที่มันเกินตัว ไม่ใช่ทางสายกลาง ที่อยู่กับความพอดีของตัวเราเอง

ยึดติดอดีต ยึดติดอนาคต นั้นก็เป็นการไปคว้าเรื่องราว ที่ไม่สามารถเข้ามาสานต่อกับปัจจุบันได้
เมื่อสานต่อในปัจจุบันก็ยังไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรไปต่อที่อนาคต เพราะมันก็ขาดตอนไป
ตั้งแต่เริ่มต้นๆเรื่องไปแล้ว ทีมานั้นไม่มี แต่กลับจะไปมีที่ไปที่ดีๆ บลาๆๆ
เมื่อเหตุไม่มี ผลต่างๆที่ดีๆเหล่านั้นก็ย่อมจะไม่มี