พึ่งเรื่มฝึกนะครับไม่รู้ผิดหรือถูก

คือวันนี้ผมได้จุดเทียนมาเล่มก่อนจุดผมก็ไหว้พระรัตนไตร ขอขมาตอนนั้นตั้งใจมากเลยครับแล้วระหว่างจุดเทียนผมรู้สึกว่ามีอ่ะไรไม่รู้คล้ายเงาดำๆอยู่ข้างๆๆผมผมก็หันไปดูก็ปกติดีไม่มีอ่ะไรแต่ตอนหันไปดูผมนี้กลัวใจไปตาตุ่มเลยครับมันรู้สึกแปลกๆความตั้งใจลดไปครึ่งเลยครับ ด้วยความกลัวผีหรือสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างนี้ผมคิดไปเองป่าวครับ.. แล้วผมก้อนั่งเพ่งเปลียวเทียนคือจะฝึกสมาธินะครับพอหลับตาก้อเห็นเปนจุดแดงๆประมาณหัวไม้ขีดพอลืมตาเพ่งผมก้อเพ่งจนรู้สึกว่าสิ่งของข้างๆเปลียวเทียนมันเบอๆไปเลย ก็เลยกลัวแล้วก็หลับตาใหม่ อย่างนี้ถูกต้องไหมครับ แล้วระหว่างเพ่งเปลียวเทียนผมก้อภาวนาลมหายใจเข้าออกด้วยครับแต่เหมือนผมบังคับลมหายใจยังไงไม่รู้ คือผมฟุ้งซ่านวิตกจริตเก่งนะครับเคยอ่านเจอเขาบอกให้ฝึกกสิน คือผมยังไม่ค่อยเข้าใจเท่ารัยนะครับ ขอคำชี้แนะด้วยนะครับ ทุกท่าน ขอบคุณครับ

 

เพ่งกสิณ ใช้การ "จำภาพ" ครับ ไม่ใช่การเพ่งด้วยสายตานะ
ถ้าเพ่งเทียนด้วยสายตา นานๆไปสายตาจะมีปัญหานะครับ
คำว่า "เพ่ง" หมายถึงใช้ใจเพ่ง ไม่ใช้สายตาครับ ลองหา หนังสือ
"คู่มือปฏิบัตพระกรรมฐาน" ของพระมหาวีระ ถาวโร (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
มาอ่านนะครับ จะช่วยได้เยอะครับ ภาวนาจับลมหายใจน่ะถูกต้องแล้วครับ
ผมเองมีสติปัญญาบอกได้เท่านี้ละครับ หาหนังสือให้ได้นะครับ

โมทนาในความตั้งใจดีครับ เป็นกำลังใจให้ก้าวหน้าได้ไวไวครับ

 

อาณาปานุสติกรรมฐานก่อนเอาตรงนี้ให้คล่องก่อนแล้วค่อยไปหลับตา
หากอาณาปานุสติยังไม่คล่องหลับตาไปก็ฟุ้งไปไม่มีประโยชน์
ไปฟังหลวงพ่อฤาษีลิงดำเทศน์ดูนะท่านเน้นอาณาปานุสติกรรมฐานเพราะว่าเป็นกรรมฐานที่ทุกคนต้องผ่านก่อน หากจะไปฝึกกสิณต้องได้อาณา ก่อนทรงอาณาไม่ได้ก็เหมือนฐานไม่แน่นจะไปทำอะไรต่อก็ไม่มั่นคงอารมณ์ไม่แน่นอน แล้วหากเริ่มแบบนั่งเพ่งแบบนี้หลายคนก็คิดแบบนี้
คิดว่าต้องไปนั่งเพ่งแล้วจะสำเร็จมีบางคนนั่งเพ่งมากว่า 20 ปีแล้วก็ยังไม่สำเร็จ หากเริ่มจากจุดที่ฐานไม่แข็งไปสร้างอะไรอย่างอื่นก็ไม่สามารถรองรับน้ำหนักได้ ต้องทรงอาณาปานุสติให้ได้ตลอดเวลาก่อน

 

รบกวนหน่อยนะครับที่บอกว่าต้องอาณาให้คล่องก่อนผมก็เห็นด้วย
เเต่ความหมายคืออาณาโน4เลยรึเปล่าหรือเเค่ทำให้หายฟุ้ง

 

อาณาก็คือการตามดูลมหายใจเข้าออกแบบลมเย็นสบายๆ
ทรงไว้ตลอดเวลา นั่งยืน เดิน วิ่ง ทำงาน นอน ทรงไว้อย่างนั้นก็คือ ทรงสมาธิทุกอริยาบทนั่นเอง การทำอย่างนี้จะทำให้หายฟุ้ง จิตจะนิ่งไปเองแล้วพอเวลาไปหลับตาก็จะทำได้ดี ไม่ฟุ้งไปเรื่อยเปื่อย การคิดนั้นก็ยังมีอยู่แต่ก็คิดในตัวสมาธิไม่ได้หมายความว่าไม่คิด หากไม่คิดก็ไม่ต้องทำการทำงานกันพอดี

http://palungjit.org/showthread.php?t=81557&page=70

 

การทำสมาธิแบบจำภาพ ก็เป็นสิ่งที่ดีครับถ้าใครถนัดทำแนวนั้น ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยถนัดเท่าไร จะถนัดใช้ความรู้สึกจับอารมณ์ในสมาธิมากกว่า เพราะทำแล้วจิตชุ่มชื่นไวกว่า ต้องมาคอยตามนึกภาพเอา ทำสมาธิถ้าทำถึงจิตเป็นสุขได้ก็ถือว่าดีแล้วครับ อย่างน้อยจิตก็ได้พักในสมาธิ จิตไม่ห่างอารมณ์สมาธิความสุขใจก็มี

 

หาความสงบครับ ทำสมาธิมีความรู้ แล้วพบความสงบ เราก็เริ่มต้นในทางสงบ

 

จากประสบการณ์ที่ผมทำมา อยากจะให้คุณดูลมหายใจไปก่อน อย่าเร่ง จะเกิดปิติอะไรก็แล้วแต่อย่าสนใจ ปล่อยไปจนมันหยุดเอง ทำไปทุกวันเดี่ยวจิตมันก็ทำลายปิติลงครับ สะสมไป
การทำกสินไฟ มันก้มีผล อันตรายด้วยนะ ทำให้เกิดความร้อน ต้องมีครูคอยแนะ

 

ใช่ควรเน้นที่การปรับระบบหายใจให้ดีก่อน
กสิณไฟเนี่ย หากว่ายังไม่สามารถเอาน้ำ
มาคุมมันได้ก่อนที่จะใช้งาน

มันจะร้อนเข้าไปในระดับต้นกำเนิดของพลังงาน
หรือร้อนเข้าไปในตัวจิตเลยนะครับ

ร้อนกาย อาบน้ำก็หายร้อนนะครับ
ร้อนในระดับจิตเนี่ย สามถึงสี่วัน
กว่าจะหายนะครับ...ถ้าไม่ควบคุมด้วยสติทางธรรม
หรือข่มด้วยสมาธิไว้ จะห้าว ธาตุไฟแทรกเอาง่ายๆครับ

ปล. ฝึกกสิณ นอกจากระบบหายใจแบบอาปาฯ
การวางสายตาที่จะไม่ไปดึงความคิดจากสมอง
มาสร้างเป็นภาพ(สังเกตุสายพระพุทธรูป)
แม้เป็นนิมิตตรงกสิณกองนั้นแบบตรงแป๊ะๆ
ก็ยังถือว่า ใช้ไม่ได้ เป็นนิมิตขวางได้หมด
ต้องพัฒนาทิ้งนิมิตในระดับอุคหนิมิต
เพื่อเป็นเล่นในระดับอุคคนิมิตให้ได้
ถ้าทำได้ ในเวลาใช้ชีวิตประจำวัน จะเห็นความ
แตกต่างในการทำงานได้ของจิตเราเอง
โดยไม่ต้องไปถามใครครับ

อีกอย่างสิ่งที่สำคัญเลย ไม่ว่าจะพบเห็น เจออะไร
จะพิศดารอลังการงานสร้างระดับโลกแค่ไหนก็ตาม
หรือมีความสามารถใดๆเกิดขึ้นระหว่างทางก็ตาม
ห้ามสนใจทุกๆกรณี จนกว่าจะสามารถใช้งานจริงก่อนนะครับ
ความจริง ส่วนนี้หลวงพ่อมีชื่อ ท่านก็พูดในเสียงที่บันทึกไว้อยู่
แต่อาจจะไม่ได้ยินกัน เอามาย้ำเล่าให้ฟังอีกที

เล่าให้ฟังเฉยๆ

 

ผมป่วยเพราะธาตุพร่องนะครับ ทำสมาธิต้องผ่อนหนักผ่อนเบา ต้องรับมือกับอาการต่างๆที่อาจเกิดขึ้น ต้องรู้จักประคอง ไม่งั้นป่วยเรื้อรังเลยนะครับ ตรวจก็ไม่พบ มันเป็นเรื่องของธาตุในร่างกาย
หาทางแก้กันอยู่

เดินสายนี้ดีแล้วครับ แต่ก็ไม่ง่ายเลย สู้ๆๆ

 

ถ้าริจะมาเกี่ยวข้อง
ทางสายพลังงานต้องรู้จักเคลียร์เป็น
ทิ้งให้เป็นนะครับทั้ง
พลังงานตกค้างต่างๆไม่ว่าที่มาจากภายนอก
หรือภายในที่เราสร้างไปเชื่อม
ให้เป็นนิสัยด้วยครับ
ซึ่งมีหลายวิธีมาก
ไม่งั้นพลังงานที่ค้างนอกจากจะทำให้เราป่วยที่อวัยวะ เช่น ปอด ทำให้ส่งผลระบบหายใจ
หัวใจไม่แข็งแรงเหนื่อยง่าย
ระบบทัองไส้ยังไม่ค่อยดีอีกต่างหากและ
รักษาไม่หาย มันจะทำให้เรา
เป็นโรคร้ายแรง
ได้ด้วยในอนาคตแบบที่แผนปัจจุบัน
รักษาไม่ได้ครับ
ทั่วไปร้อนตัว ร้อนกาย ร้อนแขนขา
เรื่องปกติ
ปวดตึงๆศรีษะ
หงุดหงิดง่าย

เล่าให้ฟังเฉยๆครับ

 

ผมเป็นหมดแล้วครับ เกรงหัวอยากหลับ สมาธิเสียไป
ร้อนมือเท้าบางขณะ ถึงขนาดต้องหาน้ำราด
หงุดหงิดใจกระวนกระวาย (เพิ่งหาย) ใช้สมาธิช่วย

 

ต้องใช้การกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลบ่อยๆ
จนรู้สึกว่าขาบริเวนหน่อง และแขน
ตลอกจนรู้สึกเบาโล่งที่ผิวหนังทั้งกาย
และหมั่นเหยียบดินเหยียบหญ้า
ได้ตอนเช้าหรือมีน้ำค้างได้ยิ่งดี
ด้วยเท้าเปล่าจนหน้าอก
หายร้อน และหายตึงศรีษะ
จนเป็นนิสัย

พวกนี้ร่วมกับเทคนิค(กายนิ่ง ตานิ่ง. กำหนดผลักออกจากกลางลิ้นปี่) การกำหนดให้พลังงานส่วนเกินออกจากร่างกาย
ข้าพเจ้าให้เป็นนิสัย จนเห็นอากาศ
ภายนอกรอบๆตัวมันใส(แรกๆดำๆ ขาวๆ ขุ่นๆ เรื่อง ปกติ)
ทุกครั้งที่รู้สึกตึงๆร้อนๆที่ผิว

แค่เล่าให้ฟัง เพราะจะเจอกันปกติ
ก่อนที่อนาคต เรื่องการเคลียร์
จะอัตโนมัติได้ และมีเทคนิคอื่นๆ
ซึ่งจะได้มาหลังจากที่
ใช้งานไปซักระยะหนึ่ง(หลายปี แล้วแต่เคส)ครับ

 

ทุกวันนี้ผมดีขึ้น 90 กว่าเปอร์เซ็นต์แล้วดูลมหายใจเบาไป จะคิดปล่อยคิด ไม่เกรง ไม่ฝืน
จิตใจสงบ สมองโอเค ต้องผ่านไปได้ครับ
จนทุกวันนี้รู้สึกเลยว่ามีคลื่นบางอย่างกำลังมาสื่อสาร รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง ทีเเรกนึกว่าคลื่นมนุษย์ต่างดาว ยังกะคลื่นวิทยุ ตึด ตึด ๆๆๆๆๆๆ ตลกมาก คนไม่รู้นิ