พอใจกับไม่พอใจ โน่นถูกกับนี่ผิด เหมือนตรงไหน ต่างตรงไหน

ผมอ่านจากคำถามที่คุณโพสต์ใน #44 น่ะครับ แล้วก็ทวนไปดูใน #43 และที่เก่ากว่านั้น แล้วพิจารณาดูเห็นว่า คุณน่าจะไม่เห็นตัวสังขารที่ซ้อนสังขารที่คุณไปรู้ว่ามันมีเกิดดับไปแล้วอีกทีหนึ่งหรือเปล่า (อาจจะซ้อนอีกหลายชั้นก็ยังได้) ตัวที่คุณเห็นว่ามันดับไปแล้วนั้นก็ใช่ แต่ตัวที่ไปรู้เขารู้เราอีกทีนี่ก็เป็นสังขารอย่างหนึ่งเหมือนกัน

ในความเห็นส่วนตัวของผม ณ เวลานี้ ผมว่ามันก็เป็นเรื่องของสังขารด้วยกันทั้งหมดน่ะครับ สมมุติว่าพอเชื่อว่าเราทำได้ เราทำสำเร็จในจุดๆหนึ่ง มันอาจไม่สนใจตรงจุดนั้นอีกต่อไปหรือวางตรงนั้น แต่แล้วก็เพียงแค่ย้ายมามีตัวมีตนอยู่กับฝั่งที่ไปรู้ความสำเร็จหรือความเข้าใจแทน ซึ่งจริงๆส่วนตัวว่ามันก็ยังคงอยู่ในส่วนของสังขารด้วยกันนั้นเอง พอจะเห็นทุกข์ขึ้นมาอีกหน่อยไหมครับ หรือว่าเห็นแล้วก็ไม่รู้นะครับ ผมเองก่อนหน้าก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

 

อุปมา จาก คห. 44 กระทบ สู่การหมายๆ

 

อุปมา คห.44 แยกไป 43 และ เก่าก่า

 

อุปมา พระอานนท์ ได้ยินคำว่า ขันธ์
จิตก้แล่นไปสู่ 20000 พระธรรมขันธ์
ที่ปรากฏคำว่า ขันธ์ โดย รู้ทุกนัยยะ
ที่ใข้คำว่า ขันธ์ ใน พระสูตร ในบริบท
ที่ต่างกัน

 

อสีติ รู้ตาม มรรคปฏิปทา
ที่ประกาศไว้ ด้วย ธัมมุธธัจะ

ฝุ้งซ่าน

 

โพธิสัตว์

 

มะเกี่ยว กะ คอมเมนต์ อ้าอิง...

แต่ไขว้เปนเรื่อง ของ มะมหา

พระชลบุรีท่านนึง เวลาฉันทภัทร
ก้จะมี เมลามีนเปนส่วนประกอบ
ของ โภคภัณฑ์ แน่ๆ เพราะ ทนทาน
ล้างง่าย ตกไม่แตกง่ายเกิ้น

ท่านแนะนำว่า เวลาเกิด สิ่งอาสัยรู้
ของจิตหรือ นิมิต

มันมี วิธีสอบทาน นิมิต นั้น เปนธาตุ
กำเริบ(อัพยากฤติ) หรือ ญาน(กุสล)
หรือ ยานต่องแต่ง(อกุสล เนิ่นช้า)

ซึ่ง....

จะต้อง รู้จักฐานของจิต(ภาษิต สาวก)

พอ มนสิการ อุบายเพื่อความสงบ
ของจิต (ภาษา มรรคแต่ส่วนเดียว
เปนโลกุตรตลอด จึงชื่อว่า พุทธวจน
ตึง....ตึง..ตึง ตึงตึง )

แล้ว ย้อนรำพึงกลับไปที่ นิมิต
แล้วนิมิต ยังอยู่ แบบ รีรันได้ ก้
เปน กุสล (กลับไป กลับมาได้
เพราะ ฉลาดในปัจจัยแห่งนามรูป
ไม่ใช่ ฮานาก้า สู่รู้ ไม่ใช่เรื่อง
จำภาพแม่น )

ถ้าย้อนกลับไปได้ รีรันไม่ได้ ก้
เซไฮ ข่อยสิสำบายดี สูเปนไผ
คิดฮอดหยั๋ง...

ถ้าย้อนกลับไป มืดตึดตื๋อ หรือ
เปลี่ยนเรื่อง หรือ ซ้ำได้แต่ ไม
เกรนทขึ้น แข็งแน่น ตึง ร้อน
เย็น ตะครั่รตะครอ ก้อกุสล
ยานต่องแต่ง ( ส่วนมาก เบา
ไปโหม้ดดด ...พระราชรี แยบ
เลย เบาก้คือ มีน้ำหนัก -- โดย
ปฏิปทาส่วนตัว พระราชรี ท่าน
นั้นจะบอกเลย ทำสำเร็จลุน
เพราะ ดูจิต )

ถ้า ธาตุกำเริบ ก้ วิ้งๆๆๆๆ ว่างๆ ..ตรง
นี้อย่าเผลอแวะไป ราชรีจะได้ กระโถน
กลับบ้าน หรือ นมอัดเม็ดผสม ว่าไปโน้น...

 

ขอบคุณมากครับ คุณคนไท...ความหมายทั้งหมดที่สื่อมา คือยังมีตัวตนอยู่ในผู้รู้

 

อ่านของอีตาเล่าปี่ กุปวดหมองทุที ต้องแปคำไทเปนไท แปแล้วกุปวดกะบาน

 

แย่หน่อย ฮับ

จี จี ก้(พึ่ง)รู้เปน รุ่น คุณปู่ ลุงขันธ์ เต้าเจี้ยว

แต่ โลก มันหมุนเร็ว แปปๆ จะ 5G แล้ว

ป๋ม ต้องซ้อม งุงิ ชิมิ ต่ำตม
ทัน ชาเล้งก์ ใจ ป่ะละ

 

มีคน ถาม เวลา ผมโพส ไมต้อง
แบ่งวรรค อ่านแล้ว งง

อันนี้ เปนเรื่อง data prtocol
ในการ tx rx แบบ big data
communication ..... อะฮับ

ถ้าไม่แบ่ง เวลา ผม รับ package
จะไม่สามารถ ทวน หา ที่ผิดได้
ถ้า แยกเปน หลินฮุ้ย จะ พอย้อน
มาอ่านแล้ว เอ้า! พิมพ์ผิด

แป้น เครื่องมือ ในการโพส มันเล็ก
มาก คอมตั้งโต๊ะตกยุคไปแว้ว ปม
นี่ก้แก่จะลงโรง แว้ว ....เหมียนกาน

 

ส่วน สำนวน อันนั้น ถือเสียว่า


เปน



สายสัญญา

 

เค้าพยายามจะให้ดีกว่านั้น
แต่ทำไม่ได้เพราะอะไรเอ้อ.....

 

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔

สีติวรรคที่ ๔

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบ
ด้วยธรรม ๖ ประการ ย่อมเป็นผู้
ควรเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งความ
เป็นผู้เย็นอย่างยิ่ง

ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน คือ

ภิกษุในธรรมวินัยนี้

ย่อมข่มจิตในสมัยที่ควรข่ม ๑

ย่อมประคองจิตในสมัยที่ควร
ประคอง ๑

ย่อมยังจิตให้ร่าเริงในสมัยที่
ควรให้ร่าเริง ๑

ย่อมวางเฉยจิตในสมัยที่ควร
วางเฉย ๑

เป็นผู้น้อมไปในธรรมประณีต ๑

และเป็นผู้ยินดียิ่งในนิพพาน

ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุประกอบ
ด้วยธรรม ๖ ประการนี้แล ย่อม
เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งความ
เป็นผู้เย็นอย่างยิ่ง ฯ

 

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกอัญญเดียร
ถีย์ปริพาชกผู้มีวาทะอย่างนี้ ควร
เป็นผู้อันเธอทั้งหลายพึงถามอย่าง
นี้ว่า

ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สมัยใด จิต
หดหู่ สมัยนั้น มิใช่กาลเพื่อเจริญ
โพชฌงค์เหล่าไหน เป็นกาลเพื่อ
เจริญโพชฌงค์เหล่าไหน?

สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้น มิใช่
กาลเพื่อเจริญโพชฌงค์เหล่าไหน
เป็นกาลเพื่อเจริญโพชฌงค์เหล่าไหน?

พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกถูกเธอ
ทั้งหลายถามอย่างนี้แล้ว จักแก้ไม่
ได้เลย และจักถึงความอึดอัดอย่าง
ยิ่ง ข้อนั้นเพราะเหตุไร?

เพราะเป็นปัญหาที่ถามในฐานะมิใช่วิสัย

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรายังไม่แล
เห็นบุคคลในโลก พร้อมทั้งเทวโลก
มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์
พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดา
และมนุษย์ ที่จะยังจิตให้ยินดีด้วย
การแก้ปัญหาเหล่านี้

เว้นเสียจากตถาคต

สาวกของตถาคต

หรือผู้ที่ฟังจากตถาคต

หรือ(ผู้ที่ฟัง)จากสาวกของ
ตถาคตนั้น.

 

เอา พระสูตร มาแปะ ให้ คุณลุง
ลำไย(โลแกงค์) พินา ฮับ

เรื่องของเรื่อง คือ โพชฌงค์

โพชฌงค์ คืออะไร หาก นักปฏิบัติ
ยังต้อง เปรียบเทียบเอา ว่า ฮู้จัก
ให้ รู้ซื่อๆ เก็บเล็บ เก็บเขี้ยวก่อน
ว่า ขณะนั้น ไม่รู้โพชฌงค์ ยอม
จำนนคอตกซบเซา เปน อัญเดียรถีย
ชิมลางไปก่อน แล้ว สังเกต อาการ
บึ๊ดจั๊มบึ๊ด หากมี ก้ ผั๊วะ!!

หลวงพ่อพุธ กล่าวกับ ในหลวงใน
พระบรมโกฏิว่า " รู้ว่า ไม่รู้ คือ
สุดยอดการรู้ "

นะ

ถ้า คุณดาวอังคาร ม.บู รู้ว่าไม่รู้ ชัดๆ
ก๊จะไม่ต้องเทียบเคียง โพชฌงค์
ที่เหลือ คือ อ่าน หรือ ฟัง ตถาคต
โดยไร้อายตนะ6 แบบ เรียบ ง่าย

ที่ยาก เพราะ ติดภาพ นะปะติดบัดซ์

 

งง เป่า ฮับ

ตรงที่ กล่าวว่า เอา อายตนะ6 ออก

" หนทางเดียว "

มี แต่เรื่องของ "หนทางอย่าง
เดียว เพียวๆ"

ไม่ใช่เรื่อง คน จะนั่ง จะฟัง
จะขึ้นฝั่ง

 

เวทนาใจบางทีก็เป็นอันเดียวกันกับใจ บางทีกันแสดงอาการให้ใจดู ยึดถือก็เป็นภพ จะทำเช่นใดดีหนอแล

 

ตราบใดมีรูป ก็ยังมีเหตุ อันตัวข้าปราถนาดับเหตุเกิดรูป เพราะได้สดับถ้อยวลีที่ว่า เมื่อเหตุดับผลจึงดับไป

เหตุใดหนอ ปฏิสนธิวิญญาณจึงหยั่งลงสู่รูป เหตุใดๆ ช่วยชี้แจงแถลงไขเหตุปัจจัยให้สว่างกระจ่างแจ้งเถิด อ.ๆๆ

 

ไปตามกรรมครับ อย่าไปซีเรียส

พ้นกรรมได้จึงจะพ้นปฏิสนธิ