เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ในห้อง 'ประสบการณ์ เรื่องเล่า' ตั้งกระทู้โดย wanwi, 11 ตุลาคม 2016.

  1. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    โอ้โห น้องเก่งปูเสื่อตั้งแต่สิบโมงเช้ากว่าๆ ผมคงไม่กล้าทำให้ผิดหวังแหงมแก๋ม รีบลัดคิวงานอื่นมานั่งประจำหน้าจอแล้ว อีกสักพักได้อ่านครับ
     
  2. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    น่าน...น้องบานชื่นมาแหวก แปลกกว่าใครเพื่อน กำลังจะใจอ่อนแล้วเชียว แต่บังเอิญมือรูดไปอ่านข้อความอื่นๆด้านล่าง อ้อ มีของคุณพัฒน์แยกแยะเหตุและผลไว้น่าสนใจ อย่าเพิ่งเสียเวลาเปิดตู้ค้นพระตอนนี้เลยนะ แฟนปูเสื่อรอกันตรึมทั้งเมืองนอก-เมืองไทย ถ้าเป็นหนังกลางแปลงก็เสื่อเต็ม ขืนฉายช้าอาจโดนปาจอ-ฮ่า
     
  3. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    เป็นวิธีบริการจัดการที่ยอดเยี่ยม มีทางออก ทางหนีทีไล่ไว้พร้อมสรรพ สมกับเป็่นโต้โผงานด้านนี้ ชาวคณะผู้ร่วมบุญทานตลอดเวลาร่วมกันมา มีแต่ความสบายใจ แล้วแต่โต้โผจัดการเลยครับ
     
  4. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    ทั้งเหตุกับผลเสร็จสรรพในตัวเอง ตอบน้องบานชื่นครบถ้วนกระบวนความ ไม่ต้องเสริมอะไรมาก ไปต่อกันที่ตะนาวศรี-น้ำตกผีสิงอันเหี้ยมโหดเลยครับ รอการจิ้ม การแก้ไขตัวผิดมากมายชั่วครู่เท่านั้น
     
  5. บานชื่น

    บานชื่น เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    1 พฤศจิกายน 2009
    โพสต์:
    1,526
    ค่าพลัง:
    +18,276
    เดี๋ยวเอามือ
    ปิดตา แลอ่าน
    ก็ได้ครับ คุณพัฒน์
     
  6. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    (ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
    =================

    ความเดิม..."คอเกือบขาด หัวเกือบหลุด!!!
    ______________________

    สิ้นเสียงสั่นเครือ เธอเลิกผ้าขาวม้าดึงออกให้พวกเราเห็นภาพสยองขวัญ

    ให้ตาย เจ้าป่าเจ้าเขาเป็นพยาน...

    ภาพโหดร้ายทำหลายคนเบือนหน้าหนี หนุ่มเคราะห์หามยามซวยคนงานเหมืองชาวมอญร่างสันทัด เลือดชุ่มท่วมหน้า ตาข้างซ้ายทะลักออกมาห้อยร่องแร่งเกือบหลุด จุดตายอยู่ตรงลำคอแผลเหวอะลูกกระเดือกหายไป เนื้อหลุดค่อนครึ่ง

    คอหวิดขาด หัวเกือบหลุด อย่างสาวงามว่า...!

    การโจมตีอันรุนแรง เหี้ยมเกรียมไร้ความปราณี เกิดจากกรงเล็บหฤโหดแน่นอน ผมกับลุงพรานกลั้นใจก้มหน้าลงสำรวจรอยมัจจุราช แต่ไม่ทันวินิจฉัย...

    "ไอ้ลายเล่นงาน"...ผู้การเหมืองร้องด้วยน้ำเสียงดุดัน

    ความเงียบปกคลุมรอบวงชั่วครู่ ได้ยินเสียง...เอื้อก! กลืนน้ำลายลงคอของใครบางคน ผมเหลือบมองเห็นเจ้าดวงถอยกรูดๆทำท่าอยากอ๊วกแตก อาจารย์เลิศเบือนหน้าหนี เจ้ามะมอญหนุ่มกำหมัดแน่นน้ำตาคลอ ท่าทางโกรธแค้น คงรู้จักกับผู้ตายดี

    รอบวงต่างปฏิกิริยาหลากอารมณ์ แต่ก็ยังไม่เท่าผู้การเหมืองที่น้ำเสียงคั่งแค้นพรั่งพรู

    "ต้องตามล่ามันให้ได้"...ผู้การร่างเล็ก คนโตที่สุดของเหมืองเอ่ยเหี้ยมเกรียม ตามมาด้วยเรื่องเล่าสยองขวัญ

    "เมื่อพวกเราหายเข้าป่าเกือบ 10 วัน ผิดคำพูดที่ว่าไม่เกินอาทิตย์เดียว ความห่วงใยก็ถาโถมลงบนบ่าผู้การซึ่งต้องรับผิดชอบสวัสดิภาพเพื่อนและญาติห่างๆแถมเป็นลูกของนายทุนตัวจริง ผู้การไฟลนก้นนั่งไม่ติดออฟฟิศ ตัดสินใจรวมทีมออกติดตาม"

    "หัวหน้าคนงานชาวมอญ เฟ้นลูกน้องเป็นลูกหาบ 3 คนกับเมียตัวเองที่ขอตามมาดูแล เมื่อมีผู้หญิง ผู้การจึงให้จุมโพ่ตามมาทำอาหารและเป็นเพื่อน พร้อมผู้ช่วยเสมียน1...คนแกะรอยชาวกะเหรี่ยงอีก 1 จากหมู่บ้านลุงพราน"

    "ทีมชาวเหมืองจึงมี 9 ชีวิตเท่ากับพวกเรา พวกเขาจับจุดเริ่มต้นที่เราออกเดินจากเหมือง ลุยตามรอยตีนตั้งแต่ก้าวแรกเข้าป่าใหญ่ที่ไม่เคยเข้าสำรวจ คนแกะรอยกะหร่างฝีมือไม่เลว แม้พาหลงเส้นทางหลายหน แต่สุดท้ายก็มาพบร่องรอยของเราที่น้ำตกผีสิง หลังจากผ่านไป 4 วัน ทำเวลาใช้ได้ดีทีเดียว"

    ผู้การกระแอมจิบน้ำแล้วเล่าต่อมีพวกเรายืนฟังรอบวง เป็นบรรยากาศเรื่องเล่าที่มีศพข้างหน้าเป็นฉากประกอบ ละครชีวิตองก์นี้ ช่างเหี้ยมเกรียม สะใจ สยองขวัญไร้ที่ติ

    "เราตัดสินใจพักรอตรงนี้ เชื่อว่าเป็นจุดพักสำคัญระหว่างทางที่พวกเทพอาจใช้ตอนขากลับ...เราคิดถูก แต่คิดไม่ถึงเรื่องไอ้ลาย"

    ผู้การเล่าถึงตรงนี้ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงหน้าเศร้าหมองคล้ำ ความรู้สึกผิดแบกเต็มบ่าในฐานะหัวหน้าทีม

    "มันสุดวิสัย...พี่เล่าต่อเถอะ" ...คุณชาติแตะบ่าญาติปลอบใจ ผู้การคนแกร่งผู้พิชิตความลำเค็ญบุกเบิกเหมืองสำเร็จเอามือปาดเหงื่อ พวกเราปักหลักไม่ถอยหนี รอรับฟังไคลแม็กซ์ที่เพิ่งเกิดไม่กี่ชม.ก่อนหน้า

    "ที่นี่...ลูกหาบช่วยกันตัดไม้ทำที่พักชั่วคราว คนนี้..."...ผู้การชี้ร่างไร้วิญญาณเลือดท่วมซึ่งเหนียวเหนอะจับตัวเป็นลิ่ม คุณนงเอาผ้าขาวม้าผืนเดิมคลุมกลับคืนป้องกันภาพน่าเวทนาและอุจาดตา

    "เดินเข้าดงลึกทางนั้น ห่างที่พวกเรายืนสัก2 หรืออาจ300เมตร ผมไม่แน่ใจ...สักพักทุกคนได้ยินเสียง...โฮกกกก กับเสียงกรีดร้องสำเนียงมอญแปลว่า...เสือ เสือ ก่อนเงียบไป ทุกคนได้ยินเกือบทั้งนั้น ผมคว้าปืนวิ่งไปพร้อมกับหลายคน เห็นมันคร่อมร่างคนของเราอยู่ ผมยิงทันทีกี่นัดไม่รู้ รู้แต่ว่าให้กระสุนเลยหัวกลัวโดนตัวคนของเรา...ละ...และ แล้ว..."

    เสียงผู้สั่นเครือน้ำตาคลอเบ้า รายละเอียดต่อมาไม่ต้องเล่า ลุงพรานสะกิดสีข้างผม พยักเพยิดให้ผละจากวง ผมคว้าไอ้ห้านัดเตรียมพร้อม บักสมนกรู้คอนไอ้ปืนโตตามต้อย

    "ไปด้วยคน..."...จะใครอีกถ้าไม่ใช่หัวหน้าทีม

    ลุงพรานนำเราไปสำรวจป่าหาจุดลูกหาบชะตาขาดถูกเล่นงาน ต้องลุยหญ้าสลับต้นไม้ทึบเป็นดง แต่มีช่วงไม้โปร่งและพื้นที่ว่างเป็นหย่อม มีต้นไม้เนื้อแข็งที่กำลังโตเหมาะเอามาทำเพิงพัก

    ชัยภูมิเหมาะเหม็งต่อการซุ่มโจมตีเป็นบ้า ผมกับทุกคนต้องอยู่ในท่าพร้อมยิง เดินหันซ้าย เลี้ยวขวาตามลุงพรานอีกพักเดียว ลุงก็ให้สัญญาณว่าถึงที่เกิดเหตุ

    บริเวณนั้นหญ้าราบเป็นทางด้วยรอยตีนคนย่ำ หลายต้นยังไม่ดีดคืนตัว จะดเหยียบย่ำที่เกิดเหตุทำให้ยากต่อการหาร่องรอย แต่ก็ยังมีรอยเลือดกระเซ็นให้เห็นตามใบหญ้าอยู่บ้าง

    ลุงเฒ่าก้มสำรวจพื้นหญ้า บักสมก็ก้มๆเงยๆตาม ผมกับคุณเทพประคองไอ้ห้านัดกับปืนโต สอดส่ายตาเป็นกองระวังหลัง

    ลุุงจับนิ้วขยี้รอยเลือดจีบดม ทำท่าเบ้หน้าย่นจมูก สั่นหัวทำนองว่าไม่ใช่ แกต้องการกลิ่นอื่นที่แตกต่าง ร่างเล็กหมุนสำรวจรอบทิศ จนพบจุดที่เสือคร่อมร่างคนตาย

    ตรงนี้...พรานกะหร่างหยิบบางอย่างจากพื้นหญ้า ผมกับบักสมยื่นหน้ามองตรงนิ้วที่คีบ

    "ขนเสือ....ใช่บ่ลุง?"...เจ้าน้องเล็กถามพรานเฒ่าร้อง ฮึ พลางทำสิ่งไม่น่าเชื่อบางอย่าง แกควักไถ้ในอกเสื้อ รูดปากถุงเล็กเปิดหยิบบางสิ่งในนั้นออกมาชูกับแสงแดดเหนือหัว ยกที่เก็บจากหญ้าเมื่อกี้เทียบเคียง

    เหลือเชื่อ...ลุงพรานพกขนเสือไว้ในไถ้ในตัวตลอดเวลา!

    "ดูครับนาย...นายทหาร มันเหมือนกัน สี ขนาด ความแข็ง"...แกส่งให้ผมกับคุณเทพที่ยังคงมึนงงเหมือนไก่ตาแตกไม่เว้นแม้บักสม

    "ไอ้ลายตัวที่ตามเรามาตั้งแต่เขาพราน...มันรอเราอยู่ที่นี่"!!!

    ประโยคของลุง ส่งฟ้าผ่าลงกลางกระหม่อม เหมือนแดดเปรี้ยงไร้วี่แววฝนฟ้าคะนอง แต่ธรรมชาติพลันวิปริต...!

    _______________________

    *** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

     
  7. suwin01

    suwin01 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    18 มกราคม 2016
    โพสต์:
    199
    ค่าพลัง:
    +2,989
    เฮ้อ.. ท่านอื่นถามปัญหาเรื่องพระ แต่ผมถามพี่วันเรื่องแมว อ้อท่านอื่นช่วยด้วยก็ดีครับ ตอนนี้เจ้าสามตัวของผม มะยม ขนุน(สองตัวในรูป) ถูกเจ้าส้มโอขับออกจากบ้าน จะแก้ปัญหาไงดีครับ ปวดหัว เช้าเย็นต้องตามมากินข้าว
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

  8. เปลือกไม้

    เปลือกไม้ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 กันยายน 2007
    โพสต์:
    15,448
    ค่าพลัง:
    +39,087
  9. suthamma

    suthamma ทีมผูัดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด สมาชิก Premium

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 ธันวาคม 2006
    โพสต์:
    1,440
    ค่าพลัง:
    +36,485
    ย้ายตามแมวออกไปครับ แค่นี้ก็ไม่เหลืออะไรให้มันขับแล้ว
     
  10. makigochan

    makigochan ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    9 ธันวาคม 2008
    โพสต์:
    6,248
    ค่าพลัง:
    +68,023
    สวัสดียามเช้าวันเสาร์ สุดเปรมปรีดิ์ อากาศเย็นสบายยามเช้า พาให้สดชื่นค่ะคุณอาและทุกท่านสมาชิก

    Tuesday Castle_rose_garden_with_fountain.JPG
     
  11. makigochan

    makigochan ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    9 ธันวาคม 2008
    โพสต์:
    6,248
    ค่าพลัง:
    +68,023
    3เหมียว มะยม ขนุน ส้มโอ นี่เป็นตัวผู้ทั้งหมดหรือเป่ลาคะ
    ถ้าเป็นตัวผู้ ก็จะเป็นแบบนี้แหล่ะค่ะ เกิดการหวงถิ่น มากิก็เลี้ยงแมว3ตัวในบ้าน ตัวเมีย1 และอีก2ตัวเป็นตัวผู้
    ตอนเล็กๆมันก็รักกันดี นอนรวมกลุ่มกัน กินข้าวด้วยกัน แต่พอโตมาสักหน่อย
    ตัวผู้กัดกัน จนขนกระจุย เป็นแผลเหวอะ ห้ามยังไงก็ไม่เลิก เลยแก้ปัญหาด้วยการยกห้องให้ห้องนึง เอาตัวผู้กับตัวเมียไว้ด้วยกัน
    ส่วนตัวผู้อีกตัว ก็ให้อยู่ห้องรับแขก
    ไม่รู้ว่าเป็นวิธีที่ถูกต้องหรือเปล่า
    สงสาร2ตัวที่ต้องอยู่แต่ในห้อง แต่ยังดีว่า ห้องกว้างมากค่ะ
    และดีกว่าเราเอาไปยกให้คนอื่นเลี้ยง หรือปล่อยออกนอกบ้าน
    เพราะ3ตัวนี้เป็นลูกแมวกำพร้าแม่ แม่มันถูกรถชนตาย ตั้งแต่พวกเหมียวนี่อายุ 1เดือนค่ะ เลี้ยงป้อนนมกันมาแต่เล็กเลยค่ะตอนนี้อายุ2 ได้ ขวบแล้วค่ะ
     
  12. tikphak

    tikphak เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    15 พฤษภาคม 2018
    โพสต์:
    331
    ค่าพลัง:
    +7,142
    สวัสดีคุณอาWANWIและทุกๆท่านครับ
     
  13. Pattana

    Pattana ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 กันยายน 2005
    โพสต์:
    12,669
    ค่าพลัง:
    +203,782
    คงไม่มีใครไม่รู้จัก "โจวซิงฉือ" แสดงหนังจีน "นักเตะเสี้ยวลิ้มยี้" เป็นแน่แท้ นักแสดงหนุ่มชาวจีนอารมณ์ดีที่ผันตัวมาเป็นผู้กำกับ ในผลงานที่ผ่านมาของเขาเรียกได้ว่าประสบความสำเร็จไปทุกๆเรื่อง ด้วยฝีมือการแสดงที่เน้นเสียงหัวเราะ แบบทะเล้นแต่มีเสน่ห์เหลือเกิน ถ้าได้ประกบคู่ อู่ม่งต๊ะเมื่อไหร่ เป็นฮากระจาย แต่ใครจะรู้ว่าก่อนที่เขาจะเข้าวงการมีชื่อเสียงจนร่ำรวยมาได้ ชีวิตของเขาวัยเด็กนั้นลำบากยิ่งกว่าภาพยนต์ในบทบาทขอทานที่เขาชอบเล่นเสียอีก วันนี้เราจะพาไปอ่านเรื่องราวที่ใครหลายคนต้องเสียน้ำตาอย่างแน่นอน

    **ตอนที่พ่อกับแม่หย่ากัน ผมเพิ่งอายุ 7 ขวบ ศาลตัดสิน
    ให้ผมกับพี่สาวและน้องสาวอยู่กับแม่ ช่วงปี 1968 ที่ฮ่องกง แม่เลี้ยงดูเรา 3 พี่น้องด้วยความยากลำบาก แม่ต้องทำงาน 2 ที่ แต่โชคดีที่ลูกๆล้วนเป็นเด็กดี โดยเฉพาะผมตั้งใจเรียนมาก สอบได้คะแนนดีตลอดทำให้เป็นลูกรักของแม่

    “แต่มีแค่เรื่องเดียวที่แม่เป็นห่วงพวกเรา คือ เรื่องอาหารการกิน ลูกๆ กำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโต ไม่ว่ากระเบียดกระเสียรแค่ไหน แม่ก็ต้องหาเนื้อหาปลามาให้พวกเรากินเสมอ แต่อาจเป็นเพราะผมถูกตามใจจนเคยตัว หรือไม่ก็เพราะนานๆ จะมีเนื้อมีปลากินสักครั้ง ทันทีที่อาหารขึ้นโต๊ะ ผมก็จะยกจานมาไว้ตรงหน้าตัวเอง เลือกกินของที่ชอบ พี่สาวน้องสาวก็ดีเหลือเกิน ไม่เคยแย่งผมกินเลย แต่ว่าผมกินไม่ค่อยมาก กินแค่สองสามคำก็เลิกกิน หันไปเล่นซน

    “ผมมีนิสัยเสียอีกอย่าง คือ ชอบเอาของกินมาเคี้ยวเล่น แล้วก็คายกลับลงบนจาน ของที่ผมคายทิ้งนั้นพี่สาวน้องสาวไม่กล้ากิน แต่เพราะเสียดายของ แม่จึงเป็นคนกินทุกครั้ง นิสัยเสียนี้แม่ตำหนิผมหลายครั้ง แต่ก็ไร้ประโยชน์ อาจเพราะว่าเรื่องเรียนเรื่องนิสัยอื่น ผมไม่มีปัญหาอะไร แม่จึงยอมให้เพราะคิดว่าเป็นนิสัยซนของเด็กๆ

    “แต่มีครั้งหนึ่ง แม่โกรธจริงๆและลงมือทำโทษผมด้วย....ครั้งนั้น แม่ไม่ได้เงินเดือนมา 2 เดือนแล้ว ต้องไปยืมเงินคนอื่นมาซื้อน่องไก่ 2 น่องให้พวกเรากิน น่องไก่ย่างจนเหลืองหอม พอยกขึ้นโต๊ะผมก็ปีนขึ้นไปหยิบใส่ปากกัดคำโต แถมยังทำท่าทำทางล้อเลียนพี่สาวน้องสาวด้วย ทันใดนั้น น่องไก่ก็หลุดมือตกลงบนพื้น เปื้อนดินจนสกปรก

    “แม่ทั้งโกรธทั้งเสียดาย คว้ากิ่งไม้มาหวดผมสิบกว่าครั้ง จนพี่สาวน้องสาวต้องเข้ามาดึงตัวผมออกมา แม่ถึงยอมวางไม้ลงได้ ทั้งแม่ทั้งลูกสามคนกอดกันร้องไห้.

    ..หลังคราบน้ำตาแห้งลง พวกเราก็เริ่มกินข้าวกันใหม่ แม่เสียดายน่องไก่ จึงเก็บขึ้นมาแล้วเอาน้ำร้อนลวก แล้วกินเสียเอง

    “คืนวันนั้น แม่เข้ามากอดผม แล้วถามว่า “ยังเจ็บมั้ย? วันหลังจะซนอีกมั้ย?” ความจริงผมยังเจ็บอยู่ แต่แอบยิ้มพร้อมบอกแม่ไปว่า “นอนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า”

    “สิบกว่าปีให้หลัง ผมกับแม่ไปออกรายการโทรทัศน์ แม่เล่าเรื่องนี้ให้ผู้ชมฟัง และบอกว่า “ตอนเด็กๆ ผมซนมาก ไม่รู้เลยว่ากับข้าวแต่ละอย่างหามายากลำบากแค่ไหน ไม่รู้จักคุณค่าของเลย”

    “ผมย้อนคิดถึงเรื่องนี้อยู่สักพัก แล้วก็บอกออกไปว่า
    “ไม่ครับแม่ ผมรู้ว่าแม่ลำบาก...แต่ถ้าผมไม่แกล้งทำน่องไก่ตกดิน แม่จะยอมกินไหม?

    สมัยเด็กๆ มีของกินดีๆ อะไร แม่ก็จะให้พวกเราสามพี่น้องกินเสมอ แม่กินข้าวเปล่ากับผักดองตลอด ผมก็เลยคิดอุบาย เคี้ยวเนื้อแล้วก็คายทิ้ง แม่ถึงยอมกินเพราะความเสียดาย”

    “พอแม่ได้ยินความลับที่เก็บงำมากว่าสิบปี ถึงกับน้ำตาริน บอกว่า “แม่น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว เพราะเจ้าเป็นเด็กดีทุกเรื่อง ยกเว้นแค่เรื่องกินเรื่องเดียวที่นิสัยเสีย”

    “ในครั้งนั้น ผมกับแม่กอดกันร้องไห้อย่างไม่อายผู้ชม ผมเห็นว่าผู้ชมหลายคนก็แอบเสียน้ำตาด้วย....ผมเป็นทั้งนักแสดงและผู้กำกับหนังมากมายหลายเรื่อง แต่การแสดงที่ดีที่สุดของผมก็คือ ตอน 7 ขวบครั้งนั้น เพราะเป็นการแสดงที่ออกมาจากเบื้องลึกของหัวใจ หากแต่มีผู้ชมเพียงคนเดียว ก็คือ “แม่” ของผม”
     
  14. Pattana

    Pattana ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 กันยายน 2005
    โพสต์:
    12,669
    ค่าพลัง:
    +203,782
    วันที่ ๒๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๒ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีกุน
    ใส่บาตรพระ ๔ รูป ในเช้าวันนี้
    โมทนาบุญร่วมกันครับ
    สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
    นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล


    IMG_20191123_063408.jpg
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

  15. Pryfonny

    Pryfonny เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    19 สิงหาคม 2015
    โพสต์:
    1,962
    ค่าพลัง:
    +38,443
    สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน
     
  16. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    ป่านนี้คงอ่านจบไปหลายรอบ
    แต่ถ้าปิดตาอ่านวันมะรืนก็ไม่จบ-ฮ่า
     
  17. บานชื่น

    บานชื่น เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    1 พฤศจิกายน 2009
    โพสต์:
    1,526
    ค่าพลัง:
    +18,276
    ขอบคุณมากๆครับคุณอา
    หนึ่งท่อน
    อาถรรพ์ป่า
    ช่างน่าพิศวง
    เปรียบการเมืองไตย
    ช่างน่าพะอืดพะอม
     
  18. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    ปัญหาโลกแตก...เอ้ย โลกของแมว เจ้าเหมียวเป็นสัตว์รักสบาย เอาใจยาก ก่อนอื่นต้องถามว่า

    1...จับทำหมันหรือยัง เพราะแมวทำหมันจะขี้เกียจ กินกับนอนไม่ชอบตะลอนไปไหน โดยเฉพาะตัวผู้ ถ้าไม่ทำหมันเวลาติดสัด จะหายไปเป็นอาทิตย์ บางทีก็ไม่กลับมาอีกเลย หรือกลับมาก็บาดแผลเต็มตัวจากการต่อสู้แย่งชิงตัวเมีย

    2...ใส่ปลอกคอด้วย แมวมีปลอกคอจะกลับบ้านเองได้ง่าย หรือหลงไปทางอื่นก็ไม่ถูกทำร้าย คนเห็นรู้ว่าแมวมีเจ้าของ

    3...จับแยกให้อยู่คนละฟาก บ้านเพื่อนผมก็เลี้ยงหน้าบ้าน-หลังบ้าน อยู่ไปนานๆ เริ่มคุ้นกัน ก็เบื่อทะเลาะไปเอง...กรณีนี้นี้หมายถึงแมวมาจากคนละครอก

    4...ทำตามที่ท่านบก.แนะนำ-ฮ่า

     
  19. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    หลวงปู่ขาว สอนไม่เกินพระพุทธองค์
    ลงในวิถีแห่งความเกิดแก่เจ็บตาย...

    ## พุทธวจนะในธรรมบท ##
    แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
    ================

    @@"สัตว์ทั้งหลาย ปรารถนาความสุขกันทั้งนั้น
    ผู้ใดปรารถนาความสุขแก่ตน ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่น
    เขาตายไปแล้วย่อมได้รับความสุข"@@

    Whoso, himself seeking happiness,
    Harms not with rod pleasure loving beings-
    He gets Happiness hereafter.

    สุขกามานิ ภูตานิ,
    โย ทณฺเฑน วิหึสติ.
    อตฺตโน สุขเมสาโน;

    เปจฺจ โส น ลภเต สุขํ. ฯ ๑๓๒ ฯ

    หมายเหตุ...ภาษาปะกิต-ธรรมะวันละคำ
    ...Happiness hereafter = ความสุขหลังความตาย
     
  20. wanwi

    wanwi ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

    วันที่สมัครสมาชิก:
    10 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    40,808
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,021,392
    นี่แหละครับ คำแนะนำรวบยอด
    คำตอบสุดท้ายจากท่านบก.-ฮ่า
     

แชร์หน้านี้

Loading...