พอใจกับไม่พอใจ โน่นถูกกับนี่ผิด เหมือนตรงไหน ต่างตรงไหน

อ๋อ จะเข้าป่าต่อชะมะ

 

ยังไง.ฝากอ่าน อีกจั๊กรอบ นะฮับ

ป๋ม แบ่ง วรรค ตอน ให้มึ จังหวะ
พัก รับ ส่ง

แล้ว อย่าลืม เน้นคุย กับ ขาจอน

เพราะ ป๋ม จะพา ฝุ้งธรรม เปนหน้าที่

ส่วน ขาจอน เขา เน้น ตัดจบ
เหนทุกข์จาก สังขารทั้งปวง


แต่ ถ้า ซู่ๆ ซ่าๆ ไม่มี ก้ ภาวนา
แบบเดิมไป

 

เฮ้ย เน้นคุยกับขาจอน นี่หมายความว่าอะไรวะ หมายความว่า มึงโง่มากูพาโง่ต่อได้อีกแบบนั้นหรอวะ เล่าปี่ เอ้ย เล่าปัง เลิกสร้างเวรสร้างกรรมได้แล้ว

 

ขาจอนนี่ชื่อของใครสักคนนึงเหรอ ไม่รู้นะนี่ เขาไม่รู้อยู่ไหน ชื่อเยอะแยะหยุบยับยังกับหนอน โทษนะปัง นึกว่าหมายถึงคนจรมา

 

อยากเลิกสร้างเวรแต่เลิกไม่ได้
มันเป็นวิบาก ทำไงได้

 

เงาปัง face.off

 

คนชื่อขาจอนเขาก็เก่งนะ...จอนแต่ขานั่นล่ะจิตไม่จอน..จิตมีฐานแล้ว

 

ความพอใจ ไม่พอใจ รวมถึงตัดสินความถูกผิด
ต้องมีความเหมือนกันที่ความยึดมั่นถือมั่น
บวกกับความปรุงแต่งที่มีฐานมาจากสัญญา
ประสบการณ์

แต่ทั้งหมดนั้นมีความเหมือนกันขั้นสุดยอด
คือเป็นอนิจจังความไม่เที่ยง
จบเห่หรือยังฮับ

 

พอใจก็อยู่ที่ใจ.
ไม่พอใจ.
ก็อยู่ที่ใจ.
ถ้ายังมีใจ.
ยังห่างไกล.
การหลุดพ้น.
แม้แต่ใจก็ยังต้อง.
ให้ปล่อยวาง.
ปล่อยวางใจไม่ได้.
ก็ไม่พ้นทุกข์.
ผิดกับถูก.
มันก็ผูกอยู่ติดกัน.
ทำผิดเป็นทุกข์.
ทำถูกได้รับคำชม.
ก็เป็นสุข
ผิดกับถูก.
เขาผูกติดกันมานานแล้ว.
เมื่อยังต้องการถูก.
ผิดก็ตามมา.
เพราะถูกกับผิดเขาติดอยู่ด้วยกัน.
วางความผิด.
ปล่อยความถูก.
หลุดจากผิด.
พ้นจากถูก.
คือสิ้นทุกข์.
อย่างสิ้นเชื้อ....

 

มันจบที่ไหนล่ะครับลุงแมว มันจบที่ผมให้หัวใจแดง นั่นจบจริงครับ

 

เอาหัวใจแดงมอบให้ครับ

 

เพิ่มเติมในรายละเอียดครับ..ขนลุกที่เห็นติดเนื้อจะมีลักษณะคล้ายเส้นลวดที่มีสีเหมือนรุ้งกินน้ำ มีลักษณะความมันแวว ๅๅๅๅๅวาว..พอผมเดินไปพักผ่อนนอกบ้าน ขนลุกกระจายออกจากตัว มีลักษณะเป็นเส้นที่ไม่มีสี เสร็จแล้วหดกลับเข้ามาใหม่ แต่ มันติดช่องว่างที่อยู่ล้อมรอบตัว

ป.ล. ขอบคุณอาจารย์สันติ
และ ขอขอบคุณ คุณ อ.

 

แก้ไขตรงเส้นที่ไม่มีสี...น่าจะเป็นสีครีมหรือเหลืองอ่อนครับ

 

แป่ว

 

ลวกเพ่ ฮับ

ป๋ม จำได้ เลาๆว่า

ขนแสง นี่ เคยคุยกัน แว้ว เป่า

ตอนนั้นใช้ชื่อ ม.บู

นานแล้ว แต่ หลัง ลุงขันธ์
คว่ำหาย

ถ้าใช่

หลายปี ยัง ย่ำอยู่ที่เดิม

เวลาภาวนา คิดไรดังเกินไปเป่าฮับ

ถ้า จะภาวนา แล้ว วางแปลนดัง

จะเกิด การเอา สิ่งที่อยากเหน
มา วางใส่พาน ให้เหนบ่อยๆ

ถ้า เหน บ่อย บ่อย ช่วงนี้ ระวังหน่อย

เข้าวัด ทำบุญบ่อยๆ

...หยุดภาวนาสักพัก

 

อาจารย์เล่าปังกล่าวได้เหมาะสมและชอบธรรมแล้วครับ...
เมื่อช่วงกลางวันลุยกันใหม่อีกรอบ โดยเอาลิ้นกับน้ำลาย(รูป)มาพิจารณา แล้วมันก็โน่น นี่ นั่น อีรุงตุนัง เยอะแยะไปหมด พอเสร็จมันมีภาพชายคนนึงผิวอวบขาว ให้ผมเห็นเพียงแค่หน้าแข็ง ชายผู้นี้เหยียบอยู่บนผิวน้ำตื้นๆ ส่วนใต้ผิวน้ำลักษณะเป็นหินแบบน้ำตกนั่นล่ะครับ(สมมุติชื่อแผ่นดิน) พอสักครู่นึง ขาของชายผู้นี้หายวับ แต่ยังคงมีน้ำไหลผ่านบนแผ่นดิน...ถูกยังครับ ถึก ถึก ถึก ถก ถก ถก.

 

รูปส่วนรูป น้ำส่วนน้ำ แผ่นดินส่วนแผ่นดิน ไม่ยุ่งเกี่ยวปะปนกัน

 

สงสัยหลงนิมิต..

 

เอา ก้ เอา

จะเหนภาพ ก้ล่าย

ถ้า เหนภาพ ต้อง ประครอง การเหน

ภาพเปลี่ยน สมาธิไม่เปลี่ยน

แต่...

ความสว่างของ ภาพ จะเปลี่ยน
แสงเคลื่อน รูปจึงเคลื่อน

กรอบขอบเลือน รูปก้เลื่อน
หรือจาง

รูปเปลี่ยน แต่หากความ สว่าง
ไม่เคลื่อน ก้ ประครองไปเรื่อยๆ...

จนกว่า ความสว่างของแสง หรือขอบ
ของภาพ เริ่มแปรเปลี่ยน ...ตรงนี้

อาสัยระลึกความไม่เที่ยงได้

ถ้าความสว่างนิ่ง มีแต่ภาพเปลี่ยน
อันนี้ไม่ต้อง พิจารณาอะไร หน้า
ที่คือ ประครองให้นานๆ ไว้ แค่นั้น

ซึ่ง ออกมาแล้ว ไม่ต้องตีความ


ส่วนใหญ่ จะ ตีความ ตอนที่ความ
สว่างหายไปแล้ว แต่ ยังเข้าใจว่า
จิตเปนสมาธิ แล้ว เอาความคิด
สร้างภาพจำ ภาพแบบนี้ เวลา
ออกมาจะเอามา ตีความ ซึ่ง
จะไม่มีรส รู้ลงไตรลักษณ์ อย่า
ไปเชื่อมัน

 

ไม่บอกให้เขาดึงจิตทวนกระแสเข้ามาหาตัวล่ะ...ท่านลามปามศิษย์คลอง10

นิมิตเป็นธรรมภายนอก..