ใจของทุกคนเป็นความว่าง

ความจริงใจแต่ละคน
มันก็เป็นความว่างๆ เหมือนกันนั่นแหละ
แต่กิเลสของแต่ละคนมันต่างกัน
เลยมองไม่เห็นความว่างของใจตนเอง
เพราะมัวแต่เมากิเลสฮับ

 

ต้องบอกก่อน
คนที่จะเข้าใจประเด็นนี้ ต้องมีการ
บำเพ็ญทาน ศีลและภาวนามาบ้างระดับหนึ่ง
แล้วจึงพอจะพิจารณาได้ฮับ
ไม่งั้นก็คงยากที่เข้าใจ

 

ขยันปั่นทู้แบบนี้ พักผ่อนบ้างนะครับ

อิอิ

 

ดำเนินอาการเช่นนั้นไปเรื่อยๆ ก็หมดไปเอง
ถ้ายกสิ่งที่ยึดถือ สิ่งที่เชื่อนั้น ได้ถูกวางลงที่ตำแหน่งที่สมควร
(อยากเล่าต่อ แต่ให้มาเท่านี้ ต่อเท่านี้พอเนอะครับ)